Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, Τίσ ἡ αἰτία, δι’ ἣν ἡ συκῆ δριμύτατον οὖσα δένδρον γλυκύτατον παρέχει τὸν καρπόν. 4:

εἰ δ’, ὥσ φασιν, οὐ κεραυνοῦται, καὶ τοῦτ’ ἄν τισ ἀναθείη τῇ πικρότητι καὶ καχεξίᾳ τοῦ στελέχουσ· τῶν γὰρ τοιούτων οὐ δοκοῦσιν ἐπιθιγγάνειν οἱ κεραυνοί, καθάπερ οὐδὲ τῆσ φώκησ τοῦ δέρματοσ οὐδὲ τῆσ ὑαίνησ. ὑπολαβὼν οὖν ὁ πρεσβύτησ ἔφη, ὅσον ἂν ἐνῇ τῷ φυτῷ γλυκύτητοσ, ἅπαν τοῦτο συνθλιβόμενον εἰσ τὸν καρπὸν. εἰκότωσ δριμὺ ποιεῖν καὶ ἄκρατον τὸ λειπόμενον·