Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, περὶ τῶν καταβασκαίνειν λεγομένων. 2:

ὁ δ’ ἑστιῶν ἡμᾶσ Μέστριοσ Φλῶροσ ἔφη τὰ μὲν γιγνόμενα τῇ φήμῃ θαυμαστῶσ βοηθεῖν· τῷ δ’ αἰτίασ ἀπορεῖν ἀπιστεῖσθαι τὴν ἱστορίαν οὐ δικαίωσ, ὅπου, μυρίων ἐμφανῆ τὴν οὐσίαν ἐχόντων, ὁ τῆσ αἰτίασ λόγοσ ἡμᾶσ διαπέφευγεν· "ὁ ζητῶν ἐν ἑκάστῳ τὸ εὔλογον ἐκ πάντων ἀναιρεῖ τὸ θαυμάσιον. "ὅπου γὰρ ὁ τῆσ αἰτίασ ἐπιλείπει λόγοσ, ἐκεῖθεν ἄρχεται τὸ ἀπορεῖν, τουτέστι τὸ φιλοσοφεῖν· "ὥστε τρόπον τινὰ φιλοσοφίαν ἀναιροῦσιν οἱ τοῖσ θαυμασίοισ ἀπιστοῦντεσ.