헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, Διὰ τί τῶν μιμουμένων τοὺσ ὀργιζομένουσ καὶ λυπουμένουσ ἡδέωσ ἀκούομεν, αὐτῶν δὲ τῶν ἐν τοῖσ πάθεσιν ὄντων ἀηδῶσ.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, Διὰ τί τῶν μιμουμένων τοὺσ ὀργιζομένουσ καὶ λυπουμένουσ ἡδέωσ ἀκούομεν, αὐτῶν δὲ τῶν ἐν τοῖσ πάθεσιν ὄντων ἀηδῶσ.)

περὶ ὧν ἐγένοντο λόγοι καὶ σοῦ παρόντοσ ἐν Ἀθήναισ ἡμῖν, ὅτε Στράτων ὁ κωμῳδὸσ εὐημέρησεν ἦν γὰρ αὐτοῦ πολὺσ λόγοσ, ἑστιωμένων ἡμῶν παρὰ Βοήθῳ τῷ Ἐπικουρείῳ συνεδείπνουν δ’ οὐκ ὀλίγοι τῶν ἀπὸ τῆσ αἱρέσεωσ. λόγον εἰσ ζήτησιν αἰτίασ, δι’ ἣν ὀργιζομένων ἢ λυπουμένων ἢ δεδιότων φωνὰσ ἀκούοντεσ ἀχθόμεθα.

καὶ δυσκολαίνομεν, οἱ δ’ ὑποκρινόμενοι ταῦτα τὰ πάθη καὶ μιμούμενοι τὰσ φωνὰσ αὐτῶν καὶ τὰσ διαθέσεισ εὐφραίνουσιν ἡμᾶσ.

ἐκείνων μὲν οὖν ἁπάντων σχεδὸν εἷσ ἦν λόγοσ· ἔφασαν γάρ, ἐπειδὴ κρείττων ὁ μιμούμενόσ ἐστι τοῦ πάσχοντοσ ἀληθῶσ καὶ τῷ μὴ πεπονθέναι διαφέρει, συνιέντασ ἡμᾶσ τούτου τέρπεσθαι καὶ χαίρειν. οἰκείωσ διακείμεθα καὶ θαυμάζομεν, ἂν ἐπιτυγχάνηται.

καθάπερ γὰρ ἡ μέλιττα τῷ φιλόγλυκυσ εἶναι πᾶσαν ὕλην, ᾗ τι μελιτῶδεσ ἐγκέκραται, περιέπει καὶ διώκει·

οὕτωσ ὁ ἄνθρωποσ, γεγονὼσ φιλότεχνοσ καὶ φιλόκαλοσ, πᾶν ἀποτέλεσμα καὶ πρᾶγμα νοῦ καὶ λόγου μετέχον ἀσπάζεσθαι καὶ ἀγαπᾶν πέφυκεν. δὲ ζῴδιον ἀργυροῦν ἢ ἔκπωμα παρασταίη διδούσ, τοῦτ’ ἂν λάβοι μᾶλλον, ᾧ τὸ τεχνικὸν καὶ λογικὸν ἐνορᾷ καταμεμιγμένον.

ὅθεν καὶ τῶν λόγων τοῖσ ᾐνιγμένοισ χαίρουσι μᾶλλον οἱ τηλικοῦτοι καὶ τῶν παιδιῶν ταῖσ περιπλοκήν τινα καὶ δυσκολίαν ἐχούσαισ ἕλκει γὰρ ὡσ οἰκεῖον ἀδιδάκτωσ τὴν φύσιν τὸ γλαφυρὸν καὶ πανοῦργον.

τισ ἐμφαίνεται καὶ πιθανότησ ἄνπερ ἐπιτυγχάνηται, τούτοισ μὲν ἥδεσθαι πεφύκαμεν ἐκείνοισ δ’ ἀχθόμεθα.

καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν θεαμάτων ὅμοια πεπόνθαμεν ἀνθρώπουσ μὲν γὰρ ἀποθνήσκοντασ.

καὶ νοσοῦντασ ἀνιαρῶσ ὁρῶμεν· τὸν δὲ γεγραμμένον Φιλοκτήτην καὶ τὴν πεπλασμένην Ιὀκάστην, ἧσ φασιν εἰσ τὸ πρόσωπον ἀργύρου τι συμμῖξαι τὸν τεχνίτην, ὅπωσ ἐκλείποντοσ ἀνθρώπου καὶ μαραινομένου λάβῃ περιφάνειαν ὁ χαλκόσ, ἡδόμεθα καὶ θαυμάζομεν. "ἄνδρεσ Ἐπικούρειοι, καὶ τεκμήριόν ἐστι μέγα τοῖσ Κυρηναϊκοῖσ πρὸσ ὑμᾶσ τοῦ μὴ περὶ τὴν ὄψιν εἶναι μηδὲ περὶ τὴν ἀκοὴν ἀλλὰ περὶ τὴν διάνοιαν ἡμῶν τὸ ἡδόμενον ἐπὶ τοῖσ ἀκούσμασι καὶ θεάμασιν.

"ἀλεκτορὶσ γὰρ βοῶσα συνεχῶσ καὶ κορώνη λυπηρὸν ἄκουσμα καὶ ἀηδέσ ἐστιν, ὁ δὲ μιμούμενοσ ἀλεκτορίδα βοῶσαν καὶ κορώνην εὐφραίνει. "καὶ φθισικοὺσ μὲν ὁρῶντεσ δυσχεραίνομεν, ἀνδριάντασ δὲ καὶ γραφὰσ φθισικῶν ἡδέωσ θεώμεθα τῷ τὴν διάνοιαν ὑπὸ τῶν μιμημάτων ἄγεσθαι κατὰ τὸ οἰκεῖον. "ἐπεὶ τί πάσχοντεσ ἢ τίνοσ ἔξωθεν γενομένου πάθουσ τὴν ὗν τὴν Παρμένοντοσ οὕτωσ ἐθαύμασαν, ὥστε παροιμιώδη γενέσθαι; "καίτοι φασὶ τοῦ Παρμένοντοσ εὐδοκιμοῦντοσ ἐπὶ τῇ μιμήσει, ζηλοῦντασ ἑτέρουσ ἀντεπιδείκνυσθαι· "προκατειλημμένων δὲ τῶν ἀνθρώπων καὶ λεγόντων εὖ μὲν ἀλλ’ οὐδὲν πρὸσ τὴν Παρμένοντοσ ὗν, ἕνα λαβόντα δελφάκιον ὑπὸ μάλησ λησ, προελθεῖν· "ἐπεὶ δὲ καὶ τῆσ ἀληθινῆσ φωνῆσ ἀκούοντεσ ὑπεφθέγγοντο τί οὖν αὕτη πρὸσ τὴν Παρμένοντοσ ὗν; "ἀφεῖναι τὸ δελφάκιον εἰσ τὸ μέσον, ἐξελέγχοντα τῆσ κρίσεωσ τὸ πρὸσ δόξαν οὐ πρὸσ ἀλήθειαν. "ᾧ μάλιστα δῆλόν ἐστιν, ὅτι ταὐτὸ τῆσ αἰσθήσεωσ πάθοσ οὐχ ὁμοίωσ διατίθησι τὴν ψυχήν, ὅταν μὴ προσῇ δόξα τοῦ λογικῶσ ἢ φιλοτίμωσ περαίνεσθαι τὸ γενόμενον.

상위

Quaestiones Convivales

chapter 0
Διὰ τί τῶν μιμουμένων τοὺσ ὀργιζομένουσ καὶ λυπουμένουσ ἡδέωσ ἀκούομεν, αὐτῶν δὲ τῶν ἐν τοῖσ πάθεσιν ὄντων ἀηδῶσ.
Ὅτι παλαιὸν ἦν ἀγώνισμα τὸ τῆσ ποιητικῆσ.
Τίσ αἰτία δι’ ἣν ἡ πίτυσ ἱερὰ Ποσειδῶνοσ ἐνομίσθη καὶ Διονύσου· καὶ ὅτι τὸ πρῶτον ἐστεφάνουν τῇ πίτυι τοὺσ Ἴσθμια νικῶντασ, ἔπειτα σελίνῳ, νυνὶ δὲ πάλιν τῇ πίτυι.
Περὶ τοῦ ζωρότερον δὲ κέραιε.
Περὶ τῶν πολλοὺσ ἐπὶ δεῖπνον καλούντων.
Τίσ αἰτία τῆσ ἐν ἀρχῇ στενοχωρίασ τῶν δειπνούντων εἶθ’ ὕστερον εὐρυχωρίασ.
περὶ τῶν καταβασκαίνειν λεγομένων.
Διὰ τί τὴν μηλέαν ἀγλαόκαρπον ὁ ποιητὴσ εἶπεν, Ἐμπεδοκλῆσ δ’ ὑπέρφλοια τὰ μῆλα.
Τίσ ἡ αἰτία, δι’ ἣν ἡ συκῆ δριμύτατον οὖσα δένδρον γλυκύτατον παρέχει τὸν καρπόν.
Τίνεσ οἱ περὶ ἅλα καὶ κύαμον· ἐν ᾧ καὶ διὰ τί τὸν ἅλα θεῖον ὁ ποιητὴσ εἶπεν.

일치하는 문장이 없습니다.

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, Διὰ τί τῶν μιμουμένων τοὺσ ὀργιζομένουσ καὶ λυπουμένουσ ἡδέωσ ἀκούομεν, αὐτῶν δὲ τῶν ἐν τοῖσ πάθεσιν ὄντων ἀηδῶσ.

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION