Plutarch, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 26

(플루타르코스, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 26)

ὅπου μέντοι μέγα δεῖ τι περανθῆναι καὶ χρήσιμον ἀγῶνοσ δὲ πολλοῦ καὶ σπουδῆσ δεόμενον, ἐνταῦθα πειρῶ τῶν φίλων αἱρεῖσθαι τοὺσ κρατίστουσ ἢ τῶν κρατίστων τοὺσ πραοτάτουσ· ἣκιστα γὰρ ἀντιπράξουσιν οὗτοι καὶ μάλιστα συνεργήσουσι, τὸ φρονεῖν ἄνευ τοῦ φιλονεικεῖν ἔχοντεσ. ἀντὶ τῶν ὁμοίων, ὡσ ὁ Διομήδησ ἐπὶ τὴν κατασκοπὴν μεθ’ ἑαυτοῦ τὸν φρόνιμον εἵλετο, τοὺσ ἀνδρείουσ παρελθών.

καὶ γὰρ αἱ πράξεισ μᾶλλον ἰσορροποῦσι καὶ τὸ φιλόνεικον οὐκ ἐγγίγνεται πρὸσ ἀλλήλουσ τοῖσ ἀφ’ ἑτέρων ἀρετῶν καὶ δυνάμεων φιλοτιμουμένοισ. λάμβανε δὴ καὶ δίκησ συνεργὸν καὶ πρεσβείασ κοινωνόν, ἂν λέγειν μὴ δυνατὸσ ᾖσ, τὸν ῥητορικόν, ὡσ Πελοπίδασ Ἐπαμεινώνδαν κἂν ᾖσ ἀπίθανοσ πρὸσ ὁμιλίαν τῷ πλήθει καὶ ὑψηλόσ, ὡσ Καλλικρατίδασ, τὸν εὔχαριν καὶ θεραπευτικὸν κἂν ἀσθενὴσ καὶ δύσεργοσ;

τὸ σῶμα, τὸν φιλόπονον καὶ ῥωμαλέον, ὡσ Νικίασ Λάμαχον.

ἦν ὁ Γηρυόνησ ζηλωτὸσ ἔχων σκέλη πολλὰ καὶ χεῖρασ καὶ ὀφθαλμούσ, εἰ πάντα μιᾷ ψυχῇ διῴκει.

ἠναγκάζοντο διὰ τῆσ γυναικωνίτιδοσ κατᾳδόμενοι καὶ φαρμακευόμενοι σῴζειν ἑαυτοὺσ καὶ κλέπτειν τὸ νάκοσ.

χρυσὸν μὲν εἰσ ἔνια τῶν ἱερῶν εἰσιόντεσ ἔξω καταλείπουσι, σίδηρον δ’ ὡσ ἁπλῶσ εἰπεῖν εἰσ οὐδὲν συνεισφέρουσιν.

ὥσπερ σίδηρον μεστὸν ἰοῦ καὶ νόσημα τῆσ ψυχῆσ, ἀποδυσάμενοσ εἰσ ἀγορὰσ καπήλων ἢ δανειστῶν ἀπόρριψον, αὐτὸσ δ’ ἀπονόσφι τραπέσθαι τὸν ἀπὸ δημοσίων χρηματιζόμενον ἡγούμενοσ ἀφ’ ἱερῶν κλέπτειν, ἀπὸ τάφων, ἀπὸ φίλων, ἐκ προδοσίασ, ἀπὸ ψευδομαρτυρίασ, σύμβουλον ἄπιστον εἶναι, δικαστὴν ἐπίορκον, ἄρχοντα δωροδόκον, οὐδεμιᾶσ ἁπλῶσ;

καθαρὸν ἀδικίασ.

τούτων λέγειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION