Plutarch, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 32

(플루타르코스, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 32)

μελιττῶν τὸν μάλιστα βομβοῦντα τῶν σίμβλων καὶ θορύβου μεστὸν τοῦτον εὐθηνεῖν καὶ ὑγιαίνειν νομίζουσιν ᾧ δὲ τοῦ λογικοῦ καὶ πολιτικοῦ σμήνουσ ἐπιμέλειαν ἔχειν ὁ θεὸσ ἔδωκεν, ἡσυχίᾳ μάλιστα καὶ πραότητι δήμου τεκμαιρόμενοσ εὐδαιμονίαν τὰ μὲν ἄλλα τοῦ Σόλωνοσ ἀποδέξεται καὶ· μιμήσεται κατὰ δύναμιν, ἀπορήσει δὲ καὶ θαυμάσει τί παθὼν ἐκεῖνοσ ὁ ἀνὴρ ἔγραψεν ἄτιμον εἶναι τὸν ἐν στάσει πόλεωσ μηδετέροισ προσθέμενον.

οὔτε γὰρ σώματι νοσοῦντι γίγνεται μεταβολῆσ ἀρχὴ πρὸσ τὸ ὑγιαίνειν ἀπὸ τῶν συννοσούντων μερῶν, ἀλλ’ ὅταν ἡ παρὰ τοῖσ ἐρρωμένοισ ἰσχύσασα κρᾶσισ ἐκστήσῃ τὸ παρὰ φύσιν·

ἔν τε δήμῳ στασιάσαντι μὴ δεινὴν μηδ’ ὀλέθριον στάσιν ἀλλὰ παυσομένην ποτὲ δεῖ τὸ ἀπαθὲσ καὶ τὸ ὑγιαῖνον ἐγκεκρᾶσθαι πολὺ καὶ παραμένειν καὶ συνοικεῖν·

ἐπιρρεῖ γὰρ τούτῳ τὸ οἰκεῖον ἐκ τῶν σωφρονούντων καὶ δίεισι διὰ τοῦ νενοσηκότοσ αἱ δὲ δι’ ὅλων ἀναταραχθεῖσαι πόλεισ κομιδῇ διεφθάρησαν, ἂν μή τινοσ ἀνάγκησ ἔξωθεν τυχοῦσαι καὶ κολάσεωσ ὑπὸ κακῶν βίᾳ σωφρονήσωσιν.

καθῆσθαι προσήκει τὴν περὶ αὑτὸν ἀταραξίαν ὑμνοῦντα καὶ τὸν ἀπράγμονα καὶ μακάριον βίον, ἐν ἑτέροισ ἐπιτερπόμενον ἀγνωμονοῦσιν ἀλλ’ ἐνταῦθα δεῖ μάλιστα τὸν Θηραμένουσ κόθορνον ὑποδούμενον ἀμφοτέροισ ὁμιλεῖν καὶ μηδετέροισ προστίθεσθαι δόξεισ γὰρ οὐχὶ τῷ μὴ συναδικεῖν ἀλλότριοσ ἀλλὰ τῷ βοηθεῖν κοινὸσ εἶναι πάντων καὶ τὸ μὴ συνατυχεῖν οὐχ ἕξει φθόνον, ἂν πᾶσι φαίνῃ συναλγῶν ὁμοίωσ.

ὅπωσ μηδέποτε στασιάζωσι, καὶ τοῦτο τῆσ πολιτικῆσ ὥσπερ τέχνησ μέγιστον ἡγεῖσθαι καὶ κάλλιστον.

ὁρ́α γάρ, ὅτι τῶν μεγίστων ἀγαθῶν ταῖσ πόλεσιν, εἰρήνησ ἐλευθερίασ εὐετηρίασ εὐανδρίασ ὁμονοίασ, πρὸσ μὲν εἰρήνην οὐδὲν οἱ δῆμοι τῶν πολιτικῶν ἔν γε τῷ παρόντι χρόνῳ δέονται πέφευγε γὰρ ἐξ ἡμῶν καὶ ἠφάνισται πᾶσ μὲν Ἕλλην πᾶσ δὲ βάρβαροσ πόλεμοσ·

ἐλευθερίασ δ’ ὅσον οἱ κρατοῦντεσ νέμουσι τοῖσ δήμοισ μέτεστι καὶ τὸ πλέον ἴσωσ οὐκ ἄμεινον·

"ἐοικότα τέκνα γονεῦσι" καὶ σωτηρίαν τοῖσ γεννωμένοισ εὐχόμενοσ ὅ γε σώφρων αἰτήσεται παρὰ θεῶν τοῖσ ἑαυτοῦ πολίταισ. ὁμόνοιαν ἐμποιεῖν καὶ φιλίαν ἀεὶ τοῖσ συνοικοῦσιν, ἔριδασ δὲ καὶ διχοφροσύνασ καὶ δυσμένειαν ἐξαιρεῖν ἅπασαν, ὥσπερ ἐν φίλων διαφοραῖσ, τὸ μᾶλλον οἰόμενον ἀδικεῖσθαι μέροσ ἐξομιλοῦντα πρότερον καὶ συναδικεῖσθαι δοκοῦντα καὶ συναγανακτεῖν, εἶθ’ οὕτωσ ἐπιχειροῦντα πραΰνειν καὶ διδάσκειν ὅτι τῶν βιάζεσθαι καὶ νικᾶν ἐριζόντων ·

οἱ παρέντεσ οὐκ ἐπιεικείᾳ καὶ ἤθει μόνον ἀλλὰ καὶ φρονήματι καὶ μεγέθει ψυχῆσ διαφέρουσι, καὶ μικρὸν ὑφιέμενοι νικῶσιν ἐν τοῖσ καλλίστοισ καὶ μεγίστοισ·

ἔπειτα καὶ καθ’ ἕνα καὶ κοινῇ διδάσκοντα καὶ φράζοντα τὴν τῶν Ἑλληνικῶν πραγμάτων ἀσθένειαν, ἧσ ἓν ἀπολαῦσαι ἄμεινόν ἐστι τοῖσ εὖ φρονοῦσι, μεθ’ ἡσυχίασ καὶ ὁμονοίασ καταβιῶναι, μηδὲν ἐν μέσῳ τῆσ τύχησ ἆθλον ὑπολελοιπυίασ.

τίσ γὰρ ἡγεμονία, τίσ δόξα τοῖσ περιγενομένοισ;

ποία δύναμισ, ἣν μικρὸν ἀνθυπάτου διάταγμα κατέλυσεν ἢ μετέστησεν εἰσ ἄλλον, οὐδὲν οὐδ’ ἂν παραμένῃ σπουδῆσ ἄξιον ἔχουσαν;

περὶ τὰ κοινὰ φιλονεικίαι διακάουσιν, ἀλλὰ πολλάκισ ἐκ πραγμάτων καὶ προσκρουμάτων ἰδίων εἰσ δημόσιον αἱ διαφοραὶ προελθοῦσαι συνετάραξαν ἅπασαν τὴν πόλιν·

καὶ φράζοντα τοῖσ ἄλλοισ, ὡσ ἴδια κοινῶν καὶ μικρὰ μεγάλων αἴτια καθίσταται παροφθέντα καὶ μὴ τυχόντα θεραπείασ ἐν ἀρχῇ μηδὲ παρηγορίασ·

οἱο͂ν ἐν Δελφοῖσ ὁ μέγιστοσ λέγεται γενέσθαι νεωτερισμὸσ ὑπὸ Κράτητοσ, οὗ μέλλων θυγατέρα γαμεῖν Ὀρσίλαοσ ὁ Φάλιδοσ, εἶτα, τοῦ κρατῆροσ αὐτομάτωσ ἐπὶ ταῖσ σπονδαῖσ μέσου ῥαγέντοσ, οἰωνισάμενοσ καὶ καταλιπὼν τὴν νύμφην ἀπῆλθε μετὰ τοῦ πατρόσ·

ὁ δὲ Κράτησ ὀλίγον ὕστερον θύουσιν αὐτοῖσ ὑποβαλὼν χρυσίον τι τῶν ἱερῶν κατεκρήμνισε τὸν Ὀρσίλαον καὶ τὸν ἀδελφὸν ἀκρίτουσ, καὶ πάλιν τῶν φίλων τινὰσ καὶ οἰκείων ἱκετεύοντασ ἐν τῷ ἱερῷ τῆσ Προναίασ ἀνεῖλε·

καὶ τοὺσ συστασιάσαντασ ἐκ τῶν χρημάτων ἐναγικῶν προσαγορευθέντων τοὺσ κάτω ναοὺσ ἀνῳκοδόμησαν.

ἐν δὲ Συρακούσαισ δυεῖν νεανίσκων συνήθων ὁ μὲν τὸν ἐρώμενον τοῦ ἑτέρου λαβὼν φυλάσσειν διέφθειρεν ἀποδημοῦντοσ, ὁ δ’ ἐκείνῳ πάλιν ὥσπερ ἀνταποδιδοὺσ ὕβριν ἐμοίχευσε τὴν γυναῖκα τῶν δὲ πρεσβυτέρων τισ εἰσ βουλὴν παρελθὼν ἐκέλευσεν ἀμφοτέρουσ ἐλαύνειν, πρὶν ἀπολαῦσαι καὶ ἀναπλησθῆναι τὴν πόλιν ἀπ’ αὐτῶν τῆσ ἔχθρασ·

οὐ μὴν ἔπεισεν, ἀλλ’ ἐκ τούτου στασιάσαντεσ ἐπὶ συμφοραῖσ μεγάλαισ τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἀνέτρεψαν.

ἔχεισ δὲ δήπου καὶ αὐτὸσ οἰκεῖα παραδείγματα, τὴν Παρδάλα πρὸσ Τυρρηνὸν ἔχθραν, ὡσ ὀλίγον ἐδέησεν ἀνελεῖν τὰσ Σάρδεισ, ἐξ αἰτιῶν μικρῶν καὶ ἰδίων εἰσ ἀπόστασιν καὶ πόλεμον ἐμβαλοῦσα.

διὸ χρὴ μὴ καταφρονεῖν τὸν πολιτικὸν ὥσπερ ἐν σώματι προσκρουμάτων διαδρομὰσ ὀξείασ ἐχόντων, ἀλλ’ ἐπιλαμβάνεσθαι καὶ πιέζειν καὶ βοηθεῖν·

προσοχῇ γάρ, ὥσ φησιν ὁ Κάτων, καὶ τὸ μέγα γίγνεται μικρὸν καὶ τὸ μικρὸν εἰσ τὸ μηδὲν ἄγεται. μηχανὴ δ’ ἐπὶ ταῦτα πειθοῦσ οὐκ ἔστι μείζων ἢ τὸ παρέχειν ἑαυτὸν ἐν ταῖσ ἰδίαισ διαφοραῖσ ἥμερον διαλλακτήν, ἀμήνιτον, ἐπὶ τῶν πρώτων αἰτιῶν μένοντα καὶ·

μηδενὶ προστιθέντα φιλονεικίαν μηδ’ ὀργὴν μηδ’ ἄλλο πάθοσ ἐμποιοῦν τραχύτητα καὶ πικρίαν τοῖσ ἀναγκαίοισ ἀμφισβητήμασι.

χαράσσοντα καὶ φαρμάσσοντα ταῖσ βλασφημίαισ καὶ ταῖσ κακοηθείαισ καὶ ταῖσ ἀπειλαῖσ ἀνήκεστα καὶ μεγάλα καὶ δημόσια ποιεῖν.

ὁ γὰρ οὕτω προσφερόμενοσ τοῖσ καθ’ αὑτὸν ὑπηκόουσ ἕξει καὶ τοὺσ ἄλλουσ· αἱ δὲ περὶ τὰ δημόσια φιλοτιμίαι, τῶν ἰδίων ὑφαιρουμένων ἀπεχθειῶν, εὐτελεῖσ γίγνονται καὶ δυσχερὲσ οὐδὲν οὐδ’ ἀνήκεστον ἐπιφέρουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION