Plutarch, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 4

(플루타르코스, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 4)

καὶ πιστευόμενον ἤδη πειρᾶσθαι ῥυθμίζειν ἀτρέμα πρὸσ τὸ βέλτιον ὑπάγοντα καὶ πράωσ μεταχειριζόμενον· ἐργώδησ γὰρ ἡ μετάθεσισ τῶν πολλῶν.

αὐτὸσ δ’ ὥσπερ ἐν θεάτρῳ τὸ λοιπὸν ἀναπεπταμένῳ βιωσόμενοσ, ἐξάσκει καὶ κατακόσμει τὸν τρόπον· εἰ δὲ μὴ ῥᾴδιον ἀπαλλάξαι παντάπασι τῆσ ψυχῆσ τὴν κακίαν, ὅσα γοῦν ἐπανθεῖ μάλιστα καὶ προπίπτει τῶν ἁμαρτημάτων ἀφαιρῶν καὶ κολούων. ἑαυτόν, ἀγρυπνῶν δὲ καὶ νήφων καὶ πεφροντικὼσ ἔλεγε πρὸσ τοὺσ συνήθεισ, ὡσ οὐκ ἐᾷ καθεύδειν αὐτὸν τὸ Μιλτιάδου τρόπαιον·

Περικλῆσ δὲ καὶ περὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν δίαιταν ἐξήλλαξεν αὑτὸν ἠρέμα βαδίζειν καὶ πράωσ διαλέγεσθαι καὶ τὸ πρόσωπον ἀεὶ συνεστηκὸσ ἐπιδείκνυσθαι καὶ τὴν χεῖρα συνέχειν ἐντὸσ τῆσ περιβολῆσ καὶ μίαν ὁδὸν πορεύεσθαι τὴν ἐπὶ τὸ βῆμα καὶ τὸ βουλευτήριον.

οὐ γὰρ εὐμεταχείριστον οὐδὲ ῥᾴδιον ἁλῶναι τὴν σωτήριον ἅλωσιν ὑπὸ τοῦ τυχόντοσ ὄχλοσ, ἀλλ’ ἀγαπητόν, εἰ μήτ’ ὄψει μήτε φωνῇ πτυρόμενοσ ὥσπερ θηρίον ὕποπτον καὶ ποικίλον ἐνδέχοιτο τὴν ἐπιστασίαν.

ᾧ τοίνυν οὐδὲ τούτων ἐπιμελητέον ἐστὶ παρέργωσ, ἦπου τῶν περὶ τὸν βίον καὶ τὸ ἦθοσ ἀμελητέον ὅπωσ ψόγου καθαρὰ καὶ διαβολῆσ ἁπάσησ;

οὐ γὰρ ὧν λέγουσιν ἐν κοινῷ καὶ πράττουσιν οἱ πολιτευόμενοι μόνον εὐθύνασ διδόασιν, ἀλλὰ καὶ δεῖπνον αὐτῶν πολυπραγμονεῖται καὶ κοίτη καὶ γάμοσ καὶ παιδιὰ καὶ σπουδὴ πᾶσα.

τί γὰρ δεῖ λέγειν Ἀλκιβιάδην;

τῶν ἄλλων ἀγαθῶν αὐτοῦ τὴν πόλιν ἀνόνητον ἐποίησε διὰ τὴν πολυτέλειαν καὶ τὴν ἀκολασίαν ὅπου καὶ Κίμωνοσ οὗτοι τὸν οἶνον, καὶ Ῥωμαῖοι Σκιπίωνοσ οὐδὲν ἄλλο ἔχοντεσ λέγειν τὸν ὕπνον ᾐτιῶντο·

Πομπήιον δὲ Μάγνον ἐλοιδόρουν οἱ ἐχθροί, παραφυλάξαντεσ ἑνὶ δακτύλῳ τὴν κεφαλὴν κνώμενον.

καὶ πολιτικοῖσ ὁρώμενα βίοισ διὰ δόξαν, ἣν οἱ πολλοὶ περὶ ἀρχῆσ καὶ πολιτείασ ἔχουσιν, ὡσ πράγματοσ μεγάλου καὶ καθαρεύειν ἀξίου πάσησ ἀτοπίασ καὶ πλημμελείασ.

"λαβὼν ὅλην μου ποίησον καταφανῆ τὴν οἰκίαν, ἵνα πάντεσ ὁρῶσιν οἱ πολῖται πῶσ διαιτῶμαι·

καὶ γὰρ ἦν ἀνὴρ σώφρων καὶ κόσμιοσ. ἴσωσ δὲ ταύτησ οὐδὲν ἔδει τῆσ καταφανείασ αὐτῷ· ἢθη καὶ βουλεύματα καὶ πράξεισ καὶ βίουσ, οὐχ ἧττον ἀπὸ τῶν ἰδίων ἢ τῶν δημοσίων ἐπιτηδευμάτων τὸν μὲν φιλοῦντεσ καὶ θαυμάζοντεσ τὸν δὲ δυσχεραίνοντεσ καὶ καταφρονοῦντεσ.

τί οὖν δή;

οὐχὶ καὶ τοῖσ ἀσελγῶσ καὶ τεθρυμμένωσ ζῶσιν αἱ πόλεισ χρῶνται; καὶ γὰρ αἱ κιττῶσαι λίθουσ καὶ οἱ ναυτιῶντεσ ἁλμυρίδασ καὶ τὰ τοιαῦτα βρώματα διώκουσι πολλάκισ, εἶτ’ ὀλίγον ὕστερον ἐξέπτυσαν καὶ ἀπεστράφησαν· λέγοντα ποιεῖ λαβοῦ, λαβοῦ τῆσ χειρὸσ ὡσ τάχιστά μου, μέλλω στρατηγὸν χειροτονεῖν Ἀγύρριον καὶ πάλιν αἰτοῦντα λεκάνην καὶ πτερόν, ὅπωσ ἐμέσῃ, λέγοντα προσίσταταί μου πρὸσ τὸ βῆμα Μαντίασ καὶ βόσκει δυσώδη Κέφαλον, ἐχθίστην νόσον.

ὁ δὲ Ῥωμαίων δῆμοσ, ὑπισχνουμένου τι Κάρβωνοσ καὶ προστιθέντοσ ὁρ́κον δή τινα καὶ ἀράν, ἀντώμοσεν ὁμοῦ μὴ πιστεύειν.

ἐκ ῥυπαροῦ μετεράσαντεσ, ὅπωσ εὐπρόσδεκτοσ γένηται τοῖσ πολλοῖσ.

οὕτω μεγάλην ἔχει ῥοπὴν ἐν πολιτείᾳ πίστισ ἤθουσ καὶ τοὐναντίον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION