Plutarch, Numa, chapter 20

(플루타르코스, Numa, chapter 20)

ἔστι δὲ αὐτοῦ καὶ νεὼσ ἐν Ῥώμῃ δίθυροσ, ὃν πολέμου πύλην καλοῦσι. νομίζεται γάρ ἀνεῷχθαι μὲν αὐτὸν ὅταν ᾖ πόλεμοσ, κεκλεῖσθαι δὲ εἰρήνησ γενομένησ, ὃ δὴ χαλεπὸν ἦν καὶ σπανίωσ γινόμενον, ἀεί τινι συνηρτημένησ πολέμῳ τῆσ ἡγεμονίασ, διὰ μέγεθοσ τοῖσ κύκλῳ περικεχυμένοισ γένεσι βαρβάροισ ἀντερειδούσησ. πλὴν ἐπί γε τοῦ Σεβαστοῦ Καίσαροσ ἐκλείσθη καθελόντοσ Ἀντώνιον καὶ πρότερον ὑπατευόντων Μάρκου Ἀτιλίου καὶ Τίτου Μαλλίου χρόνον οὐ πολὺν εἶτα εὐθὺσ ἀνεῴχθη πολέμου συρραγέντοσ.

ἀλλ’ ἐπί γε τῆσ Νομᾶ βασιλείασ οὐδεμίαν ἡμέραν ἀνεῳγμένοσ ὤφθη, τρία δὲ καὶ τετταράκοντα ἔτη συνεχῶσ ἔμεινε κεκλεισμένοσ· οὐ γάρ μόνον ὁ Ῥωμαίων ἡμέρωτο καὶ κατεκεκήλητο τῇ δικαιοσύνῃ καὶ πρᾳότητι τοῦ βασιλέωσ δῆμοσ, ἀλλὰ καὶ τὰσ κύκλῳ πόλεισ, ὥσπερ αὔρασ τινὸσ ἐκεῖθεν ἢ πνεύματοσ ὑγιεινοῦ φέροντοσ, ἀρχὴ μεταβολῆσ ἔλαβε καὶ πόθοσ εἰσερρύη πάντασ εὐνομίασ καὶ εἰρήνησ καὶ γῆν φυτεύειν καὶ τέκνα τρέφειν ἐν ἡσυχίᾳ καὶ σέβεσθαι θεούσ, ἑορταὶ δὲ καὶ θαλίαι καὶ παρ’ ἀλλήλουσ ἀδεῶσ ἰόντων καὶ ἀναμιγνυμένων ὑποδοχαὶ καὶ φιλοφροσύναι τὴν Ἰταλίαν κατεῖχον, οἱο͂ν ἐκ πηγῆσ τῆσ Νομᾶ σοφίασ τῶν καλῶν καὶ δικαίων ἐπεισρεόντων εἰσ ἅπαντασ καὶ διαχεομένησ τῆσ περὶ ἐκεῖνον γαλήνησ·

ὥστε καὶ τὰσ ποιητικὰσ ὑπερβολὰσ ἐνδεῖν πρὸσ τὴν τότε κατάστασιν λέγουσιν·

"ἐν δὲ σιδαροδέτοισ πόρπαξιν αἰθᾶν ἀραχνᾶν ἔργα·

"εὐρὼσ δάμναται ἔγχεά τε λογχωτὰ ξίφεὰ τ’ ἀμφήκεα, χαλκεᾶν δὲ οὐκέτι σαλπίγγων κτύποσ, οὐδὲ συλᾶται μελίφρων ὕπνοσ ἀπὸ βλεφάρων. οὔτε γάρ πόλεμοσ οὔτε στάσισ οὔτε νεωτερισμὸσ περὶ πολιτείαν ἱστόρηται Νομᾶ βασιλεύοντοσ· ἀλλ’ εἴτε φόβοσ θεῶν προκήδεσθαι δοκούντων τοῦ ἀνδρὸσ εἴτε τῆσ ἀρετῆσ αἰδὼσ εἴτε δαιμόνιοσ τύχη, πάσησ κακίασ ἄθικτον ἐπ’ ἐκείνου καὶ καθαρὸν διαφυλάττουσα τὸν βίον, ἐναργὲσ ἐξήνεγκε παράδειγμα καὶ τεκμήριον τῆσ Πλατωνικῆσ φωνῆσ, ἣν ὕστερον ἐκεῖνοσ οὐκ ὀλίγοισ χρόνοισ γενόμενοσ ἐτόλμησεν ἀφεῖναι περὶ πολιτείασ, ὡσ μία κακῶν παῦλα καὶ λύσισ ἀνθρώποισ ἐστίν, ἔκ τινοσ τύχησ θείασ εἰσ ταὐτὸ διανοίᾳ φιλοσόφῳ βασιλικὴν συμπεσοῦσαν δύναμιν ἐγκρατῆ καὶ ὑπερδέξιον τῆσ κακίασ τὴν ἀρετὴν καταστῆσαι.

"μακάριοι δὲ οἱ συνήκοοι τῶν ἔκ τοῦ σωφρονοῦντοσ στόματοσ ἰόντων λόγων.

τάχα γὰρ οὐδὲ ἀνάγκησ τινὸσ δεῖ πρὸσ τοὺσ πολλοὺσ οὐδὲ ἀπειλῆσ, αὐτοὶ δὲ τὴν ἀρετὴν ἐν εὐδήλῳ παραδείγματι καὶ λαμπρῷ τῷ βίῳ τοῦ ἄρχοντοσ ὁρῶντεσ, ἑκουσίωσ σωφρονοῦσι καὶ συμμετασχηματίζονται πρὸσ τὸν ἐν φιλίᾳ καὶ ὁμονοίᾳ τῇ πρὸσ αὐτοὺσ μετὰ δικαιοσύνησ καὶ μετριότητοσ ἀμύμονα καὶ μακάριον βίον, ἐν ᾧ τὸ κάλλιστον ἁπάσησ πολιτείασ τέλοσ ἐστί, καὶ βασιλικώτατοσ ἁπάντων ὁ τοῦτον τὸν βίον καὶ ταύτην τὴν διάθεσιν τοῖσ ὑπηκόοισ ἐνεργάσασθαι δυνάμενοσ.

ταῦτα μὲν οὖν Νομᾶσ παντὸσ μᾶλλον φαίνεται συνεωρακώσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION