Plutarch, Numa, chapter 13

(플루타르코스, Numa, chapter 13)

τοὺσ δὲ Σαλίουσ ἱερεῖσ ἐκ τοιαύτησ λέγεται συστήσασθαι προφάσεωσ. ἔτοσ ὄγδοον αὐτοῦ βασιλεύοντοσ λοιμώδησ νόσοσ περιϊοῦσα τὴν Ἰταλίαν ἐστρόβησε καὶ τὴν Ῥώμην. ἀθυμούντων δὲ τῶν ἀνθρώπων ἱστορεῖται χαλκῆν πέλτην ἐξ οὐρανοῦ καταφερομένην εἰσ τὰσ Νομᾶ πεσεῖν χεῖρασ. ἐπὶ δὲ αὐτῇ θαυμάσιόν τινα λόγον λέγεσθαι ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ, ὃν Ἠγερίασ τε καὶ τῶν Μουσῶν πυθέσθαι. τὸ μὲν γάρ ὅπλον ἥκειν ἐπὶ σωτηρίᾳ τῆσ πόλεωσ, καὶ δεῖν αὐτὸ φρουρεῖσθαι γενομένων ἄλλων ἕνδεκα καὶ σχῆμα καὶ μέγεθοσ καὶ μορφὴν ἐκείνῳ παραπλησίων, ὅπωσ ἄπορον εἰή τῷ κλέπτῃ δι’ ὁμοιότητα τοῦ διοπετοῦσ ἐπιτυχεῖν ἔτι δὲ χρῆναι Μούσαισ καθιερῶσαι τὸ χωρίον ἐκεῖνο καὶ τοὺσ περὶ αὐτὸ λειμῶνασ, ὅπου τὰ πολλὰ φοιτῶσαι συνδιατρίβουσιν αὐτῷ.

τὴν δὲ πηγὴν ἣ κατάρδει τὸ χωρίον, ὕδωρ ἱερὸν ἀποδεῖξαι ταῖσ Ἑστιάσι παρθένοισ, ὅπωσ λαμβάνουσαι καθ’ ἡμέραν ἁγνίζωσι καὶ ῥαίνωσι τὸ ἀνάκτορον. τούτοισ μὲν οὖν μαρτυρῆσαι λέγουσι καὶ τὰ τῆσ νόσου παραχρῆμα παυσάμενα.

τὴν δὲ πέλτην προθέντοσ αὐτοῦ καὶ κελεύσαντοσ ἁμιλλᾶσθαι τοὺσ τεχνίτασ ὑπὲρ τῆσ ὁμοιότητοσ, τοὺσ μὲν ἄλλουσ ἀπειπεῖν, Οὐετούριον δὲ Μαμούριον ἕνα α τῶν ἄκρων δημιουργῶν οὕτωσ ἐφικέσθαι τῆσ ἐμφερείασ, καὶ κατασκευάσαι πάσασ ὁμοίασ, ὥστε μηδ’ αὐτὸν ἔτι τὸν Νομᾶν διαγινώσκειν. τούτων οὖν φύλακασ καὶ ἀμφιπόλουσ ἀπέδειξε τοὺσ Σαλίουσ ἱερεῖσ. σάλιοι δὲ ἐκλήθησαν, οὐχ, ὡσ ἔνιοι μυθολογοῦσι, Σαμόθρᾳκοσ ἀνδρὸσ ἢ Μαντινέωσ, ὄνομα Σαλίου, πρώτου τὴν ἐνόπλιον ἐκδιδάξαντοσ ὄρχησιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ τῆσ ὀρχήσεωσ αὐτῆσ, ἁλτικῆσ οὔσησ, ἣν ὑπορχοῦνται διαπορευόμενοι τὴν πόλιν, ὅταν τὰσ ἱερὰσ πέλτασ ἀναλάβωσιν ἐν τῷ Μαρτίῳ μηνί, φοινικοῦσ μὲν ἐνδεδυμένοι χιτωνίσκουσ, μίτραισ δὲ χαλκαῖσ ἐπεζωσμένοι πλατείαισ καὶ κράνη χαλκᾶ φοροῦντεσ, ἐγχειριδίοισ δὲ μικροῖσ τὰ ὅπλα κρούοντεσ.

ἡ δὲ ἄλλη τῆσ ὀρχήσεωσ ποδῶν ἔργον ἐστί·

κινοῦνται γάρ ἐπιτερπῶσ, ἑλιγμούσ τινασ καὶ μεταβολὰσ ἐν ῥυθμῷ τάχοσ ἔχοντι καὶ πυκνότητα μετὰ ῥώμησ καὶ κουφότητοσ ἀποδιδόντεσ. αὐτὰσ σ δὲ τὰσ πέλτασ ἀγκύλια καλοῦσι διὰ τὸ σχῆμα· κύκλοσ γάρ οὐκ ἔστιν οὐδὲ ἀποδίδωσιν, ὡσ πέλτη, τὴν περιφέρειαν, ἀλλ’ ἐκτομὴν ἔχει γραμμῆσ ἑλικοειδοῦσ, ἧσ αἱ κεραῖαι καμπὰσ ἔχουσαι καὶ συνεπιστρέφουσαι τῇ πυκνότητι πρὸσ ἀλλήλασ ἀγκύλον τὸ σχῆμα ποιοῦσιν ἢ διὰ τὸν ἀγκῶνα περὶ ὃν περιφέρονται, ταῦτα γάρ ὁ Ιὄβασ εἴρηκε γλιχόμενοσ ἐξελληνίσαι τοὔνομα. δύναιτο δὲ ἂν τῆσ ἀνέκαθεν φορᾶσ πρῶτον ἐπώνυμον γεγονέναι, καὶ τῆσ ἀκέσεωσ τῶν νοσούντων, καὶ τῆσ τῶν αὐχμῶν λύσεωσ, ἔτι δὲ τῆσ τῶν δεινῶν ἀνασχέσεωσ, καθ’ ὃ καὶ τοὺσ Διοσκούρουσ Ἄνακασ Ἀθηναῖοι προσηγόρευσαν, εἴ γε δεῖ πρὸσ τὴν Ἑλληνικὴν διάλεκτον ἐξάγειν τοὔνομα.

τῷ δὲ Μαμουρίῳ λέγουσι μισθὸν γενέσθαι τῆσ τέχνησ ἐκείνησ μνήμην τινὰ δι’ ᾠδῆσ ὑπὸ τῶν Σαλίων ἅμα τῇ πυρρίχῃ διαπεραινομένησ.

οἱ δὲ οὐ Οὐετούριον Μαμούριον εἶναί φασι τὸν ᾀδόμενον, ἀλλὰ οὐετέρεμ μεμορίαμ, ὅπερ ἐστί, παλαιὰν μνήμην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION