Plutarch, Numa, chapter 10

(플루타르코스, Numa, chapter 10)

πρῶτον μὲν οὖν ὑπὸ Νομᾶ καθιερωθῆναι λέγουσι Γεγανίαν καὶ Βερηνίαν, δεύτερον δὲ Κανουληϊάν καὶ Ταρπηϊάν· ὕστερον δὲ Σερβίου δύο προσθέντοσ ἄλλασ τῷ ἀριθμῷ διατηρεῖσθαι μέχρι τῶν χρόνων τούτων τὸ πλῆθοσ, ὡρίσθη δὲ ταῖσ ἱεραῖσ παρθένοισ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ ἁγνεία τριακονταέτισ, ἐν ᾗ τὴν μὲν πρώτην δεκαετίαν ἃ χρὴ δρᾶν μανθάνουσι, τὴν δὲ μέσην ἃ μεμαθήκασι δρῶσι, τὴν δὲ τρίτην ἑτέρασ αὐταὶ διδάσκουσιν. εἶτα ἀνεῖται τῇ βουλομένῃ μετὰ τὸν χρόνον τοῦτον ἤδη καὶ γάμου μεταλαμβάνειν καὶ πρὸσ ἕτερον τραπέσθαι βίον, ἀπαλλαγείσῃ τῆσ ἱερουργίασ, λέγονται δὲ οὐ πολλαὶ ταύτην ἀσπάσασθαι τὴν ἄδειαν, οὐδὲ ἀσπασαμέναισ χρηστὰ πράγματα συντυχεῖν, ἀλλὰ μετανοίᾳ καὶ κατηφείᾳ συνοῦσαι τὸν λοιπὸν βίον ἐμβαλεῖν τὰσ ἄλλασ εἰσ δεισιδαιμονίαν, ὥστε μέχρι γήρωσ καὶ θανάτου διατελεῖν ἐγκαρτερούσασ καὶ παρθενευομένασ.

τιμὰσ δὲ μεγάλασ ἀπέδωκεν αὐταῖσ, ὧν ἔστι καὶ τὸ διαθέσθαι ζῶντοσ ἐξεῖναι πατρὸσ καὶ τἆλλα πράττειν ἄνευ προστάτου διαγούσασ, ὥσπερ αἱ τρίπαιδεσ.

ῥαβδουχοῦνται δὲ προϊοῦσαι· κἂν ἀγομένῳ τινὶ πρὸσ θάνατον αὐτομάτωσ συντύχωσιν, οὐκ ἀναιρεῖται, δεῖ δὲ ἀπομόσαι τὴν παρθένον ἀκούσιον καὶ τυχαίαν καὶ οὐκ ἐξεπίτηδεσ γεγονέναι τὴν ἀπάντησιν. ὁ δὲ ὑπελθὼν κομιζομένων ὑπὸ τὸ φορεῖον ἀποθνήσκει, κόλασισ δὲ τῶν μὲν ἄλλων ἁμαρτημάτων πληγαὶ ταῖσ παρθένοισ ἰσ, τοῦ μεγίστου Ποντίφικοσ κολάζοντοσ ἔστιν ὅτε καὶ γυμνὴν τὴν πλημμελήσασαν, ὀθόνησ ἐν παλινσκίῳ παρατεινομένησ· ἡ δὲ τὴν παρθενίαν καταισχύνασα ζῶσα κατορύττεται παρὰ τὴν Κολλίνην λεγομένην πύλην ἐν ᾗ τισ ἔστιν ἐντὸσ τῆσ πόλεωσ ὀφρὺσ γεώδησ παρατείνουσα πόρρω·

καλεῖται δὲ χῶμα διαλέκτῳ τῇ Λατίνων, ἐνταῦθα κατασκευάζεται κατάγειοσ οἶκοσ οὐ μέγασ, ἔχων ἄνωθεν κατάβασιν.

κεῖται δὲ ἐν αὐτῷ κλίνη τε ὑπεστρωμένη καὶ λύχνοσ καιόμενοσ, ἀπαρχαί τε τῶν πρὸσ τὸ ζῆν ἀναγκαίων βραχεῖαί τινεσ, οἱο͂ν ἄρτοσ, ὕδωρ ἐν ἀγγείῳ, γάλα, ἔλαιον, ὥσπερ ἀφοσιουμένων τὸ μὴ λιμῷ διαφθείρειν σῶμα ταῖσ μεγίσταισ καθιερωμένον ἁγιστείαισ. αὐτὴν δὲ τὴν κολαζομένην εἰσ φορεῖον ἐνθέμενοι καὶ καταστεγάσαντεσ ἔξωθεν καὶ καταλαβόντεσ ἱμᾶσιν, ὡσ μηδὲ φωνὴν ἐξάκουστον γενέσθαι, κομίζουσι δι’ ἀγορᾶσ, ἐξίστανται δὲ πάντεσ σιωπῇ καὶ παραπέμπουσιν ἄφθογγοι μετά τινοσ δεινῆσ κατηφείασ οὐδὲ ἔστιν ἕτερον θέαμα φρικτότερον, οὐδ’ ἡμέραν ἡ πόλισ ἄλλην ἄγει στυγνοτέραν ἐκείνησ, ὅταν δὲ πρὸσ τὸν τόπον κομισθῇ τὸ φορεῖον, οἱ μὲν ὑπηρέται τοὺσ δεσμοὺσ ἐξέλυσαν, ὁ δὲ τῶν ἱερέων ἔξαρχοσ εὐχάσ τινασ ἀπορρήτουσ ποιησάμενοσ καὶ χεῖρασ ἀνατείνασ θεοῖσ πρὸ τῆσ ἀνάγκησ, ἐξάγει συγκεκαλυμμένην καὶ καθίστησιν ἐπὶ κλίμακοσ εἰσ τὸ οἴκημα κάτω φερούσησ.

εἶτα αὐτὸσ μὲν ἀποτρέπεται μετὰ τῶν ἄλλων ἱερέων τῆσ δὲ καταβάσησ ἥ τε κλίμαξ ἀναιρεῖται καὶ κατακρύπτεται τὸ οἴκημα γῆσ πολλῆσ ἄνωθεν ἐπιφορουμένησ, ὥστε ἰσόπεδον τῷ λοιπῷ χώματι γενέσθαι τὸν τόπον, οὕτω μὲν αἱ προέμεναι τὴν ἱερὰν παρθενίαν κολάζονται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION