Plutarch, Numa, chapter 2

(플루타르코스, Numa, chapter 2)

ἕβδομον ἐνιαυτὸν ἡ Ῥώμη καὶ τριακοστὸν ἤδη Ῥωμύλου βασιλεύοντοσ ᾠκεῖτο· πέμπτῃ δὲ ἱσταμένου μηνόσ, ἣν νῦν ἡμέραν νώνασ Καπρατίνασ καλοῦσι, θυσίαν τινὰ δημοτελῆ πρὸ τῆσ πόλεωσ ὁ Ῥωμύλοσ ἔθυε περὶ τὸ καλούμενον Αἰγὸσ ἕλοσ, καὶ παρῆν ἥ τε βουλὴ καὶ τοῦ δήμου τὸ πλεῖστον. ἐξαίφνησ δὲ μεγάλησ περὶ τὸν ἀέρα τροπῆσ γενομένησ καὶ νέφουσ ἐπὶ τὴν γῆν ἐρείσαντοσ ἅμα πνεύματι καὶ ζάλῃ, τὸν μὲν ἄλλον ὅμιλον ἐκπλαγέντα συνέβη φυγεῖν καὶ σκεδασθῆναι, τὸν δὲ Ῥωμύλον ἀφανῆ γενέσθαι, καὶ μήτε αὐτὸν ἔτι μήτε σῶμα τεθνηκότοσ εὑρεθῆναι, χαλεπὴν δὲ τιν’ ὑπόνοιαν ἅψασθαι τῶν πατρικίων, καὶ ῥυῆναι λόγον ἐν τῷ δήμῳ κατ’ αὑτῶν ὡσ πάλαι βαρυνόμενοι τὸ βασιλεύεσθαι καὶ μεταστῆσαι τὸ κράτοσ εἰσ αὑτοὺσ θέλοντεσ ἀνέλοιεν τὸν βασιλέα, καὶ γάρ ἐδόκει τραχύτερον ἤδη προσφέρεσθαι καὶ μοναρχικώτερον αὐτοῖσ.

ἀλλὰ ταύτην μὲν τὴν ὑποψίαν ἐθεράπευον εἰσ θεῶν τιμὰσ ἀνάγοντεσ ὡσ οὐ τεθνηκότα τὸν Ῥωμύλον, ἀλλὰ κρείττονοσ ὄντα μοίρασ·

καὶ Πρόκλοσ, ἀνὴρ ἐπιφανήσ, διωμόσατο Ῥωμύλον ἰδεῖν εἰσ οὐρανὸν σὺν τοῖσ ὅπλοισ ἀναφερόμενον, καὶ φωνῆσ ἀκοῦσαι κελεύοντοσ αὐτὸν ὀνομάζεσθαι Κυρῖνον. ἑτέρα δὲ ταραχὴ καὶ στάσισ κατελάμβανε τὴν πόλιν ὑπὲρ τοῦ μέλλοντοσ ἀποδειχθήσεσθαι βασιλέωσ, οὔπω τῶν ἐπηλύδων κομιδῇ τοῖσ πρώτοισ συγκεκραμένων πολίταισ, ἀλλ’ ἔτι τοῦ τε δήμου πολλὰ κυμαίνοντοσ ἐν ἑαυτῷ καὶ τῶν πατρικίων ἐν ὑποψίαισ ἐκ τοῦ διαφόρου πρὸσ ἀλλήλουσ ὄντων, οὐ μὴν ἀλλὰ βασιλεύεσθαι μὲν ἐδόκει πᾶσιν, ἤρισαν δὲ καὶ διέστησαν οὐχ ὑπὲρ ἀνδρὸσ μόνον, ἀλλὰ καὶ γένουσ, ὁπότερον παρέξει τὸν ἡγεμόνα, καὶ γάρ οἱ μετὰ Ῥωμύλου·

πρῶτοι συνοικίσαντεσ τὴν πόλιν οὐκ ἀνασχετὸν ἐποιοῦντο πόλεωσ καὶ χώρασ τοὺσ Σαβίνουσ μεταλαβόντασ ἄρχειν βιάζεσθαι τῶν ἐπὶ ταῦτα δεξαμένων, καὶ τοῖσ Σαβίνοισ ἦν τισ εὐγνώμων λόγοσ, ἐπεὶ Τατίου τοῦ βασιλέωσ αὑτῶν ἀποθανόντοσ οὐκ ἐστασίασαν πρὸσ Ῥωμύλον, ἀλλ’ εἰάσαν ἄρχειν μόνον, αὖθισ ἀξιούντων τὸν ἄρχοντα γενέσθαι παρ’ αὑτῶν, οὔτε γάρ ἐκ ταπεινοτέρων κρείττοσι προσγενέσθαι, καὶ προσγενόμενοι πλήθει τε ῥῶσαι καὶ προαγαγεῖν εἰσ ἀξίωμα πόλεωσ ἐκείνουσ μεθ’ ἑαυτῶν, ὑπὲρ μὲν οὖν τούτων ἐστασίαζον.

ὅπωσ δὲ μὴ σύγχυσιν ἐκ τῆσ ἀναρχίασ ἡ στάσισ ἀπεργάσεται, μετεώρου τοῦ πολιτεύματοσ ὄντοσ, ἔταξαν οἱ πατρίκιοι, πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ὄντων αὑτῶν, ἕκαστον ἐν μέρει τοῖσ βασιλικοῖσ παρασήμοισ κοσμούμενον θύειν τε τοῖσ θεοῖσ τὰ νενομισμένα καὶ χρηματίζειν ἓξ μὲν ὡρ́ασ τῆσ νυκτόσ, ἓξ δὲ τῆσ ἡμέρασ, καὶ γὰρ ἡ διανομὴ τῶν καιρῶν ἑκατέρου πρὸσ ἱσότητα καλῶσ ἔχειν ἐδόκει τοῖσ ἄρχουσι, καὶ πρὸσ τὸν δῆμον ἡ μεταβολὴ τῆσ ἐξουσίασ ἀφαιρεῖν τὸν φθόνον, ὁρῶντα τῆσ αὐτῆσ ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ τὸν αὐτὸν ἰδιώτην ἐκ βασιλέωσ γινόμενον.

τὸ δὲ σχῆμα τοῦτο τῆσ ἀρχῆσ μεσοβασιλείαν Ῥωμαῖοι καλοῦσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION