Plutarch, Numa, chapter 15

(플루타르코스, Numa, chapter 15)

ἐκ δὲ τῆσ τοιαύτησ παιδαγωγίασ πρὸσ τὸ θεῖον οὕτωσ ἡ πόλισ ἐγεγόνει χειροήθησ καὶ κατατεθαμβημένη τὴν τοῦ Νομᾶ δύναμιν, ὥστε μύθοισ ἐοικότασ τὴν ἀτοπίαν λόγουσ παραδέχεσθαι, καὶ νομίζειν μηδὲν ἄπιστον εἶναι μηδὲ ἀμήχανον ἐκείνου. βουληθέντοσ. λέγεται γοῦν ποτε καλέσασ ἐπὶ τὴν τράπεζαν οὐκ ὀλίγουσ τῶν πολιτῶν, σκεύη τε φαῦλα καὶ δεῖπνον εὐτελὲσ πάνυ προθέσθαι καὶ δημοτικὸν ἀρξαμένων δὲ δειπνεῖν ἐμβαλὼν λόγον ὡσ ἡ θεὸσ ᾗ σύνεστιν ἥκοι πρὸσ αὐτόν, αἰφνίδιον ἐπιδεῖξαι τόν τε οἶκον ἐκπωμάτων πλήρη πολυτελῶν καὶ τὰσ τραπέζασ ὄψων τε παντοδαπῶν καὶ παρασκευῆσ δαψιλοῦσ γεμούσασ.

πᾶσαν δὲ ὑπερβέβληκεν ἀτοπίαν τὸ ὑπὲρ τῆσ τοῦ Διὸσ ὁμιλίασ ἱστορούμενον.

μυθολογοῦσι γάρ εἰσ τὸν Ἀβεντῖνον λόφον οὔπω μέροσ ὄντα τῆσ πόλεωσ οὐδὲ συνοικούμενον, ἀλλ’ ἔχοντα πηγάσ τε δαψιλεῖσ ἐν αὑτῷ καὶ νάπασ σκιεράσ, φοιτᾶν δύο δαίμονάσ, Πῖκον καὶ Φαῦνον οὓσ τὰ μὲν ἄλλα Σατύρων ἄν τισ ἢ Πανῶν γένει προσεικάσειε, δυνάμει δὲ φαρμάκων καὶ δεινότητι τῆσ περὶ τὰ θεῖα γοητείασ λέγονται ταὐτὰ τοῖσ ὑφ’ Ἑλλήνων προσαγορευθεῖσιν Ἰδαίοισ Δακτύλοισ σοφιζόμενοι περιϊέναι τὴν Ἰταλίαν. τούτουσ φασὶ χειρώσασθαι τὸν Νομᾶν, οἴνῳ καὶ μέλιτι κεράσαντα τὴν κρήνην ἀφ’ ἧσ ἔπινον συνήθωσ.

ληφθέντασ δὲ πολλὰσ μὲν ἰδέασ τρέπεσθαι καὶ μετεκδύεσθαι τὴν αὑτῶν φύσιν, ἀλλόκοτα φάσματα καὶ φοβερὰ τῆσ ὄψεωσ προβαλλομένουσ· ἐπεὶ δὲ ἔγνωσαν ἑαλωκότεσ ἰσχυρὰν καὶ ἄφυκτον ἅλωσιν, ἄλλα τε προθεσπίσαι πολλὰ τῶν μελλόντων καὶ τὸν ἐπὶ τοῖσ κεραυνοῖσ ἐκδιδάξαι καθαρμόν, ὃσ ποιεῖται μέχρι νῦν διὰ κρομμύων καὶ τριχῶν καὶ μαινίδων. ἔνιοι δὲ οὐ τοὺσ δαίμονάσ φασὶν ὑποθέσθαι τὸν καθαρμόν, ἀλλ’ ἐκείνουσ μὲν καταγαγεῖν τὸν Δία μαγεύσαντασ, τὸν δὲ θεὸν ὀργιζόμενον τῷ Νομᾷ προστάσσειν ὡσ χρὴ γενέσθαι τὸν καθαρμὸν κεφαλαῖσ·

"κρομμύων; "θριξίν; "μαινίσι; ταῦτα λέγειν ὑπὸ τῆσ Ἠγερίασ δεδιδαγμένον. καὶ τὸν μὲν θεὸν ἀπελθεῖν ἵλεω γενόμενον, τὸν δὲ τόπον Ἰλίκιον ἀπ’ ἐκείνου προσαγορευθῆναι καὶ τὸν καθαρμὸν οὕτω συντελεῖσθαι.

ταῦτα μὲν οὖν τὰ μυθώδη καὶ γελοῖα τὴν τῶν τότε ἀνθρώπων ἐπιδείκνυται διάθεσιν πρὸσ τὸ θεῖον, ἣν ὁ ἐθισμὸσ αὐτοῖσ ἐνεποίησεν. αὐτὸν δὲ τὸν Νομᾶν οὕτω φασὶν εἰσ τὸ θεῖον ἀνηρτῆσθαι ταῖσ ἐλπίσιν, ὥστε καὶ προσαγγελίασ αὐτῷ ποτε γενομένησ ὡσ ἐπέρχονται πολέμιοι, μειδιᾶσαι καὶ εἰπεῖν· "ἐγὼ δὲ θύω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION