Plutarch, Numa, chapter 12 2:

αὐτὸσ δὲ καὶ τὰ πένθη καθ’ ἡλικίασ καὶ χρόνουσ ἔταξεν οἱο͂ν παῖδα μὴ πενθεῖν νεώτερον τριετοῦσ, μηδὲ πρεσβύτερον πλείονασ μῆνασ ὧν ἐβίωσεν ἐνιαυτῶν μέχρι τῶν δέκα, καὶ περαιτέρω μηδεμίαν ἡλικίαν, ἀλλὰ τοῦ μακροτάτου πένθουσ χρόνον εἶναι δεκαμηνιαῖον, ἐφ’ ὅσον καὶ χηρεύουσιν αἱ τῶν ἀποθανόντων γυναῖκεσ, ἡ δὲ πρότερον γαμηθεῖσα βοῦν ἐγκύμονα κατέθυεν ἐκείνου νομοθετήσαντοσ.