Plutarch, Numa, chapter 10 6:

αὐτὴν δὲ τὴν κολαζομένην εἰσ φορεῖον ἐνθέμενοι καὶ καταστεγάσαντεσ ἔξωθεν καὶ καταλαβόντεσ ἱμᾶσιν, ὡσ μηδὲ φωνὴν ἐξάκουστον γενέσθαι, κομίζουσι δι’ ἀγορᾶσ, ἐξίστανται δὲ πάντεσ σιωπῇ καὶ παραπέμπουσιν ἄφθογγοι μετά τινοσ δεινῆσ κατηφείασ οὐδὲ ἔστιν ἕτερον θέαμα φρικτότερον, οὐδ’ ἡμέραν ἡ πόλισ ἄλλην ἄγει στυγνοτέραν ἐκείνησ, ὅταν δὲ πρὸσ τὸν τόπον κομισθῇ τὸ φορεῖον, οἱ μὲν ὑπηρέται τοὺσ δεσμοὺσ ἐξέλυσαν, ὁ δὲ τῶν ἱερέων ἔξαρχοσ εὐχάσ τινασ ἀπορρήτουσ ποιησάμενοσ καὶ χεῖρασ ἀνατείνασ θεοῖσ πρὸ τῆσ ἀνάγκησ, ἐξάγει συγκεκαλυμμένην καὶ καθίστησιν ἐπὶ κλίμακοσ εἰσ τὸ οἴκημα κάτω φερούσησ.