Plutarch, Numa, chapter 9

(플루타르코스, Numa, chapter 9)

Νομᾷ δὲ καὶ τὴν τῶν ἀρχιερέων, οὓσ Ποντίφικασ καλοῦσι, διάταξιν καὶ κατάστασιν ἀποδιδόασι, καί φασιν αὐτὸν ἕνα τούτων τὸν πρῶτον γεγονέναι. κεκλῆσθαι δὲ τοὺσ Ποντίφικασ οἱ μὲν ὅτι τοὺσ θεοὺσ θεραπεύουσι δυνατοὺσ καὶ κυρίουσ ἁπάντων ὄντασ· ὁ γάρ δυνατὸσ ὑπὸ Ῥωμαίων ὀνομάζεται πότηνσ· ἕτεροι δέ φασι πρὸσ ὑπεξαίρεσιν γεγονέναι τοὔνομα τῶν δυνατῶν, ὡσ τοῦ νομοθέτου τὰσ δυνατὰσ ἐπιτελεῖν ἱερουργίασ τοὺσ ἱερεῖσ κελεύοντοσ, ἂν δὲ ᾖ τι κώλυμα μεῖζον, οὐ συκοφαντοῦντοσ.

οἱ δὲ πλεῖστοι μάλιστα καὶ τὸ γελώμενον τῶν ὀνομάτων δοκιμάζουσιν, ὡσ οὐδὲν ἀλλ’ ἢ γεφυροποιοὺσ τοὺσ ἄνδρασ ἐπικληθέντασ ἀπὸ τῶν ποιουμένων περὶ τὴν γέφυραν ἱερῶν, ἁγιωτάτων καὶ παλαιοτάτων ὄντων πόντεμ γάρ οἱ Λατῖνοι τὴν γέφυραν ὀνομάζουσιν. εἶναι μέντοι καὶ τὴν τήρησιν αὐτῆσ καὶ τὴν ἐπισκευήν, ὥσπερ ἄλλο τι τῶν ἀκινήτων καὶ πατρίων ἱερῶν, προσήκουσαν τοῖσ ἱερεῦσιν.

οὐ γάρ θεμιτόν, ἀλλ’ ἐπάρατον ἡγεῖσθαι Ῥωμαίουσ τὴν κατάλυσιν τῆσ ξυλίνησ γεφύρασ, λέγεται δὲ καὶ τὸ πάμπαν ἄνευ σιδήρου κατὰ δή τι λόγιον συγγεγομφῶσθαι διὰ τῶν ξύλων, ἡ δὲ λιθίνη πολλοῖσ ὕστερον ἐξειργάσθη χρόνοισ ὑπ’ Αἰμιλίου ταμιεύοντοσ. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὴν ξυλίνην τῶν Νομᾶ χρόνων ἀπολείπεσθαι λέγουσιν, ὑπὸ Μαρκίου τοῦ Νομᾶ θυγατριδοῦ βασιλεύοντοσ ἀποτελεσθεῖσαν.

ὁ δὲ μέγιστοσ τῶν Ποντιφίκων οἱο͂ν ἐξηγητοῦ καὶ προφήτου, μᾶλλον δὲ ἱεροφάντου τάξιν εἴληχεν, οὐ μόνον τῶν δημοσίᾳ δρωμένων ἐπιμελούμενοσ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἰδίᾳ θύοντασ ἐπισκοπῶν καὶ· κωλύων παρεκβαίνειν τὰ νενομισμένα, καὶ διδάσκων ὅτου τισ δέοιτο πρὸσ θεῶν τιμὴν ἢ παραίτησιν. ἦν δὲ καὶ τῶν ἱερῶν παρθένων ἐπίσκοποσ, ἃσ Ἑστιάδασ προσαγορεύουσι.

Νομᾷ γὰρ δὴ καὶ τὴν τῶν Ἑστιάδων παρθένων καθιέρωσιν καὶ ὅλωσ τὴν περὶ τὸ πῦρ τὸ ἀθάνατον, ὃ φυλάττουσιν αὗται, θεραπείαν τε καὶ τιμὴν ἀποδιδόασιν, εἴτε ὡσ καθαρὰν καὶ ἄφθαρτον τὴν τοῦ πυρὸσ οὐσίαν ἀκηράτοισ καὶ ἀμιάντοισ παρατιθεμένου σώμασιν, εἴτε τὸ ἄκαρπον καὶ ἄγονον τῇ παρθενίᾳ συνοικειοῦντοσ. καθάπερ Ἀθήνησι μὲν ἐπὶ τῆσ Ἀριστίωνοσ λέγεται τυραννίδοσ ἀποσβεσθῆναι τὸν ἱερὸν λύχνον, ἐν Δελφοῖσ δὲ τοῦ ναοῦ καταπρησθέντοσ ὑπὸ Μήδων, περὶ δὲ τὰ Μιθριδατικὰ καὶ τὸν ἐμφύλιον Ῥωμαίων πόλεμον ἅμα τῷ βωμῷ τὸ πῦρ ἠφανίσθη, οὔ φασι δεῖν ἀπὸ ἑτέρου πυρὸσ ἐναύεσθαι, καινὸν δὲ ποιεῖν καὶ νέον, ἀνάπτοντασ ἀπὸ τοῦ ἡλίου φλόγα καθαρὰν καὶ ἀμίαντον.

ἐξάπτουσι δὲ μάλιστα τοῖσ σκαφείοισ, ἃ κατασκευάζεται μὲν ἀπὸ πλευρᾶσ ἰσοσκελοῦσ ὀρθογωνίου τριγώνου κοιλαινόμενα, συννεύει δ̓ εἰσ ἓν ἐκ τῆσ περιφερείασ κέντρον.

ὅταν οὖν θέσιν ἐναντίαν λάβῃ πρὸσ τὸν ἥλιον, ὥστε τὰσ αὐγὰσ πανταχόθεν ἀνακοπτομένασ ἀθροίζεσθαι καὶ συμπλέκεσθαι περὶ τὸ κέντρον, αὐτόν τε διακρίνει τὸν ἀέρα λεπτυνόμενον, καὶ τὰ κουφότατα καὶ ξηρότατα τῶν προστιθεμένων ὀξέωσ ἀνάπτει κατὰ τὴν ἀντέρεισιν, σῶμα καὶ πληγὴν πυρώδη τῆσ αὐγῆσ λαβούσησ. ἔνιοι μὲν οὖν οὐδὲν ὑπὸ τῶν ἱερῶν παρθένων ἀλλ’ ἢ τὸ ἄσβεστον ἐκεῖνο φρουρεῖσθαι πῦρ νομίζουσιν ἔνιοι δὲ εἶναί τινὰ φασιν ἀθέατα τοῖσ ἄλλοισ ἱερὰ κρυπτόμενα, περὶ ὧν ὅσα καὶ πυθέσθαι καὶ φράσαι θεμιτὸν ἐν τῷ Καμίλλου βίῳ γέγραπται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION