Plutarch, Lives, chapter 32

(플루타르코스, Lives, chapter 32)

ἐπανελθόντων δὲ τῶν πρέσβεων ἀκούσασα ἡ βουλή, καθάπερ ἐν χειμῶνι πολλῷ καὶ κλύδωνι τῆσ πόλεωσ, ἄρασα τὴν ἀφ’· ἱερᾶσ ἀφῆκεν. ὅσοι γὰρ ἦσαν ἱερεῖσ θεῶν ἢ μυστηρίων ὀργιασταὶ ἢ φύλακεσ ἢ τὴν ἀπ’ οἰωνῶν πάτριον οὖσαν ἐκ παλαιῶν μαντικὴν ἔχοντεσ, τούτουσ πάντασ ἀπιέναι πρὸσ τὸν Μάρκιον ἐψηφίσαντο, κεκοσμημένουσ ὡσ ἦν ἑκάστῳ νόμοσ ἐν ταῖσ ἱερουργίαισ· λέγειν δὲ ταὐτὰ, καὶ παρακαλεῖν ὅπωσ ἀπαλλάξασ τὸν πόλεμον οὕτω διαλέγηται περὶ τῶν Οὐολούσκων τοῖσ πολίταισ. ἐδέξατο μὲν οὖν εἰσ τὸ στρατόπεδον τοὺσ ἄνδρασ, ἄλλο δ’ οὐδὲν ἔδωκεν οὐδ’ ἔπραξεν οὐδ’ εἶπε μαλακώτερον, ἀλλ’ ἐφ’ οἷσ πρότερον ἐκέλευε ποιεῖσθαι τὰσ διαλύσεισ ἢ δέχεσθαι τὸν πόλεμον.

ἐν τῷ χρόνῳ μάλιστα καὶ τοῖσ ἀπὸ τῆσ τύχησ παραλόγοισ τιθεμένοισ τὰσ ἐλπίδασ, ἐπεὶ δι’ αὑτῶν γε σωτήριον οὐδὲν ἠπίσταντο πράττοντεσ, ἀλλὰ ταραχὴ καὶ πτοία καὶ φήμη πονηρὰ τὴν πόλιν κατεῖχεν, ἄχρι οὗ συνέβη τι πρᾶγμα τῷ πολλάκισ ὑφ’ Ὁμήρου λεγομένῳ, μὴ τάνυ δὲ πείθοντι τοὺσ πολλούσ, ὅμοιον.

λέγοντοσ γὰρ αὐτοῦ καὶ ἀναφωνοῦντοσ ἐπὶ ταῖσ μεγάλαισ πράξεσι καὶ παραλόγοισ·

τῷ δ’ ἄρ’ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη· καὶ τὸ ἀλλά τισ ἀθανάτων τρέψεν φρένασ, ὅσ γ’ ἐνὶ θυμῷ δήμου θῆκε φάτιν· καὶ τὸ ἤ τι ὀϊσσάμενοσ ἢ καὶ θεὸσ ὣσ ἐκέλευε· καταφρονοῦσιν ὡσ ἀδυνάτοισ πράγμασι καὶ μυθεύμασιν ἀπίστοισ τὸν ἑκάστου λογισμὸν τῆσ προαιρέσεωσ ἄπιστον καθιστάντοσ. οὐ ποιεῖ δὲ τοῦτο Ὅμηροσ, ἀλλὰ τὰ μὲν εἰκότα καὶ συνήθη καὶ κατὰ λόγον περαινόμενα τῷ ἐφ’ ἡμῖν ἀποδίδωσι, καὶ λέγει δήπου πολλάκισ·

αὐτὰρ ἐγὼ βούλευσα κατὰ μεγαλήτορα θυμόν· καὶ, ὣσ φάτο, Πηλείωνι δ’ ἄχοσ γένετ’, ἐν δέ οἱ ἦτορ στήθεσσιν λασίοισι διάνδιχα μερμήριζεν· καὶ πάλιν, ἀλλὰ τὸν οὔ τι πεῖθ’ ἀγαθὰ φρονέοντα, δαΐφρονα Βελλεροφόντην· ἐν δὲ ταῖσ ἀτόποισ καὶ παραβόλοισ πράξεσι καὶ φορᾶσ τινοσ ἐνθουσιώδουσ καὶ παραστάσεωσ δεομέναισ οὐκ ἀναιροῦντα ποιεῖ τὸν θεόν, ἀλλὰ κινοῦντα τὴν προαίρεσιν, οὐδ’ ὁρμὰσ ἐνεργαζόμενον, ἀλλὰ φαντασίασ ὁρμῶν ἀγωγούσ, αἷσ οὐδὲ ποιεῖ τὴν πρᾶξιν ἀκούσιον, ἀλλὰ τῷ ἑκουσίῳ δίδωσιν ἀρχήν, καὶ τὸ θαρρεῖν καὶ τὸ ἐλπίζειν προστίθησιν.

ἢ γὰρ ἀπαλλακτέον ὅλωσ τὰ θεῖα πάσησ αἰτίασ καὶ ἀρχῆσ τῶν καθ’ ἡμᾶσ, ἤ τισ ἂν ἄλλοσ εἰή τρόποσ ᾧ βοηθοῦσιν ἀνθρώποισ καὶ συνεργοῦσιν;

οὐ τὸ σῶμα δήπου πλάττοντεσ ἡμῶν, οὐδὲ τὰσ χεῖρασ, ὡσ δεῖ, μετατιθέντεσ αὐτοὶ καὶ τοὺσ πόδασ, ἀλλὰ τῆσ ψυχῆσ τὸ πρακτικὸν καὶ προαιρετικὸν ἀρχαῖσ τισι καὶ φαντασίαισ καὶ ἐπινοίαισ ἐγείροντεσ ἢ τοὐναντίον ἀποστρέφοντεσ καὶ ἱστάντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION