Plutarch, Lives, chapter 17

(플루타르코스, Lives, chapter 17)

πολλὰ τοιαῦτα λέγων ὁ Μάρκιοσ ὑπερφυῶσ εἶχε τοὺσ νέουσ συνενθουσιῶντασ αὐτῷ καὶ τοὺσ πλουσίουσ ὀλίγου δεῖν ἅπαντασ, μόνον ἐκεῖνον ἄνδρα τὴν πόλιν ἔχειν ἀήττητον καὶ ἀκολάκευτον βοῶντασ, ἔνιοι δὲ τῶν πρεσβυτέρων ἠναντιοῦντο, ὑφορώμενοι τὸ ἀποβησόμενον. ἀπέβη δὲ χρηστὸν οὐδέν. οἱ γὰρ δήμαρχοι παρόντεσ, ὡσ ᾔσθοντο τῇ γνώμῃ κρατοῦντα τὸν Μάρκιον, ἐξέδραμον εἰσ τὸν ὄχλον μετὰ βοῆσ παρακελευόμενοι συνίστασθαι καὶ βοηθεῖν αὐτοῖσ τοὺσ πολλούσ, ἐκκλησίασ δὲ θορυβώδουσ γενομένησ, καὶ τῶν λόγων οὓσ ὁ Μάρκιοσ εἶπεν ἀναγορευθέντων, ὀλίγον ἐδέησεν ἐμπεσεῖν ὑπ’ ὀργῆσ φερόμενοσ εἰσ τὴν βουλὴν ὁ δῆμοσ· οἱ δὲ δήμαρχοι τοῦ Μαρκίου τὴν αἰτίαν ἐποιοῦντο, καὶ πέμποντεσ ἐκάλουν αὐτὸν ἀπολογησόμενον.

ὡσ δὲ πρὸσ ὕβριν τοὺσ πεμφθέντασ ἐξήλασεν ὑπηρέτασ, αὐτοὶ μετὰ τῶν ἀγορανόμων ἧκον ἄξοντεσ βίᾳ τὸν ἄνδρα, καὶ τοῦ σώματοσ ἐπελαμβάνοντο. συστάντεσ δ’ οἱ πατρίκιοι τοὺσ μὲν δημάρχουσ ἀπετρίψαντο, τοῖσ δ’ ἀγορανόμοισ καὶ πληγὰσ ἐνέβαλον. τότε μὲν οὖν ἑσπέρα καταλαβοῦσα τὴν ταραχὴν διέλυσεν·

ἅμα δὲ’ ἡμέρᾳ τὸν δῆμον ἐξηγριωμένον ὁρῶντεσ οἱ ὕπατοι καὶ συντρέχοντα πανταχόθεν εἰσ τὴν ἀγοράν ἔδεισαν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ, καὶ τὴν βουλὴν ἀθροίσαντεσ ἐκέλευον σκοπεῖν ὅπωσ ἐπιεικέσι λόγοισ καὶ δόγμασι χρηστοῖσ πραΰνωσι καὶ καταστήσωσι τοὺσ πολλούσ, ὡσ οὐ φιλοτιμίασ οὖσαν ὡρ́αν, οὐδ’ ὑπὲρ δόξησ ἅμιλλαν, εἰ σωφρονοῦσιν, ἀλλὰ καιρὸν ἐπισφαλῆ καὶ ὀξὺν, εὐγνώμονοσ πολιτείασ καὶ φιλανθρώπου δεόμενον. εἰξάντων δὲ τῶν πλείστων προελθόντεσ ὡσ ἐνῆν μάλιστα τῷ δήμῳ διελέγοντο καὶ κατεπράϋνον, ἀπολυόμενοί τε τὰσ διαβολὰσ ἐπιεικῶσ καὶ τῷ νουθετοῦντι καὶ δάκνοντι μετρίωσ χρώμενοι, περὶ δὲ τιμῆσ ὠνίων καὶ ἀγορᾶσ οὐδὲν διοίσεσθαι πρὸσ αὐτοὺσ φάσκοντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION