Plutarch, Lives, chapter 4

(플루타르코스, Lives, chapter 4)

νέων δέ, ὡσ ἐοίκεν, ἀνδρῶν ἐπιφάνεια καὶ τιμὴ τὰσ μὲν ἐλαφρῶσ φιλοτίμουσ φύσεισ πρωιαίτερον παραγενομένη σβέννυσι, καὶ ἀποπίμπλησι ταχὺ τὸ διψῶδεσ αὐτῶν καὶ ἁψίκορον τὰ δ’ ἐμβριθῆ καὶ βέβαια φρονήματα αὔξουσιν αἱ τιμαὶ καὶ λαμπρύνουσιν ὥσπερ ὑπὸ πνεύματοσ ἐγειρόμενα πρὸσ τὸ φαινόμενον καλόν, οὐ γὰρ ὡσ μισθὸν ἀπολαμβάνοντεσ, ἀλλ’ ὡσ ἐνέχυρον διδόντεσ αἰσχύνονται τὴν δόξαν καταλιπεῖν καὶ μὴ τοῖσ αὐτοῖσ ἔργοισ ὑπερβαλέσθαι. τοῦτο παθὼν καὶ ὁ Μάρκιοσ αὐτὸσ αὑτῷ ζῆλον ἀνδραγαθίασ προὔθηκε, καινόσ τε ἀεὶ βουλόμενοσ εἶναι ταῖσ πράξεσιν ἀριστείαισ ἀριστείασ συνῆπτε καὶ λάφυρα λαφύροισ ἐπέφερε, καὶ τοῖσ προτέροισ ἀεὶ τοὺσ ὑστέρουσ ἡγεμόνασ εἶχε περὶ τῆσ ἐκείνου τιμῆσ ἐρίζοντασ, καὶ μαρτυρίασ ὑπερβαλέσθαι.

πολλῶν γέ τοι τότε Ῥωμαίοισ ἀγώνων καὶ πολέμων γενομένων, ἐξ οὐδενὸσ ἀστεφάνωτοσ ἦλθεν οὐδ’ ἀγέραστοσ. ἦν δὲ τοῖσ μὲν ἄλλοισ ἡ δόξα τῆσ ἀρετῆσ τέλοσ, ἐκείνῳ δὲ τῆσ δόξησ ἡ τῆσ μητρὸσ εὐφροσύνη, τὸ γὰρ ἐκείνην ἐπαινούμενον ἀκοῦσαι καὶ στεφανούμενον ἰδεῖν καὶ περιβαλεῖν δακρύουσαν ὑφ’ ἡδονῆσ ἐντιμότατον αὑτὸν ἐνόμιζε ποιεῖν καὶ μακαριώτατον.

τοῦτο δ’ ἀμέλει καὶ τὸν Ἐπαμεινώνδαν φασὶν ἐξομολογήσασθαι τὸ πάθοσ, εὐτυχίαν ποιούμενον αὑτοῦ μεγίστην ὅτι τὴν ἐν Λεύκτροισ στρατηγίαν αὐτοῦ καὶ νίκην ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ ἔτι ζῶντεσ ἐπεῖδον. ἀλλ’ ἐκεῖνοσ μὲν ἀμφοτέρων ἀπέλαυσε τῶν γονέων συνηδομένων καὶ συνευημερούντων, Μάρκιοσ δὲ τῇ μητρὶ καὶ τὰσ τοῦ πατρὸσ ὀφείλειν χάριτασ οἰόμενοσ οὐκ ἐνεπίμπλατο τὴν Οὐολουμνίαν εὐφραίνων καὶ τιμῶν, ἀλλὰ καὶ γυναῖκα βουλομένησ καὶ δεομένησ ἐκείνησ, ἔγημε καὶ τὴν οἰκίαν ᾤκει γενομένων παίδων ὁμοῦ μετὰ τῆσ μητρόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION