Plutarch, De fato, section 5

(플루타르코스, De fato, section 5)

ἑξῆσ δὲ σκεπτέον καὶ τὰ κατὰ τὸ πρόσ τι, πῶσ μὲν πρὸσ τὴν πρόνοιαν ἡ εἱμαρμένη· ἔχει, πῶσ δὲ πρὸσ τὴν τύχην καὶ τὸ γ’ ἐφ’ ἡμῖν καὶ τὸ ἐνδεχόμενον καὶ ὅσα τοιαῦτα· "πάντα καθ’ εἱμαρμένην. εἰ μὲν οὖν τὸ ἐν τῇ εἱμαρμένῃ πάντα περιέχεσθαι δηλοῖ, συγχωρητέον εἶναι ἀληθέσ·

εἴθ’ ὅσα περὶ ἀνθρώπουσ εἴτε περὶ γῆν ἅπαντα εἴτε κατ’ οὐρανὸν γιγνόμενα, βούλεταί τισ ἐν τῇ εἱμαρμένῃ τίθεσθαι, καὶ ταῦθ’ ὡσ πρὸσ τὸ παρὸν συγκεχωρήσθω. εἰ δ’, ὅπερ καὶ μᾶλλον ἐμφαίνει, τὸ καθ’ εἱμαρμένην οὐχ ἅπαντα, ἀλλ’ αὐτὸ μόνον τὸ ἑπόμενον αὐτῷ σημαίνει, οὐ πάντα ῥητέον καθ’ εἱμαρμένην.

οὐδὲ γὰρ νόμιμα οὐδὲ κατὰ νόμον πάνθ’ ὁπόσα περιείληφεν ὁ νόμοσ· καὶ γὰρ προδοσίαν καὶ λιποταξίαν καὶ μοιχείαν καὶ πολλὰ ἕτερα τοιαῦτα περιλαμβάνει, ὧν οὐδὲν ἄν τισ εἴποι νόμιμον· ὁπότ’ οὐδὲ τὸ ἀριστεῦσαι ἢ τυραννοκτονῆσαι ἤ τι ἄλλο κατορθῶσαι φαίην ἂν ἔγωγε νόμιμον.

τὸ μὲν γὰρ δὴ νόμιμον πρόσταγμα νόμου ἐστί· τὸ δ’’ εἴπερ ὁ νόμοσ προστάττει, πῶσ οὐκ ἂν ἀπειθοῖεν καὶ παρανομοῖεν οἵ γε μὴ ἀριστεύοντεσ καὶ τυραννοκτονοῦντεσ καὶ ὅσοι τὰ τοιαῦτα μὴ κατορθοῦσιν; ἢ πῶσ, εἰ παράνομοι οἵδε, οὐ δίκαιον κολάζειν τοὺσ τοιούτουσ;

εἴ γε μὴν ταῦτα λόγον οὐκ ἔχει, μόνα ῥητέον νόμιμὰ τε καὶ κατὰ νόμον τὰ ὑπὸ τοῦ νόμου ὁρισθέντ’ ἐπὶ τοῖσ ὁπωσοῦν πραττομένοισ· μόνα δ’ εἱμαρμένα καὶ καθ’ εἱμαρμένην τὰ ἀκόλουθα τοῖσ ἐν τῇ θείᾳ διατάξει προηγησαμένοισ.

καθ’ εἱμαρμένην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION