헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεφατό07́

(플루타르코스, De fato, section 6)

τούτων δ’ οὕτωσ ἐχόντων, ἑξῆσ ῥητέον, ὡσ τὸ γ’ ἐφ’ ἡμῖν καὶ ἡ τύχη τό τε δυνατὸν καὶ τὸ ἐνδεχόμενον καὶ τὰ τούτων συγγενῆ ταχθέντα ἐν τοῖσ προηγουμένοισ αὐτά τε σῴζοιτ’ ἂν καὶ τὴν εἱμαρμένην σῴζοι. ἡ μὲν γὰρ εἱμαρμένη πάντα περιέχει καθάπερ καὶ δοκεῖ·

τὰ δ’ οὐκ ἐξ ἀνάγκησ γενήσεται, ἀλλ’ ἕκαστον αὐτῶν οἱο͂ν καὶ πέφυκεν εἶναι. πέφυκε δὲ τὸ δυνατὸν ὡσ γένοσ προϋφεστάναι τοῦ ἐνδεχομένου·

τὸ δ’ ἐνδεχόμενον ὡσ ὕλη τῶν ἐφ’ ἡμῖν προϋποκεῖσθαι· τὸ δ’ ἐφ’ ἡμῖν ὡσ κύριον χρῆσθαι τῷ ἐνδεχομένῳ·

ἡ δὲ τύχη παρεμπίπτει τῷ ἐφ’ ἡμῖν διὰ τὴν ἐφ’ ἑκάτερα ῥοπὴν τοῦ ἐνδεχομένου. μάθοισ δ’ ἂν τὸ λεγόμενον σαφῶσ ἐννοήσασ, ὡσ τὸ γιγνόμενον ἅπαν καὶ ἡ γένεσισ αὐτὴ οὐ δίχα δυνάμεωσ, ἡ δὲ δύναμισ οὐκ ἄνευ οὐσίασ, οἱο͂ν ἀνθρώπου εἴτε γένεσισ εἴτε γενητὸν οὐκ ἄνευ τῆσ δυνάμεωσ, αὕτη δὲ περὶ ἄνθρωπον, οὐσία δ’ ὁ ἄνθρωποσ. ἀπὸ δὲ τῆσ δυνάμεωσ μεταξὺ οὔσησ, ἡ μὲν οὐσία δυνάμενον, ἡ δὲ γένεσισ καὶ τὸ γιγνόμενον ἄμφω δυνατά.

τριῶν τοίνυν τούτων, δυνάμεωσ καὶ δυναμένου καὶ δυνατοῦ, δυνάμεωσ μὲν ὡσ τὸ εἶναι προϋπόκειται τὸ δυνάμενον, δυνατοῦ δ’ ἡ δύναμισ προϋφίσταται. σαφὲσ μὲν οὖν καὶ οὕτω τὸ δυνατόν·

τύπῳ δ’ ἂν ἀφορισθείη κοινότερον μὲν τὸ κατὰ δύναμιν πεφυκὸσ γίγνεσθαι, κυριώτερον δὲ ταὐτὸ τοῦτο, ὁπόταν μηδὲν ἔξωθεν ἔχῃ πρὸσ τὸ γίγνεσθαι ἐμποδών. τῶν δὲ δυνατῶν τὰ μὲν οὐκ ἂν κωλυθείη ποτέ, ὥσπερ τὰ κατ’ οὐρανόν, ἀνατολαὶ καὶ δύσεισ καὶ τὰ τούτοισ παραπλήσια· τὰ δ’ οἱᾶ́ τε κωλυθῆναί ἐστιν, ὡσ πολλὰ μὲν τῶν ἀνθρωπίνων πολλὰ δὲ καὶ τῶν μεταρσίων.

τὰ μὲν οὖν πρότερ’ ὡσ ἐξ ἀνάγκησ γιγνόμεν’ ἀναγκαῖα προσαγορεύεται, ἃ δέ πωσ τοὐναντίον ἐπιδέχεται ἐνδεχόμενα.

ἀφορίζοιτο δ’ ἂν καὶ ταῦτα· τὸ δ’ ἐνδεχόμενον δυνατόν, οὗ καὶ τὸ ἀντικείμενον δυνατόν.

τὸ μὲν γάρ καταδῦναι τὸν ἣλιον ἀναγκαῖὸν θ’ ἅμα καὶ δυνατόν, ἀντίκειται δ’ ἀδύνατον τὸ μὴ καταδῦναι· τὸ δὲ καταδύντοσ ἡλίου ὄμβρον γενέσθαι καὶ μὴ γενέσθαι, ἀμφότερα δυνατὰ καὶ ἐνδεχόμενα.

πάλιν δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἐνδεχομένου, τὸ μὲν ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ, τὸ δ’ ὡσ ἐπ’ ἔλαττον, τὸ δ’ ὡσ ἐπίσησ καὶ ὁπότερον ἔτυχεν· τοῦτο μὲν φανερὸν ὡσ αὐτὸ αὑτῷ ἀντιτέτακται, τὸ δὲ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ καὶ ἐπ’ ἔλαττον ἀλλήλοισ·

καὶ ταῦτα μὲν ἐπὶ τῇ φύσει τὸ πλεῖστον, ἐφ’ ἡμῖν τε τὸ ἐπίσησ. τὸ μὲν γὰρ ὑπὸ κύνα καῦμ’ ἢ ψῦχοσ, ὧν τὸ μὲν ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ τὸ δ’ ὡσ ἐπ’ ἔλαττον, τῇ φύσει ἄμφω ὑποτέτακται· τὸ·

δὲ περιπατεῖν καὶ μὴ καὶ ὅσα τοιαῦτα, ὧν ἑκάτερον ἐπὶ τῇ ἀνθρωπίνῃ ὁρμῇ ὑποτέτακται, ὃ δὴ ἐφ’ ἡμῖν καὶ κατὰ προαίρεσιν λέγεται. γενικώτερον δὲ μᾶλλον τὸ ἐφ’ ἡμῖν· δύο γὰρ εἶναι εἴδη, τὸ τ’ ἐκ πάθουσ καὶ θυμοῦ ἢ ἐπιθυμίασ, τὸ τ’ ἐξ ἐπιλογισμοῦ ἢ διανοίασ, ὅπερ ἤδη κατὰ προαίρεσιν ἄν τισ εἴποι. ἔχει δὲ λόγον μὴ τὸ δυνατὸν καὶ ἐνδεχόμενον τοῦτο , ὅπερ καθ’ ὁρμὴν καὶ ἐφ’ ἡμῖν εἴρηται, μὴ ταὐτὸ κατ’ ἄλλο λέγεται.

κατὰ μὲν γὰρ τὸ μᾶλλον δυνατόν τε καὶ ἐνδεχόμενον, κατὰ δὲ τὸ παρὸν ἐφ’ ἡμῖν τε καὶ καθ’ ὁρμήν. ἀφορίζοιτο δ’ ἂν ὧδε· τὸ μὲν ἐνδεχόμενον ὅπερ αὐτό τε καὶ τὸ ἀντικείμενον, τὸ δ’ ἐφ’ ἡμῖν θάτερον μέροσ τοῦ ἐνδεχομένου τὸ κατὰ τὴν ἡμετέραν ὁρμὴν ἤδη γιγνόμενον.

φύσει τὸ δ’ ἐνδεχόμενον τοῦ ἐφ’ ἡμῖν προϋφίσταται, καὶ οἱο͂ν αὐτῶν τυγχάνει ὂν ἕκαστον καὶ πόθεν ὀνομάζεται καὶ τά γε παρακείμενα αὐτοῖσ, σχεδὸν εἴρηται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De fato, section 6

(플루타르코스, De fato, section 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION