Plutarch, De fato, section 9

(플루타르코스, De fato, section 9)

ἔστιν οὖν πρόνοια ἡ μὲν ἀνωτάτω καὶ πρώτη τοῦ πρώτου θεοῦ νόησισ, εἴτε καὶ βούλησισ οὖσα εὐεργέτισ ἁπάντων, καθ’ ἣν πρώτωσ ἕκαστα τῶν θείων διὰ παντὸσ ἄριστά τε καὶ κάλλιστα κεκόσμηται. ἡ δὲ δευτέρα δευτέρων θεῶν τῶν κατ’ οὐρανὸν ἰόντων, καθ’ ἣν τά τε θνητὰ γίγνεται τεταγμένωσ καὶ ὅσα πρὸσ διαμονὴν καὶ σωτηρίαν ἑκάστων τῶν γενῶν.

τρίτη δ’ ἂν εἰκότι ῥηθείη πρόνοιά τε καὶ προμήθεια τῶν ὅσοι περὶ γῆν δαίμονεσ τεταγμένοι τῶν ἀνθρωπίνων πράξεων φύλακέσ τε καὶ ἐπίσκοποί εἰσι. τοίνυν τῆσ προνοίασ θεωρουμένησ, κυριώτατα δὲ καὶ μάλιστα τῆσ πρώτησ λεγομένησ, οὐκ ἂν ὀκνήσαιμεν εἰπεῖν, εἰ καὶ φιλοσόφοισ ἀνδράσι τἀναντία λέγειν δόξαιμεν, ὡσ πάντα μὲν καθ’ εἱμαρμένην καὶ κατὰ πρόνοιαν οὐ μὴν καὶ κατὰ φύσιν·

ἀλλ’ ἔνια μὲν κατὰ πρόνοιαν καὶ ἄλλα γε κατ’ ἄλλην, ἔνια δὲ καθ’ εἱμαρμένην·

καὶ ἡ μὲν εἱμαρμένη πάντωσ κατὰ πρόνοιαν, ἡ δὲ πρόνοια οὐδαμῶσ καθ’ εἱμαρμένην.

ἔστω δ’ ὁ λόγοσ τὰ νῦν περὶ τῆσ πρώτησ καὶ ἀνωτάτω. τὸ μὲν κατά τι ὕστερον ἐκείνου, καθ’ ὃ τι ἂν καὶ λέγηται· οἱο͂ν τὸ κατὰ νόμον τοῦ νόμου, καὶ τὸ κατὰ φύσιν τῆσ φύσεωσ·

οὕτω δὲ καὶ τὸ καθ’ εἱμαρμένην τῆσ εἱμαρμένησ νεώτερον ἂν εἰή. ἡ δ’ ἀνωτάτω πρόνοια πρεσβύτατον ἁπάντων, πλὴν οὗπέρ ἐστιν εἴτε βούλησισ εἴτε νόησισ εἴτε καὶ ἑκάτερον. ἔστι δ’, ὡσ πρότερον εἴρηται τοῦ πάντων πατρόσ τε καὶ δημιουργοῦ.

φησὶν ὁ Τίμαιοσ "δι’ ἥντινα αἰτίαν γένεσιν καὶ τὸ πᾶν τόδε ὁ ξυνιστὰσ ξυνέστησεν. "ἀγαθὸσ ἦν·

"ἀγαθῷ δὲ οὐδεὶσ περὶ οὐδενὸσ οὐδέποτε ἐγγίγνεται φθόνοσ· "τούτου δ’ ἐκτὸσ ὢν πάντα ὅτι μάλιστα ἐβουλήθη γενέσθαι παραπλήσια ἑαυτῷ. ταύτην δὴ γενέσεωσ καὶ κόσμου μάλιστ’ ἄν τισ ἀρχὴν κυριωτάτην παρ’ ἀνδρῶν φρονίμων ἀποδεχόμενοσ ὀρθότατ’ ἀποδέχοιτ’ ἄν. βουληθεὶσ γὰρ ὁ θεὸσ ἀγαθὰ μὲν πάντα, φαῦλον δὲ μηδὲν εἶναι κατὰ δύναμιν, οὕτω δὴ πᾶν ὅσον ἦν ὁρατὸν παραλαβών, οὐχ ἡσυχίαν ἄγον ἀλλὰ κινούμενον πλημμελῶσ καὶ ἀτάκτωσ, εἰσ τάξιν αὐτὸ ἦγεν ἐκ τῆσ ἀταξίασ, ἡγησάμενοσ ἐκεῖνο τοῦδε πάντωσ ἄμεινον. "θέμισ δὲ οὔτ’ ἦν οὔτ’ ἔστι τῷ ἀρίστῳ δρᾶν ἄλλο πλὴν τὸ κάλλιστον" ταῦτα μὲν οὖν καὶ τὰ τούτων ἐχόμενα μέχρι ψυχῶν ἀνθρωπίνων κατὰ πρόνοιαν νομιστέον τήν γε πρώτην συνεστηκέναι· "ξυστήσασ δὲ τὸ πᾶν ἰσαρίθμουσ τοῖσ ἄστροισ ἔταξε, διεῖλέ τε ψυχὰσ ἑκάστην πρὸσ ἕκαστον, καὶ ἐμβιβάσασ ὡσ εἰσ ὄχημα τὴν τοῦ παντὸσ φύσιν ἔδειξε, νόμουσ τε τοὺσ εἱμαρμένουσ εἶπεν αὐταῖσ·

ταῦτα τίσ οὐκ ἂν διαρρήδην καὶ σαφέστατ’ οἰηθείη τὴν εἱμαρμένην δηλοῦν, ὥσπερ τινὰ βάσιν καὶ πολιτικὴν νομοθεσίαν ταῖσ ἀνθρωπίναισ ψυχαῖσ προσήκουσαν, ἧσ δὴ καὶ τὴν αἰτίαν ἑξῆσ ἐπιφέρει;

"διαθεσμοθετήσασ πάντα αὐτοῖσ, ἵνα τοῖσ ἔπειτα εἰή κακίασ ἑκάστων ἀναίτιοσ, ἔσπειρε τοὺσ μὲν εἰσ τὴν γῆν, τοὺσ δ’ εἰσ τὴν σελήνην, τοὺσ δ’ εἰσ τἄλλα ὅσα ὄργανα χρόνου.

"τὸ δὲ μετὰ τὸν σπόρον τοῖσ νέοισ παρέδωκε θεοῖσ σώματα πλάττειν θνητά, τὸ τ’ ἐπίλοιπον, ὅσον ἐστὶ ψυχῆσ ἀνθρωπίνησ δέον προσγενέσθαι, τοῦτο καὶ πάνθ’ ὅσα ἀκόλουθα ἐκείνοισ ἀπεργασαμένουσ ἄρχειν καὶ κατὰ δύναμιν ὅτι κάλλιστα καὶ ἄριστα τὸ θνητὸν διακυβερνᾶν ζῷον, ὅ τι μὴ κακῶν αὐτὸ αὑτῷ γίγνοιτο αἴτιον. σαφεστάτην αἰτίαν σημαίνει τῆσ εἱμαρμένησ·

ἡ δὲ τῶν νέων θεῶν τάξισ καὶ δημιουργία τὴν δευτέραν πρόνοιαν δηλοῖ· "ἵνα τῆσ ἔπειτα εἰή κακίασ ἑκάστῳ ἀναίτιοσ· θεὸσ δὲ κακίασ ἄμοιροσ οὔτε νόμων οὔθ’ εἱμαρμένησ;

ἐπιδέοιτ’ ἄν, ἀλλὰ τῇ προνοίᾳ τοῦ γεννήσαντοσ συνεπισπώμενοσ ἕκαστοσ αὐτῶν πράττει τὰ αὑτοῦ· ταῦτα δ’ ἀληθῆ καὶ ἀρέσκοντα τῷ Πλάτωνι φανερά μοι δοκεῖ μαρτύρια εἶναι τὰ πρὸσ τοῦ νομοθέτου ἐν τοῖσ Νόμοισ οὕτω λεγόμενα·

"ἐπεὶ ταῦτα εἴ ποτέ τισ ἀνθρώπων φύσει ἱκανόσ, θείᾳ μοίρᾳ γεννηθείσ, παραλαβεῖν δυνατὸσ εἰή, νόμων οὐδὲν ἂν δέοιτο αὑτοῦ ἀρξόντων·

"ἐπιστήμησ γὰρ οὔτε νόμοσ οὔτε τάξισ οὐδεμία κρείττων, οὐδὲ θέμισ ἐστὶ νοῦν οὐδενὸσ ὑπήκοον οὐδὲ δοῦλον ἀλλὰ πάντων ἄρχοντα εἶναι , ἐάνπερ ἀληθινὸσ ἐλεύθερόσ τε ὄντωσ ᾖ κατὰ φύσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION