Plutarch, De fato, section 3

(플루타르코스, De fato, section 3)

ἀναλαβόντεσ λέγωμεν περὶ γὰρ ταῦτα τὰ πολλὰ ζητήματα φυσικά τε καὶ ἠθικὰ καὶ διαλεκτικὰ τυγχάνει ὄντα. τίσ μὲν οὖν ἐστιν, ἐπιεικῶσ ἀφώρισται·

ὁποία δ’ ἐστίν, ἑξῆσ ῥητέον, εἰ καὶ πολλοῖσ ἄτοπον φαίνεται. ἀπείρων γὰρ ἐξ ἀπείρου καὶ εἰσ ἄπειρον ὄντων τῶν γιγνομένων, τὰ πάντα περιβαλοῦσ’ ἐν κύκλῳ ἡ εἱμαρμένη οὐκ ἄπειροσ; ἀλλὰ πεπερασμένη ἐστίν οὔτε γὰρ νόμοσ οὔτε λόγοσ οὔτε τι θεῖον ἄπειρον ἂν εἰή.

"τὰ πρὸσ ἄλληλα συμπερανθέντα τάχη σχῇ κεφαλήν, τῷ τοῦ ταὐτοῦ καὶ ὁμοίωσ ἰόντοσ ἀναμετρηθέντα κύκλῳ. γῆν ἐξ ἀνάγκησ ἄνωθεν συνίσταται, πάλιν μὲν εἰσ ταὐτὸ καταστήσεται, πάλιν δ’ ἐξ ἀρχῆσ ὅλα κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτωσ ἀποδοθήσεται.

μόνη γοῦν ἡ κατ’ οὐρανὸν σχέσισ αὐτή τε πρὸσ ἑαυτὴν κατὰ πάντα τεταγμένη πρόσ τε τὴν γῆν καὶ πρὸσ τὰ ἐπίγεια πάντα διὰ μακρῶν περιόδων πάλιν ἐπανήξει ποτέ·

αἵ τε μετ’ αὐτὴν ἐφεξῆσ καὶ ἐχόμεναι ἀλλήλαισ ἐχομένωσ παρέσονται, ἑκάστη τὰ αὑτῆσ ἐξ ἀνάγκησ φέρουσαι. αἰτιῶν ὄντων, καὶ τὸ ἐμὲ γράφειν νυνὶ τάδε καὶ ὡδὶ σέ τε πράττειν ἅπερ καὶ ὅπωσ τυγχάνεισ πράττων·

πάλιν τοίνυν ἐπειδὰν ἡ αὐτὴ ἀφίκηται αἰτία, ταὐτὰ καὶ ὡσαύτωσ οἱ αὐτοὶ γενόμενοι πράξομεν.

οὕτω δὲ καὶ πάντεσ ἄνθρωποι καὶ τὰ γ’ ἑξῆσ κατὰ τὴν ἑξῆσ αἰτίαν γενήσεται καὶ πραχθήσεται, καὶ πάνθ’ ὅλα καὶ κατὰ μίαν τὴν ὅλην περίοδον καὶ καθ’ ἑκάστην τῶν ὅλων ὡσαύτωσ ἀποδοθήσεται. φανερὸν τοίνυν ἤδη ὅ τι ἔφαμεν, τὴν εἱμαρμένην ἄπειρον τρόπον τινὰ οὖσαν μὴ ἄπειρον εἶναι, καὶ τό γε ῥηθέν, ὅτι κύκλοσ τίσ ἐστι, μετρίωσ που κατῶπται· ἡ τοῦ κύκλου κίνησισ ὅ τε ταύτην παραμετρῶν χρόνοσ κύκλοσ τίσ ἐστιν, οὕτω καὶ τῶν κατὰ κύκλον γιγνομένων ὁ λόγοσ κύκλοσ ἂν νομισθείη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION