Plutarch, De cohibenda ira, section 2 5:

βοηθοῦντα λόγον ἔξωθεν εἰσ τὴν ψυχήν, ὁ δὲ θυμὸσ οὐχ ᾗ φησιν ὁ Μελάνθιοσ τὰ δεινὰ πράσσει τὰσ φρένασ μετοικίσασ, ἀλλ’ ἐξοικίσασ τελείωσ καὶ ἀποκλείσασ, ὥσπερ οἱ συνεμπιπράντεσ ἑαυτοὺσ ταῖσ οἰκίαισ, πάντα ταραχῆσ καὶ καπνοῦ καὶ ψόφου μεστὰ ποιεῖ τὰ ἐντόσ, ὥστε μήτ’ ἰδεῖν μήτ’ ἀκοῦσαι τῶν ὠφελούντων.