Plutarch, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 4

(플루타르코스, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 4)

αὑτὸν δ’ ἐπαινεῖν ἀμέμπτωσ ἔστι πρῶτον μέν, ἂν ἀπολογούμενοσ τοῦτο ποιῇσ πρὸσ διαβολὴν ἢ κατηγορίαν, ὡσ ὁ Περικλῆσ· "καίτοι ἐμοὶ τοιούτῳ ἀνδρὶ ὀργίζεσθε, ὃσ οὐδενὸσ ἥσσων οἰόμαι εἶναι γνῶναὶ τε τὰ δέοντα καὶ ἑρμηνεῦσαι ταῦτα, φιλόπολίσ τε καὶ χρημάτων κρείσσων. οὐ γὰρ μόνον ἀλαζονείαν καὶ κενότητα καὶ φιλοτιμίαν ἐκπέφευγε τῷ λέγειν τηνικαῦτα περὶ αὑτοῦ τι σεμνόν, ἀλλὰ καὶ φρόνημα καὶ μέγεθοσ ἀρετῆσ διαδείκνυσι, τῷ μὴ ταπεινοῦσθαι ταπεινούσησ;

καὶ χειρουμένησ τὸν φθόνον.

οὐδὲ γὰρ κρίνειν ἔτι τοὺσ τοιούτουσ ἀξιοῦσιν, ἀλλ’ ἐπαίρονται καὶ γάνυνται καὶ συνενθουσιῶσι ταῖσ μεγαλαυχίαισ, ἄνπερ ὦσι βέβαιοι καὶ ἀληθεῖσ· ὥσπερ ἐπιμαρτυρεῖ τὰ γενόμενα.

ἐνέβαλον καὶ τὰ περὶ Μεσσήνην διῴκησαν, Πελοπίδαν μὲν ὑποπίπτοντα καὶ δεόμενον μόλισ ἀπέλυσαν·

Ἐπαμεινώνδου δὲ πολλὰ περὶ τῶν πεπραγμένων μεγαληγορήσαντοσ, τέλοσ δὲ φήσαντοσ ὡσ ἕτοιμόσ ἐστιν ἀποθνῄσκειν, ἂν ὁμολογήσωσιν, ὅτι τὴν Μεσσήνην ᾤκισε καὶ τὴν Λακωνικὴν διεπόρθησε καὶ συνέστησεν Ἀρκαδίαν, ἀκόντων ἐκείνων οὐδὲ τὰσ ψήφουσ ἀναλαβεῖν ἐπ’ αὐτὸν ὑπέμειναν, ἀλλὰ θαυμάζοντεσ τὸν ἄνδρα καὶ χαίροντεσ ἅμα καὶ γελῶντεσ ἀπηλλάγησαν.

·

ὅθεν οὐδὲ τοῦ Ὁμηρικοῦ Σθενέλου παντάπασιν αἰτιατέον τὸ ἡμεῖσ τοι πατέρων μέγ’ ἀμείνονεσ εὐχόμεθ’ εἶναι, μεμνημένουσ τοῦ ὤ μοι, Τυδέοσ υἱὲ δαΐφρονοσ ἱπποδάμοιο, τί πτώσσεισ; τί δ’ ὀπιπεύεισ πολέμοιο γεφύρασ;

οὐδὲ γὰρ αὐτὸσ ἀκούσασ κακῶσ ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ φίλου λοιδορηθέντοσ ἠμύνατο, τῇ περιαυτολογίᾳ παρρησίαν συγγνώμονα τῆσ αἰτίασ διδούσησ. στεφανωσάμενοι συνανέβησαν εἰσ τὸ Καπιτώλιον καὶ συνέθυσαν.

ὁ μὲν γὰρ οὐκ ἀναγκαίωσ ἀλλ’ ὑπὲρ δόξησ ἐχρῆτο τοῖσ ἐπαίνοισ, τοῦ δ’ ἀφῄρει τὸν φθόνον ὁ κίνδυνοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION