Plutarch, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 2

(플루타르코스, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 2)

περιαυτολογίασ πρὸσ οὐδεμίαν αὑτοῦ δόξαν ἢ χάριν, ἀλλὰ καιροῦ καὶ πράξεωσ ἀπαιτούσησ, ὡσ περὶ ἄλλου λεχθῆναι καὶ περὶ αὑτοῦ τι τῶν ἀληθινῶν μάλιστα δ’ ὅταν ᾖ, τὰ πεπραγμένα καὶ προσόντα χρηστὰ αὑτῷ μὴ φεισάμενον εἰπεῖν, διαπράξασθαί τι τῶν ὁμοίων. ἔπαινοσ ἐκφέρει καρπόν, ὥσπερ ἀπὸ σπέρματοσ πλειόνων ἑτέρων ἀπ’ αὐτοῦ καὶ κρειττόνων φυομένων ἐπαίνων.

καὶ γὰρ τὴν δόξαν ὁ πολιτικὸσ ἀνὴρ οὐχ ὥσ τινα μισθὸν ἢ παραμυθίαν τῆσ ·

ἀρετῆσ ἀπαιτεῖ καὶ ἀγαπᾷ ταῖσ πράξεσι παροῦσαν ἀλλ’ ὅτι τὸ πιστεύεσθαι καὶ δοκεῖν χρηστὸν εἶναι πλειόνων καὶ καλλιόνων πράξεων ἀφορμὰσ δίδωσι. πειθομένουσ γὰρ ἅμα καὶ φιλοῦντασ ἡδὺ καὶ ῥᾴδιον ὠφελεῖν πρὸσ δ’ ὑποψίαν καὶ διαβολὴν οὐκ ἔστι χρήσασθαι τῇ ἀρετῇ, φεύγοντασ εὖ παθεῖν προσβιαζόμενον.

ἐπαινέσειε, σκεπτέον τίνεσ εἰσὶν αὗται, ὅπωσ ἐξευλαβούμενοι τὸ κενὸν καὶ δυσχεραινόμενον, εἴ τι χρήσιμον ἔχει, μὴ παραλίπωμεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION