Plutarch, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 1

(플루타르코스, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 1)

πρὸσ ἑτέρουσ, ὦ Ἡρ́κλανε, λόγῳ μὲν ἐπαχθὲσ ἀποφαίνουσι πάντεσ καὶ ἀνελεύθερον, ἔργῳ δ’ οὐ πολλοὶ τὴν ἀηδίαν αὐτοῦ διαπεφεύγασιν οὐδὲ τῶν ψεγόντων. ὁ γοῦν Εὐριπίδησ εἰπών εἰ δ’ ἦσαν ἀνθρώποισιν ὠνητοὶ λόγοι, οὐδεὶσ ἂν αὑτὸν εὖ λέγειν ἐβούλετο·

νῦν δ’, ἐκ βαθείασ γὰρ πάρεστιν αἰθέροσ λαβεῖν ἀμισθί, πᾶσ τισ ἥδεται λέγων τὰ τ’ ὄντα καὶ μή· ζημίαν γὰρ οὐκ ἔχει φορτικωτάτῃ κέχρηται μεγαλαυχίᾳ συγκαταπλέκων τοῖσ τραγῳδουμένοισ πάθεσι καὶ πράγμασι μηδὲν προσήκοντα τὸν περὶ αὑτοῦ λόγον.

ὁμοίωσ ὁ Πίνδαροσ φήσασ καὶ τὸ καυχᾶσθαι παρὰ καιρὸν μανίαισιν ὑποκρέκει οὐ παύεται μεγαληγορῶν περὶ τῆσ ἑαυτοῦ δυνάμεωσ ἀξίασ μὲν ἐγκωμίων οὔσησ·

τίσ γὰρ οὔ φησιν;

ἀλλὰ καὶ τοὺσ στεφανουμένουσ ἐν τοῖσ ἀγῶσιν ἕτεροι νικῶντασ ἀναγορεύουσι, τὴν ἀηδίαν τῆσ περιαυτολογίασ ἀφαιροῦντεσ. μακάριοσ ἦσθα, Τιμόθεε, κᾶρυξ ὅτ’ εἶπεν νικᾷ Τιμόθεοσ Μιλήσιοσ τὸν Κάμωνοσ τὸν ἰωνοκάμπταν εἰκότωσ δυσχεραίνομεν ὡσ ἀμούσωσ καὶ παρανόμωσ;

ἀνακηρύττοντα τὴν ἑαυτοῦ νίκην.

αὐτῷ μὲν γὰρ ὁ παρ’ ἄλλων ἔπαινοσ ἥδιστον ἀκουσμάτων ἐστίν, ὥσπερ ὁ Ξενοφῶν εἴρηκεν· ἑτέροισ δ’ ὁ περὶ αὑτοῦ λυπηρότατον.

πρῶτον μὲν γὰρ ἀναισχύντουσ ἡγούμεθα τοὺσ ἑαυτοὺσ ἐπαινοῦντασ, αἰδεῖσθαι προσῆκον αὐτοῖσ κἂν ὑπ’ ἄλλων ἐπαινῶνται δεύτερον δ’ ἀδίκουσ, ἃ λαμβάνειν ἔδει παρ’ ἑτέρων αὑτοῖσ διδόντασ· τιμῇ, τὸ ἐπαινεῖν παρόντασ ὑπομένοντεσ οὐ μὴν ἀλλὰ καίπερ οὕτω τούτων ἐχόντων, ἔστιν ᾗ παρακινδυνεύσειεν ἂν ὁ πολιτικὸσ ἀνὴρ ἅψασθαι τῆσ καλουμένησ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION