Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 8

(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 8)

Ἀπηρτημένωσ δὲ τούτοισ ὁ κωμικὸσ ἐπὶ τῶν δυσπαθούντων ἐπὶ ταῖσ τοιαύταισ συμφοραῖσ ταυτὶ λέγει εἰ τὰ δάκρυ’ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεὶ θ’ ὁ κλαύσασ τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ’ ἂν δάκρυα , δόντεσ χρυσίον. νῦν δ’ οὐ προσέχει τὰ πράγματ’ οὐδ’ ἀποβλέπει εἰσ ταῦτα, δέσποτ’, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν, ἐάν τε κλάῃσ ἄν τε μή, πορεύεται. τί οὖν ποιεῖσ·

πλέον; οὐδέν· ἡ λύπη δ’ ἔχει ὥσπερ τὰ δένδρα τοῦτο καρπὸν τὸ δάκρυον. ὁ δὲ παραμυθούμενοσ τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν Δίκτυσ φησὶ δοχεῖσ τὸν Αἵδην σῶν τι φροντίζειν γόων καὶ παῖδ’ ἀνήσειν τὸν σόν, εἰ θέλοισ στένειν;

παῦσαι·

τὸ μηδὲν ὄντασ, ταῦτά σε σκοπεῖν χρεών.

δυστυχούντων, ὡσ ἐσομένην ἐλαφροτέραν.

πειρῶ δὲ τῇ ἐπινοίᾳ μεταφέρουσα σεαυτὴν ἀποκαθιστάναι πολλάκισ εἰσ ἐκεῖνον τὸν χρόνον, ἐν ᾧ, μηδέπω τοῦ παιδίου τούτου γεγονότοσ, μηδὲν ἔγκλημα πρὸσ τὴν τύχην εἴχομεν·

εἶτα τὸν νῦν καιρὸν τοῦτον ἐκείνῳ συνάπτειν, ὡσ ὁμοίων πάλιν τῶν περὶ ἡμᾶσ γεγονότων. ἐπεὶ τὴν γένεσιν, ὦ γύναι, τοῦ τέκνου δυσχεραίνειν δόξομεν, ἀμεμπτότερα ποιοῦντεσ αὑτοῖσ τὰ πρὶν ἐκείνην γενέσθαι πράγματα. τὴν δ’ ἐν μέσῳ διετίαν ἐξαιρεῖν μὲν οὐ δεῖ τῆσ μνήμησ, ὡσ δὲ χάριν καὶ ἀπόλαυσιν παρασχοῦσαν ἐν ἡδονῇ τίθεσθαι·

καὶ μὴ τὸ μικρὸν ἀγαθὸν μέγα νομίζειν κακόν·

μηδ’ ὅτι τὸ ἐλπιζόμενον οὐ προσέθηκεν ἡ τύχη, καὶ περὶ τοῦ δοθέντοσ ἀχαριστεῖν. ἀεὶ μὲν γὰρ ἡ περὶ τὸ θεῖον εὐφημία καὶ τὸ πρὸσ τὴν τύχην ἵλεων καὶ ἀμεμφὲσ καλὸν καὶ ἡδὺν ἀποδίδωσι καρπόν· ἐν δὲ τοῖσ τοιούτοισ ὁ·

ἢ παντάπασιν ἔσβεσε τὸ λυποῦν ἢ τῇ πρὸσ τοὐναντίον μίξει μικρὸν καὶ ἀμαυρὸν ἐποίησεν.

ὥσπερ γὰρ τὸ μύρον ἀεὶ μὲν εὐφραίνει τὴν ὄσφρησιν πρὸσ δὲ τὰ δυσώδη φάρμακόν ἐστιν, οὕτωσ ἡ ἐπίνοια τῶν ἀγαθῶν ἐν τοῖσ κακοῖσ καὶ βοηθήματοσ ἀναγκαίου παρέχεται χρείαν τοῖσ μὴ φεύγουσι τὸ μεμνῆσθαι τῶν χρηστῶν μηδὲ πάντα καὶ πάντωσ μεμφομένοισ τὴν τύχην.

συκοφαντοῦσι τὸν ἑαυτῶν βίον, εἰ μίαν ἔσχηκεν ὥσπερ βιβλίον ἀλοιφὴν ἐν πᾶσι καθαροῖσ καὶ ἀκεραίοισ τοῖσ ἄλλοισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION