Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 2

(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 2)

ἐγγέγονε τῇ συμφορᾷ καὶ ἡ περὶ σὲ διάθεσισ ἀπαιτεῖν ἐοίκε τὴν παρὰ τῶν φίλων βοήθειαν, καλῶσ ἔχειν ὑπέλαβον τῶν παραμυθητικῶν σοι μεταδοῦναι λόγων πρὸσ ἄνεσιν τῆσ λύπησ καὶ παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ ματαίων ὀδυρμῶν. ψυχῆσ γὰρ νοσούσησ εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι, ὅταν τισ ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ. κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν Εὐριπίδην ἄλλο δὲ γ’ ἐπ’ ἄλλῃ φάρμακον κεῖται νόσῳ·

λυπουμένῳ μὲν μῦθοσ εὐμενὴσ φίλων, ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα πολλῶν γὰρ ὄντων ψυχικῶν παθῶν, ἡ λύπη τὸ χαλεπώτατον πέφυκεν εἶναι πάντων· καὶ νοσήματ’ οὐκ ἰάσιμα, αὑτούσ τ’ ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινέσ τὸ μὲν οὖν ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντοσ υἱοῦ φυσικὴν ἔχει τὴν ἀρχὴν τῆσ λύπησ, καὶ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν.

οὐ γὰρ ἔγωγε συμφέρομαι τοῖσ ὑμνοῦσι τὴν ἄγριον καὶ σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ συμφέροντοσ οὖσαν· μόνον, ὦ γύναι, τήρει κἀμὲ τῷ πάθει καὶ σεαυτὴν ἐπὶ τοῦ καθεστῶτοσ.

ἐγὼ γὰρ αὐτὸσ μὲν οἶδα καὶ ὁρίζω τὸ συμβεβηκὸσ ἡλίκον ἐστίν· ἂν δὲ σε τῷ δυσφορεῖν ὑπερβάλλουσαν εὑρ́ω, τοῦτό μοι μᾶλλον ἐνοχλήσει τοῦ γεγονότοσ. ἐγενόμην οἶσθα δὲ καὶ αὐτή, τοσούτων μοι παιδίων ἀνατροφῆσ κοινωνήσασα, πάντων ἐκτεθραμμένων οἴκοι δι’ αὐτῶν ἡμῶν· τούτου δέ, ὅτι καὶ σοὶ ποθούσῃ θυγάτηρ μετὰ τέσσαρασ υἱοὺσ ἐγεννήθη κἀμοὶ τὸ σὸν ὄνομα θέσθαι ποθούμενον ἑν αὐτῇ παρέσχεν, ἀγαπητοῦ διαφερόντωσ μοι γενομένου. αὐτῶν καθαρόν ἐστι καὶ πάσησ ἀμιγὲσ ὀργῆσ καὶ μέμψεωσ.

αὕτη δὲ καὶ φύσει θαυμαστὴν ἔσχεν εὐκολίαν καὶ πραότητα, καὶ τὸ ἀντιφιλοῦν καὶ χαριζόμενον αὐτῆσ ἡδονὴν ἅμα καὶ κατανόησιν τοῦ φιλανθρώπου παρεῖχεν·

ἄλλοισ ἀλλὰ καὶ σκεύεσιν, οἷσ ἐτέρπετο, καὶ παιγνίοισ ἐκέλευε τὴν τίτθην διδόναι καὶ προσφέρειν τὸν μαστὸν καὶ προσεκαλεῖτο καθάπερ πρὸσ τράπεζαν ἰδίαν ὑπὸ φιλανθρωπίασ, ὧνπερ ἐγίγνωσκε καὶ εἶχε τὰ ἥδιστα κοινουμένη τοῖσ εὐφραίνουσιν αὐτήν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION