헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Ξονσολα

(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 7)

ὁ ποιητὴσ εὐδοκιμεῖν, ποιήσασ τὸν Ἀχιλλέα λέγοντα πρὸσ τὸν Πρίαμον ἥκοντα ἐπὶ λύτρα τοῦ Ἕκτοροσ ταυτί ἀλλ’ ἄγε δὴ κατ’ ἄρ’ ἕζευ ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα δ’ ἔμπησ ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ οὐ γάρ τισ πρῆξισ πέλεται κρυεροῖο γόοιο. ὣσ γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοισ·

αὐτοὶ δὲ τ’ ἀκηδέεσ εἰσί. δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸσ οὔδει δώρων οἱᾶ δίδωσι, κακῶν, ἕτεροσ δὲ ἐάων. ᾧ μὲν κ’ ἀμμίξασ δώῃ Ζεὺσ τερπικέραυνοσ, ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅ γε κύρεται ἄλλοτε δ’ ἐσθλῷ·

ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε καὶ ἑ κακὴ βούβρωστισ ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει, φοιτᾷ δ’ οὔτε θεοῖσι τετιμένοσ οὔτε βροτοῖσιν.

ὁ δὲ μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ καὶ τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδοσ, καὶ οὗτοσ ἐν πίθῳ καθείρξασ τὰ κακά, τὴν Πανδώραν·

ἐσκέδασ1’ ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα λυγρά.

μούνη δ’ αὐτόθι Ἐλπὶσ ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν ἔνδον ἔμεινε πίθου ὑπὸ χείλεσιν, οὐδὲ θύραζε ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο.

ἄλλα δὲ μυρία λυγρὰ κατ’ ἀνθρώπουσ ἀλάληται. πλείη μὲν γὰρ γαῖα κακῶν, πλείη; δὲ θάλασσα. σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύσ.

καὶ φωνὰσ καὶ συνεπιθρηνήσεισ, αἳ ἐκτρίβουσι καὶ παραθήγουσι τὴν.

λύπην, οὔθ’ ὑπ’ ἄλλων οὔτ’ αὐτὴν ἐφ’ ἑαυτῆσ ἐῶσαι μαρανθῆναι. γιγνώσκω γὰρ ποίουσ ἔναγχοσ ἀγῶνασ ἠγωνίσω, τῇ Θέωνοσ ἀδελφῇ βοηθοῦσα καὶ μαχομένη ταῖσ μετ’ ὀλοφυρμῶν καὶ ἀλαλαγμῶν ἔξωθεν ἐπιούσαισ, ὥσπερ ἀτεχνῶσ πῦρ ἐπὶ πῦρ φερούσαισ.

τὰσ μὲν γὰρ οἰκίασ τῶν φίλων ὅταν καομένασ ἴδωσι σβεννύουσιν ὡσ ἔχει τάχουσ ἕκαστοσ ἢ δυνάμεωσ, ταῖσ δὲ ψυχαῖσ φλεγομέναισ αὐτοὶ προσφέρουσιν ὑπεκκαύματα.

καὶ τῷ μὲν ὀφθαλμιῶντι τὰσ χεῖρασ οὐκ ἐῶσι προσάγειν τὸν βουλόμενον οὐδ’ ἅπτονται τοῦ φλεγμαίνοντοσ· ὁ δὲ πενθῶν κάθηται παντὶ τῷ προστυχόντι παρέχων ὥσπερ ῥεῦμα κινεῖν καὶ διαγριαίνειν τὸ πάθοσ, ἐκ μικροῦ τοῦ γαργαλίζοντοσ καὶ κινοῦντοσ εἰσ πολλὴν καὶ δυσχερῆ κάκωσιν ἀναξαινόμενον.

ταῦτα μὲν οὖν οἶδ’ ὅτι φυλάξῃ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 7

(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION