Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 3

(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 3)

ἀφαιρὴσεται γὰρ ἡμῶν αὕτη τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι καὶ φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸσ μᾶλλον διασῴζειν ἀναγκαῖον. τὸ δὲ πέρα τοῦ μετρίου παρεκφέρεσθαι χαὶ συναύξειν τὰ πένθη παρὰ φύσιν εἶναί φημι καὶ ὑπὸ τῆσ ἐν ἡμῖν φαύλησ γίγνεσθαι δόξησ.

διὸ καὶ τοῦτο μὲν ἐατέον ὡσ βλαβερὸν καὶ φαῦλον καὶ σπουδαίοισ ἀνδράσιν ἣκιστα πρέπον, τὴν δὲ μετριοπάθειαν οὐκ ἀποδοκιμαστέον. "νοσήσασι δὲ παρείη τισ αἴσθησισ, εἴτ’ οὖν τέμνοιτό τι τῶν ἡμετέρων εἴτ’ ἀποσπῷτο.

"τὸ γὰρ ἀνώδυνον τοῦτ’ οὐκ ἄνευ μεγάλων ἐγγίγνεται μισθῶν τῷ ἀνθρώπῳ · "τεθηριῶσθαι γὰρ εἰκὸσ ἐκεῖ μὲν σῶμα τοιοῦτον ἐνταῦθα δὲ ψυχήν. ἀλλ’ οὐχ ὁρῶ, γύναι, διὰ τί ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα ζώσησ μὲν ἔτερπεν ἡμᾶσ νυνὶ δ’ ἀνιάσει καὶ συνταράξει, λαμβάνοντασ ἐπίνοιαν αὐτῶν.

μνήμην , ὥσπερ ἡ Κλυμένη λέγουσα μισῶ δ’ εὐάγκαλον τόξον κρανείασ, γυμνάσιά δ’ οἴχετ ἀεὶ φεύγουσα καὶ τρέμουσα τὴν ὑπόμνησιν τοῦ παιδόσ, ὅτι συμπαροῦσαν λύπην εἶχεν· πᾶν γὰρ ἡ φύσισ φεύγει τὸ δυσχεραινόμενον.

ἐνδιαιτᾶσθαι καὶ συμβιοῦν ἡμῖν πλέον ἔχουσαν, μᾶλλον δὲ πολλαπλάσιον, τὸ εὐφραῖνον ἢ τὸ λυποῦν·

εἴπερ ἄρα τι τῶν λόγων, οὓσ πολλάκισ εἰρήκαμεν πρὸσ ἑτέρουσ, εἰκόσ ἐστι καὶ ἡμῖν ὄφελοσ ἐν καιρῷ γενέσθαι, καὶ μὴ καθῆσθαι μηδ’ ἐγκεκλεῖσθαι πολλαπλασίασ ταῖσ ἡδοναῖσ ἐκείναισ λύπασ ἀντιδιδόντασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION