Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 13

(루키아노스, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 13)

ποῦ τοίνυν τὸ τερπνὸν ἐν τούτοισ, ἐκτὸσ εἰ μή τισ κομιδῇ ἀνόητοσ εἰή, ὡσ χαίρειν τὰ τοιαῦτα ἐπαινούμενοσ, ὧν παρὰ πόδασ οἱ ἔλεγχοι; ὥσπερ οἱ ἄμορφοι τῶν ἀνθρώπων, καὶ μάλιστά γε τὰ γύναια τοῖσ γραφεῦσι παρακελευόμενα ὡσ καλλίστασ αὐτὰσ γράφειν· οἰόνται γὰρ ἄμεινον ἕξειν τὴν ὄψιν, ἢν ὁ γραφεὺσ αὐταῖσ ἐρύθημά τε πλεῖον ἐπανθίσῃ καὶ τὸ λευκὸν ἐγκαταμίξῃ πολὺ τῷ φαρμάκῳ. τοιοῦτοι τῶν συγγραφόντων οἱ πολλοί εἰσι τὸ τήμερον καὶ τὸ ἴδιον καὶ τὸ χρειῶδεσ, ὅ τι ἂν ἐκ τῆσ ἱστορίασ ἐλπίσωσι, θεραπεύοντεσ, οὓσ μισεῖσθαι καλῶσ εἶχεν, ἐσ μὲν τὸ παρὸν κόλακασ προδήλουσ καὶ ἀτέχνουσ ὄντασ, ἐσ τοὐπιὸν δὲ ὕποπτον ταῖσ ὑπερβολαῖσ τὴν ὅλην πραγματείαν ἀποφαίνοντασ. δεῖν τῇ ἱστορίᾳ πάσῃ, ἀλλὰ ἃ σὺν ἀληθείᾳ τερπνά ἐστιν ἐν τοῖσ ἄλλοισ κάλλεσι τοῦ λόγου, ὧν ἀμελήσαντεσ οἱ πολλοὶ τὰ μηδὲν προσήκοντα ἐπεισκυκλοῦσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION