Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 38

(루키아노스, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 38)

μάλιστα δὲ καὶ πρὸ τῶν πάντων ἐλεύθεροσ ἔστω τὴν γνώμην καὶ μήτε φοβείσθω μηδένα μήτε ἐλπιζέτω μηδέν, ἐπεὶ ὅμοιοσ ἔσται τοῖσ φαύλοισ δικασταῖσ πρὸσ χάριν ἢ πρὸσ ἀπέχθειαν ἐπὶ μισθῷ δικάζουσιν. ἀλλὰ μὴ μελέτω αὐτῷ μήτε Φίλιπποσ ἐκκεκομμένοσ τὸν ὀφθαλμὸν ὑπὸ Ἀστέροσ τοῦ Ἀμφιπολίτου τοῦ τοξότου ἐν Ὀλύνθῳ, ἀλλὰ τοιοῦτοσ οἱο͂σ ἦν δειχθήσεται· μήτ̓ εἰ Ἀλέξανδροσ ἀνιάσεται ἐπὶ τῇ Κλείτου σφαγῇ ὠμῶσ ἐν τῷ συμποσίῳ γενομένῃ, εἰ σαφῶσ ἀναγράφοιτο· οὐδὲ Κλέων αὐτὸν φοβήσει μέγα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ δυνάμενοσ καὶ κατέχων τὸ βῆμα, ὡσ μὴ εἰπεῖν ὅτι ὀλέθριοσ καὶ μανικὸσ ἄνθρωποσ οὗτοσ ἦν· οὐδὲ ἡ σύμπασα πόλισ τῶν Ἀθηναίων, ἢν τὰ ἐν Σικελίᾳ κακὰ ἱστορῇ καὶ τὴν Δημοσθένουσ λῆψιν καὶ τὴν Νικίου τελευτὴν καὶ ὡσ ἐδίψων καὶ οἱο͂ν τὸ ὕδωρ ἔπινον καὶ ωσ ἐφονεύοντο πίνοντεσ οἱ πολλοί. ἡγήσεται γὰρ ‐ ὅπερ δικαιότατον ‐ ὑπ̓ οὐδενὸσ τῶν νοῦν ἐχόντων αὐτὸσ ἕξειν τὴν αἰτίαν, ἢν τὰ δυστυχῶσ ἢ ἀνοήτωσ γεγενημένα ὡσ ἐπράχθη διηγῆται· οὐ γὰρ ποιητὴσ αὐτῶν, ἀλλὰ μηνυτὴσ ἦν.

ὥστε κἂν καταναυμαχῶνται τότε, οὐκ ἐκεῖνοσ ὁ καταδύων ἐστί, κἂν φεύγωσιν, οὐκ ἐκεῖνοσ ὁ διώκων, ἐκτὸσ εἰ μή, εὔξασθαι δέον, παρέλειπεν· ἐπεί τοί γε εἰ σιωπήσασ αὐτὰ ἢ πρὸσ τοὐναντίον εἰπὼν ἐπανορθώσασθαι ἐδύνατο, ῥᾷστον ἦν ἑνὶ καλάμῳ λεπτῷ τὸν Θουκυδίδην ἀνατρέψαι μὲν τὸ ἐν ταῖσ Ἐπιπολαῖσ παρατείχισμα, καταδῦσαι δὲ τὴν Ἑρμοκράτουσ τριήρη καὶ τὸν κατάρατον Γύλιππον διαπεῖραι μεταξὺ ἀποτειχίζοντα καὶ ἀποταφρεύοντα τὰσ ὁδούσ, καὶ τέλοσ Συρακουσίουσ μὲν ἐσ τὰσ λιθοτομίασ ἐμβαλεῖν, τοὺσ δὲ Ἀθηναίουσ περιπλεῖν Σικελίαν καὶ Ἰταλίαν μετὰ τῶν πρώτων τοῦ Ἀλκιβιάδου ἐλπίδων. ἀλλ̓, οἶμαι, τὰ μὲν πραχθέντα οὐδὲ Κλωθὼ ἂν ἔτι ἀνακλώσειεν οὐδὲ Ἄτροποσ μετατρέψειε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION