헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́06́13́

(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ εὐκόλωσ ἐκφέροντασ τὰ αὑτῶν.)

Ὅταν τισ ἡμῖν ἁπλῶσ δόξῃ διειλέχθαι περὶ τῶν ἑαυτοῦ πραγμάτων, πώσ ποτε ἐξαγόμεθα καὶ αὐτοὶ πρὸσ τὸ ἐκφέρειν πρὸσ αὐτὸν τὰ ἑαυτῶν ἀπόρρητα καὶ τοῦτο ἁπλοῦν οἰόμεθα εἶναι· πρῶτον μὲν ὅτι ἄνισον εἶναι δοκεῖ αὐτὸν μὲν ἀκηκοέναι τὰ τοῦ πλησίον, μὴ μέντοι μεταδιδόναι κἀκείνῳ ἐν τῷ μέρει τῶν ἡμετέρων.

εἶθ’ ὅτι οἰόμεθα οὐχ ἁπλῶν ἀνθρώπων παρέξειν αὐτοῖσ φαντασίαν σιωπῶντεσ τὰ ἴδια. ἀμέλει πολλάκισ εἰώθασιν λέγειν "ἐγώ σοι πάντα τἀμαυτοῦ εἴρηκα, σύ μοι οὐδὲν τῶν σῶν εἰπεῖν θέλεισ;

ποῦ γίνεται τοῦτο;

πρόσεστι δὲ καὶ τὸ οἰέσθαι ἀσφαλῶσ πιστεύειν τῷ ἤδη τὰ αὑτοῦ πεπιστευκότι· ὑπέρχεται γὰρ ἡμᾶσ, ὅτι οὐκ ἄν ποτε οὗτοσ ἐξείποι τὰ ἡμέτερα εὐλαβούμενοσ, μήποτε καὶ ἡμεῖσ ἐξείπωμεν τὰ ἐκείνου. οὕτωσ καὶ ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν ἐν Ῥώμῃ οἱ προπετεῖσ λαμβάνονται.

παρακεκάθικέ σοι στρατιώτησ ἐν σχήματι ἰδιωτικῷ καὶ ἀρξάμενοσ κακῶσ λέγει τὸν Καίσαρα, εἶτα σὺ ὥσπερ ἐνέχυρον παρ’ αὐτοῦ λαβὼν τῆσ πίστεωσ τὸ αὐτὸν τῆσ λοιδορίασ κατῆρχθαι λέγεισ καὶ αὐτὸσ ὅσα φρονεῖσ, εἶτα δεθεὶσ ἀπάγῃ. τοιοῦτόν τι καὶ ἐν τῷ καθόλου πάσχομεν.

οὐ γὰρ ὡσ ἐμοὶ ἐκεῖνοσ ἀσφαλῶσ πεπίστευκεν τὰ ἑαυτοῦ, οὕτωσ κἀγὼ τῷ ἐπιτυχόντι· ἀλλ’ ἐγὼ μὲν ἀκούσασ σιωπῶ, ἄν γε ὦ τοιοῦτοσ, ὁ δ’ ἐξελθὼν ἐκφέρει πρὸσ πάντασ.

εἶτ’ ἂν γνῶ τὸ γενόμενον, ἂν μὲν ὦ καὶ αὐτὸσ ἐκείνῳ ὅμοιοσ, ἀμύνασθαι θέλων ἐκφέρω τὰ ἐκείνου καὶ φύρω καὶ φύρομαι. ἂν δὲ μνημονεύω, ὅτι ἄλλοσ ἄλλον οὐ βλάπτει, ἀλλὰ τὰ αὑτοῦ ἔργα ἕκαστον καὶ βλάπτει καὶ ὠφελεῖ, τούτου μὲν κρατῶ τοῦ μὴ ὅμοιόν τι ποιῆσαι ἐκείνῳ, ὅμωσ δ’ ὑπὸ φλυαρίασ τῆσ ἐμαυτοῦ πέπονθα ἃ πέπονθα.

Ναί· ἀλλ’ ἄνισόν ἐστιν ἀκούσαντα τὰ τοῦ πλησίον ἀπόρρητα αὐτὸν ἐν τῷ μέρει μηδενὸσ μεταδιδόναι αὐτῷ.

‐ Μὴ γάρ σε παρεκάλουν, ἄνθρωπε;

μὴ γὰρ ἐπὶ συνθήκαισ τισὶν ἐξήνεγκασ τὰ σαυτοῦ, ἵν’ ἀκούσῃσ ἐν τῷ μέρει καὶ τὰ ἐμά; εἰ σὺ φλύαροσ εἶ καὶ πάντασ τοὺσ ἀπαντήσαντασ φίλουσ εἶναι δοκεῖσ, θέλεισ καὶ ἐμὲ ὅμοιόν σοι γενέσθαι;

τί δ’, εἰ σὺ καλῶσ μοι πεπίστευκασ τὰ σαυτοῦ, σοὶ δ’ οὐκ ἔστι καλῶσ πιστεῦσαι, θέλεισ με προ[σ]πεσεῖν; οἱο͂ν εἰ πίθον εἶχον ἐγὼ μὲν στεγνόν, σὺ δὲ τετρυπημένον καὶ ἐλθὼν παρακατέθου μοι τὸν σαυτοῦ οἶνον, ἵνα βάλω εἰσ τὸν ἐμὸν πίθον, εἶτ’ ἠγανάκτεισ ὅτι μὴ κἀγὼ σοὶ πιστεύω τὸν ἐμαυτοῦ οἶνον·

σὺ γὰρ τετρυπημένον ἔχεισ τὸν πίθον. πῶσ οὖν ἔτι ἴσον γίνεται;

σὺ πιστῷ παρακατέθου, σὺ αἰδήμονι, τὰσ ἑαυτοῦ ἐνεργείασ μόνασ βλαβερὰσ ἡγουμένῳ καὶ ὠφελίμουσ, τῶν δ’ ἐκτὸσ οὐδέν· ἐγὼ σοὶ θέλεισ παρακαταθῶμαι, ἀνθρώπῳ τὴν ἑαυτοῦ προαίρεσιν ἠτιμακότι, θέλοντι δὲ κερματίου τυχεῖν ἢ ἀρχῆσ τινοσ ἢ προαγωγῆσ ἐν τῇ αὐλῇ, κἂν μέλλῃσ τὰ τέκνα σου κατασφάζειν, ὡσ ἡ Μήδεια;

ποῦ τοῦτο ἴσον ἐστίν;

ἀλλὰ δεῖξόν μοι σαυτὸν πιστόν, αἰδήμονα, βέβαιον, δεῖξον, ὅτι δόγματα ἔχεισ φιλικά, δεῖξόν σου τὸ ἀγγεῖον ὅτι οὐ τέτρηται καὶ ὄψει, πῶσ οὐκ ἀναμένω ἵνα μοι σὺ πιστεύσῃσ τὰ σαυτοῦ, ἀλλ’ αὐτὸσ ἐλθὼν σὲ παρακαλῶ ἀκοῦσαι τῶν ἐμῶν. τίσ γὰρ οὐ θέλει χρήσασθαι ἀγγείῳ καλῷ, τίσ ἀτιμάζει σύμβουλον εὔνουν καὶ πιστόν, τίσ οὐκ ἄσμενοσ δέξηται τὸν ὥσπερ φορτίου μεταληψόμενον τῶν αὐτοῦ περιστάσεων καὶ αὐτῷ τούτῳ κουφιοῦντα αὐτὸν τῷ μεταλαβεῖν;

Ναί· ἀλλ’ ἐγὼ σοὶ πιστεύω, σὺ ἐμοὶ οὐ πιστεύεισ. ‐ Πρῶτον μὲν οὐδὲ σὺ ἐμοὶ πιστεύεισ, ἀλλὰ φλύαροσ εἶ καὶ διὰ τοῦτο οὐδὲν δύνασαι κατασχεῖν.

ἐπεί τοι εἰ τοῦτό ἐστιν, ἐμοὶ μόνῳ αὐτὰ πίστευσον· νῦν δ’ ὃν ἂν εὐσχολοῦντα ἴδῃσ, παρακαθίσασ αὐτῷ λέγεισ "ἀδελφέ, οὐδένα σου ἔχω εὐνούστ[οτ]ερον οὐδὲ φίλτερον, παρακαλῶ σε ἀκοῦσαι τὰ ἐμά"·

καὶ τοῦτο πρὸσ τοὺσ οὐδέ τι ὀλίγον ἐγνωσμένουσ ποιεῖσ. εἰ δὲ καὶ πιστεύεισ ἐμοί, δῆλον ὅτι ὡσ πιστῷ καὶ αἰδήμονι, οὐχ ὅτι σοὶ τὰ ἐμαυτοῦ ἐξεῖπον.

ἄφεσ οὖν, ἵνα κἀγὼ ταὐτὰ ὑπολάβω.

δεῖξόν μοι, ὅτι, ἄν τισ τινὶ τὰ αὑτοῦ ἐξείπῃ, ἐκεῖνοσ πιστόσ ἐστι καὶ αἰδήμων. εἰ γὰρ τοῦτο ἦν, ἐγὼ περιερχόμενοσ πᾶσιν ἀνθρώποισ τὰ ἐμαυτοῦ ἂν ἔλεγον, εἰ τούτου ἕνεκα ἔμελλον πιστὸσ καὶ αἰδήμων ἔσεσθαι. τὸ δ’ ἐστὶν οὐ τοιοῦτον, ἀλλὰ δογμάτων δεῖ οὐχ ὧν ἔτυχεν. ἂν γοῦν τινα ἴδῃσ περὶ τὰ ἀπροαίρετα ἐσπουδακότα καὶ τούτοισ ὑποτεταχότα τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν, ἴσθι ὅτι ὁ ἄνθρωποσ οὗτοσ μυρίουσ ἔχει τοὺσ ἀναγκάζοντασ, τοὺσ κωλύοντασ.

οὐκ ἔστιν αὐτῷ χρεία πίσσησ ἢ τροχοῦ πρὸσ τὸ ἐξειπεῖν ἃ οἶδεν, ἀλλὰ παιδισκαρίου νευμάτιον, ἂν οὕτωσ τύχῃ, ἐκσείσει αὐτόν, Καισαριανοῦ φιλοφροσύνη, ἀρχῆσ ἐπιθυμία, κληρονομίασ, ἄλλα τούτοισ ὅμοια τρισμύρια.

μεμνῆσθαι οὖν ἐν τοῖσ καθόλου, ὅτι οἱ ἀπόρρητοι λόγοι πίστεωσ χρείαν ἔχουσι καὶ δογμάτων τοιούτων·

ταῦτα δὲ ποῦ νῦν εὑρεῖν ῥᾳδίωσ; ἢ δειξάτω μοί τισ τὸν οὕτωσ ἔχοντα, ὥστε λέγειν "ἐμοὶ μόνων μέλει τῶν ἐμῶν, τῶν ἀκωλύτων, τῶν φύσει ἐλευθέρων.

ταύτην οὐσίαν ἔχω τοῦ ἀγαθοῦ, τὰ δὲ ἄλλα γινέσθω ὡσ ἂν διδῶται· οὐ διαφέρομαι".

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ εὐκόλωσ ἐκφέροντασ τὰ αὑτῶν.

(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ εὐκόλωσ ἐκφέροντασ τὰ αὑτῶν.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION