Epictetus, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ ταχέωσ ἐπὶ τὸ σχῆμα τῶν φιλοσόφων ἐπιπηδῶντασ.

(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ ταχέωσ ἐπὶ τὸ σχῆμα τῶν φιλοσόφων ἐπιπηδῶντασ.)

Μηδέποτ’ ἀπὸ τῶν κοινῶν τινα μήτ’ ἐπαινέσητε μήτε ψέξητε μήτε τέχνην τινὰ ἢ ἀτεχνίαν προσμαρτυρήσητε· καὶ ἅμα μὲν προπετείασ ἑαυτοὺσ ἀπαλλάξετε, ἅμα δὲ κακοηθείασ. "οὗτοσ ταχέωσ λούεται.

" κακῶσ οὖν ποιεῖ; οὐ πάντωσ. ἀλλὰ τί;

ταχέωσ λούεται. ‐ Πάντα οὖν καλῶσ γίνεται; ‐ Οὐδαμῶσ· ἀλλὰ τὰ μὲν ἀπὸ δογμάτων ὀρθῶν καλῶσ, τὰ δ’ ἀπὸ μοχθηρῶν μοχθηρῶσ. σὺ δὲ μέχρισ ἂν καταμάθῃσ τὸ δόγμα, ἀφ’ οὗ τισ ποιεῖ ἕκαστα, μήτ’ ἐπαίνει τὸ ἔργον μήτε ψέγε. δόγμα δ’ ἐκ τῶν ἐκτὸσ οὐ ῥᾳδίωσ κρίνεται.

" διὰ τί; "οὗτοσ τέκτων ἐστίν. " διὰ τί; "χρῆται σκεπάρνῳ. " τί οὖν τοῦτο; "οὗτοσ μουσικόσ· ᾄδει γάρ. " καὶ τί τοῦτο; "οὗτοσ φιλόσοφοσ. "τρίβωνα γὰρ ἔχει καὶ κόμην.

" οἱ δ’ ἀγύρται τί ἔχουσιν; διὰ τοῦτο, ἂν ἀσχημονοῦντά τισ ἴδῃ τινὰ αὐτῶν, εὐθὺσ λέγει "ἰδοὺ ὁ φιλόσοφοσ τί ποιεῖ". ἔδει δ’ ἀφ’ ὧν ἠσχημόνει μᾶλλον λέγειν αὐτὸν μὴ εἶναι φιλόσοφον. εἰ μὲν γὰρ αὕτη ἐστὶν ἡ τοῦ φιλοσόφου πρόληψισ καὶ ἐπαγγελία, ἔχειν τρίβωνα καὶ κόμην, καλῶσ ἂν ἔλεγον·

εἰ δ’ ἐκείνη μᾶλλον, ἀναμάρτητον εἶναι, διὰ τί οὐχὶ διὰ τὸ μὴ πληροῦν τὴν ἐπαγγελίαν ἀφαιροῦνται αὐτὸν τῆσ προσηγορίασ; οὕτωσ γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν.

ὅταν ἴδῃ τισ κακῶσ πελεκῶντα, οὐ λέγει "τί ὄφελοσ τεκτονικῆσ; 3.

ὁμοίωσ κἂν ᾄδοντόσ τινοσ ἀκούσῃ κακῶσ, οὐ λέγει "ἰδοὺ πῶσ ᾄδουσιν οἱ μουσικοί", ἀλλὰ μᾶλλον " 3οὗτοσ [ὅτι] οὐκ ἔστι μουσικόσ". ἐπὶ φιλοσοφίασ δὲ μόνησ τοῦτο πάσχουσιν· ὅταν τινὰ ἴδωσι παρὰ τὸ ἐπάγγελμα τὸ τοῦ φιλοσόφου ποιοῦντα, οὐχὶ τῆσ προσηγορίασ ἀφαιροῦνται αὐτόν, ἀλλὰ θέντεσ εἶναι φιλόσοφον, εἶτ’ ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ γινομένου λαβόντεσ, ὅτι ἀσχημονεῖ, ἐπάγουσι μηδὲν ὄφελοσ εἶναι τοῦ φιλοσοφεῖν.

τί οὖν τὸ αἴτιον; ὅτι τὴν μὲν τοῦ τέκτονοσ πρόληψιν πρεσβεύομεν καὶ τὴν τοῦ μουσικοῦ καὶ ὡσαύτωσ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν, τὴν τοῦ φιλοσόφου δ’ οὔ, ἀλλ’ ἅτε συγκεχυμένην καὶ ἀδιάρθρωτον ἀπὸ τῶν ἐκτὸσ μόνον κρίνομεν.

καὶ ποία ἄλλη τέχνη ἀπὸ σχήματοσ ἀναλαμβάνεται καὶ κόμησ, οὐχὶ δὲ καὶ θεωρήματα ἔχει καὶ ὕλην καὶ τέλοσ;

τίσ οὖν ὕλη τοῦ φιλοσόφου;

μὴ τρίβων; οὔ, ἀλλὰ ὁ λόγοσ. τί τέλοσ; μή τι φορεῖν τρίβωνα; οὔ, ἀλλὰ τὸ ὀρθὸν ἔχειν τὸν λόγον. ποῖα θεωρήματα; μή τι τὰ περὶ τοῦ πῶσ πώγων μέγασ γίνεται ἢ κόμη βαθεῖα; ἀλλὰ μᾶλλον ἃ Ζήνων λέγει, γνῶναι τὰ τοῦ λόγου στοιχεῖα, ποῖόν τι ἕκαστον αὐτῶν ἐστι καὶ πῶσ ἁρμόττεται πρὸσ ἄλληλα καὶ ὅσα τούτοισ ἀκόλουθά ἐστιν. οὐ θέλεισ οὖν ἰδεῖν πρῶτον, εἰ πληροῖ τὴν ἐπαγγελίαν ἀσχημονῶν, καὶ οὕτωσ τῷ ἐπιτηδεύματι ἐγκαλεῖν;

νῦν δ’, αὐτὸσ ὅταν σωφρονῇσ, ἐξ ὧν ποιεῖν σοι δοκεῖ κακῶσ, λέγεισ "ὁρ́α τὸν φιλόσοφον" ὡσ οὐ πρέποντοσ λέγειν τὸν ταῦτα ποιοῦντα φιλόσοφον καὶ πάλιν "τοῦτο φιλόσοφόσ ἐστιν". 3ὁρ́α τὸν μουσικόν".

οὕτωσ ἐπὶ ποσὸν αἰσθάνῃ καὶ αὐτὸσ τῆσ ἐπαγγελίασ τοῦ φιλοσόφου, ἀπολισθάνεισ δὲ καὶ συγχέῃ ὑπὸ ἀμελετησίασ. Ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ καλούμενοι φιλόσοφοι ἀπὸ τῶν κοινῶν τὸ πρᾶγμα μετίασιν·

3.

οὐδεὶσ δ’ ἐρεῖ "ἐγὼ μουσικόσ εἰμι", ἂν πλῆκτρον καὶ κιθάραν ἀγοράσῃ, οὐδ’ "ἐγὼ χαλκεύσ εἰμι", ἂν πιλίον καὶ περίζωμα περιθῆται, ἀλλ’ ἁρμόζεται μὲν τὸ σχῆμα πρὸσ τὴν τέχνην, ἀπὸ τῆσ τέχνησ δὲ τὸ ὄνομα, οὐκ ἀπὸ τοῦ σχήματοσ ἀναλαμβάνουσιν. διὰ τοῦτο καλῶσ Εὐφράτησ ἔλεγεν ὅτι "ἐπὶ πολὺ ἐπειρώμην λανθάνειν φιλοσοφῶν καὶ ἦν μοι", φησίν, "τοῦτο ὠφέλιμον.

πρῶτον μὲν γὰρ ᾔδειν, ὅσα καλῶσ ἐποίουν, ὅτι οὐ διὰ τοὺσ θεατὰσ ἐποίουν, ἀλλὰ δι’ ἐμαυτόν· ἤσθιον ἐμαυτῷ καλῶσ, κατεσταλμένον εἶχον τὸ βλέμμα, τὸν περίπατον· πάντα ἐμαυτῷ καὶ θεῷ. εἶτα ὥσπερ μόνοσ ἠγωνιζόμην, οὕτωσ μόνοσ καὶ ἐκινδύνευον·

οὐδὲν ἐμοὶ δράσαντι τὸ αἰσχρὸν ἢ ἀπρεπὲσ τὸ τῆσ φιλοσοφίασ ἐκινδυνεύετο, οὐδ’ ἔβλαπτον τοὺσ πολλοὺσ ὡσ φιλόσοφοσ ἁμαρτάνων. διὰ τοῦτο οἱ μὴ εἰδότεσ μου τὴν ἐπιβολὴν ἐθαύμαζον, πῶσ πᾶσι φιλοσόφοισ χρώμενοσ καὶ συζῶν αὐτὸσ οὐκ ἐφιλοσόφουν.

καὶ τί κακόν, ἐν οἷσ ἐποίουν ἐπιγιγνώσκεσθαι τὸν φιλόσοφον, ἐν δὲ τοῖσ συμβόλοισ μή;

βλέπε, πῶσ ἐσθίω, πῶσ πίνω, πῶσ καθεύδω, πῶσ ἀνέχομαι, πῶσ ἀπέχομαι, πῶσ συνεργῶ, πῶσ ὀρέξει χρῶμαι, πῶσ ἐκκλίσει, πῶσ τηρῶ τὰσ σχέσεισ τὰσ φυσικὰσ ἢ ἐπιθέτουσ ἀσυγχύτωσ καὶ ἀπαραποδίστωσ· ἐκεῖθέν με κρῖνε, εἰ δύνασαι. εἰ δ’ οὕτωσ κωφὸσ εἶ καὶ τυφλόσ, ἵνα μηδὲ τὸν Ἥφαιστον ὑπολαμβάνῃσ καλὸν χαλκέα, ἂν μὴ τὸ πιλίον ἴδῃσ περὶ τὴν κεφαλὴν περικείμενον, τί κακὸν ὑφ’ οὕτωσ ἠλιθίου κριτοῦ ἀγνοεῖσθαι;

νε παρὰ τοῖσ πλείστοισ Σωκράτησ καὶ ἤρχοντο πρὸσ αὐτὸν ἀξιοῦντεσ φιλοσόφοισ συσταθῆναι.

μή τι οὖν ἠγανάκτει ὡσ ἡμεῖσ καὶ ἔλεγεν "ἐγὼ δέ σοι οὐ φαίνομαι φιλόσοφοσ;

; ἀλλ’ ἀπῆγεν καὶ συνίστα ἑνὶ ἀρκούμενοσ τῷ εἶναι φιλόσοφοσ, χαίρων δὲ καί, ὅτι μὴ δοκῶν οὐκ ἐδάκνετο· ἐμέμνητο γὰρ τοῦ ἰδίου ἔργου. τί ἔργον καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ;

μαθητὰσ πολλοὺσ ἔχειν; οὐδαμῶσ. ὄψονται οἱ περὶ τοῦτο ἐσπουδακότεσ. ἀλλὰ θεωρήματα δύσκολα ἀκριβοῦν; ὄψονται καὶ περὶ τούτων ἄλλοι. ποῦ οὖν αὐτὸσ καὶ ἦν τισ καὶ εἶναι ἤθελεν;

ὅπου βλάβη καὶ ὠφέλεια. "εἴ μέ τισ", φησίν, "βλάψαι δύναται, ἐγὼ οὐδὲν ποιῶ· εἰ ἄλλον περιμένω, ἵνα με ὠφελήσῃ, ἐγὼ οὐδέν εἰμι. θέλω τι καὶ οὐ γίνεται· ἐγὼ ἀτυχήσ εἰμι. " εἰσ τοσοῦτο σκάμμα προεκαλεῖτο πάντα ὁντιναοῦν καὶ οὐκ ἄν μοι δοκεῖ ἐκστῆναι οὐδενί ‐ τί δοκεῖτε;

καταγγέλλων καὶ λέγων "ἐγὼ τοιοῦτόσ εἰμι"; μὴ γένοιτο, ἀλλὰ ὢν τοιοῦτοσ. πάλιν γὰρ τοῦτο μωροῦ καὶ ἀλαζόνοσ "ἐγὼ ἀπαθήσ εἰμι καὶ ἀτάραχοσ·

3.

οὕτωσ οὐκ ἀρκεῖ σοι τὸ μηδὲν ἀλγεῖν, ἂν μὴ κηρύσσῃσ "συνέλθετε πάντεσ οἱ ποδαγρῶντεσ, οἱ κεφαλαλγοῦντεσ, οἱ πυρέσσοντεσ, οἱ χωλοί, οἱ τυφλοί, καὶ ἴδετέ με ἀπὸ παντὸσ πάθουσ ὑγιᾶ" 3; τοῦτο κενὸν καὶ φορτικόν, εἰ μή τι[σ] ὡσ ὁ Ἀσκληπιὸσ εὐθὺσ ὑποδεῖξαι δύνασαι, πῶσ θεραπεύοντεσ εὐθὺσ ἔσονται ἄνοσοι κἀκεῖνοι, καὶ εἰσ τοῦτο φέρεισ παράδειγμα τὴν ὑγίειαν τὴν σεαυτοῦ.

Τοιοῦτοσ γάρ τίσ ἐστιν ὁ Κυνικὸσ τοῦ σκήπτρου καὶ διαδήματοσ ἠξιωμένοσ παρὰ τοῦ Διὸσ καὶ λέγων "ἵν’ ἴδητε, ὦ ἄνθρωποι, ὅτι τὴν εὐδαιμονίαν καὶ ἀταραξίαν οὐχ ὅπου ἐστὶ ζητεῖτε, ἀλλ’ ὅπου μή ἐστιν, ἰδοὺ ἐγὼ ὑμῖν παράδειγμα ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἀπέσταλμαι μήτε κτῆσιν ἔχων μήτε οἶκον μήτε γυναῖκα μήτε τέκνα, ἀλλὰ μηδ’ ὑπόστρωμα μηδὲ χιτῶνα μηδὲ σκεῦοσ·

καὶ ἴδετε, πῶσ ὑγιαίνω·

πειράθητέ μου κἂν ἴδητε ἀτάραχον, ἀκούσατε τὰ φάρμακα καὶ ὑφ’ ὧν ἐθεραπεύθην. " τοῦτο γὰρ ἤδη καὶ φιλάνθρωπον καὶ γενναῖον.

ἀλλ’ ὁρᾶτε, τίνοσ ἔργον ἐστίν· τοῦ Διὸσ ἢ ὃν ἂν ἐκεῖνοσ ἄξιον κρίνῃ ταύτησ τῆσ ὑπηρεσίασ, ἵνα μηδαμοῦ μηδὲν παραγυμνώσῃ πρὸσ τοὺσ πολλούσ, δι’ οὗ τὴν μαρτυρίαν τὴν αὑτοῦ, ἣν τῇ ἀρετῇ μαρτυρεῖ καὶ τῶν ἐκτὸσ καταμαρτυρεῖ, αὐτὸσ ἄκυρον ποιήσῃ· οὔτ’ ὠχρήσαντα χρόα κάλλιμον οὔτε παρειῶν δάκρυ’ ὀμορξάμενον. ἀλλ’ οὐδὲ ποθοῦντά τι ἢ ἐπιζητοῦντα, ἄνθρωπον ἢ τόπον ἢ διαγωγήν, ὡσ τὰ παιδία τὸν τρυγητὸν ἢ τὰσ ἀργίασ, αἰδοῖ πανταχοῦ κεκοσμημένον, ὡσ οἱ ἄλλοι τοίχοισ καὶ θύραισ καὶ θυρωροῖσ.

Νῦν δ’ αὐτὸ μόνον κινηθέντεσ πρὸσ φιλοσοφίαν, ὡσ οἱ κακοστόμαχοι πρόσ τι βρωμάτιον, ὃ μετὰ μικρὸν σικχαίνειν μέλλουσιν, εὐθὺσ ἐπὶ τὸ σκῆπτρον, ἐπὶ τὴν βασιλείαν. καθεῖκε τὴν κόμην, ἀνείληφε τρίβωνα, γυμνὸν δεικνύει τὸν ὦμον, μάχεται τοῖσ ἀπαντῶσιν κἂν ἐν φαινόλῃ τινὰ ἴδῃ, μάχεται αὐτῷ.

ἄνθρωπε, χειμάσκησον πρῶτον·

ἰδοῦ σου τὴν ὁρμήν, μὴ κακοστομάχου ἢ κισσώσησ γυναικόσ ἐστιν. ἀγνοεῖσθαι μελέτησον πρῶτον, τίσ εἶ· σαυτῷ φιλοσόφησον ὀλίγον χρόνον. οὕτωσ καρπὸσ γίνεται·

κατορυγῆναι δεῖ εἰσ χρόνον τὸ σπέρμα, κρυφθῆναι, κατὰ μικρὸν αὐξηθῆναι, ἵνα τελεσφορήσῃ. ἂν δὲ πρὸ τοῦ γόνυ φῦσαι τὸν στάχυν ἐξενέγκῃ, ἀτελέσ ἐστιν, ἐκ κήπου Ἀδωνιακοῦ. τοιοῦτον εἶ καὶ σὺ φυτάριον·

θᾶττον τοῦ δέοντοσ ἤνθηκασ, ἀποκαύσει σε ὁ χειμών. ἰδοῦ, τί λέγουσιν οἱ γεωργοὶ περὶ τῶν σπερμάτων, ὅταν πρὸ ὡρ́ασ θερμασίαι γένωνται.

ἀγωνιῶσιν, μὴ ἐξυβρίσῃ τὰ σπέρματα, εἶτα αὐτὰ πάγοσ εἷσ λαβὼν ἐξελέγξῃ. ὁρ́α καὶ σύ, ἄνθρωπε·

ἐξύβρικασ, ἐπιπεπήδηκασ δοξαρίῳ πρὸ ὡρ́ασ· δοκεῖσ τισ εἶναι, μωρὸσ παρὰ μωροῖσ· ἀποπαγήσῃ, μᾶλλον δ’ ἀποπέπηγασ ἤδη ἐν τῇ ῥίζῃ κάτω, τὰ δ’ ἄνω σου μικρὸν ἔτι ἀνθεῖ καὶ διὰ τοῦτο δοκεῖσ ἔτι ζῆν καὶ θάλλειν. ἄφεσ ἡμᾶσ γε κατὰ φύσιν πεπανθῆναι.

τί ἡμᾶσ ἀποδύεισ, τί βιάζῃ; οὔπω δυνάμεθα ἐνεγκεῖν τὸν ἀέρα. ἐάσον τὴν ῥίζαν αὐξηθῆναι, εἶτα γόνυ λαβεῖν τὸ πρῶτον, εἶτα τὸ δεύτερον, εἶτα τὸ τρίτον· εἶθ’ οὕτωσ ὁ καρπὸσ ἐκβιάσεται τὴν φύσιν, κἂν ἐγὼ μὴ θέλω. τίσ γὰρ ἐγκύμων γενόμενοσ καὶ πλήρησ τηλικούτων δογμάτων οὐχὶ αἰσθάνεταί τε τῆσ αὑτοῦ παρασκευῆσ καὶ ἐπὶ τὰ κατάλληλα ἔργα ὁρμᾷ;

ἀλλὰ ταῦροσ μὲν οὐκ ἀγνοεῖ τὴν αὑτοῦ φύσιν καὶ παρασκευήν, ὅταν ἐπιφανῇ τι θηρίον, οὐδ’ ἀναμένει τὸν προτρεψόμενον, οὐδὲ κύων, ὅταν ἴδῃ τι τῶν ἀγρίων ζῴων·

ἐγὼ δ’ ἂν ἴσχω τὴν ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ παρασκευήν, ἐκδέξομαι, ἵνα με σὺ παρασκευάσῃσ ἐπὶ τὰ οἰκεῖα ἔργα;

νῦν δ’ οὔπω ἔχω, πίστευσόν μοι. τί οὖν με πρὸ ὡρ́ασ ἀποξηρᾶναι θέλεισ, ὡσ αὐτὸσ ἐξηράνθησ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION