헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́06́07́

(에픽테토스, Works, book 4, Περὶ ἀφοβίασ.)

Τί ποιεῖ φοβερὸν τὸν τύραννον; ‐ Οἱ δορυφόροι, φησίν, καὶ αἱ μάχαιραι αὐτῶν καὶ ὁ ἐπὶ τοῦ κοιτῶνοσ καὶ οἱ ἀποκλείοντεσ τοὺσ εἰσιόντασ. ‐ Διὰ τί οὖν, ἂν παιδίον αὐτῷ προσαγάγῃσ μετὰ τῶν δορυφόρων ὄντι, οὐ φοβεῖται;

ἢ ὅτι οὐκ αἰσθάνεται τούτων τὸ παιδίον; ἂν οὖν τῶν δορυφόρων τισ αἰσθάνηται καὶ ὅτι μαχαίρασ ἔχουσιν, ἐπ’ αὐτὸ δὲ τοῦτο προσέρχηται αὐτῷ θέλων ἀποθανεῖν διά τινα περίστασιν καὶ ζητῶν ὑπ’ ἄλλου παθεῖν αὐτὸ εὐκόλωσ, μή τι φοβεῖται τοὺσ δορυφόρουσ;

‐ Θέλει γὰρ τοῦτο, δι’ ὃ φοβεροί εἰσιν. Ἂν οὖν τισ μήτ’ ἀποθανεῖν μήτε ζῆν θέλων ἐξ ἅπαντοσ ἀλλ’ ὡσ ἂν διδῶται, προσέρχηται αὐτῷ, τί κωλύει μὴ δεδοικότα προσέρχεσθαι αὐτόν;

‐ Οὐδέν.

‐ Ἄν τισ οὖν καὶ πρὸσ τὴν κτῆσιν ὡσαύτωσ ἔχῃ καθάπερ οὗτοσ πρὸσ τὸ σῶμα καὶ πρὸσ τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ ἁπλῶσ ὑπό τινοσ μανίασ καὶ ἀπονοίασ οὕτωσ ᾖ[ν] διακείμενοσ, ὥστ’ ἐν μηδενὶ ποιεῖσθαι τὸ ἔχειν ταῦτα ἢ μὴ ἔχειν, ἀλλ’ ὡσ ὀστρακίοισ τὰ παιδία παίζοντα περὶ μὲν τῆσ παιδιᾶσ διαφέρεται, τῶν ὀστρακίων δ’ οὐ πεφρόντικεν, οὕτωσ δὲ καὶ οὗτοσ τὰσ μὲν ὕλασ παρ’ οὐδὲν ᾖ[ν] πεποιημένοσ, τὴν παιδιὰν δὲ τὴν περὶ αὐτὰσ καὶ ἀναστροφὴν ἀσπάζηται· ποῖοσ ἔτι τούτῳ τύραννοσ φοβερὸσ ἢ ποῖοι δορυφόροι ἢ ποῖαι μάχαιραι αὐτῶν; Εἶτα ὑπὸ μανίασ μὲν δύναταί τισ οὕτωσ διατεθῆναι πρὸσ ταῦτα καὶ ὑπὸ ἔθουσ οἱ Γαλιλαῖοι·

ὑπὸ λόγου δὲ καὶ ἀποδείξεωσ οὐδεὶσ δύναται μαθεῖν, ὅτι ὁ θεὸσ πάντα πεποίηκεν τὰ ἐν τῷ κόσμῳ καὶ αὐτὸν τὸν κόσμον ὅλον μὲν ἀκώλυτον καὶ αὐτοτελῆ, τὰ ἐν μέρει δ’ αὐτοῦ πρὸσ χρείαν τῶν ὅλων; τὰ μὲν οὖν ἄλλα πάντα ἀπήλλακται τοῦ δύνασθαι παρακολουθεῖν τῇ διοικήσει αὐτοῦ·

τὸ δὲ λογικὸν ζῷον ἀφορμὰσ ἔχει πρὸσ ἀναλογισμὸν τούτων ἁπάντων, ὅτι τε μέροσ ἐστὶ καὶ ποῖόν τι μέροσ καὶ ὅτι τὰ μέρη τοῖσ ὅλοισ εἴκειν ἔχει καλῶσ. πρὸσ τούτοισ δὲ φύσει γενναῖον καὶ μεγαλόψυχον καὶ ἐλεύθερον γενόμενον ὁρᾷ, διότι τῶν περὶ αὐτὸ τὰ μὲν ἀκώλυτα ἔχει καὶ ἐπ’ αὐτῷ, τὰ δὲ κωλυτὰ καὶ ἐπ’ ἄλλοισ·

ἀκώλυτα μὲν τὰ προαιρετικά, κωλυτὰ δὲ τὰ ἀπροαίρετα. ἐὰν μὲν ἐν τούτοισ μόνοισ ἡγήσηται τὸ ἀγαθὸν τὸ αὑτοῦ καὶ συμφέρον, τοῖσ ἀκωλύτοισ καὶ ἐφ’ ἑαυτῷ, ἐλεύθερον ἔσται, εὔρουν, εὔδαιμον, ἀβλαβέσ, μεγαλόφρον, εὐσεβέσ, χάριν ἔχον ὑπὲρ πάντων τῷ θεῷ, μηδαμοῦ μεμφόμενον μηδενὶ τῶν γενομένων, μηδενὶ ἐγκαλοῦν·

ἃ τεθαύμακεν καὶ φοβεῖται, ἀνάγκη δ’ ἀσεβὲσ εἶναι ἅτε βλάπτεσθαι οἰόμενον ὑπὸ τοῦ θεοῦ καὶ ἄνισον, ἀεὶ αὑτῷ τοῦ πλείονοσ περιποιητικόν, ἀνάγκη δὲ καὶ ταπεινὸν εἶναι καὶ μικροπρεπέσ.

Ταῦτα τί κωλύει διαλαβόντα ζῆν κούφωσ καὶ εὐηνίωσ, πάντα τὰ συμβαίνειν δυνάμενα πρᾴωσ ἐκδεχόμενον, τὰ δ’ ἤδη συμβεβηκότα φέροντα;

"θέλεισ πενίαν;

φέρε καὶ γνώσῃ, τί ἐστι πενία τυχοῦσα καλοῦ ὑποκριτοῦ. "θέλεισ ἀρχάσ;

φέρε, καὶ πόνουσ. "ἀλλ’ ἐξορισμόν; ὅπου ἂν ἀπέλθω, ἐκεῖ μοι καλῶσ ἔσται· καὶ γὰρ ἐνθάδε οὐ διὰ τὸν τόπον ἦν μοι καλῶσ, ἀλλὰ διὰ τὰ δόγματα, ἃ μέλλω μετ’ ἐμαυτοῦ ἀποφέρειν. οὐδὲ γὰρ δύναταί τισ ἀφελέσθαι αὐτά, ἀλλὰ ταῦτα μόνα ἐμά ἐστι καὶ ἀναφαίρετα καὶ ἀρκεῖ μοι παρόντα, ὅπου ἂν ὦ καὶ ὅ τι ἂν ποιῶ. "ἀλλ’ ἤδη καιρὸσ ἀποθανεῖν.

" τί λέγεισ ἀποθανεῖν; μὴ τραγῴδει τὸ πρᾶγμα, ἀλλ’ εἰπὲ ὡσ ἔχει "ἤδη καιρὸσ τὴν ὕλην, ἐξ ὧν συνῆλθεν, εἰσ ἐκεῖνα πάλιν ἀποκαταστῆναι". καὶ τί δεινόν; τί μέλλει ἀπόλλυσθαι τῶν ἐν τῷ κόσμῳ, τί γενέσθαι καινόν, παράλογον; τούτων ἕνεκα φοβερόσ ἐστιν ὁ τύραννοσ; διὰ ταῦτα οἱ δορυφόροι μεγάλασ δοκοῦσιν ἔχειν τὰσ μαχαίρασ καὶ ὀξείασ;

ἄλλοισ ταῦτα· ἐμοὶ δ’ ἔσκεπται περὶ πάντων, εἰσ ἐμὲ οὐδεὶσ ἐξουσίαν ἔχει. ἠλευθέρωμαι ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ἔγνωκα αὐτοῦ τὰσ ἐντολάσ, οὐκέτι οὐδεὶσ δουλαγωγῆσαί με δύναται, καρπιστὴν ἔχω οἱο͂ν δεῖ, δικαστὰσ οἱούσ δεῖ.

"οὐχὶ τοῦ σώματόσ σου κύριόσ εἰμι;

τί οὖν πρὸσ ἐμέ; "οὐχὶ τοῦ κτησιδίου; τί οὖν πρὸσ ἐμέ; "οὐχὶ φυγῆσ ἢ δεσμῶν; πάλιν τούτων πάντων καὶ τοῦ σωματίου ὅλου σοι αὐτοῦ ἐξίσταμαι, ὅταν θέλῃσ. πείρασαί μοί σου τῆσ ἀρχῆσ καὶ γνώσῃ, μέχρι τίνοσ αὐτὴν ἔχεισ. Τίνα οὖν ἔτι φοβηθῆναι δύναμαι; τοὺσ ἐπὶ τοῦ κοιτῶνοσ;

μὴ τί ποιήσωσιν; ἀποκλείσωσί με; ἄν με εὑρ́ωσι θέλοντα εἰσελθεῖν, ἀποκλεισάτωσαν. ‐ Τί οὖν ἔρχῃ ἐπὶ θύρασ; ‐ Ὅτι καθήκειν ἐμαυτῷ δοκῶ μενούσησ τῆσ παιδιᾶσ συμπαίζειν. ‐ Πῶσ οὖν οὐκ ἀποκλείῃ;

‐ Ὅτι ἂν μή τίσ με δέχηται, οὐ θέλω εἰσελθεῖν, ἀλλ’ ἀεὶ μᾶλλον ἐκεῖνο θέλω τὸ γινόμενον. κρεῖττον γὰρ ἡγοῦμαι ὃ ὁ θεὸσ θέλει ἢ ὃ ἐγώ. προσκείσομαι διάκονοσ καὶ ἀκόλουθοσ ἐκείνῳ, συνορμῶ, συνορέγομαι, ἁπλῶσ συνθέλω. ἀποκλεισμὸσ ἐμοὶ οὐ γίνεται, ἀλλὰ τοῖσ βιαζομένοισ. διὰ τί οὖν οὐ βιάζομαι;

οἶδα γάρ, ὅτι ἔσω ἀγαθὸν οὐδὲν διαδίδοται τοῖσ εἰσελθοῦσιν. ἀλλ’ ὅταν ἀκούσω τινὰ μακαριζόμενον, ὅτι τιμᾶται ὑπὸ τοῦ Καίσαροσ, λέγω "τί αὐτῷ συμβαίνει; μή τι οὖν καὶ δόγμα, οἱο͂ν δεῖ ἐπαρχίαν; μή τι οὖν καὶ τὸ χρῆσθαι ἐπιτροπῇ; τί ἔτι διωθοῦμαι;

ἰσχαδοκάρυά τισ διαρριπτεῖ· τὰ παιδία ἁρπάζει καὶ ἀλλήλοισ διαμάχεται· οἱ ἄνδρεσ οὐχί, μικρὸν γὰρ αὐτὸ ἡγοῦνται. ἂν δ’ ὀστράκια διαρριπτῇ τισ, οὐδὲ τὰ παιδία ἁρπάζει. ἐπαρχίαι διαδίδονται·

ὄψεται τὰ παιδία. ἀργύριον· ὄψεται τὰ παιδία. στρατηγία, ὑπατεία· διαρπαζέτω τὰ παιδία· ἐκκλειέσθω, τυπτέσθω, καταφιλείτω τὰσ χεῖρασ τοῦ διδόντοσ, τῶν δούλων· ἐμοὶ δ’ ἰσχαδοκάρυόν ἐστιν" 3. τί οὖν, ἂν ἀπὸ τύχησ ῥιπτοῦντοσ αὐτοῦ ἔλθῃ εἰσ τὸν κόλπον ἰσχάσ; ἄρασ κατάφαγε·

μέχρι τοσούτου γὰρ ἔστι καὶ ἰσχάδα τιμῆσαι. ἵνα δὲ κ[ρ]ύψω καὶ ἄλλον ἀνατρέψω ἢ ὑπ’ ἄλλου ἀνατραπῶ καὶ κολακεύσω τοὺσ εἰσιόντασ, οὐκ ἀξία οὔτ’ ἰσχὰσ οὔτ’ ἄλλο τι τῶν οὐκ ἀγαθῶν, ἅ με ἀναπεπείκασιν οἱ φιλόσοφοι μὴ δοκεῖν ἀγαθὰ εἶναι. Δείκνυέ μοι τὰσ μαχαίρασ τῶν δορυφόρων. "ἰδοῦ, ἡλίκαι εἰσὶ καὶ πῶσ ὀξεῖαι.

" τί οὖν ποιοῦσιν αἱ μεγάλαι αὗται μάχαιραι καὶ ὀξεῖαι; "ἀποκτ[ε]ιννύουσιν.

" πυρετὸσ δὲ τί ποιεῖ; "ἄλλο οὐδέν. " κεραμὶσ δὲ τί ποιεῖ; "ἄλλο οὐδέν. " θέλεισ οὖν πάντα ταῦτα θαυμάζω καὶ προσκυνῶ καὶ δοῦλοσ πάντων περιέρχωμαι; μὴ γένοιτο·

ἀλλ’ ἅπαξ μαθών, ὅτι τὸ γενόμενον καὶ φθαρῆναι δεῖ, ἵνα ὁ κόσμοσ μὴ ἵστηται μηδ’ ἐμποδίζηται, οὐκέτι διαφέρομαι, πότερον πυρετὸσ αὐτὸ ποιήσει ἢ κεραμὶσ ἢ στρατιώτησ, ἀλλ’ εἰ δεῖ συγκρῖναι, οἶδ’ ὅτι ἀπονώτερον αὐτὸ καὶ ταχύτερον ὁ στρατιώτησ ποιήσει. ὅταν οὖν μήτε φοβῶμαί τι ὧν διαθεῖναί με δύναται μήτ’ ἐπιθυμῶ τινοσ ὧν παρασχεῖν, τί ἔτι θαυμάζω αὐτόν, τί ἔτι τέθηπα;

τί φοβοῦμαι τοὺσ δορυφόρουσ; τί χαίρω, ἄν μοι φιλανθρώπωσ λαλήσῃ καὶ ἀποδέξηταί με, καὶ ἄλλοισ διηγοῦμαι, πῶσ μοι ἐλάλησεν; μὴ γὰρ Σωκράτησ ἐστίν, μὴ γὰρ Διογένησ, ἵν’ ὁ ἔπαινοσ αὐτοῦ ἀπόδειξισ ᾖ περὶ ἐμοῦ;

μὴ γὰρ τὸ ἦθοσ ἐζήλωκα αὐτοῦ;

ἀλλὰ τὴν παιδιὰν σῴζων ἔρχομαι πρὸσ [εμ]αὐτὸν καὶ ὑπηρετῶ, μέχρισ ἂν ὅτου μηδὲν ἀβέλτερον κελεύῃ μηδ’ ἄρρυθμον. ἂν δέ μοι λέγῃ "ἄπελθε ἐπὶ Λέοντα τὸν Σαλαμίνιον", λέγω αὐτῷ " 3ζήτει ἄλλον· ἐγὼ γὰρ οὐκέτι παίζω".

"ἄπαγε αὐτόν. " ἀκολουθῶ ἐν παιδιᾷ. "ἀλλ’ ἀφαιρεῖταί σου ὁ τράχηλοσ. " ἐκείνου δ’ αὐτοῦ ἀεὶ ἐπιμένει, ὑμῶν δὲ τῶν πειθομένων; "ἀλλ’ ἄταφοσ ῥιφήσῃ. " εἰ ἐγώ εἰμι ὁ νεκρόσ, ῥιφήσομαι· εἰ δ’ ἄλλοσ εἰμὶ τοῦ νεκροῦ, κομψότερον λέγε, ὡσ ἔχει τὸ πρᾶγμα, καὶ μὴ ἐκφόβει με. τοῖσ παιδίοισ ταῦτα φοβερά ἐστι καὶ τοῖσ ἀνοήτοισ.

εἰ δέ τισ εἰσ φιλοσόφου σχολὴν ἅπαξ εἰσελθὼν οὐκ οἶδεν, τί ἐστιν αὐτόσ, ἄξιόσ ἐστι φοβεῖσθαι καὶ κολακεύειν ὃ ὕστερον ἐκολάκευεν· εἰ μήπω μεμάθηκεν, ὅτι οὐκ ἔστι σὰρξ οὐδ’ ὀστᾶ οὐδὲ νεῦρα, ἀλλὰ τὸ τούτοισ χρώμενον, τὸ καὶ διοικοῦν καὶ παρακολουθοῦν ταῖσ φαντασίαισ. Ναί· ἀλλ’ οἱ λόγοι οὗτοι καταφρονητὰσ ποιοῦσι τῶν νόμων.

‐ Καὶ ποῖοι μᾶλλον λόγοι πειθομένουσ παρέχουσι τοῖσ νόμοισ τοὺσ χρωμένουσ; νόμοσ δ’ οὐκ ἔστι τὰ ἐπὶ μωρῷ. καὶ ὅμωσ ὁρ́α, πῶσ καὶ πρὸσ τούτουσ ὡσ δεῖ ἔχοντασ παρασκευάζουσιν, οἵ γε διδάσκουσιν μηδενὸσ ἀντιποιεῖσθαι πρὸσ αὐτούσ, ἐν οἷσ ἂν ἡμᾶσ νικῆσαι δύνωνται.

περὶ τὸ σωμάτιον διδάσκουσιν ἐξίστασθαι, περὶ τὴν κτῆσιν ἐξίστασθαι, περὶ τὰ τέκνα, γονεῖσ [δ’], ἀδελφούσ, πάντων παραχωρεῖν, πάντα ἀφιέναι·

μόνα τὰ δόγματα ὑπεξαιροῦνται, ἃ καὶ ὁ Ζεὺσ ἐξαίρετα ἑκάστου εἶναι ἠθέλησεν. ποία ἐνθάδε παρανομία, ποία ἀβελτερία;

ὅπου κρείττων εἶ καὶ ἰσχυρότεροσ, ἐκεῖ σοι ἐξίσταμαι· ὅπου πάλιν ἐγὼ κρείττων, σὺ παραχώρει μοι. ἐμοὶ γὰρ μεμέληκεν, σοὶ δ’ οὔ. σοὶ μέλει, πῶσ ἐν ὀρθοστρώτοισ οἰκῇσ, ἔτι πῶσ παῖδέσ σοι καὶ πιλλᾶτοι διακονῶσιν, πῶσ ἐσθῆτα περίβλεπτον φορῇσ, πῶσ κυνηγοὺσ πολλοὺσ ἔχῃσ, πῶσ κιθαρῳδούσ, τραγῳδούσ.

μή τι ἀντιποιοῦμαι;

μή τι οὖν δογμάτων σοι μεμέληκε; μή τι τοῦ λόγου τοῦ σεαυτοῦ; μή τι οἶδασ, ἐκ τίνων μορίων συνέστηκεν, πῶσ συνάγεται, τίσ ἡ διάρθρωσισ αὐτοῦ, τίνασ ἔχει δυνάμεισ καὶ ποίασ τινάσ; τί οὖν ἀγανακτεῖσ, εἰ ἄλλοσ ἐν τούτοισ σου πλέον ἔχει ὁ μεμελετηκώσ;

‐ Ἀλλὰ ταῦτ’ ἔστι τὰ μέγιστα. ‐ Καὶ τίσ σε κωλύει περὶ ταῦτ’ ἀναστρέφεσθαι καὶ τούτων ἐπιμελεῖσθαι; τίσ δὲ μείζονα ἔχει παρασκευὴν βιβλίων, εὐσχολίασ, τῶν ὠφελησόντων; μόνον ἀπόνευσόν ποτε ἐπὶ ταῦτα, ἀπόνειμον κἂν ὀλίγον χρόνον τῷ σαυτοῦ ἡγεμονικῷ· σκέψαι τί ποτ’ ἔχεισ τοῦτο καὶ πόθεν ἐληλυθόσ, τὸ πᾶσιν τοῖσ ἄλλοισ χρώμενον, πάντα τἆλλα δοκιμάζον, ἐκλεγόμενον, ἀπεκλεγόμενον.

μέχρι δ’ ἂν οὗ περὶ τὰ ἐκτὸσ ἀναστρέφῃ, ἐκεῖνα ἕξεισ οἱᾶ οὐδείσ, τοῦτο δ’ οἱο͂ν αὐτὸ ἔχειν θέλεισ, ῥυπαρὸν καὶ ἀτημέλητον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 4, Περὶ ἀφοβίασ.

(에픽테토스, Works, book 4, Περὶ ἀφοβίασ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION