헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀφόβου Ἐπιτροπῆσ Α)

εἰ μὲν ἐβούλετ’ Ἄφοβοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὰ δίκαια ποιεῖν ἢ περὶ ὧν διεφερόμεθα τοῖσ οἰκείοισ ἐπιτρέπειν, οὐδὲν ἂν ἔδει δικῶν οὐδὲ πραγμάτων· ἀπέχρη γὰρ ἂν τοῖσ ὑπ’ ἐκείνων γνωσθεῖσιν ἐμμένειν, ὥστε μηδεμίαν ἡμῖν εἶναι πρὸσ τοῦτον διαφοράν. ἐπειδὴ δ’ οὗτοσ τοὺσ μὲν σαφῶσ εἰδότασ τὰ ἡμέτερ’ ἔφυγε μηδὲν διαγνῶναι περὶ αὐτῶν, εἰσ δ’ ὑμᾶσ τοὺσ οὐδὲν τῶν ἡμετέρων ἀκριβῶσ ἐπισταμένουσ ἐλήλυθεν, ἀνάγκη ἐστὶν ἐν ὑμῖν παρ’ αὐτοῦ πειρᾶσθαι τῶν δικαίων τυγχάνειν. οἶδα μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι πρὸσ ἄνδρασ καὶ λέγειν ἱκανοὺσ καὶ παρασκευάσασθαι δυναμένουσ χαλεπόν ἐστιν εἰσ ἀγῶνα καθίστασθαι περὶ τῶν ὄντων ἁπάντων, ἄπειρον ὄντα παντάπασι πραγμάτων διὰ τὴν ἡλικίαν·

ὅμωσ δέ, καίπερ πολὺ τούτων καταδεέστεροσ ὤν, πολλὰσ ἐλπίδασ ἔχω καὶ παρ’ ὑμῖν τεύξεσθαι τῶν δικαίων καὶ μέχρι γε τοῦ τὰ γεγενημένα διεξελθεῖν καὶ αὐτὸσ ἀρκούντωσ ἐρεῖν, ὥσθ’ ὑμᾶσ μήτ’ ἀπολειφθῆναι τῶν πραγμάτων μηδὲ καθ’ ἓν μήτ’ ἀγνοῆσαι περὶ ὧν δεήσει τὴν ψῆφον ἐνεγκεῖν. δέομαι δ’ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μετ’ εὐνοίασ τέ μου ἀκοῦσαι, κἂν ἠδικῆσθαι δοκῶ, βοηθῆσαί μοι τὰ δίκαια.

ποιήσομαι δ’ ὡσ ἂν δύνωμαι διὰ βραχυτάτων τοὺσ λόγουσ. ὅθεν οὖν ῥᾷστα μαθήσεσθε περὶ αὐτῶν, ἐντεῦθεν ὑμᾶσ καὶ ἐγὼ πρῶτον πειράσομαι διδάσκειν. Δημοσθένησ γὰρ οὑμὸσ πατήρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, κατέλιπεν οὐσίαν μὲν σχεδὸν τεττάρων καὶ δέκα ταλάντων, ἐμὲ δ’ ἕπτ’ ἐτῶν ὄντα καὶ τὴν ἀδελφὴν πέντε, ἔτι δὲ τὴν ἡμετέραν μητέρα πεντήκοντα μνᾶσ εἰσ τὸν οἶκον εἰσενηνεγμένην.

βουλευσάμενοσ δὲ περὶ ἡμῶν, ὅτ’ ἔμελλε τελευτᾶν, ἅπαντα ταῦτ’ ἐνεχείρισεν Ἀφόβῳ τε τουτῳὶ καὶ Δημοφῶντι τῷ Δήμωνοσ υἱεῖ, τούτοιν μὲν ἀδελφιδοῖν ὄντοιν, τῷ μὲν ἐξ ἀδελφοῦ, τῷ δ’ ἐξ ἀδελφῆσ γεγονότοιν, ἔτι δὲ Θηριππίδῃ τῷ Παιανιεῖ, γένει μὲν οὐδὲν προσήκοντι, φίλῳ δ’ ἐκ παιδὸσ ὑπάρχοντι. κἀκείνῳ μὲν ἔδωκεν ἐκ τῶν ἐμῶν ἑβδομήκοντα μνᾶσ καρπώσασθαι τοσοῦτον χρόνον, ἑώσ ἐγὼ ἀνὴρ εἶναι δοκιμασθείην, ὅπωσ μὴ δι’ ἐπιθυμίαν χρημάτων χεῖρόν τι τῶν ἐμῶν διοικήσειεν·

Δημοφῶντι δὲ τὴν ἐμὴν ἀδελφὴν καὶ δύο τάλαντ’ εὐθὺσ ἔδωκεν ἔχειν, αὐτῷ δὲ τούτῳ τὴν μητέρα τὴν ἐμὴν καὶ προῖκ’ ὀγδοήκοντα μνᾶσ, καὶ τὴν οἰκίαν <οἰκεῖν> καὶ σκεύεσι χρῆσθαι τοῖσ ἐμοῖσ, ἡγούμενοσ, καὶ τούτουσ ἔτ’ οἰκειοτέρουσ εἴ μοι ποιήσειεν, οὐκ ἂν χεῖρόν μ’ ἐπιτροπευθῆναι ταύτησ τῆσ οἰκειότητοσ προσγενομένησ. λαβόντεσ δ’ οὗτοι ταῦτα πρῶτον σφίσιν αὐτοῖσ ἐκ τῶν χρημάτων, καὶ τὴν ἄλλην οὐσίαν ἅπασαν διαχειρίσαντεσ, καὶ δέκ’ ἔτη ἡμᾶσ ἐπιτροπεύσαντεσ, τὰ μὲν ἄλλα πάντ’ ἀπεστερήκασιν, τὴν οἰκίαν δὲ καὶ ἀνδράποδα τέτταρα καὶ δέκα καὶ ἀργυρίου μνᾶσ τριάκοντα, μάλιστα σύμπαντα ταῦτ’ εἰσ ἑβδομήκοντα μνᾶσ παραδεδώκασι.

καὶ τὸ μὲν κεφάλαιον τῶν ἀδικημάτων, ὡσ ἂν συντομώτατ’ εἴποι τισ, τοῦτ’ ἔστιν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί·

τὸ δὲ πλῆθοσ τῆσ οὐσίασ ὅτι τοῦτ’ ἦν τὸ καταλειφθέν, μέγιστοι μὲν αὐτοὶ μάρτυρέσ μοι γεγόνασιν· εἰσ γὰρ τὴν συμμορίαν ὑπὲρ ἐμοῦ συνετάξαντο κατὰ τὰσ πέντε καὶ εἴκοσι μνᾶσ πεντακοσίασ δραχμὰσ εἰσφέρειν, ὅσονπερ Τιμόθεοσ ὁ Κόνωνοσ καὶ οἱ τὰ μέγιστα κεκτημένοι τιμήματ’ εἰσέφερον· δεῖ δὲ καὶ καθ’ ἕκαστον ὑμᾶσ ἀκοῦσαι τά τ’ ἐνεργὰ αὐτῶν καὶ ὅσ’ ἦν ἀργὰ καὶ ὅσου ἦν ἄξι’ ἕκαστα. ταῦτα γὰρ μαθόντεσ ἀκριβῶσ εἴσεσθε, ὅτι τῶν πώποτ’ ἐπιτροπευσάντων οὐδένεσ ἀναιδέστερον οὐδὲ περιφανέστερον ἢ οὗτοι τὰ ἡμέτερα διηρπάκασιν. πρῶτον μὲν οὖν ὡσ συνετιμήσανθ’ ὑπὲρ ἐμοῦ ταύτην τὴν εἰσφορὰν εἰσ τὴν συμμορίαν, παρέξομαι τούτων μάρτυρασ, ἔπειθ’ ὅτι οὐ πένητα κατέλιπέν μ’ ὁ πατὴρ οὐδ’ ἑβδομήκοντα μνῶν οὐσίαν κεκτημένον, ἀλλὰ τοσαύτην ὅσην οὐδ’ αὐτοὶ οὗτοι ἀποκρύψασθαι διὰ τὸ μέγεθοσ πρὸσ τὴν πόλιν ἐδυνήθησαν.

καί μοι ἀναγίγνωσκε λαβὼν ταύτην τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία δῆλον μὲν τοίνυν καὶ ἐκ τούτων ἐστὶν τὸ πλῆθοσ τῆσ οὐσίασ. πεντεκαίδεκα ταλάντων γὰρ τρία τάλαντα τίμημα·

ταύτην ἠξίουν εἰσφέρειν τὴν εἰσφοράν. ἔτι δ’ ἀκριβέστερον εἴσεσθε τὴν οὐσίαν αὐτὴν ἀκούσαντεσ· ὁ γὰρ πατήρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, κατέλιπεν δύ’ ἐργαστήρια, τέχνησ οὐ μικρᾶσ ἑκάτερον, μαχαιροποιοὺσ μὲν τριάκοντα καὶ δύ’ ἢ τρεῖσ, ἀνὰ πέντε μνᾶσ καὶ ἕξ, τοὺσ δ’ οὐκ ἐλάττονοσ ἢ τριῶν μνῶν ἀξίουσ, ἀφ’ ὧν τριάκοντα μνᾶσ ἀτελεῖσ ἐλάμβανεν τοῦ ἐνιαυτοῦ τὴν πρόσοδον, κλινοποιοὺσ δ’ εἴκοσι τὸν ἀριθμόν, τετταράκοντα μνῶν ὑποκειμένουσ, οἳ δώδεκα μνᾶσ ἀτελεῖσ αὐτῷ προσέφερον, ἀργυρίου δ’ εἰσ τάλαντον ἐπὶ δραχμῇ δεδανεισμένου, οὗ τόκοσ ἐγίγνετο τοῦ ἐνιαυτοῦ ἑκάστου πλεῖν ἢ ἑπτὰ μναῖ. καὶ ταῦτα μὲν ἐνεργὰ κατέλιπεν, ὡσ καὶ αὐτοὶ οὗτοι ὁμολογήσουσιν·

ὧν γίγνεται τοῦ μὲν ἀρχαίου κεφάλαιον τέτταρα τάλαντα καὶ πεντακισχίλιαι, τὸ δ’ ἔργον αὐτῶν πεντήκοντα μναῖ τοῦ ἐνιαυτοῦ ἑκάστου. χωρὶσ δὲ τούτων ἐλέφαντα μὲν καὶ σίδηρον, ὃν κατηργάζοντο, καὶ ξύλα κλίνει’ εἰσ ὀγδοήκοντα μνᾶσ ἄξια, κηκῖδα δὲ καὶ χαλκὸν ἑβδομήκοντα μνῶν ἐωνημένα, ἔτι δ’ οἰκίαν τρισχιλίων, ἔπιπλα δὲ καὶ ἐκπώματα καὶ χρυσία καὶ ἱμάτια, τὸν κόσμον τῆσ μητρόσ, ἄξια σύμπαντα ταῦτ’ εἰσ μυρίασ δραχμάσ, ἀργυρίου δ’ ἔνδον ὀγδοήκοντα μνᾶσ. καὶ ταῦτα μὲν οἴκοι κατέλιπεν πάντα, ναυτικὰ δ’ ἑβδομήκοντα μνᾶσ, ἔκδοσιν παρὰ Ξούθῳ, τετρακοσίασ δὲ καὶ δισχιλίασ ἐπὶ τῇ τραπέζῃ τῇ Πασίωνοσ, ἑξακοσίασ δ’ ἐπὶ τῇ Πυλάδου, παρὰ Δημομέλει δὲ τῷ Δήμωνοσ υἱεῖ χιλίασ καὶ ἑξακοσίασ, κατὰ διακοσίασ δὲ καὶ τριακοσίασ ὁμοῦ τι τάλαντον διακεχρημένον.

καὶ τούτων αὖ τῶν χρημάτων τὸ κεφάλαιον πλέον ἢ ὀκτὼ τάλαντα καὶ πεντήκοντα μναῖ γίγνονται. συμπάντων δ’ εἰσ τέτταρα καὶ δέκα τάλανθ’ εὑρήσετε σκοποῦντεσ. καὶ τὸ μὲν πλῆθοσ τῆσ οὐσίασ τοῦτ’ ἦν τὸ καταλειφθέν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

ὅσα δ’ αὐτῆσ διακέκλεπται καὶ ὅσ’ ἰδίᾳ ἕκαστοσ εἴληφεν καὶ ὁπόσα κοινῇ πάντεσ ἀποστεροῦσιν, οὐκ ἐνδέχεται πρὸσ ταὐτὸ ὕδωρ εἰπεῖν, ἀλλ’ ἀνάγκη χωρὶσ ἕκαστον διελεῖν ἐστίν. ἃ μὲν οὖν Δημοφῶν ἢ Θηριππίδησ ἔχουσι τῶν ἐμῶν, τότ’ ἐξαρκέσει περὶ αὐτῶν εἰπεῖν, ὅταν κατ’ αὐτῶν τὰσ γραφὰσ ἀπενέγκωμεν· ἃ δὲ τοῦτον ἔχοντ’ ἐξελέγχουσιν ἐκεῖνοι καὶ ἐγὼ οἶδ’ αὐτὸν εἰληφότα, περὶ τούτων ἤδη ποιήσομαι τοὺσ λόγουσ πρὸσ ὑμᾶσ. πρῶτον μὲν οὖν ὡσ ἔχει τὴν προῖκα, τὰσ ὀγδοήκοντα μνᾶσ, τοῦθ’ ὑμῖν ἐπιδείξω, μετὰ δὲ ταῦτα καὶ περὶ τῶν ἄλλων, ὡσ ἂν δύνωμαι διὰ βραχυτάτων. οὗτοσ γὰρ εὐθὺσ μετὰ τὸν τοῦ πατρὸσ θάνατον ᾤκει τὴν οἰκίαν εἰσελθὼν κατὰ τὴν ἐκείνου διαθήκην, καὶ λαμβάνει τά τε χρυσία τῆσ μητρὸσ καὶ τὰ ἐκπώματα τὰ καταλειφθέντα.

καὶ ταῦτα μὲν ὡσ εἰσ πεντήκοντα μνᾶσ εἶχεν, ἔτι δὲ τῶν ἀνδραπόδων τῶν πιπρασκομένων παρά τε Θηριππίδου καὶ Δημοφῶντοσ τὰσ τιμὰσ ἐλάμβανεν, ἑώσ ἀνεπληρώσατο τὴν προῖκα, τὰσ ὀγδοήκοντα μνᾶσ. καὶ ἐπειδὴ εἶχεν, ἐκπλεῖν μέλλων εἰσ Κέρκυραν τριήραρχοσ, ἀπέγραψε ταῦτα πρὸσ Θηριππίδην ἔχονθ’ ἑαυτὸν καὶ ὡμολόγει κεκομίσθαι τὴν προῖκα.

καὶ πρῶτον μὲν τούτων Δημοφῶν καὶ Θηριππίδησ, οἱ τούτου συνεπίτροποι, μάρτυρέσ εἰσιν· ἔτι δὲ καὶ ὡσ αὐτὸσ ὡμολόγει ταῦτ’ ἔχειν, Δημοχάρησ θ’ ὁ Λευκονοεύσ, ὁ τὴν τηθίδα τὴν ἐμὴν ἔχων, καὶ ἄλλοι πολλοὶ μάρτυρεσ γεγόνασιν. οὐ γὰρ διδόντοσ τούτου σῖτον τῇ μητρί, τὴν προῖκ’ ἔχοντοσ, οὐδὲ τὸν οἶκον μισθοῦν ἐθέλοντοσ, ἀλλὰ μετὰ τῶν ἄλλων ἐπιτρόπων διαχειρίζειν ἀξιοῦντοσ, ἐποιήσατο λόγουσ περὶ τούτων ὁ Δημοχάρησ.

οὗτοσ δ’ ἀκούσασ οὔτ’ ἠμφεσβήτησεν μὴ ἔχειν οὔτε χαλεπῶσ ἤνεγκεν ὡσ οὐκ εἰληφώσ, ἀλλ’ ὡμολόγει καὶ ἔτι μικρὸν ἔφη πρὸσ τὴν ἐμὴν μητέρα περὶ χρυσιδίων ἀντιλέγεσθαι· τοῦτ’ οὖν διευκρινησάμενοσ, καὶ περὶ τῆσ τροφῆσ καὶ περὶ τῶν ἄλλων ποιήσειν οὕτωσ ὥστ’ ἔχειν μοι πάντα καλῶσ. καίτοι εἰ φανήσεται πρόσ τε τὸν Δημοχάρη ταῦθ’ ὡμολογηκὼσ καὶ πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ οἳ παρῆσαν, παρά τε τοῦ Δημοφῶντοσ καὶ τοῦ Θηριππίδου τῶν ἀνδραπόδων εἰσ τὴν προῖκα τὰσ τιμὰσ εἰληφώσ, αὐτόσ θ’ ἑαυτὸν ἔχειν τὴν προῖκ’ ἀπογράψασ πρὸσ τοὺσ συνεπιτρόπουσ, οἰκῶν τε τὴν οἰκίαν ἐπειδὴ τάχιστ’ ἐτελεύτησεν ὁ πατήρ, πῶσ οὐκ ἐκ πάντων ὁμολογουμένου τοῦ πράγματοσ εὑρεθήσεται φανερῶσ τὴν προῖκα, τὰσ ὀγδοήκοντα μνᾶσ, κεκομισμένοσ, καὶ λίαν ἀναιδῶσ μὴ λαβεῖν ἐξαρνούμενοσ;

ἀλλὰ μὴν ὡσ ἀληθῆ λέγω, λαβὲ τὰσ μαρτυρίασ καὶ ἀνάγνωθι.

Μαρτυρίαι τὴν μὲν τοίνυν προῖκα τοῦτον τὸν τρόπον ἔχει λαβών. μὴ γήμαντοσ δ’ αὐτοῦ τὴν μητέρα τὴν ἐμήν, ὁ μὲν νόμοσ κελεύει τὴν προῖκ’ ὀφείλειν ἐπ’ ἐννέ’ ὀβολοῖσ, ἐγὼ δ’ ἐπὶ δραχμῇ μόνον τίθημι. γίγνεται δ’, ἐάν τισ συντιθῇ τό τ’ ἀρχαῖον καὶ τὸ ἔργον τῶν δέκ’ ἐτῶν, μάλιστα τρία τάλαντα.

καὶ ταῦτα μὲν οὕτωσ ὑμῖν ἐπιδείκνυμι λαβόντα καὶ ἔχειν ὁμολογήσαντα μαρτύρων ἐναντίον τοσούτων·

ἄλλασ τοίνυν ἔχει τριάκοντα μνᾶσ, τοῦ ἐργαστηρίου λαβὼν τὴν πρόσοδον, καὶ ἀναισχυντότατ’ ἀνθρώπων ἀποστερεῖν ἐπικεχείρηκεν. ἐμοὶ δ’ ὁ πατὴρ κατέλιπεν τριάκοντα μνᾶσ ἀπ’ αὐτῶν τὴν πρόσοδον· ἀποδομένων δὲ τούτων τὰ ἡμίσεα τῶν ἀνδραπόδων, πεντεκαίδεκά μοι μνᾶσ γίγνεσθαι κατὰ λόγον προσῆκε. Θηριππίδησ μὲν οὖν ἕπτ’ ἔτη τῶν ἀνδραπόδων ἐπιμεληθεὶσ ἕνδεκα μνᾶσ τοῦ ἐνιαυτοῦ ἀπέφηνε, τέτταρσι μναῖσ καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἔλαττον ἢ ὅσον προσῆκε λογιζόμενοσ.

οὗτοσ δὲ δύ’ ἔτη τὰ πρῶτ’ ἐπιμεληθεὶσ οὐδ’ ὁτιοῦν ἀποδείκνυσιν, ἀλλ’ ἐνίοτε μέν φησιν ἀργῆσαι τὸ ἐργαστήριον, ἐνίοτε δ’ ὡσ αὐτὸσ μὲν οὐκ ἐπεμελήθη τούτων, ὁ δ’ ἐπίτροποσ Μιλύασ, ὁ ἀπελεύθεροσ ὁ ἡμέτεροσ, διῴκησεν αὐτά, καὶ παρ’ ἐκείνου μοι προσήκει λόγον λαβεῖν. ἂν οὖν καὶ νῦν εἴπῃ τινὰ τούτων τῶν λόγων, ῥᾳδίωσ ἐξελεγχθήσεται ψευδόμενοσ. ἂν μὲν οὖν ἀργὸν φῇ γενέσθαι, λόγον αὐτὸσ ἀπενήνοχεν ἀναλωμάτων οὐκ εἰσ σιτία τοῖσ ἀνθρώποισ, ἀλλ’ εἰσ ἔργα, τὸν εἰσ τὴν τέχνην ἐλέφαντα καὶ μαχαιρῶν λαβὰσ καὶ ἄλλασ ἐπισκευάσ, ὡσ ἐργαζομένων τῶν δημιουργῶν.

ἔτι δὲ Θηριππίδῃ τριῶν ἀνδραπόδων, ἃ ἦν αὐτῷ ἐν τῷ ἐμῷ ἐργαστηρίῳ, μισθὸν ἀποδεδωκέναι λογίζεται. καίτοι μὴ γενομένησ ἐργασίασ οὔτ’ ἐκείνῳ λαβεῖν μισθὸν οὔτ’ ἐμοὶ τὰ ἀναλώματα ταῦτα λογισθῆναι προσῆκεν. εἰ δ’ αὖ γενέσθαι μὲν φήσει, τῶν δ’ ἔργων ἀπρασίαν εἶναι, δεῖ δήπου τά γ’ ἔργ’ αὐτὸν ἀποδεδωκότα μοι φαίνεσθαι, καὶ ὧν ἐναντίον ἀπέδωκε παρασχέσθαι μάρτυρασ.

εἰ δὲ μηδὲν τούτων πεποίηκεν, πῶσ οὐκ ἔχει τὴν πρόσοδον δυοῖν ἐτοῖν τὴν ἐκ τοῦ ἐργαστηρίου, τὰσ τριάκοντα μνᾶσ, φανερῶσ οὕτωσ τῶν ἔργων γεγενημένων; εἰ δ’ αὖ τούτων μὲν μηδὲν ἐρεῖ, Μιλύαν δ’ αὐτὰ φήσει πάντα διῳκηκέναι, πῶσ χρὴ πιστεύειν, ὅταν φῇ τὰ μὲν ἀναλώματ’ αὐτὸσ ἀνηλωκέναι, πλέον ἢ πεντακοσίασ δραχμάσ, λῆμμα δ’ εἴ τι γέγονεν, ἐκεῖνον ἔχειν;

ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ τοὐναντίον ἂν γενέσθαι τούτων, εἰ καὶ Μιλύασ αὐτῶν ἐπεμελεῖτο, τὰ μὲν ἀναλώματ’ ἐκεῖνοσ ἀναλῶσαι, τὰ δὲ λήμμαθ’ οὗτοσ λαβεῖν, εἴ τι δεῖ τεκμαίρεσθαι πρὸσ τὸν ἄλλον αὐτοῦ τρόπον καὶ τὴν ἀναίδειαν. λάβ’ οὖν τὰσ μαρτυρίασ ταύτασ, καὶ ἀνάγνωθ’ αὐτοῖσ. Μαρτυρίαι ταύτασ τοίνυν ἔχει τριάκοντα μνᾶσ ἀπὸ τοῦ ἐργαστηρίου, καὶ τὸ ἔργον αὐτῶν ὀκτὼ ἐτῶν· ὃ ἂν ἐπὶ δραχμῇ τισ τιθῇ μόνον, ἄλλασ τριάκοντα μνᾶσ εὑρήσει.

καὶ ταῦτα μὲν ἰδίᾳ μόνοσ εἴληφεν· ἃ συντεθέντα πρὸσ τὴν προῖκα μάλιστα τέτταρα τάλαντα γίγνεται σὺν τοῖσ ἀρχαίοισ. ἃ δὲ μετὰ τῶν ἄλλων ἐπιτρόπων κοινῇ διήρπακεν, καὶ ὅσ’ ἔνια μηδὲ καταλειφθῆναι παντάπασιν ἠμφεσβήτηκεν, ταῦθ’ ὑμῖν ἤδη ἐπιδείξω καθ’ ἕκαστον. πρῶτον μὲν οὖν περὶ τῶν κλινοποιῶν, οὓσ κατέλιπεν μὲν ὁ πατήρ, ἀφανίζουσι δ’ οὗτοι, τετταράκοντα μὲν μνῶν ὑποκειμένουσ, εἴκοσι δ’ ὄντασ τὸν ἀριθμόν, ἐπιδείξω ὑμῖν ὡσ λίαν ἀναιδῶσ καὶ φανερῶσ μ’ ἀποστεροῦσι.

τούτουσ γὰρ καταλειφθῆναι μὲν οἴκοι παρ’ ἡμῖν πάντεσ ὁμολογοῦσιν, καὶ τὰσ δώδεκα μνᾶσ ἑκάστου τοῦ ἐνιαυτοῦ τῷ πατρὶ γίγνεσθαί φασιν· αὐτοὶ δὲ λῆμμα μὲν παρ’ αὐτῶν ἐν δέκ’ ἔτεσιν οὐδὲν ἐμοὶ γεγενημένον ἀποφαίνουσιν ἀλλ’ οὐδὲ μικρόν, ἀναλώματοσ δὲ κεφάλαιον εἰσ αὐτοὺσ οὗτοσ ὀλίγου δεῖν λογίζεται χιλίασ· εἰσ τοῦτ’ ἀναιδείασ ἐλήλυθεν. αὐτοὺσ δὲ τοὺσ ἀνθρώπουσ, εἰσ οὓσ ταῦτ’ ἀνηλωκέναι φησίν, οὐδαμοῦ μοι παραδεδώκασιν, ἀλλὰ πάντων κενότατον λόγον λέγουσιν, ὡσ ὁ ὑποθεὶσ τῷ πατρὶ τἀνδράποδα πονηρότατοσ ἀνθρώπων ἐστὶν καὶ ἐράνουσ τε λέλοιπε πλείστουσ καὶ ὑπέρχρεωσ γέγονε, καὶ τούτων οὐκ ὀλίγουσ κεκλήκασι κατ’ ἐκείνου μάρτυρασ.

τὰ δ’ ἀνδράποδ’ ὅστισ ἐστὶν ὁ λαβών, ἢ πῶσ ἐκ τῆσ οἰκίασ ἐξῆλθεν, ἢ τίσ ἀφείλετο, ἢ πρὸσ τίνα δίκην ἥττηνται περὶ αὐτῶν, οὐκ ἔχουσιν εἰπεῖν. καίτοι εἴ τι ἔλεγον ὑγιέσ, οὐκ ἂν κατὰ τῆσ ἐκείνου πονηρίασ παρείχοντο μάρτυρασ, ἧσ οὐδέν μοι προσήκει φροντίζειν, ἀλλὰ τούτων ἂν ἀντελαμβάνοντο καὶ τοὺσ λαβόντασ ἀπεδείκνυσαν καὶ οὐδὲν ἂν αὐτῶν παρέλειπον.

νῦν δ’ ὠμότατ’ ἀνθρώπων, ὁμολογοῦντεσ καταλειφθῆναι καὶ λαβόντεσ ὡσ αὑτοὺσ καὶ καρπωσάμενοι δέκ’ ἔτη τοὺσ ἀνθρώπουσ, ἄρδην ὅλον τὸ ἐργαστήριον ἀφανίζουσι. καὶ ταῦθ’ ὡσ ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τὰσ μαρτυρίασ καὶ ἀναγίγνωσκε. Μαρτυρίαι ὅτι τοίνυν οὐκ ἄποροσ ἦν ὁ Μοιριάδησ, οὐδ’ ἦν τῇ πατρὶ τοῦτο τὸ συμβόλαιον εἰσ τἀνδράποδ’ ἠλιθίωσ συμβεβλημένον, μεγίστῳ τεκμηρίῳ γνώσεσθε· λαβὼν γὰρ ὡσ ἑαυτὸν Ἄφοβοσ τοῦτο τὸ ἐργαστήριον, ὡσ αὐτοὶ τῶν μαρτύρων ἠκούσατε, καὶ δέον αὐτόν, εἰ καί τισ ἄλλοσ ἐβούλετ’ εἰσ ταῦτα συμβαλεῖν, τοῦτον διακωλύειν ἐπίτροπόν γ’ ὄντα, αὐτὸσ ἐπὶ τούτοισ τοῖσ ἀνδραπόδοισ τῷ Μοιριάδῃ πεντακοσίασ δραχμὰσ ἐδάνεισεν, ἃσ ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ παρ’ ἐκείνου κεκομίσθαι ὡμολόγηκεν.

καίτοι πῶσ οὐ δεινόν, εἰ ἡμῖν μὲν πρὸσ τῷ λῆμμ’ ἀπ’ αὐτῶν μηδὲν γεγονέναι καὶ αὐτὰ τὰ ὑποτεθέντ’ ἀπόλωλεν, οἳ πρότερον συνεβάλομεν, τῷ δ’ εἰσ τὰ ἡμέτερα δανείσαντι καὶ τοσούτῳ χρόνῳ πράξαντι καὶ οἱ τόκοι καὶ τἀρχαῖ’ ἐκ τῶν ἡμετέρων ἀποδέδοται καὶ οὐδεμί’ ἀπορία γέγονεν;

ἀλλὰ μὴν ὡσ ἀληθῆ λέγω, λαβὲ τὴν μαρτυρίαν καὶ ἀνάγνωθι. Μαρτυρία σκέψασθε τοίνυν ὅσον ἀργύριον οὗτοι παρὰ τοὺσ κλινοποιοὺσ κλέπτουσι, τετταράκοντα μὲν μνᾶσ αὐτὸ τὸ ἀρχαῖον, δέκα δ’ ἐτῶν τὸ ἔργον αὐτῶν δύο τάλαντα· δώδεκα γὰρ μνᾶσ ἑκάστου τοῦ ἐνιαυτοῦ τὴν πρόσοδον αὐτῶν ἐλάμβανον.

ἆρα μικρόν τι καὶ ἐξ ἀφανοῦσ ποθεν καὶ παραλογίσασθαι. ῥᾴδιον, ἀλλ’ οὐ φανερῶσ οὑτωσὶ μικροῦ δεῖν τρία τάλαντα ταῦτ’ ἀνηρπάκασιν; ὧν κοινῇ διαπεφορημένων τὸ τρίτον δήπου μέροσ παρὰ τούτου μοι προσήκει κεκομίσθαι. καὶ μήν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τὰ περὶ τοῦ ἐλέφαντοσ καὶ σιδήρου τοῦ καταλειφθέντοσ παραπλήσιά πωσ τούτοισ πεποιήκασιν·

οὐδὲ γὰρ ταῦτ’ ἀποφαίνουσιν. καίτοι κεκτημένον μὲν τοσούτουσ κλινοποιούσ, κεκτημένον δὲ μαχαιροποιοὺσ οὐχ οἱο͂́ν τε μὴ οὐχὶ καὶ σίδηρον καὶ ἐλέφαντα καταλιπεῖν, ἀλλ’ ἀνάγκη ταῦτά γ’ ὑπάρχειν· τί γὰρ ἂν ἠργάζοντο τούτων μὴ ὑπαρξάντων; τὸν τοίνυν πλέον ἢ πεντήκοντ’ ἀνδράποδα κεκτημένον καὶ δυοῖν τέχναιν ἐπιμελούμενον, ὧν θάτερον ἐργαστήριον εἰσ τὰσ κλίνασ ῥᾳδίωσ δύο μνᾶσ τοῦ μηνὸσ ἀνήλισκεν ἐλέφαντοσ, τὸ δὲ μαχαιροποιεῖον οὐκ ἔλαττον ἢ τοσοῦτον ἕτερον σὺν σιδήρῳ, τοῦτον οὔ φασιν καταλιπεῖν οὐδὲν τούτων·

εἰσ τοῦτ’ ἀναιδείασ ἐληλύθασιν. ὅτι μὲν οὖν οὐ πιστὰ λέγουσιν, καὶ ἐκ τούτων αὐτῶν ῥᾴδιόν ἐστι μαθεῖν·

ὅτι δ’ ἐκεῖνοσ κατέλιπε τοσοῦτον τὸ πλῆθοσ ὥστε μὴ μόνον ἱκανὸν εἶναι κατεργάζεσθαι τοῖσ ἑαυτοῦ δημιουργοῖσ, ἀλλὰ καὶ τῷ βουλομένῳ πρὸσ ὠνεῖσθαι τῶν ἄλλων, ἐκεῖθεν φανερόν, ὅτι αὐτόσ τ’ ἐπώλει ζῶν καὶ Δημοφῶν καὶ οὗτοσ τοῦ πατρὸσ ἤδη τετελευτηκότοσ ἐκ τῆσ οἰκίασ τῆσ ἐμῆσ ἀπεδίδοντο τοῖσ βουλομένοισ. καίτοι πόσον τινὰ χρὴ τὸν καταλειφθέντα νομίζειν εἶναι, ὅταν φαίνηται τηλικούτοισ τ’ ἐργαστηρίοισ ἐξαρκῶν καὶ χωρὶσ ὑπὸ τῶν ἐπιτρόπων πιπρασκόμενοσ;

ἆρ’ ὀλίγον, ἀλλ’ οὐ πολλῷ πλείω τῶν ἐγκεκλημένων; λαβὲ τοίνυν τὰσ μαρτυρίασ ταυτασὶ καὶ ἀνάγνωθ’ αὐτοῖσ. τούτου τοίνυν τοῦ ἐλέφαντόσ ἐστι πλέον ἢ τάλαντον, ὃν οὔτ’ αὐτὸν οὔτε τὸ ἔργον μοι ἀποφαίνουσιν, ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἄρδην ἀφανίζουσιν ὅλον.

ἔτι τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, παρὰ τὸν λόγον ὃν ἀποφέρουσιν, ἐξ ὧν αὐτοὶ λαβεῖν ὁμολογοῦσιν, ἐπιδείξω ὑμῖν τρεῖσ μὲν ὄντασ αὐτοὺσ πλέον ἢ ὀκτὼ τάλαντ’ ἐκ τῶν ἐμῶν ἔχοντασ, ἰδίᾳ δ’ ἐκ τούτων Ἄφοβον τρία τάλαντα καὶ χιλίασ εἰληφότα, τά τ’ ἀνηλωμένα χωρὶσ τούτων πλείω τιθεὶσ καὶ ὅσ’ ἐκ τούτων ἀπέδοσαν ἀφαιρῶν, ἵν’ εἰδῆθ’ ὅτι οὐ μικρᾶσ ἀναιδείασ τὰ ἐγχειρήματ’ αὐτῶν ἐστίν.

λαβεῖν γὰρ ἐκ τῶν ἐμῶν ὁμολογοῦσιν οὗτοσ μὲν ὀκτὼ καὶ ἑκατὸν μνᾶσ, χωρὶσ ὧν ἔχοντ’ αὐτὸν ἐγὼ ἐπιδείξω νῦν, Θηριππίδησ δὲ δύο τάλαντα, Δημοφῶν δ’ ἑπτὰ καὶ ὀγδοήκοντα μνᾶσ.

τοῦτο δ’ ἐστὶ πέντε τάλαντα καὶ πεντεκαίδεκα μναῖ. τούτου τοίνυν ὃ μὲν οὐχ ἅθρουν ἐλήφθη, σχεδόν εἰσιν ἑβδομήκοντα μναῖ καὶ ἑπτά, ἡ πρόσοδοσ ἡ ἀπὸ τῶν ἀνδραπόδων, ὃ δ’ εὐθὺσ ἔλαβον οὗτοι, μικροῦ δέοντα τέτταρα τάλαντα· οἷσ τὸ ἔργον ἂν προσθῆτ’ ἐπὶ δραχμῇ μόνον τῶν δέκ’ ἐτῶν, ὀκτὼ τάλανθ’ εὑρήσετε σὺν τοῖσ ἀρχαίοισ καὶ χιλίασ γιγνομένασ. τὴν μὲν τοίνυν τροφὴν ἀπὸ τῶν ἑβδομήκοντα μνῶν καὶ ἑπτὰ λογιστέον τῶν ἀπὸ τοῦ ἐργαστηρίου γενομένων.

Θηριππίδησ γὰρ ἑπτὰ μνᾶσ ἐδίδου καθ’ ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν εἰσ ταῦτα, καὶ ἡμεῖσ τοῦτο λαβεῖν ὁμολογοῦμεν. ὥσθ’ ἑβδομήκοντα μνῶν ἐν τοῖσ δέκ’ ἔτεσιν τροφὴν τούτων ἡμῖν ἀνηλωκότων, τὸ περιὸν τὰσ ἑπτακοσίασ προστίθημ’ αὐτοῖσ, καὶ τούτων πλείω εἰμὶ τεθηκώσ. ὃ δ’ ἐμοὶ δοκιμασθέντι παρέδοσαν καὶ ὅσον εἰσ τὴν πόλιν εἰσενηνόχασιν, τοῦτ’ ἀπὸ τῶν ὀκτὼ ταλάντων καὶ τοῦ προσόντοσ ἀφαιρετέον ἐστίν. ἀπέδοσαν μὲν τοίνυν οὗτοσ καὶ Θηριππίδησ μίαν καὶ τριάκοντα μνᾶσ, εἰσφορὰσ δ’ εἰσενηνοχέναι λογίζονται δυοῖν δεούσασ εἴκοσι μνᾶσ.

ἐγὼ δ’ ὑπερβαλὼν τοῦτο ποιήσω τριάκοντα μνᾶσ, ἵνα πρὸσ ταῦτα μηδ’ ἀντειπεῖν ἔχωσιν. οὐκοῦν ἂν ἀφέλητε τὸ τάλαντον ἀπὸ τῶν ὀκτὼ ταλάντων, ἑπτὰ τὰ λειπόμεν’ ἐστί, καὶ ταῦτα, ἐξ ὧν αὐτοὶ λαβεῖν ὁμολογοῦσι, τούτουσ ἔχειν ἐστὶν ἀναγκαῖον. τοῦτο τοίνυν, εἰ καὶ τἄλλα πάντ’ ἀποστεροῦσιν ἀρνούμενοι μὴ ἔχειν, ἀποδοῦναι προσῆκεν, ὁμολογοῦντάσ γε λαβεῖν ταῦτ’ ἐκ τῶν ἐμῶν. νῦν δὲ τί ποιοῦσιν;

ἔργον μὲν οὐδὲν ἀποφαίνουσι τοῖσ χρήμασιν, αὐτὰ δὲ τὰ ἀρχαῖα πάντ’ ἀνηλωκέναι φασὶ σὺν ταῖσ ἑπτὰ καὶ ἑβδομήκοντα μναῖσ· Δημοφῶν δὲ καὶ πρὸσ ὀφείλοντασ ἡμᾶσ ἐνέγραψε. ταῦτ’ οὐ μεγάλη καὶ περιφανὴσ ἀναισχυντία; ταῦτ’ οὐχ ὑπερβολὴ δεινῆσ αἰσχροκερδίασ; τί οὖν ποτ’ ἐστὶ τὸ δεινόν, εἰ μὴ ταῦτα δόξει τηλικαύτασ ὑπερβολὰσ ἔχοντα; οὗτοσ τοίνυν τὸ καθ’ αὑτὸν ὀκτὼ καὶ ἑκατὸν μνᾶσ λαβεῖν ὁμολογῶν, ἔχει καὶ αὐτὰσ καὶ τὸ ἔργον δέκ’ ἐτῶν, μάλιστα τρία τάλαντα καὶ χιλίασ.

καὶ ταῦθ’ ὡσ ἀληθῆ λέγω, καὶ ἐν τοῖσ λόγοισ τῆσ ἐπιτροπῆσ τὸ λῆμμ’ ἕκαστοσ τοῦθ’ ὁμολογῶν λαβεῖν ἅπαν ἀνηλωκέναι λογίζεται, λαβὲ τὰσ μαρτυρίασ καὶ ἀνάγνωθι. Μαρτυρίαι νομίζω τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, περὶ τούτων ἱκανῶσ μὲν ὑμᾶσ μεμαθηκέναι, καὶ ὅσα κλέπτουσιν καὶ κακουργοῦσιν ἕκαστοσ αὐτῶν· ἔτι δ’ ἀκριβέστερον ἔγνωτ’ ἄν, εἴ μοι τὰσ διαθήκασ, ἃσ ὁ πατὴρ κατέλιπεν, οὗτοι ἀποδοῦναι ἠθέλησαν.

ἐν γὰρ ἐκείναισ ἐγέγραπτο, ὥσ φησιν ἡ μήτηρ, ἃ κατέλιπεν ὁ πατὴρ πάντα, καὶ ἐξ ὧν ἔδει τούτουσ λαβεῖν τὰ δοθέντα, καὶ τὸν οἶκον ὅπωσ μισθώσουσι. νῦν δ’ ἀπαιτοῦντοσ ἐμοῦ καταλειφθῆναι μὲν ὁμολογοῦσιν, αὐτὰσ δ’ οὐκ ἀποφαίνουσι.

ταῦτα δὲ ποιοῦσι τό τε πλῆθοσ οὐ βουλόμενοι καταφανὲσ ποιῆσαι τῆσ οὐσίασ τὸ καταλειφθέν, ὃ διηρπάκασιν οὗτοι, τάσ τε δωρεὰσ ἵνα μὴ δοκῶσιν ἔχειν, ὥσπερ οὐκ ἐξ αὐτοῦ τοῦ πράγματοσ ἐξελεγχθησόμενοι ῥᾳδίωσ. λαβὲ δ’ αὐτοῖσ τὰσ μαρτυρίασ ὧν ἐναντίον ἀπεκρίναντο, καὶ ἀνάγνωθι. Μαρτυρίαι οὗτοσ διαθήκην μὲν γενέσθαι φησίν, καὶ τὰ δύο τάλαντα Δημοφῶντι καὶ τὰσ ὀγδοήκοντα μνᾶσ τούτῳ δοθῆναι μαρτυρεῖ· τὰσ δ’ ἑβδομήκοντα μνᾶσ, ἃσ Θηριππίδησ ἔλαβεν, οὐ προσγραφῆναί φησιν, οὐδὲ τὸ πλῆθοσ τῆσ οὐσίασ τὸ καταλειφθέν, οὐδὲ τὸν οἶκον ὅπωσ μισθώσουσιν·

οὐ γὰρ αὐτῷ συμφέρει προσομολογῆσαι ταῦτα. λαβὲ δὴ τὴν τούτου ἀπόκρισιν. Μαρτυρία οὗτοσ αὖ τὴν μὲν διαθήκην γενέσθαι φησίν, καὶ τὸ ἀργύριον ἐκ τοῦ χαλκοῦ καὶ τῆσ κηκῖδοσ ἀποδοθῆναι τῷ Θηριππίδῃ, ὃ ἐκεῖνοσ οὔ φησιν, καὶ τὰ δύο τάλαντα τῷ Δημοφῶντι· περὶ δὲ τῶν αὐτῷ δοθέντων γραφῆναι μέν φησιν, οὐχ ὁμολογῆσαι δ’ αὐτόσ, ἵνα μὴ δοκῇ λαβεῖν.

τὸ δὲ πλῆθοσ τῆσ οὐσίασ οὐδ’ οὗτοσ ἀποφαίνει καθόλου, οὐδὲ τὸ μισθοῦν τὸν οἶκον· οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τούτῳ συμφέρει προσομολογῆσαι ταῦτα. δῆλον τοίνυν ἐστὸν οὐδὲν ἧττον τὸ πλῆθοσ τῶν καταλειφθέντων, καίπερ ἀφανιζόντων τούτων τὴν οὐσίαν ἐκ τῶν διαθηκῶν, ἐξ ὧν τοσαῦτα χρήματ’ ἀλλήλοισ φασὶ δοθῆναι.

ὅστισ γὰρ ἐκ τεττάρων ταλάντων καὶ τρισχιλίων τοῖσ μὲν τρία τάλαντα καὶ δισχιλίασ προῖκα δέδωκεν, τῷ δ’ ἑβδομήκοντα μνᾶσ καρποῦσθαι, φανερὸν δήπου πᾶσιν ὅτι οὐκ ἀπὸ μικρᾶσ οὐσίασ, ἀλλὰ πλέον ἢ διπλασίασ ἧσ ἐμοὶ κατέλειπεν ταῦτ’ ἀφεῖλεν. οὐ γὰρ δήπου τὸν μὲν υἱὸν ἐμὲ πένητ’ ἐβούλετο καταλιπεῖν, τούτουσ δὲ πλουσίουσ ὄντασ ἔτι πλουσιωτέρουσ ποιῆσαι ἐπεθύμησεν, ἀλλ’ ἕνεκα τοῦ πλήθουσ τῶν ἐμοὶ καταλειπομένων Θηριππίδῃ τε τοσοῦτον ἀργύριον καὶ Δημοφῶντι τὰ δύο τάλαντα, οὔπω μέλλοντι τῇ ἀδελφῇ τῇ ἐμῇ συνοικήσειν, καρποῦσθαι ἔδωκεν, ἵνα δυοῖν θάτερον διαπράξαιτο, ἢ διὰ τὰ διδόμενα βελτίουσ αὐτοὺσ εἶναι τὰ περὶ τὴν ἐπιτροπὴν προτρέψειεν, ἢ εἰ κακοὶ γίγνοιντο, μηδεμιᾶσ συγγνώμησ παρ’ ὑμῶν τυγχάνοιεν, εἰ τοσούτων ἀξιωθέντεσ τοιαῦτ’ εἰσ ἡμᾶσ ἐξαμαρτάνοιεν.

οὗτοσ τοίνυν καὶ αὐτὸσ πρὸσ τῇ προικὶ καὶ θεραπαίνασ λαβὼν καὶ τὴν οἰκίαν οἰκῶν, ἐπειδὴ δεῖ λόγον αὐτὸν δοῦναι τούτων, τὰ ἑαυτοῦ πράττειν φησίν·

καὶ εἰσ τοσοῦτον αἰσχροκερδίασ ἦλθεν, ὥστε καὶ τοὺσ διδασκάλουσ τοὺσ μισθοὺσ ἀπεστέρηκεν καὶ τῶν εἰσφορῶν ἔστιν ἃσ οὐ κατέθηκεν, ἐμοὶ δὲ λογίζεται. λαβὲ δὴ καὶ ταύτασ αὐτοῖσ τὰσ μαρτυρίασ καὶ ἀνάγνωθι. Μαρτυρίαι πῶσ οὖν ἄν τισ σαφέστερον ἐπιδείξειεν πάντα διηρπακότα καὶ μηδὲ τῶν μικρῶν ἀπεσχημένον, ἢ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπιδεικνὺσ μετὰ τοσούτων μαρτύρων καὶ τεκμηρίων; τὴν μὲν προῖκα λαβεῖν ὁμολογήσαντα καὶ ἔχειν αὐτὸν πρὸσ τοὺσ ἐπιτρόπουσ ἀπογράψαντα, τὸ δ’ ἐργαστήριον κεκαρπωμένον αὐτὸν καὶ τὴν πρόσοδον οὐκ ἀποφαίνοντα, τῶν δ’ ἄλλων τὰ μὲν πεπρακότα καὶ τὰσ τιμὰσ οὐκ ἀποδεδωκότα, τὰ δ’ ὡσ ἑαυτὸν λαβόντα καὶ ταῦτ’ ἠφανικότα, ἔτι δὲ παρὰ τὸν λόγον ὃν αὐτὸσ ἀπέδωκε τοσαῦτα κλέπτοντα, πρὸσ δὲ τούτοισ τὴν διαθήκην ἠφανικότα, τὰ ἀνδράποδα πεπρακότα, τἄλλ’ οὕτω πάντα διῳκηκότα, ὡσ οὐδ’ ἂν οἱ ἔχθιστοι διοικήσειαν;

ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ἄν τισ σαφέστερον ἐπιδείξειεν.

ἐτόλμα τοίνυν πρὸσ τῷ διαιτητῇ λέγειν, ὡσ ἀπὸ τῶν χρημάτων χρέα τε πάμπολλ’ ἐκτέτεικεν ὑπὲρ ἐμοῦ Δημοφῶντι καὶ Θηριππίδῃ τοῖσ συνεπιτρόποισ, καὶ ὡσ πολλὰ τῶν ἐμῶν λάβοιεν, οὐδέτερ’ ἔχων ἐπιδεικνύναι τούτων.

οὔτε γὰρ ὡσ ὀφείλοντά με κατέλιπεν ὁ πατὴρ ἐν τοῖσ γράμμασιν ἀπέφηνεν, οὐδ’ οἷσ ἀποδεδωκέναι ταῦτ’ ἔφη παρέσχηται μάρτυρασ, οὔτ’ αὖ τὸν ἀριθμὸν τῶν χρημάτων εἰσ τοὺσ συνεπιτρόπουσ ἐπανέφερεν ὅσον αὐτὸσ φαίνεται λαβών, ἀλλὰ πολλοῖσ ἐλάττω χρήμασιν. ἐρωτηθεὶσ δ’ ὑπὸ τοῦ διαιτητοῦ ταῦτά τε καθ’ ἕκαστον, καὶ τὴν οὐσίαν τὴν αὑτοῦ πότερον ἐκ τῶν ἐπικαρπιῶν ἢ τἀρχαῖ’ ἀναλίσκων διῴκηκεν, καὶ πότερον ἐπιτροπευθεὶσ ἀπεδέξατ’ ἂν τοῦτον τὸν λόγον παρὰ τῶν ἐπιτρόπων ἢ τἀρχαῖ’ ἂν ἀπολαβεῖν ἠξίου σὺν τοῖσ ἔργοισ τοῖσ γεγενημένοισ, πρὸσ μὲν ταῦτ’ ἀπεκρίνατ’ οὐδέν, προὐκαλεῖτο δ’ ἐθέλειν ἐπιδεῖξαί μοι τὴν οὐσίαν δέκα ταλάντων οὖσαν·

εἰ δέ τι ἐλλείποι, αὐτὸσ ἔφη προσθήσειν. κελεύοντοσ δ’ ἐμοῦ πρὸσ τὸν διαιτητὴν ἐπιδεικνύναι ταῦτ’ οὐκ ἐπέδειξεν, οὐδ’ ὡσ οἱ συνεπίτροποι παρέδοσαν οὐ γὰρ ἂν αὐτοῦ κατεδιῄτησεν, μαρτυρίαν δ’ ἐνεβάλετο τοιαύτην, περὶ ἧσ πειράσεταί τι λέγειν.

ἂν μὲν οὖν καὶ νῦν ἔχειν με φῇ, τίνοσ παραδόντοσ ἐρωτᾶτ’ αὐτόν, καὶ καθ’ ἕκαστον παρασχέσθαι μάρτυρασ ἀξιοῦτε. ἐὰν δ’ εἶναί μοι φῇ τοῦτον τὸν τρόπον, λογιζόμενοσ τὰ παρ’ ἑκατέρῳ τῶν ἐπιτρόπων, διπλασίοισ ἐλάττω φανήσεται λέγων, ἔχοντα δ’ οὐδὲν μᾶλλον ἀποφαίνων.

ἐγὼ γὰρ ὥσπερ καὶ τοῦτον τοσαῦτ’ ἔχοντ’ ἐξήλεγξα, οὕτωσ κἀκείνων ἑκάτερον οὐκ ἐλάττω τούτων ἔχοντ’ ἐπιδείξω. ὥστ’ οὐ τοῦτ’ αὐτῷ λεκτέον, ἀλλ’ ὡσ ἢ αὐτὸσ ἢ οἱ συνεπίτροποι παρέδοσαν. εἰ δὲ μὴ τοῦτ’ ἐπιδείξει, πῶσ χρὴ ταύτῃ τῇ προκλήσει προσέχειν ὑμᾶσ τὸν νοῦν; οὐδὲν γὰρ μᾶλλον ἔχοντά μ’ ἐπιδείκνυσι. πολλὰ τοίνυν ἀπορηθεὶσ πρὸσ τῷ διαιτητῇ περὶ πάντων τούτων, καὶ καθ’ ἕκαστον ἐξελεγχόμενοσ ὥσπερ νυνὶ παρ’ ὑμῖν, ἐτόλμησε ψεύσασθαι πάντων δεινότατον, ὡσ τέτταρά μοι τάλανθ’ ὁ πατὴρ κατέλιπε κατορωρυγμένα καὶ τούτων κυρίαν τὴν μητέρ’ ἐποίησεν.

ταῦτα δ’ εἶπεν, ἵν’ εἰ μὲν καὶ νῦν προσδοκήσαιμ’ αὐτὸν ἐρεῖν, ἀπολογούμενοσ περὶ αὐτῶν διατρίβοιμι, δέον ἕτερά μ’ αὐτοῦ κατηγορεῖν πρὸσ ὑμᾶσ· εἰ δ’ ὡσ οὐ ῥηθησομένων παραλίποιμι, νῦν αὐτὸσ εἴποι, ἵνα δοκῶν εἶναι πλούσιοσ ἧττον ὑφ’ ὑμῶν ἐλεοίμην. καὶ μαρτυρίαν μὲν οὐδεμίαν ἐνεβάλετο τούτων ὁ ταῦτ’ εἰπεῖν ἀξιώσασ, ψιλῷ δὲ λόγῳ χρησάμενοσ ὡσ πιστευθησόμενοσ δι’ ἐκείνων.

καὶ ὅταν μὲν ἔρηταί τισ αὐτόν, εἰσ τί τῶν ἐμῶν τοσαῦτα χρήματ’ ἀνήλωκεν, χρέα φησὶν ὑπὲρ ἐμοῦ ἐκτετεικέναι καὶ πένητ’ ἐνταυθοῖ ζητεῖ ποιεῖν· ὅταν δὲ βούληται, πλούσιον ὡσ ἐοίκεν, εἴπερ γε καὶ τοσοῦτον ἐκεῖνοσ ἀργύριον οἴκοι κατέλιπεν. ὡσ δ’ οὐκ ἀληθῆ λέγειν οἱο͂́ν τ’ αὐτόν, ἀλλ’ ἀδύνατόν τι γενέσθαι τούτων, ἐκ πολλῶν ῥᾴδιον μαθεῖν. εἰ μὲν γὰρ ὁ πατὴρ ἠπίστει τούτοισ, δῆλον ὅτι οὔτ’ ἂν τἄλλ’ ἐπέτρεπεν οὔτ’ ἂν ταῦθ’ οὕτω καταλείπων αὐτοῖσ ἔφραζε·

μανία γὰρ δεινὴ τὰ κεκρυμμέν’ εἰπεῖν, μηδὲ τῶν φανερῶν μέλλοντ’ ἐπιτρόπουσ καταστήσειν. εἰ δ’ ἐπίστευεν, οὐκ ἂν δήπου τὰ μὲν πλεῖστ’ αὐτοῖσ τῶν χρημάτων ἐνεχείρισεν, τῶν δ’ οὐκ ἂν κυρίουσ ἐποίησεν. οὐδ’ ἂν τῇ μὲν μητρί μου ταῦτα φυλάττειν ἔδωκεν, αὐτὴν δ’ ἐκείνην ἑνὶ τῶν ἐπιτρόπων τούτῳ γυναῖκ’ ἔδωκεν· οὐ γὰρ ἔχει λόγον, σῴζειν μὲν τὰ χρήματα διὰ τῆσ ἐμῆσ μητρὸσ ζητεῖν, ἕνα δὲ τῶν ἀπιστουμένων καὶ αὐτῆσ καὶ τῶν χρημάτων κύριον ποιεῖν. ἔτι δέ, τούτων εἴ τι ἦν ἀληθέσ, οἰέσθ’ οὐκ ἂν αὐτὴν λαβεῖν δοθεῖσαν ὑπὸ τοῦ πατρόσ;

ὃσ τὴν μὲν προῖκ’ αὐτῆσ ἤδη, τὰσ ὀγδοήκοντα μνᾶσ, ἔχων ὡσ συνοικήσων αὐτῇ, τὴν Φιλωνίδου τοῦ Μελιτέωσ θυγατέρ’ ἔγημεν· τεττάρων δὲ ταλάντων ἔνδον ὄντων, καὶ ταῦτ’ ἐκείνησ ἐχούσησ, ὡσ οὗτόσ φησιν, οὐκ ἂν ἡγεῖσθ’ αὐτὸν κἂν ἐπιδραμεῖν, ὥστε γενέσθαι μετ’ ἐκείνησ αὐτῶν κύριον; ἢ τὴν μὲν φανερὰν οὐσίαν, ἣν καὶ ὑμῶν οἱ πολλοὶ συνῄδεσαν ὅτι κατελείφθη, μετὰ τῶν συνεπιτρόπων οὕτωσ αἰσχρῶσ διήρπασεν, ὧν δ’ οὐκ ἐμέλλεθ’ ὑμεῖσ ἔσεσθαι μάρτυρεσ, ἀπέσχετ’ ἂν ἐξὸν αὐτῷ λαβεῖν;

καὶ τίσ ἂν πιστεύσειεν; οὐκ ἔστιν ταῦτ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ τὰ μὲν χρήματα, ὅσα κατέλιπεν ὁ πατήρ, πάντα τούτοισ παρέδωκεν, οὗτοσ δ’, ἵν’ ἧττον ἐλεηθῶ παρ’ ὑμῖν, τούτοισ τοῖσ λόγοισ χρήσεται. πολλὰ μὲν οὖν ἔγωγ’ ἔχω καὶ ἄλλα τούτου κατηγορεῖν·

ἓν δὲ περὶ πάντων κεφάλαιον εἰπών, πάσασ αὐτοῦ διαλύσω τὰσ ἀπολογίασ. τούτῳ γὰρ ἐξῆν μηδὲν ἔχειν τούτων τῶν πραγμάτων, μισθώσαντι τὸν οἶκον κατὰ τουτουσὶ τοὺσ νόμουσ. λαβὲ τοὺσ νόμουσ καὶ ἀνάγνωθι. Νόμοι κατὰ τούτουσ τοὺσ νόμουσ Ἀντιδώρῳ μὲν ἐκ τριῶν ταλάντων καὶ τρισχιλίων ἐν ἓξ ἔτεσιν ἓξ τάλαντα καὶ πλέον ἐκ τοῦ μισθωθῆναι παρεδόθη, καὶ ταῦθ’ ὑμῶν τινὲσ εἶδον· Θεογένησ γὰρ ὁ Προβαλίσιοσ, ὁ μισθωσάμενοσ αὐτοῦ τὸν οἶκον, ἐν τῇ ἀγορᾷ ταῦτα τὰ χρήματ’ ἐξηρίθμησεν.

ἐμοὶ δ’ ἐκ τεττάρων καὶ δέκα ταλάντων ἐν δέκ’ ἔτεσιν πρὸσ τὸν χρόνον τε καὶ τὴν ἐκείνου μίσθωσιν πλέον ἢ τριπλάσια κατὰ τὸ εἰκὸσ προσῆκον γενέσθαι, τοῦτο διὰ τί οὐκ ἐποίησεν, ἐρωτᾶτ’ αὐτόν.

εἰ μὲν γάρ φησι βέλτιον εἶναι μὴ μισθωθῆναι τὸν οἶκον, δειξάτω μὴ διπλάσια μηδὲ τριπλάσιά μοι γεγενημένα, ἀλλ’ αὐτὰ τὰ ἀρχαῖ’ ἐμοὶ πάντ’ ἀποδεδομένα. εἰ δ’ ἐκ τεττάρων καὶ δέκα ταλάντων ἐμοὶ μὲν μηδ’ ἑβδομήκοντα μνᾶσ παραδεδώκασιν, ὁ δὲ καὶ πρὸσ ὀφείλοντά μ’ αὑτῷ ἀπέγραψεν, πῶσ ἀποδέξασθαί τι προσήκει τούτων λεγόντων; οὐδαμῶσ δήπουθεν. ταῦτα προσπεριποιεῖν, τὴν δ’ ἄλλην οὐσίαν ἐνεργὸν ποιήσασιν, οὖσαν ταύτησ διπλασίαν, αὑτοῖσ τε, εἰ χρημάτων ἐπεθύμουν, μέτρι’ ἐξ αὐτῶν λαβεῖν, ἐμοί τε σὺν τοῖσ ἀρχαίοισ τὸν οἶκον ἐκ τῶν προσόδων μείζω ποιῆσαι, τούτων μὲν οὐδὲν ἐποίησαν, ἀποδόμενοι δ’ ἀλλήλοισ τὰ πλείστου ἄξια τῶν ἀνδραπόδων, τὰ δὲ παντάπασιν ἀφανίσαντεσ, ἐμοῦ μὲν ἀνεῖλον καὶ τὴν ὑπάρχουσαν πρόσοδον, σφίσι δ’ αὐτοῖσ οὐ μικρὰν ἐκ τῶν ἐμῶν κατεσκευάσαντο.

λαβόντεσ δὲ καὶ τἄλλ’ αἰσχρῶσ οὑτωσὶ πάντα, πλέον ἢ τὰ ἡμίσεα τῶν χρημάτων μηδὲ καταλειφθῆναι κοινῇ πάντεσ ἀμφισβητοῦσιν, ὡσ πεντεταλάντου δὲ μόνον τῆσ οὐσίασ οὔσησ ἐκ τοσαύτησ τοὺσ λόγουσ ἀπενηνόχασιν, οὐ πρόσοδον μὲν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἀποφαίνοντεσ, τὰ δὲ κεφάλαια φανερὰ ἀποδεικνύντεσ, ἀλλ’ αὐτὰ τὰ ἀρχαῖ’ οὕτωσ ἀναιδῶσ ἀνηλῶσθαι φάσκοντεσ.

καὶ οὐδ’ αἰσχύνονται ταῦτα τολμῶντεσ. καίτοι τί ποτ’ ἂν ἔπαθον ὑπ’ αὐτῶν, εἰ πλείω χρόνον ἐπετροπεύθην;

οὐκ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν. ὅπου γὰρ δέκ’ ἐτῶν διαγενομένων παρὰ μὲν τῶν οὕτω μικρὰ κεκόμισμαι, τῷ δὲ καὶ πρὸσ ὀφείλων ἐγγέγραμμαι, πῶσ οὐκ ἄξιον διαγανακτεῖν; δῆλον δὲ παντάπασιν· εἰ κατελείφθην μὲν ἐνιαύσιοσ, ἓξ ἔτη δὲ πρὸσ ἐπετροπεύθην ὑπ’ αὐτῶν, οὐδ’ ἂν τὰ μικρὰ ταῦτα παρ’ αὐτῶν ἀπέλαβον. εἰ γὰρ ἐκεῖν’ ἀνήλωται ὀρθῶσ, οὐδὲν ἂν τῶν νῦν παραδοθέντων ἐξήρκεσεν εἰσ ἕκτον ἔτοσ, ἀλλ’ ἢ παρ’ αὑτῶν ἄν μ’ ἔτρεφον ἢ τῷ λιμῷ περιεῖδον ἀπολόμενον. καίτοι πῶσ οὐ δεινόν, εἰ ἕτεροι μὲν οἶκοι ταλαντιαῖοι καὶ διτάλαντοι καταλειφθέντεσ ἐκ τοῦ μισθωθῆναι διπλάσιοι καὶ τριπλάσιοι γεγόνασιν, ὥστ’ ἀξιοῦσθαι λῃτουργεῖν, ὁ δ’ ἐμὸσ τριηραρχεῖν εἰθισμένοσ καὶ μεγάλασ εἰσφορὰσ εἰσφέρειν μηδὲ μικρὰσ δυνήσεται διὰ τὰσ τούτων ἀναισχυντίασ;

τίνασ δ’ οὗτοι λελοίπασιν ὑπερβολὰσ εἰπεῖν; οἳ καὶ τὴν διαθήκην ἠφανίκασιν ὡσ λήσοντεσ, καὶ τὰσ μὲν σφετέρασ αὐτῶν οὐσίασ ἐκ τῶν ἐπικαρπιῶν διῳκήκασι καὶ τἀρχαῖα τῶν ὑπαρχόντων ἐκ τῶν ἐμῶν πολλῷ μείζω πεποιήκασι, τῆσ δ’ ἐμῆσ οὐσίασ, ὥσπερ τὰ μέγισθ’ ὑφ’ ἡμῶν ἀδικηθέντεσ, ὅλον τὸ κεφάλαιον ἀνῃρήκασι; καὶ ὑμεῖσ μὲν οὐδὲ τῶν εἰσ ὑμᾶσ ἁμαρτανόντων ὅταν τινὸσ καταψηφίσησθε, οὐ πάντα τὰ ὄντ’ ἀφείλεσθε, ἀλλ’ ἢ γυναῖκασ ἢ παιδί’ αὐτῶν ἐλεήσαντεσ μέροσ τι κἀκείνοισ ὑπελίπετε·

οὗτοι δὲ τοσοῦτον διαφέρουσιν ὑμῶν, ὥστε καὶ δωρεὰσ παρ’ ἡμῶν προσλαβόντεσ ἵνα δικαίωσ ἐπιτροπεύσωσι, τοιαῦτ’ εἰσ ἡμᾶσ ὑβρίκασι. καὶ οὐδ’ ᾐσχύνθησαν, εἰ μὴ ἠλέησαν, τὴν ἐμὴν ἀδελφήν, εἰ δυοῖν ταλάντοιν ὑπὸ τοῦ πατρὸσ ἀξιωθεῖσα, μηδενὸσ τεύξεται τῶν προσηκόντων, ἀλλ’ ὥσπερ ἔχθιστοί τινεσ, ἀλλ’ οὐ φίλοι καὶ συγγενεῖσ καταλειφθέντεσ οὐδὲν τῆσ οἰκειότητοσ ἐφρόντισαν. ἀλλ’ ἐγὼ μὲν ὁ πάντων ταλαιπωρότατοσ πρὸσ ἀμφότερ’ ἀπορῶ, ταύτην θ’ ὅπωσ ἐκδῶ καὶ τἄλλ’ ὁπόθεν διοικῶ.

προσεπίκειται δ’ ἡ πόλισ ἀξιοῦσ’ εἰσφέρειν, δικαίωσ· οὐσίαν γὰρ ἱκανὴν πρὸσ ταῦτα κατέλιπέν μοι ὁ πατήρ. τὰ δὲ χρήματα τὰ καταλειφθένθ’ οὗτοι πάντ’ εἰλήφασιν. καὶ νῦν κομίσασθαι τἀμαυτοῦ ζητῶν εἰσ κίνδυνον καθέστηκα τὸν μέγιστον.

ἂν γὰρ ἀποφύγῃ μ’ οὗτοσ, ὃ μὴ γένοιτο, τὴν ἐπωβελίαν ὀφλήσω μνᾶσ ἑκατόν. καὶ τούτῳ μέν, ἐὰν καταψηφίσησθε, τιμητόν, κοὐκ ἐκ τῶν ἑαυτοῦ χρημάτων, ἀλλ’ ἐκ τῶν ἐμῶν ποιήσεται τὴν ἔκτεισιν· ἐμοὶ δ’ ἀτίμητον τοῦτ’ ἔστιν, ὥστ’ οὐ μόνον ἔσομαι τῶν πατρῴων ἀπεστερημένοσ, ἀλλὰ καὶ πρὸσ ἠτιμωμένοσ, ἂν μὴ νῦν ἡμᾶσ ὑμεῖσ ἐλεήσητε. δέομαι οὖν ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ ἱκετεύω καὶ ἀντιβολῶ, μνησθέντασ καὶ τῶν νόμων καὶ τῶν ὁρ́κων οὓσ ὀμόσαντεσ δικάζετε, βοηθῆσαι ἡμῖν τὰ δίκαια, καὶ μὴ περὶ πλείονοσ τὰσ τούτου δεήσεισ ἢ τὰσ ἡμετέρασ ποιήσασθαι.

δίκαιοι δ’ ἔστ’ ἐλεεῖν οὐ τοὺσ ἀδίκουσ τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τοὺσ παραλόγωσ δυστυχοῦντασ, οὐδὲ τοὺσ ὠμῶσ οὕτωσ τἀλλότρι’ ἀποστεροῦντασ, ἀλλ’ ἡμᾶσ τοὺσ πολὺν χρόνον ὧν ὁ πατὴρ ἡμῖν κατέλιπεν στερομένουσ καὶ πρὸσ ὑπὸ τούτων ὑβριζομένουσ καὶ νῦν περὶ ἀτιμίασ κινδυνεύοντασ. μέγα δ’ ἂν οἶμαι στενάξαι τὸν πατέρ’ ἡμῶν, εἰ αἴσθοιτο τῶν προικῶν καὶ τῶν δωρεῶν ὧν αὐτὸσ τούτοισ ἔδωκεν, ὑπὲρ τούτων τῆσ ἐπωβελίασ τὸν αὑτοῦ υἱὸν ἐμὲ κινδυνεύοντα, καὶ ἄλλουσ μέν τινασ ἤδη τῶν πολιτῶν οὐ μόνον συγγενῶν, ἀλλὰ καὶ φίλων ἀνδρῶν ἀπορούντων θυγατέρασ παρὰ σφῶν αὐτῶν ἐκδόντασ, Ἄφοβον δὲ μηδ’ ἣν ἔλαβεν προῖκ’ ἐθέλοντ’ ἀποδοῦναι, καὶ ταῦτ’ ἔτει δεκάτῳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀφόβου Ἐπιτροπῆσ Α

(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀφόβου Ἐπιτροπῆσ Α)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION