헬라어 문장 검색 - ΑτηενάΤηεΔειπ

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 47)

περὶ δὲ τοῦ καλοῦ Ἀλκιβιάδου Σάτυροσ ἱστορῶν λέγεται, φησίν, ὅτι ἐν Ιὠνίᾳ μὲν ὢν Ιὤνων ἐφαίνετο τρυφερώτεροσ, ἐν Θήβαισ δὲ σωμασκῶν καὶ γυμναζόμενοσ τῶν Θηβαίων αὐτῶν μᾶλλον Βοιώτιοσ, ἐν Θετταλίᾳ δὲ ἱπποτροφῶν καὶ ἡνιοχῶν τῶν Ἀλευαδῶν ἱππικώτεροσ, ἐν Σπάρτῃ δὲ καρτερίαν καὶ ἀφέλειαν ἐπιτηδεύων ἐνίκα τοὺσ Λάκωνασ, ὑπερῆρεν δὲ καὶ τὴν τῶν Θρᾳκῶν ἀκρατοποσίαν. τὴν δὲ αὑτοῦ γυναῖκα πειρῶν ὡσ ἕτεροσ ἔπεμψεν αὐτῇ χιλίουσ Δαρεικούσ. κάλλιστοσ δὲ ὢν τὴν μορφὴν κόμην τε ἔτρεφεν ἐπὶ πολὺ τῆσ ἡλικίασ καὶ ὑποδήματα παρηλλαγμένα ἐφόρει, ἃ ἀπ’ αὐτοῦ Ἀλκιβιάδεσ καλεῖται. ὅτε δὲ χορηγοίη πομπεύων ἐν πορφυρίδι εἰσιὼν εἰσ τὸ θέατρον, ἐθαυμάζετο οὐ μόνον ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν γυναικῶν. διὸ καὶ Ἀντισθένησ ὁ Σωκρατικὸσ ὡσ δὴ αὐτὸσ αὐτόπτησ γεγονὼσ τοῦ Ἀλκιβιάδου ἰσχυρὸν αὐτὸν καὶ ἀνδρώδη καὶ εὐπαίδευτον καὶ τολμηρὸν καὶ ὡραῖον ἐφ’ ἡλικίασ πάσησ γενέσθαι φησίν εἰσ δὲ τὰσ ἀποδημίασ ὁπότε στέλλοιτο, τέσσαρσι τῶν συμμαχίδων πόλεων ὥσπερ θεραπαίναισ ἐχρῆτο. σκηνὴν μὲν γὰρ αὐτῷ Περσικὴν ἔπησσον Ἐφέσιοι, τροφὴν δὲ τοῖσ ἵπποισ αὐτοῦ Χῖοι παρεῖχον, ἱερεῖα δὲ παρίστασαν εἰσ τὰσ θυσίασ καὶ κρεανομίασ Κυζικηνοί, Λέσβιοι δὲ οἶνον παρεῖχον καὶ τὰ ἄλλα τὰ πρὸσ τὴν καθ’ ἡμέραν δίαιταν.

ἀφικόμενοσ δ’ Ἀθήνησιν ἐξ Ὀλυμπίασ δύο πίνακασ ἀνέθηκεν, Ἀγλαοφῶντοσ γραφὴν ὧν ὁ μὲν εἶχεν ’ Ὀλυμπιάδα καὶ Πυθιάδα στεφανούσασ αὐτόν, ἐν δὲ θατέρῳ Νεμέα ἦν καθημένη καὶ ἐπὶ τῶν γονάτων αὐτῆσ Ἀλκιβιάδησ, καλλίων φαινόμενοσ τῶν γυναικείων προσώπων. καὶ στρατηγῶν δὲ ἔτι καλὸσ εἶναι ἤθελεν ἀσπίδα γοῦν εἶχεν ἐκ χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντοσ πεποιημένην, ἐφ’ ἧσ ἦν ἐπίσημον Ἔρωσ κεραυνὸν ἠγκυλημένοσ.

"Ἄνυτον ἐραστὴν ὄντα καὶ πλούσιον, συνεπικωμάζοντοσ αὐτῷ τῶν ἑταίρων ἑνὸσ Θρασύλλου τῶν πενήτων δ’ οὗτοσ ἦν, προπιὼν τῷ Θρασύλλῳ τὰ ἡμίση τῶν ποτηρίων τῶν ἐπὶ τῷ κυλικείῳ προκειμένων ἐκέλευσε τοὺσ ἀκολούθουσ ἀποφέρειν πρὸσ τὸν Θράσυλλον εἶθ’ οὕτω φιλοφρονησάμενοσ τὸν Ἄνυτον ἀπηλλάσσετο. "ὁ δὲ Ἄνυτοσ πάνυ ἐλευθερίωσ καὶ ἐρωτικῶσ, λεγόντων τινῶν ὡσ ἀγνώμονα εἰή πεποιηκὼσ Ἀλκιβιάδησ, οὐ μὰ Δί’, ἔφη, ἀλλ’ εὐγνωμονέστατα· "· "ἔχων γὰρ ἐξουσίαν ἅπαντα λαβεῖν τὰ ἡμίση κατέλιπεν. "Λυσίασ δὲ ὁ ῥήτωρ περὶ τῆσ τρυφῆσ αὐτοῦ λέγων φησὶν ἐκπλεύσαντεσ γὰρ κοινῇ Ἀξίοχοσ καὶ Ἀλκιβιάδησ εἰσ Ἑλλήσποντον ἔγημαν ἐν Ἀβύδῳ δύο ὄντε Μεδοντίδα τὴν Ἀβυδηνὴν καὶ ξυνῳκείτην. "ἔπειτα αὐτοῖν γίνεται θυγάτηρ, ἣν οὐκ ἔφαντο δύνασθαι γνῶναι ὁποτέρου εἰή. ἐπεὶ δὲ ἦν ἀνδρὸσ ὡραία, ξυνεκοιμῶντο καὶ ταύτῃ, καὶ εἰ μὲν χρῷτο καὶ ἔχοι Ἀλκιβιάδησ, Ἀξιόχου ἔφασκεν εἶναι θυγατέρα· "εἰ δὲ Ἀξίοχοσ, Ἀλκιβιάδου. "κεκωμῴδηται δὲ καὶ ὑπὸ Εὐπόλιδοσ ὡσ ἀκόλαστοσ πρὸσ γυναῖκασ ἐν Κόλαξιν οὕτωσ Ἀλκιβιάδησ ἐκ τῶν γυναικῶν ἐξίτω. "αλκ. "τί ληρεῖσ; "οὐκ οἴκαδ’ ἐλθὼν τὴν σεαυτοῦ γυμνάσεισ δάμαρτα; "καὶ Φερεκράτησ δέ φησιν· "οὐκ ὢν ἀνὴρ γὰρ Ἀλκιβιάδησ, ὡσ δοκεῖν,4 ἀνὴρ ἁπασῶν τῶν γυναικῶν ἐστι νῦν. ἐν Σπάρτῃ δὲ ὢν ἔφθειρε τὴν Ἄγιδοσ τοῦ βασιλέωσ γυναῖκα Τίμαιαν· "ἐπιπηττόντων δ’ αὐτῷ τινων οὐκ ἀκρασίασ ἕνεκεν συνελθεῖν ἔφη, ἀλλ’ ἵνα ὁ γενόμενοσ ἐξ αὐτοῦ βασιλεύσῃ τε τῆσ Σπάρτησ καὶ μηκέτι λέγωνται οἱ βασιλεῖσ ἀφ’ Ἡρακλέουσ ἀλλ’ ἀπ’ Ἀλκιβιάδου. "στρατηγῶν δὲ συμπεριήγετο αὑτῷ τήν τε Λαίδοσ τῆσ Κορινθίασ μητέρα Τιμάνδραν καὶ Θεοδότην τὴν Ἀττικὴν ἑταίραν. "μετὰ δὲ τὴν φυγὴν κυρίουσ Ἀθηναίουσ ποιήσασ τοῦ Ἑλλησπόντου καὶ πλείουσ τῶν πεντακισχιλίων Πελοποννησίουσ λαβὼν ἀνέπεμψεν εἰσ τὰσ Ἀθήνασ, κατιών τε μετὰ ταῦτα εἰσ τὴν πατρίδα ἐστεφάνωσε τὰσ Ἀττικὰσ τριήρεισ θαλλῷ καὶ μίτραισ καὶ ταινίαισ, καὶ ἀναψάμενοσ τὰσ αἰχμαλώτουσ ναῦσ ἠκρωτηριασμένασ εἰσ διακοσίασ ἱππαγωγούσ τε ἄγων σκύλων καὶ ὅπλων Λακωνικῶν καὶ Πελοποννησιακῶν μεστὰσ εἰσέπλει. "ἡ δὲ τριήρησ ἐφ’ ἧσ αὐτὸσ κατέπλει μέχρι μὲν τῶν κλείθρων τοῦ Πειραιέωσ προέτρεχεν ἁλουργοῖσ ἱστίοισ· "ὡσ δ’ ἐντὸσ ἦν καὶ τὰσ κώπασ ἔλαβον οἱ ἐρέται, Χρυσόγονοσ μὲν ηὔλει τὸ τριηρικὸν ἐνδεδυκὼσ τὴν Πυθικὴν στολήν, Καλλιππίδησ δ’ ὁ τραγῳδὸσ ἐκέλευε τὴν ἐπὶ τῆσ σκηνῆσ στολὴν ἠμφιεσμένοσ. "διὸ καὶ χαριέντωσ εἶπέν τισ· "οὔτ’ ἂν δύο Λυσάνδρουσ ὑπήνεγκεν ἡ Σπάρτη οὔτ’ ἂν δύ’ Ἀλκιβιάδασ Ἀθῆναι. "ἐμιμεῖτο δὲ Ἀλκιβιάδησ τὸν Παυσανίου μηδισμὸν καὶ καθομιλῶν Φαρνάβαζον τὴν Περσικὴν ἐνεδύετο στολὴν καὶ τὴν Περσικὴν ἔμαθε φωνήν, καθάπερ καὶ Θεμιστοκλῆσ. Δοῦρισ δ’ ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν Παυσανίασ μὲν, φησίν, ὁ τῶν Σπαρτιατῶν βασιλεὺσ καταθέμενοσ τὸν πάτριον τρίβωνα τὴν Περσικὴν ἐνεδύετο στολήν. ὁ δὲ Σικελίασ τύραννοσ Διονύσιοσ ξυστίδα καὶ χρυσοῦν στέφανον, ἔτι δ’ ἐπιπόρπημα μετελάμβανε τραγικόν. Ἀλέξανδροσ δ’ ὡσ τῆσ Ἀσίασ ἐκυρίευσεν Περσικαῖσ ἐχρῆτο στολαῖσ. Δημήτριοσ δὲ πάντασ ὑπερέβαλεν· "τὴν μὲν γὰρ ὑπόδεσιν ἣν εἶχεν κατεσκεύαζεν ἐκ πολλοῦ δαπανήματοσ· "ἦν γὰρ κατὰ μὲν τὸ σχῆμα τῆσ ἐργασίασ σχεδὸν ἐμβάτησ πίλημα λαμβάνων τῆσ πολυτελεστάτησ πορφύρασ · "τούτῳ δὲ χρυσοῦ πολλὴν ἐνύφαινον ποικιλίαν ὀπίσω καὶ ἔμπροσθεν ἐνιέντεσ οἱ τεχνῖται. "αἱ δὲ χλαμύδεσ αὐτοῦ ἦσαν ὄρφνινον ἔχουσαι τὸ φέγγοσ τῆσ χρόασ, τὸ δὲ πᾶν ἐνύφαντο χρυσοῦσ ἀστέρασ ἔχον καὶ τὰ δώδεκα ζῴδια. "μίτρα δὲ χρυσόπαστοσ ἦν, ἣ καυσίαν ἁλουργῆ οὖσαν ἔσφιγγεν, ἐπὶ τὸ νῶτον φέρουσα τὰ τελευταῖα καταβλήματα τῶν ὑφασμάτων. "γινομένων δὲ τῶν Δημητρίων Ἀθήνησιν ἐγράφετο ἐπὶ τοῦ προσκηνίου ἐπὶ τῆσ Οἰκουμένησ ὀχούμενοσ. "ὁ περὶ Πλαταιὰσ νικήσασ Μαρδόνιον, τὰ τῆσ Σπάρτησ ἐξελθὼν νόμιμα καὶ εἰσ ὑπερηφανίαν ἐπιδοὺσ περὶ Βυζάντιον διατρίβων τὸν χαλκοῦν κρατῆρα τὸν ἀνακείμενον τοῖσ θεοῖσ τοῖσ ἐπὶ τοῦ στόματοσ ἱδρυμένοισ, ὃν ἔτι καὶ νῦν εἶναι συμβαίνει, ἐτόλμησεν ἐπιγράψαι, ὡσ αὐτὸσ ἀναθείσ,2 τόδε τὸ ἐπίγραμμα, διὰ τὴν τρυφὴν καὶ ὑπερηφανίαν ἐπιλαθόμενοσ αὑτοῦ·

"μνᾶμ’ ἀρετᾶσ ἀνέθηκε Ποσειδάωνι ἄνακτι Παυσανίασ, ἄρχων Ἑλλάδοσ εὐρυχόρου, πόντου ἐπ’ Εὐξείνου, Λακεδαιμόνιοσ γένοσ, υἱὸσ Κλεομβρότου, ἀρχαίασ Ἡρακλέοσ γενεᾶσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 47

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 47)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION