헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί1́05́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 5)

σχεδὸν δὲ καὶ ἰδίᾳ ἑκάστῳ καὶ κοινῇ πᾶσι σκοπόσ τισ ἔστιν οὗ στοχαζόμενοι καὶ αἱροῦνται καὶ φεύγουσιν· καὶ τοῦτ’ ἐστὶν ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν ἥ τ’ εὐδαιμονία καὶ τὰ μόρια αὐτῆσ· ὥστε παραδείγματοσ χάριν λάβωμεν τί ἐστιν ὡσ ἁπλῶσ εἰπεῖν ἡ εὐδαιμονία, καὶ ἐκ τίνων τὰ μόρια ταύτησ·

περὶ γὰρ ταύτησ καὶ τῶν εἰσ ταύτην συντεινόντων καὶ τῶν ἐναντίων ταύτῃ αἵ τε προτροπαὶ καὶ αἱ ἀποτροπαὶ πᾶσαί εἰσιν· τὰ μὲν γὰρ παρασκευάζοντα ταύτην ἢ τῶν μορίων τι, ἢ μεῖζον ἀντ’ ἐλάττονοσ ποιοῦντα, δεῖ πράττειν, τὰ δὲ φθείροντα ἢ ἐμποδίζοντα ἢ τὰ ἐναντία ποιοῦντα μὴ πράττειν. ἔστω δὴ εὐδαιμονία εὐπραξία μετ’ ἀρετῆσ, ἢ αὐτάρκεια ζωῆσ, ἢ ὁ βίοσ ὁ μετὰ ἀσφαλείασ ἥδιστοσ, ἢ εὐθενία κτημάτων καὶ σωμάτων μετὰ δυνάμεωσ φυλακτικῆσ τε καὶ πρακτικῆσ τούτων·

σχεδὸν γὰρ τούτων ἓν ἢ πλείω τὴν εὐδαιμονίαν ὁμολογοῦσιν εἶναι ἅπαντεσ. εἰ δή ἐστιν ἡ εὐδαιμονία τοιοῦτον, ἀνάγκη αὐτῆσ εἶναι μέρη εὐγένειαν, πολυφιλίαν, χρηστοφιλίαν, πλοῦτον, εὐτεκνίαν, πολυτεκνίαν, εὐγηρίαν·

ἔτι τὰσ τοῦ σώματοσ ἀρετάσ οἱο͂ν ὑγίειαν, κάλλοσ, ἰσχύν, μέγεθοσ, δύναμιν ἀγωνιστικήν, δόξαν, τιμήν, εὐτυχίαν, ἀρετήν ἢ καὶ τὰ μέρη αὐτῆσ φρόνησιν, ἀνδρείαν, δικαιοσύνην, σωφροσύνην· οὕτω γὰρ ἂν αὐταρκέστατόσ <τισ> εἰή, εἰ ὑπάρχοι αὐτῷ τά τ’ ἐν αὐτῷ καὶ τὰ ἐκτὸσ ἀγαθά· οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλα παρὰ ταῦτα. ἔστι δ’ ἐν αὐτῷ μὲν τὰ περὶ ψυχὴν καὶ τὰ ἐν σώματι, ἔξω δὲ εὐγένεια καὶ φίλοι καὶ χρήματα καὶ τιμή, ἔτι δὲ προσήκειν οἰόμεθα δυνάμεισ ὑπάρχειν καὶ τύχην· οὕτω γὰρ ἀσφαλέστατοσ ὁ βίοσ. λάβωμεν τοίνυν ὁμοίωσ καὶ τούτων ἕκαστον τί ἐστιν. εὐγένεια μὲν οὖν ἐστιν ἔθνει μὲν καὶ πόλει τὸ αὐτόχθονασ ἢ ἀρχαίουσ εἶναι, καὶ ἡγεμόνασ τοὺσ πρώτουσ ἐπιφανεῖσ, καὶ πολλοὺσ ἐπιφανεῖσ γεγονέναι ἐξ αὐτῶν ἐπὶ τοῖσ ζηλουμένοισ·

ἰδίᾳ δὲ εὐγένεια ἢ ἀπ’ ἀνδρῶν ἢ ἀπὸ γυναικῶν, καὶ γνησιότησ ἀπ’ ἀμφοῖν, καί, ὥσπερ ἐπὶ πόλεωσ, <τὸ> τούσ τε πρώτουσ γνωρίμουσ ἢ ἐπ’ ἀρετῇ ἢ πλούτῳ ἢ ἄλλῳ τῳ τῶν τιμωμένων εἶναι, καὶ πολλοὺσ ἐπιφανεῖσ ἐκ τοῦ γένουσ καὶ ἄνδρασ καὶ γυναῖκασ καὶ νέουσ καὶ πρεσβυτέρουσ. εὐτεκνία δὲ καὶ πολυτεκνία οὐκ ἄδηλα.

ἔστιν δὲ τῷ κοινῷ μὲν εὐτεκνία, νεότησ ἂν ᾖ πολλὴ καὶ ἀγαθή, ἀγαθὴ δὲ κατ’ ἀρετὴν σώματοσ, οἱο͂ν μέγεθοσ, κάλλοσ, ἰσχύν, δύναμιν ἀγωνιστικήν· ψυχῆσ δὲ σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία νέου ἀρεταί· ἰδίᾳ δὲ εὐτεκνία καὶ πολυτεκνία τὸ τὰ ἴδια τέκνα πολλὰ καὶ τοιαῦτα εἶναι, καὶ θήλεα καὶ ἄρρενα· θηλειῶν δὲ ἀρετὴ σώματοσ μὲν κάλλοσ καὶ μέγεθοσ, ψυχῆσ δὲ σωφροσύνη καὶ φιλεργία ἄνευ ἀνελευθερίασ. ὁμοίωσ δὲ καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ, καὶ κατ’ ἄνδρασ καὶ κατὰ γυναῖκασ, δεῖ ζητεῖν ἕκαστον ὑπάρχειν τῶν τοιούτων· ὅσοισ γὰρ τὰ κατὰ γυναῖκασ φαῦλα ὥσπερ Λακεδαιμονίοισ, σχεδὸν κατὰ τὸ ἥμισυ οὐκ εὐδαιμονοῦσιν. πλούτου δὲ μέρη νομίσματοσ πλῆθοσ <καὶ> γῆσ, χωρίων κτῆσισ πλήθει καὶ μεγέθει καὶ κάλλει διαφερόντων, ἔτι δὲ ἐπίπλων κτῆσισ καὶ ἀνδραπόδων καὶ βοσκημάτων πλήθει καὶ κάλλει διαφερόντων, ταῦτα δὲ πάντα <οἰκεῖα> καὶ ἀσφαλῆ καὶ ἐλευθέρια καὶ χρήσιμα.

ἔστιν δὲ χρήσιμα μὲν μᾶλλον τὰ κάρπιμα, ἐλευθέρια δὲ τὰ πρὸσ ἀπόλαυσιν κάρπιμα δὲ λέγω ἀφ’ ὧν αἱ πρόσοδοι, ἀπολαυστικὰ δὲ ἀφ’ ὧν μηδὲν παρὰ τὴν χρῆσιν γίγνεται ὅ τι καὶ ἄξιον. ὁρ́οσ δὲ ἀσφαλείασ μὲν τὸ ἐνταῦθα καὶ οὕτω κεκτῆσθαι ὥστ’ ἐφ’ αὑτῷ εἶναι τὴν χρῆσιν αὐτῶν, τοῦ δὲ οἰκεῖα εἶναι ἢ μὴ ὅταν ἐφ’ αὑτῷ ᾖ ἀπαλλοτριῶσαι· λέγω δὲ ἀπαλλοτρίωσιν δόσιν καὶ πρᾶσιν. ὅλωσ δὲ τὸ πλουτεῖν ἐστιν ἐν τῷ χρῆσθαι μᾶλλον ἢ ἐν τῷ κεκτῆσθαι· καὶ γὰρ ἡ ἐνέργειά ἐστι τῶν τοιούτων καὶ ἡ χρῆσισ πλοῦτοσ. εὐδοξία δ’ ἐστὶν τὸ ὑπὸ πάντων σπουδαῖον ὑπολαμβάνεσθαι ἢ τοιοῦτόν τι ἔχειν οὗ πάντεσ ἐφίενται ἢ οἱ πολλοὶ ἢ οἱ ἀγαθοὶ ἢ οἱ φρόνιμοι.

τιμὴ δ’ ἐστὶν μὲν σημεῖον εὐεργετικῆσ εὐδοξίασ, τιμῶνται δὲ δικαίωσ μὲν καὶ μάλιστα οἱ εὐεργετηκότεσ, οὐ μὴν ἀλλὰ τιμᾶται καὶ ὁ δυνάμενοσ εὐεργετεῖν·

εὐεργεσία δὲ ἢ εἰσ σωτηρίαν καὶ ὅσα αἴτια τοῦ εἶναι, ἢ εἰσ πλοῦτον, ἢ εἴσ τι τῶν ἄλλων ἀγαθῶν, ὧν μὴ ῥᾳδία ἡ κτῆσισ ἢ ὅλωσ ἢ ἐνταῦθα ἢ τότε· πολλοὶ γὰρ διὰ μικρὰ δοκοῦντα τιμῆσ τυγχάνουσιν, ἀλλ’ οἱ τόποι καὶ οἱ καιροὶ αἴτιοι. μέρη δὲ τιμῆσ θυσίαι, μνῆμαι ἐν μέτροισ καὶ ἄνευ μέτρων, γέρα, τεμένη, προεδρίαι, τάφοι, εἰκόνεσ, τροφαὶ δημόσιαι, τὰ βαρβαρικά, οἱο͂ν προσκυνήσεισ καὶ ἐκστάσεισ, δῶρα τὰ παρ’ ἑκάστοισ τίμια. καὶ γὰρ τὸ δῶρόν ἐστι κτήματοσ δόσισ καὶ τιμῆσ σημεῖον, διὸ καὶ οἱ φιλοχρήματοι καὶ οἱ φιλότιμοι ἐφίενται αὐτῶν· ἀμφοτέροισ γὰρ ἔχει ὧν δέονται· καὶ γὰρ κτῆμά ἐστιν οὗ ἐφίενται οἱ φιλοχρήματοι, καὶ τιμὴν ἔχει οὗ οἱ φιλότιμοι. σώματοσ δὲ ἀρετὴ ὑγίεια, αὕτη δὲ οὕτωσ ὥστε ἀνόσουσ εἶναι χρωμένουσ τοῖσ σώμασιν·

πολλοὶ γὰρ ὑγιαίνουσιν, ὥσπερ Ἡρόδικοσ λέγεται, οὓσ οὐδεὶσ ἂν εὐδαιμονίσειε τῆσ ὑγιείασ διὰ τὸ πάντων ἀπέχεσθαι τῶν ἀνθρωπίνων ἢ τῶν πλείστων. κάλλοσ δὲ ἕτερον καθ’ ἑκάστην ἡλικίαν ἐστίν.

νέου μὲν οὖν κάλλοσ τὸ πρὸσ τοὺσ πόνουσ χρήσιμον ἔχειν τὸ σῶμα τούσ τε πρὸσ δρόμον καὶ πρὸσ βίαν, ἡδὺν ὄντα ἰδεῖν πρὸσ ἀπόλαυσιν· διὸ οἱ πένταθλοι κάλλιστοι, ὅτι πρὸσ βίαν καὶ πρὸσ τάχοσ ἅμα πεφύκασιν· ἀκμάζοντοσ δὲ πρὸσ μὲν πόνουσ τοὺσ πολεμικούσ, ἡδὺν δ’ εἶναι δοκεῖν μετὰ φοβερότητοσ· γέροντοσ δὲ πρὸσ μὲν πόνουσ τοὺσ ἀναγκαίουσ ἱκανόν, ἄλυπον δὲ διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν ὧν τὸ γῆρασ λωβᾶται. ἰσχὺσ δ’ ἐστὶ μὲν δύναμισ τοῦ κινεῖν ἕτερον ὡσ βούλεται, ἀνάγκη δὲ κινεῖν ἕτερον ἢ ἕλκοντα ἢ ὠθοῦντα ἢ αἴροντα ἢ πιέζοντα ἢ συνθλίβοντα, ὥστε ὁ ἰσχυρὸσ ἢ πᾶσιν ἢ τούτων τισίν ἐστιν ἰσχυρόσ.

μεγέθουσ δὲ ἀρετὴ τὸ ὑπάρχειν κατὰ μῆκοσ καὶ βάθοσ καὶ πλάτοσ τῶν πολλῶν τοσούτῳ μείζον’ ὥστε μὴ βραδυτέρασ ποιεῖν τὰσ κινήσεισ διὰ τὴν ὑπερβολήν.

ἀγωνιστικὴ δὲ σώματοσ ἀρετὴ σύγκειται ἐκ μεγέθουσ καὶ ἰσχύοσ καὶ τάχουσ καὶ γὰρ ὁ ταχὺσ ἰσχυρόσ ἐστιν·

ὁ γὰρ δυνάμενοσ τὰ σκέλη ῥιπτεῖν πωσ καὶ κινεῖν ταχὺ καὶ πόρρω δρομικόσ, ὁ δὲ θλίβειν καὶ κατέχειν παλαιστικόσ, ὁ δὲ ὦσαι τῇ πληγῇ πυκτικόσ, ὁ δ’ ἀμφοτέροισ τούτοισ παγκρατιαστικόσ, ὁ δὲ πᾶσι πένταθλοσ. εὐγηρία δ’ ἐστὶ βραδυτὴσ γήρωσ μετ’ ἀλυπίασ·

οὔτε γὰρ εἰ ταχὺ γηράσκει, εὔγηρωσ, οὔτ’ εἰ μόγισ μὲν λυπηρῶσ δέ. ἔστιν δὲ καὶ ἐκ τῶν τοῦ σώματοσ ἀρετῶν καὶ <ἐκ> τύχησ· μὴ ἄνοσοσ γὰρ ὢν μηδὲ ἰσχυρὸσ οὐκ ἔσται ἀπαθὴσ οὐδ’ ἄλυποσ, καὶ πολυχρόνιοσ οὐκ ἄνευ τύχησ διαμείνειεν ἄν. ἔστιν δέ τισ καὶ χωρὶσ ἰσχύοσ καὶ ὑγιείασ ἄλλη δύναμισ μακροβιότητοσ· πολλοὶ γὰρ ἄνευ τῶν τοῦ σώματοσ ἀρετῶν μακρόβιοί εἰσιν· ἀλλ’ οὐδὲν ἡ ἀκριβολογία χρήσιμοσ ἡ περὶ τούτων εἰσ τὰ νῦν. πολυφιλία δὲ καὶ χρηστοφιλία οὐκ ἄδηλα, τοῦ φίλου ὡρισμένου, ὅτι ἔστιν ὁ τοιοῦτοσ φίλοσ ὅστισ ἃ οἰέται ἀγαθὰ εἶναι ἐκείνῳ, πρακτικόσ ἐστιν αὐτῶν δι’ ἐκεῖνον.

ᾧ δὴ πολλοὶ τοιοῦτοι, πολύφιλοσ, ᾧ δὲ καὶ ἐπιεικεῖσ ἄνδρεσ, χρηστόφιλοσ. εὐτυχία δέ ἐστιν, ὧν ἡ τύχη ἀγαθῶν αἰτία, ταῦτα γίγνεσθαι καὶ ὑπάρχειν ἢ πάντα ἢ τὰ πλεῖστα ἢ τὰ μέγιστα.

αἰτία δ’ ἐστὶν ἡ τύχη ἐνίων μὲν καὶ ὧν αἱ τέχναι, πολλῶν δὲ καὶ ἀτέχνων, οἱο͂ν ὅσων ἡ φύσισ ἐνδέχεται δὲ καὶ παρὰ φύσιν εἶναι· ὑγιείασ μὲν γὰρ τέχνη αἰτία, κάλλουσ δὲ καὶ μεγέθουσ φύσισ. ὅλωσ δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ἀγαθῶν ἐστιν ἀπὸ τύχησ ἐφ’ οἷσ ἐστιν ὁ φθόνοσ. ἔστιν δὲ καὶ τῶν παρὰ λόγον ἀγαθῶν αἰτία τύχη, οἱο͂ν εἰ οἱ ἄλλοι ἀδελφοὶ αἰσχροί, ὁ δὲ καλόσ, ἢ οἱ ἄλλοι μὴ εἶδον τὸν θησαυρόν, ὁ δ’ εὑρ͂εν, ἢ εἰ τοῦ πλησίον ἔτυχεν τὸ βέλοσ, τούτου δὲ μή, ἢ εἰ μὴ ἦλθε μόνοσ, ἀεὶ φοιτῶν, οἱ δὲ ἅπαξ ἐλθόντεσ διεφθάρησαν· πάντα γὰρ τὰ τοιαῦτα εὐτυχήματα δοκεῖ εἶναι. περὶ δὲ ἀρετῆσ ἐπείπερ οἰκειότατοσ ὁ περὶ τοὺσ ἐπαίνουσ τόποσ, ὅταν περὶ ἐπαίνου ποιώμεθα τὸν λόγον, τότε διοριστέον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 5

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION