헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί1́02́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 2)

ἔστω δὴ ἡ ῥητορικὴ δύναμισ περὶ ἕκαστον τοῦ θεωρῆσαι τὸ ἐνδεχόμενον πιθανόν. τοῦτο γὰρ οὐδεμιᾶσ ἑτέρασ ἐστὶ τέχνησ ἔργον· τῶν γὰρ ἄλλων ἑκάστη περὶ τὸ αὑτῇ ὑποκείμενόν ἐστιν διδασκαλικὴ καὶ πειστική, οἱο͂ν ἰατρικὴ περὶ ὑγιεινῶν καὶ νοσερῶν, καὶ γεωμετρία περὶ τὰ συμβεβηκότα πάθη τοῖσ μεγέθεσι, καὶ ἀριθμητικὴ περὶ ἀριθμῶν, ὁμοίωσ δὲ καὶ αἱ λοιπαὶ τῶν τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν· ἡ δὲ ῥητορικὴ περὶ τοῦ δοθέντοσ ὡσ εἰπεῖν δοκεῖ δύνασθαι θεωρεῖν τὸ πιθανόν, διὸ καί φαμεν αὐτὴν οὐ περί τι γένοσ ἴδιον ἀφωρισμένον ἔχειν τὸ τεχνικόν. τῶν δὲ πίστεων αἱ μὲν ἄτεχνοί εἰσιν αἱ δ’ ἔντεχνοι.

ἄτεχνα δὲ λέγω ὅσα μὴ δι’ ἡμῶν πεπόρισται ἀλλὰ προϋπῆρχεν, οἱο͂ν μάρτυρεσ βάσανοι συγγραφαὶ καὶ ὅσα τοιαῦτα, ἔντεχνα δὲ ὅσα διὰ τῆσ μεθόδου καὶ δι’ ἡμῶν κατασκευασθῆναι δυνατόν, ὥστε δεῖ τούτων τοῖσ μὲν χρήσασθαι, τὰ δὲ εὑρεῖν. τῶν δὲ διὰ τοῦ λόγου ποριζομένων πίστεων τρία εἴδη ἔστιν·

αἱ μὲν γάρ εἰσιν ἐν τῷ ἤθει τοῦ λέγοντοσ, αἱ δὲ ἐν τῷ τὸν ἀκροατὴν διαθεῖναί πωσ, αἱ δὲ ἐν αὐτῷ τῷ λόγῳ διὰ τοῦ δεικνύναι ἢ φαίνεσθαι δεικνύναι. διὰ μὲν οὖν τοῦ ἤθουσ, ὅταν οὕτω λεχθῇ ὁ λόγοσ ὥστε ἀξιόπιστον ποιῆσαι τὸν λέγοντα·

τοῖσ γὰρ ἐπιεικέσι πιστεύομεν μᾶλλον καὶ θᾶττον, περὶ πάντων μὲν ἁπλῶσ, ἐν οἷσ δὲ τὸ ἀκριβὲσ μὴ ἔστιν ἀλλὰ τὸ ἀμφιδοξεῖν, καὶ παντελῶσ. δεῖ δὲ καὶ τοῦτο συμβαίνειν διὰ τοῦ λόγου, ἀλλὰ μὴ διὰ τοῦ προδεδοξάσθαι ποιόν τινα εἶναι τὸν λέγοντα· οὐ γάρ, ὥσπερ ἔνιοι τῶν τεχνολογούντων, <οὐ> τίθεμεν ἐν τῇ τέχνῃ καὶ τὴν ἐπιείκειαν τοῦ λέγοντοσ, ὡσ οὐδὲν συμβαλλομένην πρὸσ τὸ πιθανόν, ἀλλὰ σχεδὸν ὡσ εἰπεῖν κυριωτάτην ἔχει πίστιν τὸ ἦθοσ. διὰ δὲ τῶν ἀκροατῶν, ὅταν εἰσ πάθοσ ὑπὸ τοῦ λόγου προαχθῶσιν·

οὐ γὰρ ὁμοίωσ ἀποδίδομεν τὰσ κρίσεισ λυπούμενοι καὶ χαίροντεσ, ἢ φιλοῦντεσ καὶ μισοῦντεσ· πρὸσ ὃ καὶ μόνον πειρᾶσθαί φαμεν πραγματεύεσθαι τοὺσ νῦν τεχνολογοῦντασ. περὶ μὲν οὖν τούτων δηλωθήσεται καθ’ ἕκαστον, ὅταν περὶ τῶν παθῶν λέγωμεν, διὰ δὲ τοῦ λόγου πιστεύουσιν, ὅταν ἀληθὲσ ἢ φαινόμενον δείξωμεν ἐκ τῶν περὶ ἕκαστα πιθανῶν.

ἐπεὶ δ’ αἱ πίστεισ διὰ τούτων εἰσί, φανερὸν ὅτι ταύτασ ἐστὶ λαβεῖν τοῦ συλλογίσασθαι δυναμένου καὶ τοῦ θεωρῆσαι περὶ τὰ ἤθη καὶ περὶ τὰσ ἀρετὰσ καὶ τρίτον τοῦ περὶ τὰ πάθη, τί τε ἕκαστόν ἐστιν τῶν παθῶν καὶ ποῖόν τι, καὶ ἐκ τίνων ἐγγίνεται καὶ πῶσ, ὥστε συμβαίνει τὴν ῥητορικὴν οἱο͂ν παραφυέσ τι τῆσ διαλεκτικῆσ εἶναι καὶ τῆσ περὶ τὰ ἤθη πραγματείασ, ἣν δίκαιόν ἐστι προσαγορεύειν πολιτικήν.

διὸ καὶ ὑποδύεται ὑπὸ τὸ σχῆμα τὸ τῆσ πολιτικῆσ ἡ ῥητορικὴ καὶ οἱ ἀντιποιούμενοι ταύτησ τὰ μὲν δι’ ἀπαιδευσίαν, τὰ δὲ δι’ ἀλαζονείαν, τὰ δὲ καὶ δι’ ἄλλασ αἰτίασ ἀνθρωπικάσ· ἔστι γὰρ μόριόν τι τῆσ διαλεκτικῆσ καὶ ὁμοίωμα, καθάπερ καὶ ἀρχόμενοι εἴπομεν· περὶ οὐδενὸσ γὰρ ὡρισμένου οὐδετέρα αὐτῶν ἐστιν ἐπιστήμη πῶσ ἔχει, ἀλλὰ δυνάμεισ τινὲσ τοῦ πορίσαι λόγουσ. περὶ μὲν οὖν τῆσ δυνάμεωσ αὐτῶν, καὶ πῶσ ἔχουσι πρὸσ ἀλλήλασ, εἴρηται σχεδὸν ἱκανῶσ·

τῶν δὲ διὰ τοῦ δεικνύναι ἢ φαίνεσθαι δεικνύναι, καθάπερ καὶ ἐν τοῖσ διαλεκτικοῖσ τὸ μὲν ἐπαγωγή ἐστιν, τὸ δὲ συλλογισμόσ, τὸ δὲ φαινόμενοσ συλλογισμόσ, καὶ ἐνταῦθα ὁμοίωσ· ἔστιν γὰρ τὸ μὲν παράδειγμα ἐπαγωγή, τὸ δ’ ἐνθύμημα συλλογισμόσ, τὸ δὲ φαινόμενον ἐνθύμημα φαινόμενοσ συλλογισμόσ. καλῶ δ’ ἐνθύμημα μὲν ῥητορικὸν συλλογισμόν, παράδειγμα δὲ ἐπαγωγὴν ῥητορικήν. πάντεσ δὲ τὰσ πίστεισ ποιοῦνται διὰ τοῦ δεικνύναι ἢ παραδείγματα λέγοντεσ ἢ ἐνθυμήματα, καὶ παρὰ ταῦτα οὐδέν· ὥστ’ εἴπερ καὶ ὅλωσ ἀνάγκη ἢ συλλογιζόμενον ἢ ἐπάγοντα δεικνύναι ὁτιοῦν ἢ ὁντινοῦν δῆλον δ’ ἡμῖν τοῦτο ἐκ τῶν Ἀναλυτικῶν, ἀναγκαῖον ἑκάτερον αὐτῶν ἑκατέρῳ τούτων τὸ αὐτὸ εἶναι. τίσ δ’ ἐστὶν διαφορὰ παραδείγματοσ καὶ ἐνθυμήματοσ, φανερὸν ἐκ τῶν Τοπικῶν ἐκεῖ γὰρ περὶ συλλογισμοῦ καὶ ἐπαγωγῆσ εἴρηται πρότερον, ὅτι τὸ μὲν ἐπὶ πολλῶν καὶ ὁμοίων δείκνυσθαι ὅτι οὕτωσ ἔχει ἐκεῖ μὲν ἐπαγωγή ἐστιν ἐνταῦθα δὲ παράδειγμα, τὸ δὲ τινῶν ὄντων ἕτερόν τι διὰ ταῦτα συμβαίνειν παρὰ ταῦτα τῷ ταῦτα εἶναι ἢ καθόλου ἢ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ ἐκεῖ μὲν συλλογισμὸσ ἐνταῦθα δὲ ἐνθύμημα καλεῖται.

φανερὸν δὲ καὶ ὅτι ἑκάτερον ἔχει ἀγαθὸν τὸ εἶδοσ τῆσ ῥητορείασ·

καθάπερ γὰρ καὶ ἐν τοῖσ μεθοδικοῖσ εἴρηται, καὶ ἐν τούτοισ ὁμοίωσ ἔχει· εἰσὶν γὰρ αἱ μὲν παραδειγματώδεισ ῥητορεῖαι αἱ δὲ ἐνθυμηματικαί, καὶ ῥήτορεσ ὁμοίωσ οἱ μὲν παραδειγματώδεισ οἱ δὲ ἐνθυμηματικοί. πιθανοὶ μὲν οὖν οὐχ ἧττον οἱ λόγοι οἱ διὰ τῶν παραδειγμάτων, θορυβοῦνται δὲ μᾶλλον οἱ ἐνθυμηματικοί· τὴν δ’ αἰτίαν αὐτῶν, καὶ πῶσ ἑκατέρῳ χρηστέον, ἐροῦμεν ὕστερον·

νῦν δὲ περὶ αὐτῶν τούτων μᾶλλον διορίσωμεν καθαρῶσ. ἐπεὶ γὰρ τὸ πιθανὸν τινὶ πιθανόν ἐστι, καὶ τὸ μὲν εὐθὺσ ὑπάρχει δι’ αὑτὸ πιθανὸν καὶ πιστὸν τὸ δὲ τῷ δείκνυσθαι δοκεῖν διὰ τοιούτων, οὐδεμία δὲ τέχνη σκοπεῖ τὸ καθ’ ἕκαστον, οἱο͂ν ἡ ἰατρικὴ τί Σωκράτει τὸ ὑγιεινόν ἐστιν ἢ Καλλίᾳ, ἀλλὰ τί τῷ τοιῷδε ἢ τοῖσ τοιοῖσδε τοῦτο γὰρ ἔντεχνον, τὸ δὲ καθ’ ἕκαστον ἄπειρον καὶ οὐκ ἐπιστητόν, οὐδὲ ἡ ῥητορικὴ τὸ καθ’ ἕκαστον ἔνδοξον θεωρήσει, οἱο͂ν Σωκράτει ἢ Ἱππίᾳ, ἀλλὰ τὸ τοιοισδί, καθάπερ καὶ ἡ διαλεκτική. καὶ γὰρ ἐκείνη συλλογίζεται οὐκ ἐξ ὧν ἔτυχεν φαίνεται γὰρ ἄττα καὶ τοῖσ παραληροῦσιν, ἀλλ’ ἐκείνη μὲν ἐκ τῶν λόγου δεομένων, ἡ δὲ ῥητορικὴ ἐκ τῶν ἤδη βουλεύεσθαι εἰωθότων. ἔστιν δὲ τὸ ἔργον αὐτῆσ περί τε τοιούτων περὶ ὧν βουλευόμεθα καὶ τέχνασ μὴ ἔχομεν, καὶ ἐν τοῖσ τοιούτοισ ἀκροαταῖσ οἳ οὐ δύνανται διὰ πολλῶν συνορᾶν οὐδὲ λογίζεσθαι πόρρωθεν.

βουλευόμεθα δὲ περὶ τῶν φαινομένων ἐνδέχεσθαι ἀμφοτέρωσ ἔχειν· περὶ γὰρ τῶν ἀδυνάτων ἄλλωσ ἢ γενέσθαι ἢ ἔσεσθαι ἢ ἔχειν οὐδεὶσ βουλεύεται οὕτωσ ὑπολαμβάνων· οὐδὲν γὰρ πλέον. ἐνδέχεται δὲ συλλογίζεσθαι καὶ συνάγειν τὰ μὲν ἐκ συλλελογισμένων πρότερον, τὰ δ’ ἐξ ἀσυλλογίστων μέν, δεομένων δὲ συλλογισμοῦ διὰ τὸ μὴ εἶναι ἔνδοξα, ἀνάγκη δὲ τούτων τὸ μὲν μὴ εἶναι εὐεπακολούθητον διὰ τὸ μῆκοσ ὁ γὰρ κριτὴσ ὑπόκειται εἶναι ἁπλοῦσ, τὰ δὲ μὴ πιθανὰ διὰ τὸ μὴ ἐξ ὁμολογουμένων εἶναι μηδ’ ἐνδόξων, ὥστ’ ἀναγκαῖον τό τε ἐνθύμημα εἶναι καὶ τὸ παράδειγμα περί τε τῶν ἐνδεχομένων ὡσ τὰ πολλὰ ἔχειν ἄλλωσ, τὸ μὲν παράδειγμα ἐπαγωγὴν τὸ δ’ ἐνθύμημα συλλογισμόν, καὶ ἐξ ὀλίγων τε καὶ πολλάκισ ἐλαττόνων ἢ ἐξ ὧν ὁ πρῶτοσ συλλογισμόσ·

ἐὰν γὰρ ᾖ τι τούτων γνώριμον, οὐδὲ δεῖ λέγειν· αὐτὸσ γὰρ τοῦτο προστίθησιν ὁ ἀκροατήσ, οἱο͂ν ὅτι Δωριεὺσ στεφανίτην ἀγῶνα νενίκηκεν· ἱκανὸν γὰρ εἰπεῖν ὅτι Ὀλύμπια νενίκηκεν, τὸ δ’ ὅτι στεφανίτησ τὰ Ὀλύμπια οὐδὲ δεῖ προσθεῖναι· γιγνώσκουσι γὰρ πάντεσ. ἐπεὶ δ’ ἐστὶν ὀλίγα μὲν τῶν ἀναγκαίων ἐξ ὧν οἱ ῥητορικοὶ συλλογισμοί εἰσι τὰ γὰρ πολλὰ περὶ ὧν αἱ κρίσεισ καὶ αἱ σκέψεισ ἐνδέχεται καὶ ἄλλωσ ἔχειν·

περὶ ὧν μὲν γὰρ πράττουσι βουλεύονται καὶ σκοποῦσι, τὰ δὲ πραττόμενα πάντα τοιούτου γένουσ ἐστί, καὶ οὐδὲν ὡσ ἔποσ εἰπεῖν ἐξ ἀνάγκησ τούτων, τὰ δ’ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ συμβαίνοντα καὶ ἐνδεχόμενα ἐκ τοιούτων ἀνάγκη ἑτέρων συλλογίζεσθαι, τὰ δ’ ἀναγκαῖα ἐξ ἀναγκαίων· δῆλον δ’ ἡμῖν καὶ τοῦτο ἐκ τῶν Ἀναλυτικῶν, φανερὸν ὅτι ἐξ ὧν τὰ ἐνθυμήματα λέγεται, τὰ μὲν ἀναγκαῖα ἔσται, τὰ δὲ πλεῖστα ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ, τὰ δ’ ἐνθυμήματα ἐξ εἰκότων καὶ ἐκ σημείων, ὥστε ἀνάγκη τούτων ἑκάτερον ἑκατέρῳ ταὐτὸ εἶναι. τὸ μὲν γὰρ εἰκόσ ἐστι τὸ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ γινόμενον, οὐχ ἁπλῶσ δὲ καθάπερ ὁρίζονταί τινεσ, ἀλλὰ τὸ περὶ τὰ ἐνδεχόμενα ἄλλωσ ἔχειν, οὕτωσ ἔχον πρὸσ ἐκεῖνο πρὸσ ὃ εἰκὸσ ὡσ τὸ καθόλου πρὸσ τὸ κατὰ μέροσ·

τῶν δὲ σημείων τὸ μὲν οὕτωσ ἔχει ὡσ τῶν καθ’ ἕκαστόν τι πρὸσ τὸ καθόλου, τὸ δὲ ὡσ τῶν καθόλου τι πρὸσ τὸ κατὰ μέροσ.

τούτων δὲ τὸ μὲν ἀναγκαῖον τεκμήριον, τὸ δὲ μὴ ἀναγκαῖον ἀνώνυμόν ἐστι κατὰ τὴν διαφοράν. ἀναγκαῖα μὲν οὖν λέγω ἐξ ὧν γίνεται συλλογισμόσ·

διὸ καὶ τεκμήριον τὸ τοιοῦτον τῶν σημείων ἐστίν· ὅταν γὰρ μὴ ἐνδέχεσθαι οἰώνται λῦσαι τὸ λεχθέν, τότε φέρειν οἰόνται τεκμήριον ὡσ δεδειγμένον καὶ πεπερασμένον· τὸ γὰρ τέκμαρ καὶ πέρασ ταὐτόν ἐστι κατὰ τὴν ἀρχαίαν γλῶτταν. ἔστιν δὲ τῶν σημείων τὸ μὲν ὡσ τὸ καθ’ ἕκαστον πρὸσ τὸ καθόλου ὧδε, οἱο͂ν εἴ τισ εἴπειεν σημεῖον εἶναι ὅτι οἱ σοφοὶ δίκαιοι, Σωκράτησ γὰρ σοφὸσ ἦν καὶ δίκαιοσ.

τοῦτο μὲν οὖν σημεῖον, λυτὸν δέ, κἂν ἀληθὲσ ᾖ τὸ εἰρημένον ἀσυλλόγιστον γὰρ, τὸ δέ, οἱο͂ν εἴ τισ εἴπειεν σημεῖον ὅτι νοσεῖ, πυρέττει γάρ, ἢ τέτοκεν, ὅτι γάλα ἔχει, ἀναγκαῖον. ὅπερ τῶν σημείων τεκμήριον μόνον ἐστίν· μόνον γάρ, ἂν ἀληθὲσ ᾖ, ἄλυτόν ἐστιν. τὸ δὲ ὡσ τὸ καθόλου πρὸσ τὸ κατὰ μέροσ ἔχον, οἱο͂ν εἴ τισ εἴπειεν ὅτι πυρέττει σημεῖον εἶναι, πυκνὸν γὰρ ἀναπνεῖ. λυτὸν δὲ καὶ τοῦτο, κἂν ἀληθὲσ ᾖ· ἐνδέχεται γὰρ καὶ μὴ πυρέττοντα πνευστιᾶν. τί μὲν οὖν εἰκόσ ἐστι καὶ τί σημεῖον καὶ τεκμήριον, καὶ τί διαφέρουσιν, εἴρηται μὲν καὶ νῦν, μᾶλλον δὲ φανερῶσ καὶ περὶ τούτων, καὶ διὰ τίν’ αἰτίαν τὰ μὲν ἀσυλλόγιστά ἐστι τὰ δὲ συλλελογισμένα, ἐν τοῖσ Ἀναλυτικοῖσ διώρισται περὶ αὐτῶν. παράδειγμα δὲ ὅτι μέν ἐστιν ἐπαγωγὴ καὶ περὶ ποῖα ἐπαγωγή, εἴρηται·

ἔστι δὲ οὔτε ὡσ μέροσ πρὸσ ὅλον οὔθ’ ὡσ ὅλον πρὸσ μέροσ οὔθ’ ὡσ ὅλον πρὸσ ὅλον, ἀλλ’ ὡσ μέροσ πρὸσ μέροσ, ὅμοιον πρὸσ ὅμοιον ‐ ὅταν ἄμφω μὲν ᾖ ὑπὸ τὸ αὐτὸ γένοσ, γνωριμώτερον δὲ θάτερον ᾖ θατέρου, παράδειγμά ἐστιν· οἱο͂ν ὅτι ἐπεβούλευε τυραννίδι Διονύσιοσ αἰτῶν τὴν φυλακήν· καὶ γὰρ Πεισίστρατοσ πρότερον ἐπιβουλεύων ᾔτει φυλακὴν καὶ λαβὼν ἐτυράννησε, καὶ Θεαγένησ ἐν Μεγάροισ· καὶ ἄλλοι ὅσουσ ἴσασι, παράδειγμα πάντεσ γίγνονται τοῦ Διονυσίου, ὃν οὐκ ἴσασίν πω εἰ διὰ τοῦτο αἰτεῖ. πάντα δὲ ταῦτα ὑπὸ τὸ αὐτὸ καθόλου, ὅτι ὁ ἐπιβουλεύων τυραννίδι φυλακὴν αἰτεῖ. ἐξ ὧν μὲν οὖν λέγονται αἱ δοκοῦσαι εἶναι πίστεισ ἀποδεικτικαί, εἴρηται. τῶν δὲ ἐνθυμημάτων μεγίστη διαφορὰ καὶ μάλιστα λεληθυῖα σχεδὸν παρὰ πᾶσίν ἐστιν ἥπερ καὶ περὶ τὴν διαλεκτικὴν μέθοδον τῶν συλλογισμῶν·

τὰ μὲν γὰρ αὐτῶν ἐστι κατὰ τὴν ῥητορικὴν ὥσπερ καὶ κατὰ τὴν διαλεκτικὴν μέθοδον τῶν συλλογισμῶν, τὰ δὲ κατ’ ἄλλασ τέχνασ καὶ δυνάμεισ, τὰσ μὲν οὔσασ τὰσ δ’ οὔπω κατειλημμένασ· διὸ καὶ λανθάνουσίν τε τοὺσ ἀκροατὰσ καὶ μᾶλλον ἁπτόμενοι κατὰ τρόπον μεταβαίνουσιν ἐξ αὐτῶν. μᾶλλον δὲ σαφὲσ ἔσται τὸ λεγόμενον διὰ πλειόνων ῥηθέν. λέγω γὰρ διαλεκτικούσ τε καὶ ῥητορικοὺσ συλλογισμοὺσ εἶναι περὶ ὧν τοὺσ τόπουσ λέγομεν·

ἂν γὰρ ἐντύχῃ ἀρχαῖσ, οὐκέτι διαλεκτικὴ οὐδὲ ῥητορικὴ ἀλλ’ ἐκείνη ἔσται ἧσ ἔχει τὰσ ἀρχάσ. οὗτοι δ’ εἰσὶν οἱ κοινοὶ περὶ δικαίων καὶ φυσικῶν καὶ περὶ πολιτικῶν καὶ περὶ πολλῶν διαφερόντων εἴδει, οἱο͂ν ὁ τοῦ μᾶλλον καὶ ἧττον τόποσ· οὐδὲν γὰρ μᾶλλον ἔσται ἐκ τούτου συλλογίσασθαι ἢ ἐνθύμημα εἰπεῖν περὶ δικαίων ἢ περὶ φυσικῶν ἢ περὶ ὁτουοῦν· καίτοι ταῦτα εἴδει διαφέρει. ἴδια δὲ ὅσα ἐκ τῶν περὶ ἕκαστον εἶδοσ καὶ γένοσ προτάσεών ἐστιν, οἱο͂ν περὶ φυσικῶν εἰσι προτάσεισ ἐξ ὧν οὔτε ἐνθύμημα οὔτε συλλογισμὸσ ἔστι περὶ τῶν ἠθικῶν, καὶ περὶ τούτων ἄλλαι ἐξ ὧν οὐκ ἔσται περὶ τῶν φυσικῶν· ὁμοίωσ δὲ τοῦτ’ ἔχει ἐπὶ πάντων. κἀκεῖνα μὲν οὐ ποιήσει περὶ οὐδὲν γένοσ ἔμφρονα· περὶ οὐδὲν γὰρ ὑποκείμενόν ἐστιν· ταῦτα δὲ ὅσῳ τισ ἂν βέλτιον ἐκλέγηται τὰσ προτάσεισ, λήσει ποιήσασ ἄλλην ἐπιστήμην τῆσ διαλεκτικῆσ καὶ ῥητορικῆσ· ἔστι δὲ τὰ πλεῖστα τῶν ἐνθυμημάτων ἐκ τούτων τῶν εἰδῶν λεγόμενα, τῶν κατὰ μέροσ καὶ ἰδίων, ἐκ δὲ τῶν κοινῶν ἐλάττω.

καθάπερ οὖν καὶ ἐν τοῖσ Τοπικοῖσ, καὶ ἐνταῦθα διαιρετέον τῶν ἐνθυμημάτων τά τε εἴδη καὶ τοὺσ τόπουσ ἐξ ὧν ληπτέον. λέγω δ’ εἴδη μὲν τὰσ καθ’ ἕκαστον γένοσ ἰδίασ προτάσεισ, τόπουσ δὲ τοὺσ κοινοὺσ ὁμοίωσ πάντων. πρότερον οὖν εἴπωμεν περὶ τῶν εἰδῶν· πρῶτον δὲ λάβωμεν τὰ γένη τῆσ ῥητορικῆσ, ὅπωσ διελόμενοι πόσα ἐστίν, περὶ τούτων χωρὶσ λαμβάνωμεν τὰ στοιχεῖα καὶ τὰσ προτάσεισ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 2

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION