헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί5́14́

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 14)

Πομπήιοσ δ’ ἐκ μὲν Σικελίασ ἄκρᾳ Λακινίᾳ προσέσχε καὶ τὸ ἱερὸν τῆσ Ἥρασ πλουτοῦν ἀναθήμασιν ἐσύλησε, φεύγων ἐσ Ἀντώνιον· τάσ τε ναῦσ ἐπεσκεύαζε καὶ τὸν ἐν αὐταῖσ στρατὸν ἐγύμναζεν, ὑποκρινόμενοσ ἢ δεδιέναι Καίσαρα ἢ Ἀντωνίῳ τάδε παρασκευάζειν. ἐσ δὲ Μιτυλήνην καταχθεὶσ διέτριβεν, ἔνθα αὐτὸν ἔτι παῖδα μετὰ τῆσ μητρὸσ ὑπεξέθετο ὁ πατήρ, Γαϊῴ Καίσαρι πολεμῶν, καὶ ἡττηθεὶσ ἀνέλαβεν. Ἀντωνίου δὲ πολεμοῦντοσ ἐν Μηδίᾳ Μήδοισ τε καὶ Παρθυαίοισ, γνώμην ὁ Πομπήιοσ ἐποιεῖτο ἑαυτὸν ἐπανελθόντι ἐπιτρέψαι. ἐπεὶ δ’ ἐπύθετο ἡσσῆσθαι Ἀντώνιον καὶ τὸ συμβὰν ἡ φήμη μειζόνωσ μετέφερεν, αὖθισ ἦν ἐν ἐλπίσιν ὡσ ἢ διαδεξόμενοσ Ἀντώνιον, εἰ τέθνηκεν, ἢ μεριούμενοσ ἐπανελθόντι· ἐνθύμιόσ τέ οἱ συνεχὲσ ἦν Λαβιηνὸσ οὐ πρὸ πολλοῦ τὴν Ἀσίαν ἐπιδραμών. ὧδε δὲ ἔχοντι ἀγγέλλεται Ἀντώνιοσ εἰσ Ἀλεξάνδρειαν ἐπανελθών. καὶ τεχνάζων ἔτι ἐπ’ ἀμφότερα διεπρεσβεύετο πρὸσ αὐτόν, ἐπιτρέπων ἐκείνῳ καὶ φίλον εἶναι διδοὺσ καὶ σύμμαχον, ἔργῳ δὲ τὰ Ἀντωνίου κατασκεπτόμενοσ. ἔσ τε Θρᾴκην καὶ ἐσ τὸν Πόντον ἔπεμπεν ἑτέρουσ κρύφα πρὸσ τοὺσ ἑκατέρων δυνάστασ ἐπινοῶν, εἰ μὴ κρατεῖ τῶν ἐνθυμουμένων, διὰ τοῦ Πόντου φυγεῖν ἐσ Ἀρμενίαν. ἔπεμπε δὲ καὶ ἐσ Παρθυαίουσ, ἐλπίσασ ἐσ τὰ λοιπὰ τοῦ πολέμου τοῦ πρὸσ Ἀντώνιον αὐτοὺσ δέξεσθαι προθύμωσ στρατηγὸν Ῥωμαῖόν τε καὶ παῖδα Μάγνου μάλιστα. Ὁ δὲ Ἀντώνιοσ πυθόμενοσ μὲν εὐθὺσ ἀμφὶ τοῦ Πομπηίου, στρατηγὸν ἐπ’ αὐτῷ Τίτιον ᾕρητο καὶ ναῦσ καὶ στρατὸν ἐκ Συρίασ λαβόντα ἐκέλευε πολεμοῦντι μὲν τῷ Πομπηίῳ πολεμεῖν κατὰ κράτοσ, ἐπιτρέποντα δὲ αὑτὸν Ἀντωνίῳ μετὰ τιμῆσ ἄγειν.

ἐλθοῦσι δὲ τοῖσ πρέσβεσιν ἐχρημάτιζεν, ἀγγέλλουσιν οὕτωσ· "ἡμᾶσ Πομπήιοσ ἔπεμψεν οὐκ ἀπορῶν μὲν ἐσ Ἰβηρίαν, εἰ πολεμεῖν ἐγνώκει, διαπλεῦσαι, φίλην οὖσαν αὐτῷ πατρόθεν καὶ συλλαβοῦσαν ἔτι ὄντι νεωτέρῳ καὶ καλοῦσαν ἐπὶ ταῦτα καὶ νῦν, αἱρούμενοσ δὲ εἰρηνεύειν τε σὺν σοὶ καὶ πολεμεῖν, εἰ δεήσειεν, ὑπὸ σοί. καὶ τάδε οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλ’ ἔτι κρατῶν Σικελίασ καὶ τὴν Ἰταλίαν πορθῶν, ὅτε σοι τὴν σὴν μητέρα περισώσασ ἔπεμπε, προύτεινε. καὶ εἰ ἐδέξω, οὔτ’ ἂν ὁ Πομπήιοσ ἐξέπεσε Σικελίασ οὑ̓ γὰρ ἂν Καίσαρι τὰσ ναῦσ κατ’ αὐτοῦ παρέσχεσ̓, οὔτ’ ἂν σὺ ἥττησο ἐν Παρθυαίοισ, Καίσαρόσ σοι τὸν στρατὸν οὐ πέμψαντοσ, ὃν συνέθετο· ἐκράτεισ δ’ ἂν ἤδη πρὸσ οἷσ εἶχεσ καὶ τῆσ Ἰταλίασ. οὐ δεξάμενον δέ σε ταῦτα, ἐν καιρῷ τότε μάλιστ’ ἄν σοι γενόμενα, ἀξιοῖ καὶ νῦν μὴ πολλάκισ ὑπὸ Καίσαροσ ἐνεδρευθῆναι λόγοισ τε καὶ τῷ γενομένῳ κήδει, μνημονεύοντα, ὅτι Πομπηίῳ τε κηδεύων μετὰ συνθήκασ ἐπολέμησεν ἄνευ προφάσεωσ, καὶ Λέπιδον κοινωνὸν ὄντα τῆσ ἀρχῆσ τὸ μέροσ ἀφείλετο καὶ οὐδέτερα αὐτῶν ἐνείματό σοι. "Λοιπὸσ δ’ ἐσ τὴν περιπόθητον αὐτῷ μοναρχίαν σὺ νῦν ὑπολείπῃ·

ἤδη γάρ σοι καὶ ἐν χερσὶν ἦν, εἰ μὴ Πομπήιοσ ἔτι ἦν ἐν μέσῳ. καὶ τάδε εἰκὸσ μὲν καὶ σὲ προορᾶν ἐπὶ σεαυτοῦ, προφέρει δέ σοι καὶ Πομπήιοσ ὑπὸ εὐνοίασ, αἱρούμενοσ ἄνδρα ἄκακον καὶ μεγαλόφρονα ἀντὶ ὑπούλου τε καὶ δολεροῦ καὶ φιλοτέχνου. οὐδὲ ἐπιμέμφεταί σοι τῆσ δόσεωσ τῶν νεῶν, ἃσ ἐπ’ αὐτὸν Καίσαρι ἔδωκασ ὑπ’ ἀνάγκησ, ἀντιλαβεῖν στρατὸν ἐσ Παρθυαίουσ δεόμενοσ, ἀλλ’ ὑπομιμνήσκει, τὸν οὐ πεμφθέντα στρατὸν προφέρων. συνελόντι δὲ εἰπεῖν, Πομπήιοσ ἑαυτὸν ἐπιτρέπει σοι μετὰ τῶν νεῶν, ἃσ ἔτι ἔχει, καὶ τοῦ στρατοῦ, πιστοτάτου γε ὄντοσ αὐτῷ καὶ οὐδ’ ἐν τῇ φυγῇ καταλιπόντοσ, εἰρηνεύοντι μὲν μέγα κλέοσ, εἰ τὸν Μάγνου παῖδα περισῴζοισ, πολεμοῦντι δὲ μοῖραν ἱκανὴν ἐσ τὸν ἐσόμενον πόλεμον, ὅσον οὔπω παρόντα. Τοιαῦτα τῶν πρέσβεων εἰπόντων, ὁ Ἀντώνιοσ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῖσ ἐξέφερεν, ἃσ ἐντείλαιτο Τιτίὼ·

καὶ εἰ τῷ ὄντι ταῦτα φρονοίη Πομπήιοσ, ἥξειν αὐτὸν ἔφασκεν παραπεμπόμενον ὑπὸ Τιτίου. ἅμα δὲ ταῦτα ἐγίγνετο, καὶ οἱ πεμφθέντεσ ἐσ Παρθυαίουσ ὑπὸ τοῦ Πομπηίου ἐλήφθησαν ὑπὸ τῶν Ἀντωνίου στρατηγῶν καὶ ἐσ Ἀλεξάνδρειαν ἤχθησαν. καὶ ὁ Ἀντώνιοσ ἕκαστα μαθὼν ἐκάλει τοὺσ τοῦ Πομπηίου πρέσβεισ καὶ τοὺσ ληφθέντασ αὐτοῖσ ὑπεδείκνυεν. οἱ δὲ καὶ ὣσ παρῃτοῦντο νέον ἄνδρα ἐν συμφοραῖσ ἐσχάταισ ὑπὸ δέουσ, εἰ ἄρα μὴ προσοῖτο φιλίωσ αὐτὸν ὁ Ἀντώνιοσ, ἀναγκασθέντα καὶ τῶν ἀεὶ Ῥωμαίοισ ἐχθίστων ἀποπειρᾶσαι· δηλώσειν τ’ αὐτὸν αὐτίκα, ὅτε μάθοι τὰ Ἀντωνίου, μηδὲν ἔτι πείρασ ἢ μηχανῆσ δεόμενον. οἷσ ὁ Ἀντώνιοσ ἐπίστευσεν, ὢν καὶ τὰ ἄλλα αἰεὶ τὸ φρόνημα ἁπλοῦσ καὶ μέγασ καὶ ἄκακοσ. Ἐν τούτῳ δὲ Φούρνιοσ, ὁ τῆσ Ἀσίασ ἡγούμενοσ Ἀντωνίῳ, τὸν Πομπήιον ἐλθόντα μὲν καὶ ἀτρεμοῦντα ἐδέχετο, οὔτε κωλύειν ἀξιόμαχοσ ὢν οὔτε πω τὴν γνώμην εἰδὼσ τὴν Ἀντωνίου·

ἐσ δὲ τὸν Ἀχαιῶν λιμένα ἐπανελθὼν ἐσιτολόγει. γυμνάζοντα δὲ τὸν στρατὸν ὁρῶν κατέλεγέ τινασ ἐκ τῶν ὑπηκόων καὶ Αἠνόβαρβον ἄρχοντα γείτονοσ στρατοῦ καὶ Ἀμύνταν ἑτέρωθεν ἐκάλει κατὰ σπουδήν. συνελθόντων δ’ ὀξέωσ, ὁ Πομπήιοσ ἐμέμφετο, εἰ πολέμιον ἡγοῦνται τὸν πρέσβεισ ἐσ Ἀντώνιον ἀπεσταλκότα καὶ τὰ παρ’ ἐκείνου περιμένοντα. καὶ ταῦτα λέγων Αἠνόβαρβον ὅμωσ ἐπενόει συλλαβεῖν ἐκ προδοσίασ Κουρίου τινὸσ τῶν ἀμφὶ τὸν Αἠνόβαρβον, ἐλπίζων ἐσ ἀντίδοσιν αὑτοῦ μεγάλην ἕξειν μοῖραν Αἠνόβαρβον. γνωσθείσησ δ’ οὖν τῆσ προδοσίασ, Κούριοσ μὲν ἐν τοῖσ παροῦσι Ῥωμαίων ἐλεγχθεὶσ ἀπέθανε, Πομπήιοσ δὲ Θεόδωρον ἐξελεύθερον, ὃσ μόνοσ οἱ συνῄδει τὸ βούλευμα, ὡσ ἐξειπόντα ἔκτεινεν. οὐκέτι δὲ τοὺσ ἀμφὶ τὸν Φούρνιον λήσειν ἐλπίσασ, Λάμψακον ἐκ προδοσίασ κατέλαβεν, ἣ πολλοὺσ εἶχεν Ἰταλοὺσ ἐξ ἐποικίσεωσ Γαϊού Καίσαροσ, καὶ μισθοῖσ μεγάλοισ εὐθὺσ ἐστράτευε τοὺσ Ἰταλούσ. ἤδη δὲ ἔχων ἱππέασ τε διακοσίουσ καὶ πεζοὺσ τρία τέλη, ἐπεχείρησε Κυζίκῳ κατά τε γῆν καὶ διὰ θαλάσσησ. οἱ δὲ αὐτὸν ἑκατέρωθεν ἀπεκρούσαντο· καὶ γάρ τισ ἦν ἐν τῇ Κυζίκῳ στρατὸσ οὐ πολὺσ Ἀντωνίῳ, φύλακεσ τῶν ἐκεῖ τρεφομένων αὐτῷ μονομάχων. Φουρνίου δὲ οὐκ ἄρχοντοσ μὲν χειρῶν, ἀεὶ δ’ αὐτῷ παραστρατοπεδεύοντοσ σὺν ἱππεῦσι πολλοῖσ καὶ σιτολογεῖν οὐκ ἐῶντοσ οὐδὲ προσποιεῖσθαι τὰσ πόλεισ, ὁ Πομπήιοσ ἱππέασ οὐκ ἔχων ἐπεχείρησε τῷ τοῦ Φουρνίου στρατοπέδῳ κατὰ μέτωπον καὶ κατόπιν ἐκ περιόδου λαθών.

ὅθεν ὁ Φούρνιοσ ἐσ τὸν Πομπήιον ἐπεστραμμένοσ ὑπὸ τῶν ὄπισθεν ἐξεβλήθη τοῦ στρατοπέδου. καὶ φεύγοντασ αὐτοὺσ διὰ τοῦ Σκαμανδρίου πεδίου διώκων ὁ Πομπήιοσ ἔκτεινε πολλούσ· καὶ γὰρ ἦν τὸ πεδίον ὑγρὸν ἐξ ὄμβρων. οἱ δὲ περισωθέντεσ τότε μὲν ὑπεχώρουν, οὐκ ὄντεσ ἀξιόμαχοι. προσδεχομένων δὲ ἀπό τε Μυσίασ καὶ τῆσ Προποντίδοσ καὶ ἑτέρωθεν, οἳ πενόμενοι διὰ τὰσ συνεχεῖσ εἰσφορὰσ ἐμισθοφόρουν ἀσμένωσ τῷ Πομπηίῳ κατὰ δόξαν μάλιστα τῆσ ἐν Ἀχαιῶν λιμένι γενομένησ νίκησ, ἱππικοῦ δ’ ἀπορῶν ὁ Πομπήιοσ, καὶ παρ’ αὐτὸ βλαπτόμενοσ ἐν ταῖσ προνομαῖσ, ἐπύθετο ἴλην ἱππέων Ἰταλικὴν ἐσ Ἀντώνιον χωρεῖν, ὑπὸ Ὀκταουίασ χειμεριζούσησ ἐν Ἀθήναισ ἀπεσταλμένην· καὶ εὐθὺσ ἔπεμπέ τινασ ἐσ διαφθορὰν τῆσ ἴλησ μετὰ χρυσίου. Ἀλλὰ τούσδε μὲν ὁ τῆσ Μακεδονίασ ἡγούμενοσ Ἀντωνίῳ συνέλαβε καὶ τὸ χρυσίον τοῖσ ἱππεῦσι διένειμεν· ὁ δὲ Πομπήιοσ Νίκαιάν τε καὶ Νικομήδειαν καταλαβὼν ἐχρηματίζετο λαμπρῶσ, καὶ ἐσ μεγάλα ταχέωσ αὐτῷ πάντα ηὔξετο παρ’ ἐλπίδα.

Φουρνίῳ δὲ οὐ μακρὰν παραστρατοπεδεύοντι πρῶται μὲν ἧκον ἐκ Σικελίασ, ἦροσ ἀρχομένου, νῆεσ ἑβδομήκοντα, ὅσαι περιεσώθησαν ἐξ ὧν Ἀντώνιοσ ἐκεχρήκει κατὰ Πομπηίου Καίσαρι ̔μετὰ γὰρ τὸ Σικελικὸν ἔργον αὐτὰσ ὁ Καῖσαρ ἀπέλυσεν̓, ἧκεν δὲ καὶ ἐκ Συρίασ Τίτιοσ ἑτέραισ ἑκατὸν εἴκοσι ναυσὶ καὶ στρατῷ πολλῷ, καὶ κατῆραν ἅπαντεσ ἐσ Προκόννησον. δείσασ οὖν ὁ Πομπήιοσ τὰσ ναῦσ ἐνέπρησε καὶ τοὺσ ἐρέτασ ὥπλισεν, ὡσ ἄμεινον ὁμοῦ πᾶσι κατὰ τὴν γῆν συνοισόμενοσ. Κάσσιοσ δὲ ὁ Παρμήσιοσ καὶ Νασίδιοσ καὶ Σατορνῖνοσ καὶ Θέρμοσ καὶ Ἀντίστιοσ ὅσοι τε ἄλλοι τῶν ἀξιολόγων ἔτι τῷ Πομπηίῳ παρῆσαν φίλοι, καὶ ὁ τιμιώτατοσ αὐτῷ Φάννιοσ καὶ ὁ κηδεστὴσ αὐτοῦ Πομπηίου Λίβων ὡσ εἶδον αὐτὸν οὐδὲ Τιτίου παρόντοσ, ὅτῳ τὰ περὶ αὐτὸν Ἀντώνιοσ ἐπέτρεπε, παυόμενον τοῦ πρὸσ τὸν ἀμείνονα πολέμου, ἀπέγνωσαν αὐτοῦ καὶ πράξαντεσ ὑπὲρ ἑαυτῶν πίστιν ἐσ Ἀντώνιον μετῆλθον. Ὁ δ’ ἔρημοσ ὢν ἤδη φίλων ἐσ τὰ μεσόγαια τῆσ Βιθυνίασ ἀνεχώρει, λεγόμενοσ ἐσ Ἀρμενίουσ ἐπείγεσθαι.

καὶ αὐτόν, νυκτὸσ ἀναζεύξαντα ἀφανῶσ, ἐδίωκεν ὅ τε Φούρνιοσ καὶ ὁ Τίτιοσ, καὶ ἐπ’ ἐκείνοισ Ἀμύντασ. συντόνῳ δὲ δρόμῳ περὶ ἑσπέραν καταλαβόντεσ ἐστρατοπέδευσαν ἕκαστοσ ἐφ’ ἑαυτοῦ περὶ λόφῳ τινί, ἄνευ τάφρου καὶ χάρακοσ, ὡσ ἐν ἑσπέρᾳ καὶ κόπῳ. ὧδε δὲ αὐτοῖσ ἔχουσιν ὁ Πομπήιοσ νυκτὸσ ἐπέθετο πελτασταῖσ τρισχιλίοισ καὶ πολλοὺσ ἔκτεινεν εὐναζομένουσ ἔτι καὶ ἀναπηδῶντασ· οἱ δὲ καὶ γυμνοὶ πάμπαν αἰσχρῶσ ἔφευγον. καὶ δοκεῖ τότε ὁ Πομπήιοσ ἅπαντι τῷ στρατῷ νυκτὸσ ἐπελθὼν ἢ τῆσ γε τροπῆσ γενομένησ ἐπαγαγὼν τάχ’ ἂν αὐτῶν ἐντελῶσ ἐπικρατῆσαι. νῦν δ’ ὁ μὲν καὶ ταῦτα θεοῦ βλάπτοντοσ ὑπερεῖδε καὶ οὐδὲν ἐπ’ ἔργῳ τοιῷδε πλέον ἢ αὖθισ ἐσ τὸ μεσόγαιον ἐχώρει· οἱ δ’ ἁλισθέντεσ εἵποντο καὶ σιτολογοῦντα ἠνώχλουν, ἑώσ κινδυνεύων ὑπὸ τῆσ ἀπορίασ ἠξίωσεν ἐσ λόγουσ ἐλθεῖν Φουρνίῳ, φίλῳ τε Μάγνου γεγενομένῳ καὶ ἀξιώσει προύχοντι τῶν ἄλλων καὶ βεβαιοτέρῳ τὸν τρόπον. Ποταμὸν δ’ ἐν μέσῳ λαβὼν ἔλεγε μὲν, ὅτι πρεσβεύσαιτο πρὸσ Ἀντώνιον, ἐπετίθει δ’, ὅτι τροφῶν ἐν τοσούτῳ δεόμενοσ καὶ ἀμελούμενοσ ὑπὸ αὐτῶν, τάδε ἐργάσαιτο.

"ὑμεῖσ δὲ εἰ μὲν Ἀντωνίου γνώμῃ πολεμεῖτέ μοι, κακῶσ ὁ Ἀντώνιοσ ὑπὲρ ἑαυτοῦ βουλεύεται, τὸν ἐπιόντα πόλεμον οὐ προορῶν· εἰ δὲ τὴν Ἀντωνίου γνώμην φθάνετε, μαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ περιμεῖναι τὴν πρεσβείαν μου τὴν ἐσ Ἀντώνιον ἀπεσταλμένην ἢ λαβόντασ ἄγειν ἤδη πρὸσ αὐτόν. ἐπιτρέψω δ’ ἐμαυτὸν ἐγὼ σοὶ μόνῳ, Φούρνιε, τοσοῦτον ἐσ πίστιν αἰτήσασ, ὅτι με σῶον ἄξεισ ἐσ Ἀντώνιον· ὁ μὲν οὕτωσ εἶπεν, Ἀντωνίῳ τε θαρρῶν ὡσ ἀγαθῷ τὴν φύσιν καὶ μόνα τὰ ἐν μέσῳ δεδιώσ· ὁ δὲ Φούρνιοσ αὐτὸν οὕτωσ ἠμείψατο· "ἐπιτρέποντοσ μὲν ἦν ἑαυτὸν Ἀντωνίῳ χωρεῖν ἐσ αὐτὸν ἐξ ἀρχῆσ ἢ περιμένειν ἀτρεμοῦντα ἐν Μιτυλήνῃ τὰσ ἀποκρίσεισ, πολεμοῦντοσ δέ, ἃ πεποίηκασ ἅπαντα· τί γὰρ αὐτὰ δεῖ πρὸσ εἰδότα λέγειν; εἰ δὲ νῦν μετέγνωκασ, μὴ συγκρούειν μὲν ἡμᾶσ τοὺσ στρατηγοὺσ ἐσ ἀλλήλουσ, Τιτίῳ δὲ σαυτὸν ἐπιτρέπειν· Τιτίῳ γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ περὶ σὲ ὑπὸ Ἀντωνίου· καὶ πίστιν, ἣν αἰτεῖσ παρ’ ἡμῶν, ἔνι σοι καὶ Τίτιον αἰτεῖν. κεκέλευσται δ’ ὑπὸ Ἀντωνίου πολεμοῦντα μέν σε κατακανεῖν, ἐγχειρίζοντα δὲ πέμπειν ἐσ αὐτὸν ἐντίμωσ. Ὁ δὲ Πομπήιοσ Τιτίῳ μὲν ἀχαριστίασ ὠργίζετο, τὸν πόλεμον τόνδε ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν πρὸσ αὐτόν·

ἁλόντα γὰρ αὐτὸν αἰχμάλωτον περισεσώκει. ἐπὶ δὲ τῇ ὀργῇ καὶ ἠδόξει, Πομπήιοσ ὤν, ἐπὶ Τιτίῳ γενέσθαι, οὐκ ἐπιφανεῖ πάνυ ἀνδρί, καὶ ὑπώπτευεν αὐτὸν ὡσ οὐ βέβαιον ἔσ τε τὸν τρόπον ὑπονοῶν καί τινα συγγινώσκων ἐσ αὐτὸν ὕβριν παλαιὰν πρὸ τῆσ εὐεργεσίασ. Φουρνίῳ δ’ αὖθισ ἑαυτὸν ἐπέτρεπε καὶ δέξασθαι παρεκάλει. ὡσ δ’ οὐκ ἔπειθεν, ὁ δὲ καὶ Ἀμύντᾳ ἔλεγεν ἑαυτὸν ἐπιτρέψειν. τοῦ Φουρνίου δὲ φήσαντοσ οὐδ’ Ἀμύνταν ἂν δέξασθαι τόδε ὕβριν ἔχον ἐσ τὸν ἐξ Ἀντωνίου τὸ πᾶν ἐπιτετραμμένον, διελύθησαν. καὶ τοῖσ μὲν ἀμφὶ τὸν Φούρνιον δόξα ἦν, ὅτι ὁ Πομπήιοσ ἐξ ἀπορίασ τῶν παρόντων ἑαυτὸν ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἐκδώσει τῷ Τιτίῳ· ὁ δὲ νυκτὸσ τὰ συνήθη πυρὰ καίεσθαι καταλιπὼν καὶ τοὺσ σαλπιγκτὰσ σημαίνειν τὰ διαστήματα τῆσ νυκτόσ, ὥσπερ ἦν ἔθοσ, ἔλαθε μετὰ τῶν εὐζώνων ὑπεξελθὼν τοῦ στρατοπέδου, οἷσ οὐδὲ αὐτοῖσ προεῖπεν, οἷ χωρήσειν ἔμελλεν. ἐπενόει δ’ ἐπὶ θάλασσαν ἐλθὼν ἐμπρῆσαι τὸ τοῦ Τιτίου ναυτικόν. καὶ τάχα ἂν ἔδρασεν, εἰ μὴ Σκαῦροσ αὐτομολήσασ ἀπ’ αὐτοῦ τὴν μὲν ἔξοδον ἐμήνυσε καὶ τὴν ὁδόν, ἣν ἐφέρετο, τὴν δ’ ἐτίνοιαν οὐκ ᾔδει. τότε δὴ χιλίοισ καὶ πεντακοσίοισ ἱππεῦσιν Ἀμύντασ ἐδίωκε τὸν Πομπήιον ἱππέασ οὐκ ἔχοντα. καὶ ἐσ τὸν Ἀμύνταν οἱ τοῦ Πομπηίου πλησιάσαντα μετεχώρουν, οἱ μὲν ἀποδιδράσκοντεσ, οἱ δὲ καὶ φανερῶσ. μονούμενοσ οὖν ὁ Πομπήιοσ καὶ δεδιὼσ ἤδη τὰ οἰκεῖα, ἑαυτὸν ἄνευ σπονδῶν ἐνεχείρισεν Ἀμύντᾳ, ὁ Τιτίῳ μετὰ σπονδῶν ἀδοξήσασ. Οὕτω μὲν ἑάλω Πομπήιοσ Σέξστοσ, ὁ λοιπὸσ ἔτι παῖσ Πομπηίου Μάγνου, νεώτεροσ μὲν ὑπὸ τοῦ πατρὸσ ἀπολειφθεὶσ καὶ ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ μειράκιον ἤδη, λαθὼν δ’ ἐπ’ ἐκείνοισ ἐσ πολὺ καὶ κρύφα λῃστεύων ἐν Ἰβηρίᾳ, μέχρι, πολλῶν συνδραμόντων ἐσ αὐτὸν ἐπιγνωσθέντα εἶναι Πομπηίου παῖδα, ἐλῄστευέ τε φανερώτερον, καὶ μετὰ Γάιον Καίσαρα ἐπολέμησεν ἐγκρατῶσ καὶ στρατὸν ἤγειρε πολὺν καὶ ναῦσ καὶ χρήματα, καὶ νήσουσ εἷλε, καὶ θαλασσοκράτωρ τῆσ ἀμφὶ τὰσ δύσεισ θαλάσσησ ἐγένετο, καὶ τὴν Ἰταλίαν περιήνεγκεν ἐσ λιμὸν καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ ἐσ συμβάσεισ, ἃσ ἤθελε.

τὸ δὲ μέγιστον, ἐπίκουροσ ἐν ταῖσ προγραφαῖσ τῇ πόλει πανώλεθρα πασχούσῃ γενόμενοσ περιέσωσεν ἄνδρασ ἀρίστουσ τε καὶ πολλούσ, οἳ τότε δι’ αὐτὸν ἦσαν ἐν τῇ πατρίδι. ὑπὸ δὲ θεοβλαβείασ αὐτὸσ οὔ ποτε ἐπεχείρησε τοῖσ πολεμίοισ, πολλὰ τῆσ τύχησ εὔκαιρα παρεχούσησ, ἀλλ’ ἠμύνετο μόνον. Καὶ Πομπήιοσ μὲν τοιόσδε γενόμενοσ ἑαλώκει, Τίτιοσ δὲ τὸν μὲν στρατὸν αὐτοῦ μετεστράτευσεν Ἀντωνίῳ, αὐτὸν δὲ Πομπήιον, τεσσαρακοστὸν ἔτοσ βιοῦντα, ἐν Μιλήτῳ κατέκανεν, εἴτε δι’ αὑτοῦ, μηνίων ἄρα τῆσ ποτὲ ὕβρεωσ καὶ ἀχάριστοσ ἐσ τὴν ἔπειτα εὐεργεσίαν γενόμενοσ, εἴτε καὶ ἐπιστείλαντοσ Ἀντωνίου.

εἰσὶ δ’ οἱ Πλάγκον, οὐκ Ἀντώνιον λέγοντεσ ἐπιστεῖλαι, καὶ νομίζουσιν ἄρχοντα Συρίασ, καὶ ταῖσ ἐπιστολαῖσ ἐπιτετραμμένον ἐσ τὰ ἐπείγοντα ἐπιγράφειν τὸν Ἀντώνιον καὶ τῇ σφραγῖδι χρῆσθαι. καὶ Πλάγκον δὲ γράψαι νομίζουσιν οἱ μὲν συνειδότοσ Ἀντωνίου καὶ αἰδουμένου γράψαι διὰ ὄνομα τοῦ Πομπηίου καὶ διὰ Κλεοπάτραν, εὔνωσ ἔχουσαν τῷ Πομπηίῳ διὰ τὸν πατέρα Μάγνον, οἱ δὲ αὑτὸν ἐφ’ ἑαυτοῦ Πλάγκον, τάδε αὐτὰ συνιδόντα καὶ φυλαξάμενον, μὴ τὴν αἰσίαν Ἀντωνίου καὶ Καίσαροσ ἐσ ἀλλήλουσ αἰδῶ Πομπήιοσ καὶ Κλεοπάτρα Πομπηίῳ συνεργοῦσα ἀνατράψαιεν. Ἀλλὰ Πομπήιοσ μὲν ἐτεθνήκει, Ἀντώνιοσ δὲ αὖθισ ἐσ Ἀρμενίαν ἐστράτευε, καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ Ἰλλυριούσ, οἳ τὴν Ἰταλίαν ἐλῄστευον, οἱ μὲν οὐχ ὑπακούσαντέσ πω Ῥωμαίων, οἱ δ’ ἐν τοῖσ ἐμφυλίοισ ἀποστάντεσ.

καί μοι ἔδοξε τὰ Ἰλλυρικά, οὔτε ἀκριβῶσ γενόμενά μοι γνώριμα οὔτε συντελοῦντα μῆκοσ ἰδίασ συγγραφῆσ οὔτε χώραν ἔχοντα ἑτέρωθι λεχθῆναι, τοῦ χρόνου, καθ’ ὃν ἐλήφθησαν, συνάγοντοσ αὐτὰ ἐσ τέλοσ, προαναγράψαι καὶ ὑποθεῖναι αὐτὰ τῇ ὁμόρῳ Μακεδονικῇ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 14

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 14)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION