헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί5́13́

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 13)

Καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τῇ σωτηρίᾳ, περὶ ἧσ δὴ καὶ μόνησ παρεκάλουν, κέρδοσ ἀδόκητον εὑρόμενοι, τὴν Μεσσήνην ὅλῃ τῇ νυκτὶ μετὰ τῶν Λεπίδου διήρπαζον καὶ μετεστρατεύοντο τῷ Λεπίδῳ· ὁ δὲ σὺν τούτοισ ἔχων δύο καὶ εἴκοσι τέλη πεζῶν καὶ ἱππέασ πολλοὺσ ἐπῆρτο καὶ κρατήσειν ἐδόκει Σικελίασ, πρόφασιν ἔχων, ὅτι πρῶτοσ ἐπιβαίη τῆσ νήσου καὶ πλέονασ πόλεισ ἐπαγάγοιτο·

ἔσ τε τὰ φρούρια αὐτίκα περιέπεμπε τοὺσ παρὰ τοῦ Καίσαροσ ἐλευσομένουσ μὴ προσίεσθαι καὶ τὰ στενὰ πάντα ἐκρατύνετο. ὁ δὲ Καῖσαρ ἦλθε μὲν τῆσ ἐπιούσησ καὶ ἐμέμφετο τῷ Λεπίδῳ διὰ τῶν φίλων, οἳ σύμμαχον αὐτὸν ἔφασκον ἐλθεῖν Καίσαρι ἐσ Σικελίαν, οὐχ ἑαυτῷ κατακτησόμενον αὐτὴν· ὁ δὲ ἀντενεκάλει τῆσ προτέρασ τάξεωσ ἀφῃρῆσθαι καὶ μόνον ἔχειν αὐτὴν Καίσαρα βουλομένῳ τε νῦν ἀντιδιδόναι Λιβύην καὶ Σικελίαν ὑπὲρ ἐκείνησ. χαλεπαίνων δ’ ὁ Καῖσαρ ἦλθε μὲν καὶ αὐτὸσ ὑπὸ ὀργῆσ, ὀνειδιῶν τὸν Λέπιδον ἐσ χαριστίαν, διαπειλησάμενοι δὲ ἀλλήλοισ διέστησαν, καὶ αὐτίκα αἵ τε φυλακαὶ διεκρίθησαν καὶ αἱ νῆεσ ὡρ́μουν ἐπ’ ἀγκυρῶν· ἐλέχθη γὰρ αὐτὰσ ἐπινοεῖν ὁ Λέπιδοσ ἐμπρῆσαι. Ὁ δὲ στρατὸσ ἤχθετο, εἰ πολεμήσουσιν αὖθισ ἐμφύλιον πόλεμον ἕτερον καὶ οὔ ποτε σφᾶσ ἐπιλείψουσιν αἱ στάσεισ.

οὐ μὴν ἐν ὁμοίῳ Καίσαρα καὶ Λέπιδον ἐτίθεντο, οὐδὲ οἱ τῷ Λεπίδῳ στρατευόμενοι, ἀλλὰ καὶ τῆσ ἀρετῆσ τὸν Καίσαρα ἐθαύμαζον καὶ τὴν ἀργίαν συνῄδεσαν Λεπίδῳ, καὶ τῆσ ἁρπαγῆσ αὐτὸν ἐπεμέμφοντο αὐτῆσ, ἐσ τὸ ἴσον τοῖσ ἡσσημένοισ καταστάντεσ. ὧν ὁ Καῖσαρ πυνθανόμενοσ περιέπεμπε τοὺσ τὰ συμφέροντα παραινέσοντασ κρύφα ἑκάστοισ. ὡσ δὲ αὐτῷ διεφθάρατο πολλοί, καὶ μάλιστα οἱ γενόμενοι τοῦ Πομπηίου διὰ δέοσ τοῦ μήπω τὰσ σπονδὰσ βεβαίουσ σφίσιν, εἰ μὴ συνθοῖτο ὁ Καῖσαρ, εἶναι, ἀγνοοῦντοσ ἔτι ταῦτα τοῦ Λεπίδου δι’ ἀπραξίαν ὁ Καῖσαρ ἐπῆλθεν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον αὐτοῦ σὺν ἱππεῦσι πολλοῖσ, οὓσ πρὸ τοῦ χάρακοσ καταλιπὼν ἐσῄει μετ’ ὀλίγων, καὶ παριὼν ἐπεμαρτύρετο ἑκάστοισ ἄκων ἐσ πόλεμον καθίστασθαι. ἀσπαζομένων δὲ αὐτὸν ὡσ αὐτοκράτορα τῶν ὁρώντων, οἱ Πομπηιανοὶ πρῶτοι συνέθεον, ὅσοι διεφθάρατο, καὶ συγγνῶναι σφίσι παρεκάλουν. ὁ δ’ ἔλεγε θαυμάζειν, εἰ συγγνώμην αἰτοῦντεσ οὐ πράσσουσιν οὔπω τὰ σφίσιν αὐτοῖσ συνοίσοντα. οἱ δὲ συνέντεσ αὐτίκα ἡρ́παζον τὰ σημεῖα καὶ ἐσ τὸν Καίσαρα μετέφερον, καὶ σκηνὰσ ἔλυον ἕτεροι. Καὶ τοῦ θορύβου Λέπιδοσ αἰσθόμενοσ ἐξέθορε τῆσ σκηνῆσ ἐπὶ τὰ ὅπλα.

βολαί τε ἦσαν ἤδη, καὶ τῶν ὁπλοφόρων τισ τῶν Καίσαροσ ἔπιπτε, καὶ αὐτὸσ ὁ Καῖσαρ ἐσ τὸν θώρακα ἐβλήθη· τὸ δὲ βέλοσ οὐκ ἐξίκετο ἐπὶ τὸν χρῶτα, ἀλλὰ δρόμῳ διέφυγεν ἐπὶ τοὺσ ἱππέασ. Λεπίδου δέ τι φρούριον ἐπετώθασε τῷ δρόμῳ· καὶ οὐκ ἀνέσχεν ὁ Καῖσαρ ὑπὸ ὀργῆσ, πρὶν ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν τοῖσ ἱππεῦσι καὶ καθελεῖν. ἑτέρων δ’ αὖ φρουρίων ἡγεμόνεσ, οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ δὲ νυκτόσ, μετετίθεντο ἐκ Λεπίδου πρὸσ Καίσαρα, οἱ μὲν ἄνευ τινὸσ πείρασ, οἱ δὲ καὶ ἐσ ὑπόκρισιν ὑπὸ ἱππέων μικρὰ ἐνοχληθέντεσ. εἰσὶ δ’ οἳ τὰσ προσβολὰσ ἔτι ὑπέμενον καὶ ἀπεκρούοντο· καὶ γὰρ ὁ Λέπιδοσ περιέπεμπεν ἐσ πάντα ἐπικούρουσ· καὶ αὐτῶν δὲ τῶν ἐπικούρων μεθισταμένων ἡ λοιπὴ τοῦ Λεπίδου στρατιά, καὶ εἴ τισ εὔνουσ ἔτι ἦν, ἐτρέπετο τῇ γνώμῃ. καὶ πρῶτοι μὲν αὖθισ οἱ Πομπηιανοί, ὅσοι ἔτι ἦσαν παρ’ αὐτῷ, μετεπήδων κατὰ μέρη· Λεπίδου δὲ ἐσ κώλυσιν αὐτοῖσ τοὺσ ἑτέρουσ ἐφοπλίσαντοσ, οἳ ἐπὶ κώλυμα τῶν ἄλλων ὁπλισάμενοι τὰ ἑαυτῶν ἐπήγοντο σημεῖα καὶ σὺν τοῖσ ἑτέροισ ἐχώρουν πρὸσ τὸν Καίσαρα. Λέπιδοσ δ’ αὐτοῖσ ἀπιοῦσιν ἠπείλει καὶ ἐδεῖτο καὶ τῶν σημείων εἴχετο καὶ οὐ μεθήσειν ἔλεγε, μέχρι τῶν φερόντων αὐτά τισ εἶπε μεθήσειν ἀποθανόντα καὶ δείσασ μεθῆκεν. Οἱ δὲ ἱππέεσ τελευταῖοι χωροῦντεσ ἔπεμψάν τινα πευσόμενοι τοῦ Καίσαροσ, εἰ κτείνωσι Λέπιδον, οὐκέτι ὄντα αὐτοκράτορα·

ὁ δὲ ἀπεῖπεν. οὕτω Λέπιδοσ, ἀδοκήτῳ πάντων ἀπιστίᾳ συμπεσών, ἔρημοσ ἐκ τύχησ τοσῆσδε καὶ στρατοῦ τοσοῦδε ἐγίγνετο ἐν βραχεῖ. καὶ τὸ σχῆμα ἀλλάξασ ἔθει πρὸσ τὸν Καίσαρα δρόμῳ, συντρεχόντων ὡσ ἐπὶ θέᾳ τῶν ὁρώντων. ὁ δὲ Καῖσαρ ὑπανέστη τε αὐτῷ προσθέοντι καὶ προσπεσεῖν ἐθέλοντα κωλύσασ ἔπεμψεν ἐσ Ῥώμην, ἐφ’ οὗπερ ἦν σχήματοσ, ἰδιώτην ἀπ’ αὐτοκράτοροσ, οὐδὲν ἔτι πλὴν ἱερέα ἧσ εἶχεν ἱερωσύνησ. Ὁ μὲν δὴ καὶ αὐτοκράτωρ πολλάκισ καὶ τῶν τριῶν ἀνδρῶν γενόμενοσ ἄρχοντάσ τε ἀποφήνασ καὶ προγράψασ ἐπὶ θανάτῳ τοσούσδε ὁμοτίμουσ, ἰδιωτεύων καὶ ἐνίοισ τῶν προγραφέντων ἄρχουσιν ὕστερον παριστάμενοσ διεβίωσε. Πομπήιον δὲ ὁ μὲν Καῖσαρ οὐκ ἐδίωκεν οὐδ’ ἑτέροισ ἐπέτρεπε διώκειν, εἴτε ὡσ ἐσ ἀλλοτρίαν ἀρχὴν τὴν Ἀντωνίου φυλασσόμενοσ ἐμβαλεῖν, εἴτε καραδοκῶν τὸ μέλλον καὶ τὰ ἐσ αὐτὸν ἐσόμενα ἐξ Ἀντωνίου καὶ πρόφασιν ἕξων διαφορᾶσ, εἰ μὴ δίκαια γίγνοιτο οὑ̓ γὰρ ἀνύποπτοί γε ἦσαν ἐκ πολλοῦ διὰ φιλαρχίαν, ὅτε τοὺσ ἄλλουσ ἐξέλοιεν, ἀλλήλοισ διερίσειν̓, εἴθ’, ὡσ αὐτὸσ ἔλεγεν ὕστερον ὁ Καῖσαρ, ὅτι μὴ γένοιτο τοῦ πατρὸσ ἀνδροφόνοσ ὁ Πομπήιοσ.

τὴν δὲ στρατιὰν συνῆγε, καὶ ἐγένετο αὐτῷ τέλη μὲν ὁπλιτῶν πέντε καὶ τεσσαράκοντα καὶ ἱππέεσ δισμύριοι καὶ πεντακισχίλιοι, κοῦφοι δὲ τῶν ἱππέων ὑπὲρ ἡμιολίουσ μακραί τε νῆεσ ἑξακόσιαι· τὸ δὲ τῶν φορτίδων πλῆθοσ, καίπερ ὂν ἄπειρον, τοῖσ δεσπόταισ διέπεμπε. καὶ τὸν στρατὸν ἐπινικίοισ ἐδωρεῖτο, τὰ μὲν ἤδη διδούσ, τά δὲ ὑπισχνούμενοσ, στεφάνουσ τε καὶ τιμὰσ ἅπασιν ἔνεμεν καὶ συγγνώμην τοῖσ ἡγεμόσιν ἐδίδου τοῦ Πομπηίου. Ζήλου δὲ αὐτῷ γέμοντι ἐπὶ τούτοισ τὸ δαιμόνιον ἐνεμέσησε τοῦ ζήλου, καὶ ὁ στρατὸσ ἐστασίασεν, ὁ οἰκεῖοσ αὐτοῦ μάλιστα, ἀπολυθῆναί τε τῆσ στρατείασ ἐπειγόμενοι καὶ γέρα λαβεῖν ὅμοια τοῖσ ἐν Φιλίπποισ ἀγωνισαμένοισ.

ὁ δὲ ᾔδει μὲν οὐχ ὅμοιον ἐκείνῳ τόνδε τὸν ἀγῶνα, ὑπισχνεῖτο δ’ ὅμωσ τὰ ἄξια δώσειν σὺν τοῖσ ὑπ’ Ἀντωνίῳ στρατευομένοισ, ὅτε κἀκεῖνοσ ἀφίκηται. περὶ δὲ τῆσ ἀστρατείασ ὑπεμίμνησκε σὺν ἀπειλῇ τῶν πατρίων νόμων τε καὶ ὁρ́κων καὶ κολάσεων. οὐκ εὐπειθῶσ δὲ ἀκροωμένων ὑφῆκε τῆσ ἀπειλῆσ, ἵνα μή τισ ἐκ τῶν νεολήπτων στρατῶν ἐπιγένοιτο θόρυβοσ, καὶ ἔλεγεν ἐν καιρῷ τε ἀπολύσειν σὺν Ἀντωνίῳ, καὶ ἄξειν νῦν οὐκ ἐπ’ ἐμφύλια ἔτι, πεπαυμένα σὺν τύχῃ χρηστῇ, ἐπὶ δ’ Ἰλλυριοὺσ καὶ ἕτερα ἔθνη βάρβαρα, σαλεύοντα τὴν μόλισ κτηθεῖσαν εἰρήνην, ὅθεν καταπλουτιεῖν αὐτούσ. οἱ δ’ οὐκ ἔφασαν αὖθισ στρατεύσεσθαι, πρὶν τῶν προτέρων λαβεῖν γέρα τε καὶ τιμάσ. ὁ δὲ οὐκ ἔφη τὰσ τιμὰσ οὐδὲ νῦν ἀνατίθεσθαι, πολλὰσ δὲ δοὺσ προστιθέναι στεφάνουσ ἔτι τοῖσ τέλεσιν ἄλλουσ καὶ λοχαγοῖσ καὶ χιλιάρχοισ περιπορφύρουσ ἐσθῆτασ καὶ βουλευτικὴν ἐν ταῖσ πατρίσιν ἀξίωσιν. ἔτι δὲ αὐτοῦ τοιάδε προστιθέντοσ ἕτερα, ὑπεφώνησε χιλίαρχοσ Ὀφίλλιοσ στεφάνουσ μὲν καὶ πορφύραν εἶναι παισὶν ἀθύρματα, στρατοῦ δὲ γέρα χωρία καὶ χρήματα· καὶ τοῦ πλήθουσ ἐπιβοήσαντοσ, ὅτι ὀρθῶσ λέγοι, ὁ μὲν Καῖσαρ ἀπέστη τοῦ βήματοσ δυσχεραίνων. οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν χιλίαρχον ἦσαν ἐπαινοῦντέσ τε καὶ τοῖσ οὐ συνισταμένοισ αὐτῷ λοιδορούμενοι. ὁ δ’ ἔφη καὶ μόνοσ ἀρκέσειν ἐπὶ οὕτω δικαίοισ. Ἀλλ’ ὁ μὲν τόδε εἰπὼν ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν ἀφανὴσ ἦν, καὶ οὐδ’, ὅ τι γένοιτο, ἐγινώσκετο· ὁ δὲ στρατὸσ οὐκέτι μέν, ὑπὸ δέουσ, οὐδεὶσ καθ’ ἕνα ἐφθέγγετο, κοινῇ δ’ ἐβόων, ἀνὰ μέρη συνιστάμενοι, ἀφεθῆναι τῶν στρατειῶν.

ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτῶν τοὺσ μὲν ἄρχοντασ ἐξωμίλει ποικίλωσ, τῶν δ’ ἐν Φιλίπποισ καὶ Μουτίνῃ στρατευσαμένων, ὡσ χρονιωτέρων ἄρα ὄντων, ἐδίδου τοῖσ θέλουσιν ἀποστρατεύεσθαι. καὶ γενομένουσ ἐσ δισμυρίουσ εὐθὺσ ἀπέλυε καὶ ἐξέπεμπε τῆσ νήσου, μὴ διαφθείραιεν ἑτέρουσ, τοσόνδε τοῖσ ἐκ Μουτίνησ μόνοισ ἐπειπών, ὅτι σφίσιν ἀποδώσει τὰ τότε ὑπεσχημένα καίπερ οὕτωσ ἀπολυθεῖσιν. ἐσ δὲ τὸ ἄλλο πλῆθοσ ἐπελθὼν τοὺσ μὲν ἀποστάντασ ἐμαρτύρετο τῆσ ἐπιορκίασ, οὐ κατὰ γνώμην τοῦ αὐτοκράτοροσ τῆσ στρατείασ ἀπολυθέντασ, τοὺσ δὲ παρόντασ ἐπῄνει καὶ ἐπήλπιζεν ἀπολύσειν μὲν ταχέωσ, ὅτε μηδενὶ μετανοήσει, καταπλουτιεῖν δὲ ἀπολύων καὶ νῦν ἐπιδιδόναι δραχμὰσ πεντακοσίασ ἑκάστῳ. τοιάδε εἰπὼν Σικελίᾳ μὲν ἐπέβαλλεν ἐσφορὰν χίλια τάλαντα καὶ ἑξακόσια, στρατηγοὺσ δ’ ἀπέφαινε Λιβύησ καὶ Σικελίασ καὶ στρατὸν ἐσ ἑκατέραν διῄρει καὶ τὰσ ναῦσ τὰσ Ἀντωνίου διέπεμπεν ἐσ Τάραντα καὶ τοῦ λοιποῦ στρατοῦ τὸν μὲν προύπεμπεν ἐσ τὴν Ἰταλίαν ἐπὶ νεῶν, τὸν δ’ ἐπαγόμενοσ αὐτὸσ ἐκ τῆσ νήσου διεπέρα. Ἐρχομένῳ δ’ ἥ τε βουλὴ τιμὰσ ἐψηφίσατο ἀμέτρουσ, ὧν αὐτὸν ἐποίουν κριτήν, ἢ πάσασ λαβεῖν ἢ ὅσασ δοκιμάσειε·

καὶ ὑπήντων ὅτι πορρωτάτω καὶ αὐτοὶ καὶ ὁ δῆμοσ ἐστεφανωμένοι ἔσ τε τὰ ἱερὰ καὶ ἐκ τῶν ἱερῶν ἐσ τὴν οἰκίαν ἀπιόντα παρέπεμπον. τῆσ δ’ ἐπιούσησ αὐτὸσ ἐβουληγόρησέ τε καὶ ἐδημηγόρησε, τὰ ἔργα καὶ τὴν πολιτείαν ἑαυτοῦ τὴν ἀπ’ ἀρχῆσ ἐσ τότε καταλέγων· καὶ τὰ εἰρημένα συγγράψασ τὸ βιβλίον ἐξέδωκε. κατήγγελλέ τε εἰρήνην καὶ εὐθυμίαν, ἐσ τέλοσ τῶν ἐμφυλίων ἀνῃρημένων, καὶ τῶν εἰσφορῶν τοὺσ ἔτι ὀφείλοντασ ἀπέλυε καὶ φόρων τελώνασ τε καὶ τοὺσ τὰ μισθώματα ἔχοντασ ὧν ἔτι ὀφείλοιεν. ἐκ δὲ τῶν ἐψηφισμένων τιμῶν ἐδέχετο πομπήν, ἐτήσιόν τε ἱερομηνίαν εἶναι, καθ’ ἃσ ἡμέρασ ἐνίκα, καὶ ἐπὶ κίονοσ ἐν ἀγορᾷ χρύσεοσ ἑστάναι μετὰ σχήματοσ οὗπερ ἔχων εἰσῆλθε, περικειμένων τῷ κίονι νεῶν ἐμβόλων. καὶ ἕστηκεν ἡ εἰκών, ἐπιγραφὴν ἔχουσα, ὅτι "τὴν εἰρήνην ἐστασιασμένην ἐκ πολλοῦ συνέστησε κατά τε γῆν καὶ θάλασσαν". Τοῦ δὲ δήμου τὴν μεγίστην ἱερωσύνην ἐσ αὐτὸν ἐκ Λεπίδου μεταφέροντοσ, ἣν ἕνα ἔχειν νενόμισται μέχρι θανάτου, οὐκ ἐδέχετο καὶ κτείνειν τὸν Λέπιδον ὡσ πολέμιον κελευόντων οὐκ ἠνείχετο.

ἐσ δὲ τὰ στρατόπεδα πάντα σεσημασμένασ ἔπεμψεν ἐπιστολάσ, ἐντελλόμενοσ ἡμέρᾳ μιᾷ πάντασ ἀνειλήσαντασ αὐτὰσ ἐπιχειρεῖν τοῖσ κεκελευσμένοισ. καὶ ἦν τὰ ἐπεσταλμένα περὶ τῶν θεραπόντων, ὅσοι παρὰ τὴν στάσιν ἀποδράντεσ ἐστρατεύοντο, καὶ αὐτοῖσ τὴν ἐλευθερίαν ᾐτήκει Πομπήιοσ, καὶ ἡ βουλὴ καὶ αἱ συνθῆκαι δεδώκεσαν. οἱ δὲ μιᾶσ ἡμέρασ συνελαμβάνοντο. καὶ ἀχθέντασ αὐτοὺσ ἐσ Ῥώμην ὁ Καῖσαρ ἀπέδωκεν αὐτῶν τε Ῥωμαίων καὶ Ἰταλῶν τοῖσ δεσπόταισ ἢ διαδόχοισ αὐτῶν, ἀπέδωκε δὲ καὶ Σικελιώταισ. ὅσουσ δ’ οὐκ ἦν ὁ ληψόμενοσ, ἔκτεινε παρὰ ταῖσ πόλεσιν αὐταῖσ, ὧν ἀπέδρασεν. Τοῦτο μὲν δὴ τῶν τότε στάσεων ἐδόκει τέλοσ εἶναι.

ἐσ δὲ τὰ ἔθνη τοὺσ ἡγεμόνασ αὐτὸσ ὁμοίωσ ἔπεμπε καὶ ἐσ Ἰλλυριοὺσ ἐπενόει συστρατεύειν. καὶ ἦν ὁ Καῖσαρ ἐτῶν ἐσ τότε ὀκτὼ καὶ εἴκοσι, καὶ αὐτὸν αἱ πόλεισ τοῖσ σφετέροισ θεοῖσ συνίδρυον. λῃστευομένησ δὲ κατὰ συστάσεισ τῆσ τε Ῥώμησ αὐτῆσ καὶ τῆσ Ἰταλίασ περιφανῶσ καὶ τῶν γιγνομένων ἁρπαγῇ μετὰ τόλμησ ἢ λῃστείᾳ λανθανούσῃ μᾶλλον ἐοικότων, Σαβῖνοσ ὑπὸ Καίσαροσ αἱρεθεὶσ εἰσ διόρθωσιν πολὺν μὲν εἰργάσατο φθόρον τῶν ἁλισκομένων, ἐνιαυτῷ δ’ ὅμωσ εἰσ εἰρήνην ἀφύλακτον ἅπαντα περιήγαγε. καὶ ἐξ ἐκεινου φασὶ παραμεῖναι τὸ τῆσ στρατιᾶσ τῶν νυκτοφυλάκων ἔθοσ τε καὶ εἶδοσ. θαυμαζόμενοσ δὲ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῷδε ὀξέωσ οὕτωσ ἐξ ἀδοκήτου διωρθωμένῳ πολλὰ τῆσ πολιτείασ ἐφίει τοῖσ ἐτησίοισ ἄρχουσι διοικεῖν κατὰ τὰ πάτρια, καὶ γραμματεῖα, ὅσα τῆσ στάσεωσ σύμβολα, ἔκαιε, καὶ τὴν ἐντελῆ πολιτείαν ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ παραγένοιτο ἐκ Παρθυαίων Ἀντώνιοσ· πείθεσθαι γὰρ κἀκεῖνον ἐθέλειν ἀποθέσθαι τὴν ἀρχήν, τῶν ἐμφυλίων καταπεπαυμένων. ἐφ’ οἷσ αὐτον εὐφημοῦντεσ εἵλοντο δήμαρχον ἐσ ἀεί, διηνεκεῖ ἄρα ἀρχῇ προτρέποντεσ τῆσ προτέρασ ἀποστῆναι. ὁ δὲ ἐδέξατο μὲν καὶ τήνδε, Ἀντωνίῳ δὲ ἐφ’ ἑαυτοῦ περὶ τῆσ ἀρχῆσ ἐπέστελλεν. ὁ δὲ καὶ Βύβλον ἀπιόντα πρὸσ αὐτὸν ἐντυχεῖν ἐδίδασκεν·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 13

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 13)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION