Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 13

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 13)

Ἐσ δὲ τὸ ἄστυ τῆσ ἀγγελίασ ἀφικομένησ θόρυβοσ ἦν καὶ φόβοσ ἄπλετοσ, διαθεόντων τε ἀκόσμωσ καὶ γύναιά τινων ἢ παῖδασ ἢ ὅσα τιμιώτατα ἄλλα ἐσ ἀγροὺσ ἢ τὰ ἐρυμνὰ τῆσ πόλεωσ μεταφερόντων· οὐ γάρ πω σαφοῦσ ὄντοσ, ὅτι μόνησ ὀρέγοιτο ὑπατείασ, πολέμιον στρατὸν ἐπιέναι σὺν ὀργῇ πυνθανόμενοι ἐσ πάντα ἐδεδοίκεσαν. ἡ βουλὴ δ’ ἐξεπέπληκτο ἀμέτρωσ, οὐδεμιᾶσ αὑτοῖσ οὔσησ ἑτοίμου δυνάμεωσ, ἀλλήλουσ τε, οἱο͂ν ἐν τοῖσ φόβοισ γίγνεται, κατεμέμφοντο, οἱ μὲν ὅτι τὴν στρατιὰν αὐτὸν ἀφέλοιντο τὴν ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον ὑβριστικῶσ, οἱ δὲ τῆσ ἐσ τὸν θρίαμβον ὑπεροψίασ, οὐκ ἄδικον ὄντα, οἱ δὲ τοῦ φθόνου τῆσ διανεμήσεωσ τῶν χρημάτων, οἱ δὲ οὐδὲ ἑνδέκατον ἐπιγράψαντεσ· οἱ δὲ αὐτὰ τὰ ἆθλα, οὔτε ὀξέωσ οὔτε ἐντελῆ διδόμενα, τὴν στρατιὰν σφίσιν ἔλεγον ἐκπολεμῶσαι. τῆσ τε φιλονικίασ τὸ ἄκαιρον μάλιστα ἐμέμφοντο, Βρούτου μὲν καὶ Κασσίου πορρωτέρω τε ὄντων καὶ συνισταμένων ἔτι, ἐν δὲ πλευραῖσ Ἀντωνίου καὶ Λεπίδου πολεμίων· οὓσ ὅτε ἐνθυμηθεῖεν Καίσαρι συναλλαγήσεσθαι, πάμπαν ἤκμαζεν ὁ φόβοσ. Κικέρων τε, ὃσ τέωσ αὐτοῖσ ἐπεπόλαζεν, οὐδὲ ἐφαίνετο. Ἀθρόα δὴ πάντων ἐσ πάντα ἦν μετάθεσισ, ἀντὶ μὲν δισχιλίων καὶ πεντακοσίων δραχμῶν τὰσ πεντακισχιλίασ, ἀντὶ δὲ τῶν δύο τελῶν τοῖσ ὀκτὼ δοθῆναι, Καίσαρά τε αὐτοῖσ ἀντὶ τῶν δέκα ἀνδρῶν διανέμειν καὶ ἐσ τὴν ὕπατον ἀρχὴν παραγγέλλειν ἀπόντα.

πρέσβεισ τε ἐξέτρεχον, οἳ τάδε φράσειν ἔμελλον αὐτῷ κατὰ σπουδήν. ὧν ἄρτι τῆσ πόλεωσ ἐκδραμόντων μετάνοια ἐνέπιπτε τῇ βουλῇ, μὴ δεῖν οὕτωσ ἀνάνδρωσ καταπεπλῆχθαι, μηδὲ ἑτέραν ἐνδέξασθαι τυραννίδα ἀναιμωτί, μηδὲ ἐθίσαι τοὺσ ἀρχῆσ ἐφιεμένουσ ἐκ βίασ τυγχάνειν, μηδὲ τοὺσ στρατευομένουσ ἐξ ἐπιτάγματοσ ἄρχειν τῆσ πατρίδοσ, ὁπλισαμένουσ δὲ ἐκ τῶν ἐνόντων τοὺσ νόμουσ τοῖσ ἐπιοῦσι προτείνειν· προσδοκᾶν γὰρ οὐδὲ ἐκείνουσ νόμων προτεινομένων ὅπλα τῇ πατρίδι ἐποίσειν· εἰ δὲ φέροιεν, ἀνέχεσθαί τε πολιορκίασ, μέχρι Δέκμοσ ἢ Πλάγκοσ ἔλθοι; καὶ ἀμύνεσθαι μέχρι θανάτου μᾶλλον ἢ ἑκόντασ ἐνδέξασθαι δουλείαν ἄνωθεν ἀδιόρθωτον· τά τε ἀρχαῖα Ῥωμαίων ἐπὶ ἐλευθερίᾳ φρονήματα καὶ πάθη, πρὸσ οὐδὲν ἐνδόντων ὑπὲρ ἐλευθερίασ, ἀνελέγοντο. Ἐπεὶ δὲ αὐτοῖσ καὶ τὰ δύο τέλη τὰ ἐκ Λιβύησ μετάπεμπτα ἐσ τὸν λιμένα αὐτῆσ ἡμέρασ ἀφίκετο, τοὺσ θεοὺσ σφᾶσ ἔδοξαν ἐπὶ τὴν ἐλευθερίαν ἐποτρύνειν.

ἡ μὲν δὴ μετάνοια ἐκεκύρωτο, καὶ μετεψηφίζετο ἅπαντα, Κικέρωνοσ αὖθισ αὐτοῖσ ἐπιφανέντοσ· ἥ τε στρατεύσιμοσ ἡλικία προεγράφετο πᾶσα, καὶ τὰ δύο τέλη τάδε, τὰ ἐκ Λιβύησ, καὶ οἱ σὺν αὐτοῖσ ἱππέεσ χίλιοι καὶ τέλοσ ἕτερον, ὃ Πάνσασ αὐτοῖσ ὑπολελοίπει, πάντεσ οἵδε μερισθέντεσ οἱ μὲν τὸν λόφον τὸν καλούμενον Ιἄνουκλον, ἔνθα καὶ τὰ χρήματα ἐσώρευσαν, ἐφρούρουν, οἱ δὲ τὴν τοῦ ποταμοῦ γέφυραν, ἐπιδιῃρημένων σφίσι τῶν στρατηγῶν τῶν κατὰ τὴν πόλιν· ἄλλοι δὲ αὐτοῖσ τὰ ἐν τῷ λιμένι σκάφη καὶ ναῦσ καὶ χρήματα εὐτρέπιζον, εἰ δεήσειεν ἡττωμένουσ φυγεῖν διὰ θαλάσσησ. καὶ τάδε σὺν εὐθαρσείᾳ πράσσοντεσ οὕτωσ ὀξέωσ ἤλπιζον ἀντικαταπλήξειν τὸν Καίσαρα, καὶ ἢ μεταπείσειν παρὰ σφῶν ἀντὶ τοῦ στρατεύματοσ αἰτεῖν τὴν ἀρχήν, ἢ ἐγκρατῶσ ἀμυνεῖσθαι· τούσ τε τῆσ ἐναντίασ μοίρασ νῦν γε μεταθήσεσθαι προσεδόκων, μέχρι περὶ τῆσ ἐλευθερίασ ἐστὶν ὁ ἀγών. τὴν δὲ μητέρα Καίσαροσ καὶ τὴν ἀδελφὴν οὔτε φανερῶσ οὔτε λάθρᾳ ζητοῦντεσ εὑρ́ισκον. ἐθορυβοῦντο οὖν αὖθισ ὁμήρων μεγάλων ἀφῃρημένοι· καὶ τῶν Καισαριανῶν οὔπω σφίσιν ἐπικλωμένων, ὑπὸ ἐκείνων αὐτὰσ ὧδε ἀκριβῶσ ἐνόμιζον ἐπικρύπτεσθαι. Καίσαρι δὲ ἔτι τῶν πρέσβεων ἐντυγχανόντων τὰ μετεψηφισμένα ἀγγέλλεται·

καὶ αὐτὸν οἱ πρέσβεισ ἀπολιπόντεσ ἀνέστρεφον ὑπὸ αἰδοῦσ. ὁ δὲ τῷ στρατῷ μᾶλλον ἔτι παρωξυμμένῳ κατὰ σπουδὴν ἐχώρει, σὺν φόβῳ μή τι πάθοιεν αἱ γυναῖκεσ· ἔσ τε τὸν δῆμον τεθορυβημένον ἱππέασ ἔπεμψεν ἀτρεμεῖν ἐπικελεύων, καὶ τεθηπότων πάντων τὰ πέραν τοῦ Κυριναλίου λόφου κατέλαβεν, οὐδενὸσ ἐσ χεῖρασ ἐλθεῖν ἢ κωλύειν ὑποστάντοσ. ἦν τε αὖθισ ἑτέρα θαυμάσιοσ ἄφνω μεταβολή, θεόντων ἐσ αὐτὸν τῶν ἐπιφανῶν καὶ προσαγορευόντων· ἔθει δὲ καὶ ὁ δημότησ λεὼσ καὶ τὴν εὐταξίαν τῶν στρατιωτῶν ὡσ εἰρηνικὴν ἀπεδέχοντο. ὁ δὲ τὸν στρατόν, ἔνθαπερ ἦν, ἀπολιπὼν ἐχώρει τῆσ ἐπιούσησ πρὸσ τὸ ἄστυ, φυλακὴν ἔχων ἀμφ’ αὑτὸν ἱκανήν. οἱ δὲ καὶ τότε ὑπήντων δι’ ὅλησ τῆσ ὁδοῦ κατὰ μέρη καὶ προσηγόρευον, οὐδὲν ἐνδέοντεσ ἢ φιλοφροσύνησ ἢ θεραπείασ ἀσθενοῦσ. ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ ἐν τῷ τῆσ Ἑστίασ ἱερῷ μετὰ τῶν ἱερῶν παρθένων ἠσπάσαντο. καὶ τὰ τρία τέλη, τῶν στρατηγῶν ὑπεριδόντα, πρὸσ αὐτὸν ἐπρέσβευε καὶ μετετίθετο· καὶ τῶν στρατηγῶν οἳ ἦρχον αὐτῶν, Κορνοῦτοσ μὲν ἑαυτὸν ἔκτεινεν, οἱ δ’ ἄλλοι σπονδῶν καὶ πίστεων ἔτυχον. Κικέρων τε τῶν σπονδῶν πυθόμενοσ ἔπραξε διὰ τῶν Καίσαροσ φίλων ἐντυχεῖν αὐτῷ, καὶ ἐντυχὼν ἀπελογεῖτο καὶ τὴν εἰσήγησιν τῆσ ὑπατείασ ὑπερεπῇρεν, ἣν αὐτὸσ ἐν τῇ βουλῇ πρότερον εἰσηγήσατο. ὁ δὲ τοσοῦτον ἀπεκρίνατο ἐπισκώπτων ὅτι τῶν φίλων αὑτῷ τελευταῖοσ ἐντυγχάνοι. Νυκτὸσ δ’ ἄφνω δόξησ γενομένησ, ὅτι δύο τέλη Καίσαροσ, τό τε Ἄρειον καὶ τὸ τέταρτον, μεταθοῖτο ἐσ τὴν πόλιν ὡσ δι’ ἐνέδρασ ἐπὶ τὴν πατρίδα ἐπαχθέντα, οἱ στρατηγοὶ καὶ ἡ βουλὴ πάμπαν ἀταλαιπώρωσ ἐπίστευσαν, καίπερ ὄντοσ ἐγγυτάτω τοῦ στρατοῦ·

νομίσαντέσ τε ἀνθέξειν αὐτοῖσ οὖσιν ἀρίστοισ πρὸσ τὰ λοιπὰ τοῦ Καίσαροσ, μέχρι τισ ἑτέρωθεν αὑτοῖσ ἰσχὺσ ἐπιγένοιτο, νυκτὸσ ἔτι Μάνιον Ἀκύλιον Κράσσον ἐσ τὴν Πικηνίτιδα ἐξέπεμπον στρατὸν ἀθροίζειν, καὶ τῶν τινα δημάρχων Ἀπουλήιον ἐσ τὸν δῆμον ἐποίουν τὸ εὐαγγέλιον ἐκφέρειν περιθέοντα. ἥ τε βουλὴ νυκτὸσ ἐσ τὸ βουλευτήριον συνέθεον, Κικέρωνοσ ἐπὶ ταῖσ θύραισ αὐτοὺσ δεξιουμένου. ψευδοῦσ δὲ τῆσ δόξησ φανείσησ ἐν φορείῳ διέφυγεν. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐπιγελάσασ αὐτοῖσ τὸν μὲν στρατὸν ἐγγυτέρω τῆσ πόλεωσ προήγαγεν, ἐσ τὸ πεδίον τὸ καλούμενον Ἄρειον, τῶν δὲ στρατηγῶν τότε μὲν οὐδένα ἠμύνατο, οὐδὲ Κράσσον τὸν ἐσ Πικήνην ἐκδραμόντα, καίπερ οἱ προσαχθέντα ὡσ εἶχε ληφθεὶσ ἐν σχήματι οἰκέτου, ἀλλὰ μεθῆκεν ἅπαντασ ἐσ δόξαν φιλανθρωπίασ.

οὐ πολὺ δὲ ὕστερον ἐπὶ θανάτῳ προυγράφησαν. τὰ χρήματα δέ, ὅσα τε κοινὰ ἦν ἐν τῷ Ιἀνούκλῳ ἢ ἑτέρωθι καὶ ἄλλα συνενεχθῆναι κελεύσασ, ὁπόσα Κικέρωνοσ ἐσηγουμένου πρότερον αὐτοῖσ ἐπεγέγραπτο, διένειμεν ἀνὰ δισχιλίασ καὶ πεντακοσίασ δραχμὰσ τῷ στρατῷ, καὶ τὸ ἐπίλοιπον ἐπιδώσειν ὑπέσχετο. καὶ τῆσ πόλεωσ ὑπεξῆλθε, μέχρι χειροτονήσαιεν ὑπάτουσ αἱρετούσ. αἱρεθεὶσ δὲ αὐτὸσ σὺν ᾧ περ ἐβούλετο Κοΐντῳ Πεδίῳ, ὃσ τὸ μέροσ αὐτῷ δεδώρητο τῆσ Καίσαροσ κληρονομίασ, ἐσ τὴν πόλιιαὖθισ ὡσ ὕπατοσ ἐσῄει, καὶ ἔθυε, δώδεκά οἱ γυπῶν φανέντων, ὅσουσ φασὶ καὶ Ῥωμύλῳ τὴν πόλιν οἰκίζοντι ὀφθῆναι. ἀπὸ δὲ τῶν θυσιῶν ἑαυτὸν εἰσεποιεῖτο τῷ πατρὶ αὖθισ κατὰ νόμον κουριάτιον. ἔστι δ’ ἐπὶ τοῦ δήμου γίγνεσθαι τὴν θέσιν· κουρίασ γὰρ ἐσ μέρη τὰσ φυλὰσ ἢ τοὺσ δήμουσ διαιροῦντεσ καλοῦσιν, ὡσ Ἕλληνεσ, εἰκάζοντι φάναι, φατρίασ. ἐπινομώτατοσ δ’ ἐστὶ Ῥωμαίοισ ὁ τρόποσ οὗτοσ ἐπὶ τῶν ἀπατόρων· καὶ δύνανται μάλιστα αὐτοὶ ἴσα τοῖσ γνησίοισ παισὶν ἄγειν τοὺσ συγγενεῖσ τῶν θεμένων καὶ ἀπελευθέρουσ. Γαϊῴ δ’ ἦν τά τε ἄλλα λαμπρὰ καὶ ἐξελεύθεροι πολλοί τε καὶ πλούσιοι, καὶ διὰ τόδ’ ἴσωσ μάλιστα ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῇ προτέρᾳ θέσει, κατὰ διαθήκασ οἱ γενομένῃ, καὶ τῆσδε ἐδεήθη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION