Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 14

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 14)

Νόμῳ δ’ ἑτέρῳ ἀπέλυε μὴ εἶναι πολέμιον Δολοβέλλαν, καὶ εἶναι φόνου δίκασ ἐπὶ Καίσαρι. καὶ εὐθὺσ ἦσαν γραφαί, τῶν φίλων τοῦ Καίσαροσ γραφομένων τοὺσ μὲν αὐτόχειρασ, τοὺσ δὲ συνεγνωκέναι μόνον. καὶ γὰρ τοῦτο ἐνίοισ ἐπεγράφη, καί τισιν οὐδ’ ἐπιδημήσασιν, ὅτε ὁ Καῖσαρ ἐκτείνετο. πᾶσι δ’ ὁρισθείσησ ὑπὸ κηρύγματι μιᾶσ ἡμέρασ ἐσ κρίσιν, ἐρήμην ἅπαντεσ ἑάλωσαν, ἐφορῶντοσ τὰ δικαστήρια τοῦ Καίσαροσ καὶ τῶν δικαστῶν οὐδενὸσ τὴν ἀπολύουσαν φέροντοσ πλὴν ἑνὸσ ἀνδρὸσ τῶν ἐπιφανῶν, ὃσ τότε μὲν οὐδ’ αὐτόσ τι ἔπαθε, μικρὸν δ’ ὕστερον ἐπὶ θανάτῳ μετὰ τῶν ἄλλων καὶ ὅδε προυγράφη. ἔδοξε δὲ ταῖσδε ταῖσ ἡμέραισ Κόιντοσ Γάλλιοσ, ἀδελφὸσ Μάρκου Γαλλίου συνόντοσ Ἀντωνίῳ, τὴν πολιτικὴν στρατηγίαν ἄρχων, αἰτῆσαι παρὰ Καίσαροσ τὴν στρατηγίαν τῆσ Λιβύησ, καὶ οὕτω τυχὼν ἐπιβουλεῦσαι τῷ Καίσαρι· καὶ αὐτοῦ τὴν μὲν στρατηγίαν περιεῖλον οἱ σύναρχοι, τὴν δ’ οἰκίαν διήρπασεν ὁ δῆμοσ, ἡ δὲ βουλὴ κατεγίνωσκε θάνατον. ὁ δὲ Καῖσαρ ἐσ τὸν ἀδελφὸν ἐκέλευσε χωρεῖν, καὶ δοκεῖ νεὼσ ἐπιβὰσ οὐδαμοῦ ἔτι φανῆναι. Τοσάδε πράξασ ὁ Καῖσαρ ἐπενόει μὲν τὰσ ἐσ τὸν Ἀντώνιον διαλύσεισ, πυνθανόμενοσ ἤδη τοῖσ ἀμφὶ τὸν Βροῦτον εἴκοσι συνῆχθαι τέλη στρατοῦ, καὶ χρῄζων ἐπ’ αὐτὰ Ἀντωνίου, ἐξῄει δὲ τῆσ πόλεωσ ἐπὶ τὸν Ιὄνιον καὶ σχολαίωσ ἀνεζεύγνυε, τὰ παρὰ τῆσ βουλῆσ ἐπιμένων·

Πέδιοσ γὰρ αὐτὴν ἀποστάντοσ τοῦ Καίσαροσ ἔπειθε τὰ ἐσ ἀλλήλουσ μὴ δυσίατα ποιουμένουσ συναλλαγῆναι Λεπίδῳ τε καὶ Ἀντωνίῳ. οἱ δὲ προεώρων μὲν ὅτι μὴ σφίσι μηδ’ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ εἰσὶν αἱ διαλλαγαί, ἀλλ’ ἐσ συμμαχίαν Καίσαρι κατὰ Κασσίου τε καὶ Βρούτου, ἐπῄνουν δ’ ὅμωσ καὶ συνετίθεντο ὑπ’ ἀνάγκησ. καὶ τὰ πολέμια δόγματα Ἀντωνίου τε καὶ Λεπίδου καὶ τῶν ὑπ’ αὐτοῖσ στρατῶν κατελύετο, εἰρηναῖα δὲ ἕτερα αὐτοῖσ ἐπέμπετο. καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτοῖσ συνήδετο γράφων, Ἀντωνίῳ δὲ καὶ βοηθὸσ ἐπὶ Δέκμου ὑπισχνεῖτο ἥξειν, εἰ δέοιτο. οἱ δὲ ἀντεφιλοφρονοῦντο μὲν αὐτὸν ἄφνω καὶ ἐπῄνουν, ὁ δ’ Ἀντώνιοσ ἔγραφεν αὐτὸσ ἀποτίσεσθαι Δέκμον τε ὑπὲρ Καίσαροσ καὶ Πλάγκον ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ συμμίξειν Καίσαρι. Τοσάδε μὲν ἀλλήλοισ ἐπέστειλαν, διώκοντι δὲ τῷ Ἀντωνίῳ Δέκμον προσγίγνεται Πολλίων Ἀσίνιοσ ἄγων δύο τέλη.

ἤλλαξε δὲ τὴν ἐσθῆτα ἐσ τὸ Κελτικόν, ἐξεπιστάμενοσ ἅμα καὶ τὴν φωνήν, καὶ διεδίδρασκε σὺν ἐκείνοισ οἱᾶ́ τισ Κελτόσ, οὐ τὴν μακροτέραν ἔτι περιιών, ἀλλὰ ἐπὶ Ἀκυληίασ, λήσεσθαι νομίζων διὰ τὴν ὀλιγότητα. καὶ Πλάγκῳ μὲν Ἀσίνιοσ ἔπραξε διαλλαγάσ, καὶ ὁ Πλάγκοσ σὺν τρισὶ τέλεσι μεθίστατο ἐσ τὸν Ἀτώνιον, ὥστε ἤδη βαρυτάτησ δυνάμεωσ ἦρχεν ὁ Ἀντώνιοσ· Δέκμῳ δὲ ἦν τέλη δέκα, ὧν τέσσαρα μὲν τὰ ἐμπειροπολεμώτατα ὑπὸ λιμοῦ διέφθαρτο καὶ ἐνόσει ἔτι, τὰ νεοστράτευτα δὲ ἦν ἕξ, ἀταλαίπωρα ἔτι καὶ πόνων ἄπειρα. ἀπογνοὺσ οὖν μάχεσθαι, φεύγειν ἔκρινε πρὸσ Βροῦτον ἐσ Μακεδονίαν. ἔφευγε δ’ οὐκ ἐπὶ τάδε τῶν Ἄλπεων, ἀλλ’ ἐσ Ῥάβενναν ἢ Ἀκυληίαν. ἐπεὶ δὲ Καῖσαρ ὥδευε ταύτῃ, ἄλλην μακροτέραν ὁδὸν καὶ δύσπορον ἐπενόει, τόν τε Ῥῆνον περᾶσαι καὶ τὰ ἀγριώτερα τῶν βαρβάρων ὑπερελθεῖν· ὅθεν αὐτὸν ὑπό τε τῆσ ἀπορίασ καὶ τοῦ καμάτου πρῶτοι μὲν οἱ νεοστράτευτοι καταλιπόντεσ ἐσ Καίσαρα ἐχώρουν, ἐπὶ δὲ ἐκείνοισ καὶ τὰ ἀρχαιότερα τέσσαρα ἐσ Ἀντώνιον καὶ ὁ ἄλλοσ ὅμιλοσ ἤδη χωρὶσ τῶν σωματοφυλάκων ἱππέων Κελτῶν. ὁ δὲ καὶ τούτων τοῖσ ἐθέλουσιν ἐπιτρέψασ ἐσ τὰ οἰκεῖα σφῶν ἀφίστασθαι καὶ διαδοὺσ ἐκ τοῦ παρόντοσ ἔτι χρυσίου, μετὰ τριακοσίων τῶν παραμεινάντων μόνων ἐπὶ τὸν Ῥῆνον ἐφέρετο. δυσπόρου δ’ ὄντοσ αὐτοῦ περᾶν σὺν ὀλίγοισ, ἀπελείφθη καὶ ὑπὸ τῶνδε πλὴν δέκα μόνων. Ἁλοὺσ δὲ ὑπὸ λῃστῶν καὶ δεθείσ, ἤρετο μὲν ὅτου Κελτῶν δυνάστου τὸ ἔθνοσ εἰή, μαθὼν δ’ ὅτι Καμίλου, πολλὰ πεποιηκὼσ εὖ τὸν Κάμιλον, ἄγειν αὑτὸν αὐτοῖσ ἐσ τὸν Κάμιλον ἐκέλευεν.

ὁ δὲ ἀχθέντα ἰδὼν ἐφιλοφρονεῖτο μὲν ἐσ τὸ φανερὸν καὶ τοῖσ δήσασιν ἐπεμέμφετο ὑπ’ ἀγνοίασ ἐνυβρίσασιν ἀνδρὶ τοσῷδε, κρύφα δ’ ἐπέστελλεν Ἀντωνίῳ. καὶ ὁ Ἀντώνιόσ τι παθὼν ἐπὶ τῇ μεταβολῇ οὐχ ὑπέστη τὸν ἄνδρα ἰδεῖν, ἀλλ’ ἐκέλευσε τῷ Καμίλῳ κτείναντα τὴν κεφαλὴν ἐσ αὑτὸν ἐκπέμψαι· καὶ τὴν κεφαλὴν ἰδὼν ἐκέλευσε τοῖσ παροῦσι θάψαι. τοῦτο Δέκμῳ τέλοσ ἦν, ἱππάρχῃ τε Καίσαροσ γενομένῳ καὶ ἄρξαντι τῆσ παλαιᾶσ Κελτικῆσ ὑπ’ ἐκείνῳ καὶ ἐσ τὸ μέλλον ἔτοσ ὑπατεύειν ὑπ’ αὐτοῦ κεχειροτονημένῳ καὶ τῆσ ἑτέρασ Κελτικῆσ ἄρχειν. καὶ δεύτεροσ τῶν σφαγέων οὗτοσ ἐπὶ Τρεβωνίῳ δίκην ἐδίδου μετ’ ἐνιαυτόν που καὶ ἥμισυ τῆσ ἀναιρέσεωσ. τῷ δ’ αὐτῷ χρόνῳ καὶ Μινούκιοσ Βάσιλοσ, σφαγεὺσ καὶ ὅδε Καίσαροσ, ὑπὸ τῶν θεραπόντων ἀνῃρέθη, εὐνουχίζων τινὰσ αὐτῶν ἐπὶ τιμωρίᾳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION