헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί3́10́

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 10)

Τῆσ δ’ ἐπιούσησ ἀνεζεύγνυον ἐσ τὰ ἐν τῇ Μουτίνῃ στρατόπεδα πάντεσ. διενυκτέρευσαν δὲ καὶ ἐν τοῖσ ὅπλοισ ἑκάτεροι. γνώμη δὲ ἦν Ἀντωνίῳ μὲν ἐπὶ τοσῷδε πταίσματι μὴ ἐπιχειρεῖν ἔτι τοῖσ ἐχθροῖσ μεγάλῃ μάχῃ μηδ’ ἐπιόντων ἀμύνεσθαι, διὰ δὲ τῶν ἱππέων τὰ ἐφήμερα μόνα αὐτοὺσ ἐνοχλεῖν, μέχρι παραδῴη Δέκμοσ αὑτὸν ἐσ ἔσχατον ἤδη λιμοῦ τετρυμένοσ, Ἱρτίῳ δὲ καὶ Καίσαρι διὰ τοῦτο μάλιστα τὰ ἐσ τὴν μάχην ἐπείγεσθαι. ἐπεὶ δ’ ἐκτάσσουσιν αὐτοῖσ ὁ Ἀντώνιοσ οὐκ ἐπεξῆγεν, ἐσ τὰ ἐπὶ θάτερα τῆσ Μουτίνησ ἀφυλακτότερα ὄντα διὰ δυσχέρειαν ἐχώρουν ὡσ βιασόμενοι βαρεῖ στρατῷ παρεσελθεῖν ἐσ αὐτήν. καὶ ὁ Ἀντώνιοσ αὐτῶν ἐξήπτετο τοῖσ ἱππεῦσι καὶ τότε μόνοισ. ἀμυνομένων δὲ κἀκείνων αὐτὸν ἱππεῦσι μόνοισ καὶ τῆσ ἄλλησ στρατιᾶσ χωρούσησ, ἐφ’ ἃ ἐβούλοντο, δείσασ ὁ Ἀντώνιοσ περὶ τῇ Μουτίνῃ ἐξῆγε δύο τέλη· οἱ δὲ ἡσθέντεσ ἐπέστρεφον καὶ ἐμάχοντο. ἄλλα δὲ Ἀντωνίου τέλη καλοῦντοσ ἐκ τῶν ἄλλων στρατοπέδων, ὧν βραδέωσ ὡσ ἐν αἰφνιδίῳ τε μετακλήσει καὶ μακρόθεν ἰόντων ἐκράτουν οἱ τοῦ Καίσαροσ τῇ μάχῃ. Ἵρτιοσ δὲ καὶ ἐσ τὸ στρατόπεδον ἐσήλατο τοῦ Ἀντωνίου καὶ περὶ τὴν στρατηγίδα σκηνὴν μαχόμενοσ ἔπεσε. καὶ αὐτοῦ τό τε σῶμα ὁ Καῖσαρ ἐσδραμὼν ἀνείλετο καὶ τοῦ στρατοπέδου κατέσχεν, ἑώσ μετ’ ὀλίγον ἐξεώσθη πρὸσ Ἀντωνίου. Καὶ ὁ Ἀντώνιοσ δευτέρᾳ τῇδε συμπεσὼν πληγῇ συνεβουλεύετο τοῖσ φίλοισ εὐθὺσ ἀπὸ τοῦ πόνου.

καὶ τοῖσ μὲν ἐδόκει τῆσ προτέρασ αὐτὸν γνώμησ ἔχεσθαι, πολιορκοῦντα Μουτίνην καὶ ἐσ μάχην οὐκ ἐπεξιόντα· τό τε γὰρ πάθοσ ὅμοιον ἀμφοῖν γεγονέναι καὶ Ἵρτιον ἀνῃρῆσθαι καὶ Πάνσαν νοσεῖν καὶ σφᾶσ τοῖσ ἱππεῦσι πλεονεκτεῖν Μουτίνην τε ἐσ ἔσχατον ἀφῖχθαι λιμοῦ καὶ εὐθὺσ ἐνδώσειν. ὧδε μὲν ἤρεσκε τοῖσ φίλοισ, καὶ ἦν τὰ ἄριστα· ὁ δὲ Ἀντώνιοσ, ἤδη θεοῦ βλάπτοντοσ, ἐδεδοίκει, μὴ ἐσ τὴν Μουτίνην ὁ Καῖσαρ, ὥσπερ ἐχθὲσ ἐπιχειρήσασ, ἐσδράμοι ἢ αὑτὸν ἐπιχειρήσειε περιτειχίζειν, πλέον ἔχων τὸ ἐργάσιμον, "ἐν ᾧ καὶ τῶν ἱππέων," ἔφη, "γιγνομένων ἡμῖν ἀχρήστων, ὑπερόψεταί με Λέπιδοσ καὶ Πλάγκοσ ἡττώμενον. εἰ δὲ Μουτίνησ ἐξανασταῖμεν, Οὐεντίδιόσ τε ἡμῖν αὐτίκα προσέσται, τρία τέλη φέρων ἐκ τῆσ Πικηνίτιδοσ, καὶ Λέπιδοσ καὶ Πλάγκοσ ἐρρωμένωσ οἱ συμμαχήσουσι. " ταῦτα ἔλεγεν, οὐκ ἄτολμοσ ἐν τοῖσ κινδύνοισ ἀνήρ, καὶ εἰπὼν εὐθὺσ ἀνίστατο καὶ ὥδευεν ἐπὶ τῶν Ἄλπεων. Δέκμῳ δὲ ἀπαλλαγέντι τῆσ πολιορκίασ ὁ φόβοσ ἐσ τὸν Καίσαρα ἐνηλλάσσετο·

ἔγραφε δὲ καὶ Πάνσασ. τῶν γὰρ ὑπάτων ἐκποδὼν γενομένων ὡσ ἐχθρὸν ἐδεδοίκει. τάσ τε οὖν γεφύρασ τοῦ ποταμοῦ διέκοπτε πρὸ ἡμέρασ καὶ κελητίῳ τινὰσ ἐσ τὸν Καίσαρα ἀποστέλλων ἐμαρτύρει μὲν ὡσ αἰτίῳ τῆσ σωτηρίασ, ἠξίου δὲ μέσον ἔχοντα τὸν ποταμὸν ἐσ λόγουσ οἱ συνελθεῖν ἐπὶ μάρτυσι τοῖσ πολίταισ· πείσειν γάρ, ὅτι δαιμόνιον αὑτὸν ἔβλαψεν, ἐσ τὴν Καίσαροσ ἐπιβουλὴν ἐπηγμένον ὑφ’ ἑτέρων. Καίσαροσ δὲ τοῖσ ἥκουσιν ἀποκριναμένου τε πρὸσ ὀργὴν καὶ τὴν χάριν, ἣν δίδωσίν οἱ Δέκμοσ, διωθουμένου ̔"οὐδὲ γὰρ Δέκμον ἐγὼ πάρειμι περισώσων, ἀλλ’ Ἀντωνίῳ πολεμήσων, ᾧ μοι καὶ συναλλαγῆναί ποτε θέμισ· Δέκμῳ δὲ ἡ φύσισ οὐδὲ ἐσ ὄψιν ἢ λόγουσ ἐλθεῖν ἐπιτρέπει· σῳζέσθω μέντοι, μέχρι τοῖσ ἐν ἄστει δοκεῖ"̓, πυθόμενοσ τούτων ὁ Δέκμοσ ἔστη τε πρὸ τοῦ ποταμοῦ καὶ καλῶν ὀνομαστὶ τὸν Καίσαρα, σὺν βοῇ τὰ γράμματα τῆσ βουλῆσ ἀνεγίνωσκε, διδούσησ οἱ τὴν Κελτικὴν ἡγεμονίαν, ἀπηγόρευέ τε Καίσαρι χωρὶσ ὑπάτων μὴ περᾶν τὸν ποταμὸν ἐσ ἀλλοτρίαν ἡγεμονίαν μηδὲ ἐπὶ Ἀντώνιον ἔτι χωρεῖν· αὐτὸσ γὰρ αὐτὸν διώκων ἀρκέσειν. ὁ δὲ ᾔδει μὲν ὑπὸ τῆσ βουλῆσ αὐτὸν ἐσ τήνδε τὴν θρασύτητα αὐξανόμενον, δυνηθεὶσ δ’ ἂν ἐκ προστάγματοσ ἑλεῖν ἐφείδετο ἔτι καὶ πρὸσ τὸν Πάνσαν ἐσ Βονωνίαν τραπεὶσ ἔγραφε τῇ βουλῇ περὶ ἁπάντων. Καὶ Κικέρων ἐν Ῥώμῃ τὰ μὲν ἐσ τὸν δῆμον ἀνεγίγνωσκεν ὡσ ὑπάτου, τὰ δὲ τοῦ Καίσαροσ τῇ βουλῇ μόνον·

θυσίασ τε ἐπ’ Ἀντωνίῳ πεντήκοντα ἡμερῶν ἱκεσίουσ ἐψηφίζετο, ὅσασ οὔτε ἐπὶ Κελτοῖσ οὔτε ἐπὶ ἄλλῳ πολέμῳ ποτὲ ἐψηφίσαντο Ῥωμαῖοι, καὶ τὸν στρατὸν τῶν ὑπάτων ἐδίδου Δέκμῳ καίπερ ἔτι Πάνσα περιόντοσ ἡ̓́δη γὰρ ἀπεγιγνώσκετὀ, στρατηγόν τε τὸν Δέκμον ἀπέφηνεν ἐπ’ Ἀντωνίῳ μόνον εἶναι καὶ εὐχὰσ δημοσίασ ἐποιεῖτο Δέκμον Ἀντωνίου περιγενέσθαι. τοσοῦτοσ ἦν οἶστροσ αὐτῷ κατὰ Ἀντωνίου καὶ ἀπειροκαλία. ἐβεβαίου τε αὖθισ τοῖσ δύο τέλεσι τοῖσ ἀπὸ Ἀντωνίου μεταστᾶσι τὰσ ἑκάστῳ προϋπεσχημένασ παρὰ τοῦ κοινοῦ Ῥωμαίων ἐπινικίουσ δραχμὰσ πεντακισχιλίασ ὡσ ἤδη νενικηκόσι καὶ στέφανον αὐτοὺσ ἐν ταῖσ ἑορταῖσ αἰεὶ θαλλοῦ περιτίθεσθαι. περὶ δὲ Καίσαροσ οὐδὲν ἦν ἐν τοῖσ γραφομένοισ, οὐδὲ τοὔνομα ὅλωσ· οὕτωσ αὐτίκα κατεφρονεῖτο ὡσ Ἀντωνίου καθῃρημένου. ἔγραφον δὲ καὶ Λεπίδῳ καὶ Πλάγκῳ καὶ Ἀσινίῳ πολεμεῖν, ὅπωσ πλησιάσειαν Ἀντωνίῳ. Καὶ τάδε μὲν ἦν τὰ ἐν Ῥώμῃ, Πάνσασ δ’ ἐκ τοῦ τραύματοσ ἀποθνῄσκων Καίσαρά οἱ παρεστήσατο καὶ εἶπεν·

"ἐγὼ τῷ σῷ πατρὶ φίλοσ ἦν ὡσ ἐμαυτῷ, ἀναιρεθέντι δὲ οὐκ εἶχον ἐπαμύνειν οὐδὲ τοῖσ πλείοσι μὴ συνίστασθαι, οἷσ γε δὴ καὶ σὺ καλῶσ ποιῶν ὑπήκουσασ, καίτοι στρατὸν ἔχων. δείσαντεσ δ’ ἐν ἀρχῇ δὲ καὶ Ἀντώνιον, φιλοτιμότατον κἀκεῖνον ἐσ τὴν Καίσαροσ γνώμην φανέντα, διαφερομένοισ ὑμῖν ἐφήσθησαν ὡσ ἐσ ἀλλήλουσ συντριβησομένοισ. ἐπεὶ δέ σε καὶ στρατοῦ δεσπότην εἶδον, προσεποιοῦντο εὐπρεπέσι καὶ ἀσθενέσι τιμαῖσ οἱᾶ μειράκιον. σοβαρωτέρου δέ σου καὶ ἐγκρατεστέρου τιμῆσ τότε μάλιστα ὀφθέντοσ, ὅτε τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ στρατοῦ σοι δεδομένην οὐκ ἐδέξω, διεταράχθησαν καὶ συστρατηγεῖν σε ἡμῖν ἀπέφηναν, ἵνα σου τὰ δύο τέλη τὰ πρακτικώτερα ἀποσπάσωμεν, ἐλπίσαντεσ ἡττηθέντοσ ὑμῶν τοῦ ἑτέρου τὸν ἕτερον ἀσθενέστερόν τε καὶ μόνον ἔσεσθαι καὶ μετ’ αὐτὸν ἤδη πᾶσαν τὴν Καίσαροσ ἑταιρείαν καθελόντεσ ἀνάξειν τὴν Πομπηίου· τόδε γάρ ἐστιν αὐτοῖσ τῆσ γνώμησ τὸ κεφάλαιον. "Ἐγὼ δὲ καὶ Ἵρτιοσ τὸ προστεταγμένον ἐποιοῦμεν μέχρι συστεῖλαι τὸν Ἀντώνιον ἐπιπολάζοντα ὑπεροψίᾳ·

ἡττηθέντα δὲ σοὶ συναλλάσσειν ἐπενοοῦμεν, ὡσ τῇ Καίσαροσ φιλίᾳ τόδε χαριστήριον ἔχοντεσ ἀποδοῦναι καὶ μόνον τῇ μοίρᾳ χρησιμώτατον ἐσόμενον ἐσ τὰ μέλλοντα. τοῦτο δ’ οὐκ ἦν ἐκφέρειν σοι πρότερον, ἡττημένου δὲ νῦν Ἀντωνίου καὶ Ἱρτίου τεθνεῶτοσ κἀμὲ τοῦ χρεὼν ἀπάγοντοσ, ἐν καιρῷ λέλεκται, οὐχ ἵνα μοι γινώσκῃσ χάριν ἀποθανόντι, ἀλλ’ ἵνα σὺν δαιμονίᾳ μοίρᾳ γενόμενοσ, ὡσ τὰ ἔργα ὑποδείκνυσι, τά τε σαυτῷ συμφέροντα γινώσκῃσ καὶ τὴν ἐμὴν καὶ Ἱρτίου προαίρεσίν τε καὶ ἀνάγκην. τὸν μὲν οὖν στρατόν, ὃν ἡμῖν αὐτὸσ ἔδωκασ, εὐπροφάσιστον ἀποδοῦναί σοι, καὶ παραδίδωμι· τοὺσ δὲ νεήλυδασ εἰ μὲν καθέξεισ λαβών, καὶ τούσδε σοι παραδώσω, εἰ δὲ τεθήπασι τὴν βουλὴν ἀμέτρωσ, ὅτι καὶ οἱ ἄρχοντεσ αὐτῶν φύλακεσ ἡμῖν ἐπέμφθησαν εἶναι, καὶ τό τε ἔργον ἐπίφθονον ἔσται σοι καὶ πρὸ τοῦ δέοντοσ ἐξανίστησί σε, ὁ ταμίασ παραλήψεται Τορκουᾶτοσ. " ταῦτα εἰπὼν καὶ τῷ ταμίᾳ τοὺσ νεήλυδασ ἐγχειρίσασ ἀπέθανε. καὶ τούσδε μὲν ὁ ταμίασ, καθὰ προσέτασσεν ἡ βουλή, Δέκμῳ παρεδίδου, Ἵρτιον δὲ καὶ Πάνσαν ὁ Καῖσαρ ἐπιφανῶσ ἔθαπτε καὶ ἐσ Ῥώμην ἔπεμπε μετὰ τιμῆσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 10

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 10)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION