헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί3́08́

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8)

Καὶ τάδε μὲν ἦν ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν, ἐν δὲ τῇ Κελτικῇ τὸν Δέκμον ὁ Ἀντώνιοσ ἐκέλευσεν ἐσ Μακεδονίαν μετιέναι, πειθόμενόν τε τῷ δήμῳ καὶ φειδόμενον ἑαυτοῦ. ὁ δὲ ἀντέπεμπεν αὐτῷ τὰ παρὰ τῆσ βουλῆσ οἱ κεκομισμένα γράμματα, ὡσ οὐχὶ διὰ τὸν δῆμον εἴκειν οἷ πρέπον ἢ διὰ τὴν βουλὴν Ἀντωνίῳ μᾶλλον. Ἀντωνίου δ’ αὐτῷ προθεσμίαν ὁρίζοντοσ, μεθ’ ἣν ὡσ πολεμίῳ χρήσεται, μακροτέραν ὁ Δέκμοσ ἐκέλευεν ὁρίζειν ἑαυτῷ, μὴ θᾶσσον γένοιτο τῇ βουλῇ πολέμιοσ. καὶ ὁ Ἀντώνιοσ εὐμαρῶσ ἂν αὐτοῦ κρατήσασ ἔτι ὄντοσ ἐν πεδίῳ ἐπὶ τὰσ πόλεισ ἔκρινε προελθεῖν. αἱ δὲ αὐτὸν ἐδέχοντο. καὶ δείσασ ὁ Δέκμοσ, μὴ οὐδ’ ἐσελθεῖν ἔσ τινα αὐτῶν ἔτι δύνηται, πλάσσεται γράμματα τῆσ βουλῆσ καλούσησ αὐτὸν ἐσ Ῥώμην σὺν τῷ στρατῷ· καὶ ἀναζεύξασ ἐχώρει τὴν ἐπὶ τῆσ Ἰταλίασ, ὑποδεχομένων αὐτὸν ὡσ ἀπιόντα πάντων, μέχρι Μουτίνην παροδεύων, πόλιν εὐδαίμονα, τάσ τε πύλασ ἀπέκλειε καὶ τὰ τῶν Μουτιναίων ἐσ τὰσ τροφὰσ συνέφερεν, ὑποζύγιά τε ὅσα ἦν κατέθυε καὶ ἐταρίχευε δέει, μὴ χρόνιοσ ἡ πολιορκία γένοιτο, καὶ τὸν Ἀντώνιον ὑπέμενε. στρατιὰ δ’ ἦν αὐτῷ μονομάχων τε πλῆθοσ καὶ ὁπλιτῶν τρία τέλη, ὧν ἓν μὲν ἦν ἀρτιστρατεύτων ἀνδρῶν ἔτι ἀπείρων, δύο δέ, ἃ καὶ πρότερον ὑπεστρατευμένα αὐτῷ πιστότατα ἦν. ὁ δ’ Ἀντώνιοσ ἐπελθὼν αὐτῷ σὺν ὀργῇ τὴν Μουτίνην ἀπετάφρευέ τε καὶ ἀπετείχιζε. Καὶ Δέκμοσ μὲν ἐπολιορκεῖτο, ἐν δὲ τῇ Ῥώμῃ κατὰ τὴν ἐτήσιον νουμηνίαν ὕπατοι γενόμενοι Ἵρτιόσ τε καὶ Πάνσασ τὴν βουλὴν εὐθὺσ ἐπὶ ταῖσ θυσίαισ ἐν αὐτῷ τῷ ἱερῷ συνῆγον ἐπὶ Ἀντωνίῳ.

Κικέρων μὲν δὴ καὶ οἱ Κικέρωνοσ φίλοι πολέμιον αὐτὸν ἠξίουν ἤδη ψηφίσασθαι, τὴν Κελτικὴν ἀκούσησ τῆσ βουλῆσ ἐσ ἐπιτείχισμα τῆσ πατρίδοσ βιαζόμενον ὅπλοισ καὶ τὸν ἐπὶ Θρᾷκασ αὐτῷ δεδομένον στρατὸν ἐσ τὴν Ἰταλίαν διαγαγόντα· ἐπελέγοντο δὲ καὶ τὴν ἄλλην αὐτοῦ μετὰ Καίσαρα προαίρεσιν, ἔν τε τῇ πόλει φανερῶσ δορυφορηθέντοσ ὑπὸ τοσῶνδε λοχαγῶν καὶ περὶ τὴν οἰκίαν ὥσπερ ἄκραν ὅπλοισ καὶ συνθήμασι κεχρημένου καὶ τἆλλα σοβαρωτέρου σφίσι φανέντοσ ἢ κατὰ τὴν ἐτήσιον ἀρχήν. Λεύκιοσ δὲ Πείσων, ὁ τῷ Ἀντωνίῳ τὴν ἀποδημίαν ἐπιτροπεύων, ἀνὴρ ἐν τοῖσ μάλιστα Ῥωμαίων ἐπιφανήσ, ὅσοι τε ἄλλοι τῷ Πείσωνι δι’ αὐτὸν ἢ δι’ Ἀντώνιον ἢ κατ’ οἰκείαν γνώμην προσετίθεντο, καλεῖν αὐτὸν ἐσ κρίσιν ἠξίουν, ὡσ οὐ πάτριον σφίσιν ἀκρίτου καταδικάζειν οὐδ’ εὐπρεπὲσ τοῦ χθὲσ ὑπάτου τῆσ ἐπιούσησ ἡμέρασ, οὗ γε μάλιστα συνεχεῖσ ἐπαίνουσ ἄλλοι τε καὶ Κικέρων αὐτὸσ εἶπε πολλάκισ. ἡ δὲ βουλὴ τότε μὲν ἀγχώμαλοι ταῖσ γνώμαισ ἐσ νύκτα περιῆλθον, ἅμα δ’ ἑῴ περὶ τῶν αὐτῶν ἐσ τὸ βουλευτήριον συνελέγοντο· ἔνθα τῶν Κικερωνείων ἐπιβαρούντων ἐψήφιστο ἂν ὁ Ἀντώνιοσ πολέμιοσ, εἰ μὴ τῶν δημάρχων Σάλουιοσ ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν ἐκέλευσεν ἀναθέσθαι. ἔστι δὲ ἐν τοῖσ ἄρχουσιν ὁ κωλύων ἀεὶ δυνατώτεροσ. Οἱ μὲν δὴ Κικερώνειοι καὶ τούτῳ μάλα φορτικῶσ ὠνείδιζόν τε καὶ ἐνύβριζον καὶ τὸν δῆμον ἐκδραμόντεσ ἠρέθιζον ἐπ’ αὐτὸν καὶ τὸν Σάλουιον ἐσ αὐτὸν ἐκάλουν.

ὁ δὲ ἀκαταπλήκτωσ ἐξέτρεχεν, ἑώσ ἡ βουλὴ κατέσχε δείσασα, μὴ μεταπείσειε τὸν δῆμον ἐσ μνήμην ἀγαγὼν Ἀντωνίου. οὐ γὰρ ἠγνόουν καταγινώσκοντεσ ἀνδρὸσ ἐπιφανοῦσ πρὸ δίκησ οὐδ’ ὅτι τὴν Κελτικὴν ὁ δῆμοσ αὐτῷ δεδώκει· ἀλλ’ ὑπὲρ τῶν σφαγέων δεδιότεσ ὠργίζοντο πρώτῳ μετὰ τὴν ἀμνηστίαν ἀνακινήσαντι τὰ κατ’ αὐτούσ. διὸ καὶ τῷ Καίσαρι ἐσ αὐτὸν προκατεχρῶντο· καὶ ὁ Καῖσαρ οὐκ ἀγνοῶν ᾑρεῖτο καὶ αὐτὸσ ὅμωσ προκαθελεῖν τὸν Ἀντώνιον. τοιᾷδε μὲν ἡ βουλὴ γνώμῃ τὸν Ἀντώνιον εἶχεν ἐν ὀργῇ, ἀναθέμενοι δὲ τὴν ψῆφον, ὡσ ὁ δήμαρχοσ ἐκέλευεν, ἐψηφίσαντο ὅμωσ Δέκμον τε ἐπαινέσαι οὐκ ἐκστάντα Ἀντωνίῳ τῆσ Κελτικῆσ, καὶ τοῖσ ὑπάτοισ Ἱρτίῳ καὶ Πάνσᾳ Καίσαρα συστρατηγεῖν οὗ νῦν ἔχει στρατοῦ, ἐπίχρυσόν τε αὐτοῦ εἰκόνα τεθῆναι καὶ γνώμην αὐτὸν ἐσφέρειν ἐν τοῖσ ὑπατικοῖσ ἤδη καὶ τὴν ὑπατείαν αὐτὴν μετιέναι τοῦ νόμου θᾶσσον ἔτεσι δέκα, ἔκ τε τοῦ δημοσίου δοθῆναι τοῖσ τέλεσι τοῖσ ἐσ αὐτὸν ἀπὸ Ἀντωνίου μεταστᾶσιν, ὅσον αὐτοῖσ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῇ νίκῃ δώσειν ὑπέσχετο. Οἱ μὲν δὴ ταῦτα ψηφισάμενοι διελύθησαν, ὡσ τὸν Ἀντώνιον ἔργῳ διὰ τῶνδε εἰδέναι πολέμιον ἐψηφισμένον καὶ τὸν δήμαρχον ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν οὐδὲν ἔτι ἀντεροῦντα· Ἀντωνίου δὲ ἡ μήτηρ καὶ ἡ γυνὴ καὶ παῖσ ἔτι μειράκιον οἵ τε ἄλλοι οἰκεῖοι καὶ φίλοι δι’ ὅλησ τῆσ νυκτὸσ ἐσ τὰσ τῶν δυνατῶν οἰκίασ διέθεον ἱκετεύοντεσ καὶ μεθ’ ἡμέραν ἐσ τὸ βουλευτήριον ἰόντασ ἠνώχλουν, ῥιπτούμενοί τε πρὸ ποδῶν σὺν οἰμωγῇ καὶ ὀλολυγαῖσ καὶ μελαίνῃ στολῇ παρὰ θύραισ ἐκβοῶντεσ. οἱ δὲ ὑπό τε τῆσ φωνῆσ καὶ τῆσ ὄψεωσ καὶ μεταβολῆσ ἐσ τοσοῦτον αἰφνιδίου γενομένησ ἐκάμπτοντο. δείσασ δ’ ὁ Κικέρων ἐβουληγόρησεν ὧδε. "Ἃ μὲν ἔδει γνῶναι περὶ Ἀντωνίου, ἐχθὲσ ἔγνωμεν·

οἷσ γὰρ αὐτοῦ τοὺσ ἐχθροὺσ ἐτιμῶμεν, τούτοισ ἐψηφιζόμεθα εἶναι πολέμιον. Σάλουιον δὲ τὸν μόνον ἐμποδὼν γινόμενον ἢ πάντων εἶναι χρὴ συνετώτερον ἢ φιλίᾳ τάδε πράσσειν ἢ τῶν ἐνεστώτων ἀμαθίᾳ. ὧν τὸ μὲν αἴσχιστόν ἐστιν ἡμῖν, εἰ δόξομεν ἀσυνετώτεροι πάντεσ ἑνὸσ εἶναι, τὸ δὲ αὐτῷ Σαλουίῳ, εἰ φιλίαν τῶν κοινῶν προτιμῴη· ἀμαθῶσ δ’ αὐτὸν ἔχοντα τῶν παρόντων ἔδει πιστεύειν ὑπάτοισ ἀνθ’ ἑαυτοῦ καὶ στρατηγοῖσ καὶ δημάρχοισ τοῖσ συνάρχουσιν αὐτῷ καὶ τοῖσ ἄλλοισ βουλευταῖσ, οἳ τοσοίδε τὴν ἀξίωσίν τε καὶ τὸν ἀριθμὸν ὄντεσ διά τε ἡλικίαν καὶ ἐμπειρίαν ὑπὲρ τὸν Σάλουιον, καταγινώκομεν Ἀντωνίου. ἔστι δ’ ἔν τε χειροτονίαισ καὶ δίκαισ αἰεὶ τὸ πλέον δικαιότερον. εἰ δὲ καὶ νῦν ἔτι χρῄζει τὰσ αἰτίασ μαθεῖν, λελέξεται διὰ βραχέοσ, ὡσ ἐν ἀναμνήσει, τὰ μέγιστα αὐτῶν. "Τὰ χρήματα ἡμῶν Καίσαροσ ἀποθανόντοσ ἐσφετερίσατο Ἀντώνιοσ. Μακεδονίασ ἄρχειν παρ’ ἡμῶν ἐπιτυχὼν ἐπὶ τὴν Κελτικὴν ὡρ́μησε χωρὶσ ἡμῶν. τὸν στρατὸν ἐπὶ Θρᾷκασ λαβὼν ἀντὶ Θρᾳκῶν ἐπήγαγεν ἡμῖν ἐσ τὴν Ἰταλίαν. ἑκάτερα τούτων αἰτήσασ ἡμᾶσ ἐπ’ ἐνέδρᾳ καὶ οὐ λαβὼν ἔπραξε δι’ ἑαυτοῦ. σπεῖραν ἐν Βρεντεσίῳ βασιλικὴν συνέταξεν ἀμφ’ αὑτὸν εἶναι, καὶ φανερῶσ αὐτὸν ἐν τῇ πόλει σιδηροφοροῦντεσ ἄνδρεσ ἐδορυφόρουν τε καὶ ἐνυκτοφυλάκουν ὑπὸ συνθήματι. ἦγεν ἐκ τοῦ Βρεντεσίου καὶ τὸν ἄλλον στρατὸν ἐσ τὴν πόλιν ἅπαντα, συντομώτερον ἐφιέμενοσ ὧν ἐπενόει Καῖσαρ· Καίσαροσ δὲ αὐτὸν τοῦ νέου σὺν ἑτέρῳ στρατῷ φθάσαντοσ ἔδεισε καὶ ἐσ τὴν Κελτικὴν ἐτράπετο ὡσ εὔκαιρον ἐφ’ ἡμῖν ὁρμητήριον, ὅτι καὶ ὁ Καῖσαρ ἐκεῖθεν ὁρμώμενοσ ἐδυνάστευσεν ἡμῶν. "Τὴν στρατιὰν ἐπὶ τοῖσδε καταπλησσόμενοσ, ἵνα πρὸσ μηθὲν αὐτῷ παρανομοῦντι κατοκνῇ, διεκλήρωσεν ἐσ θάνατον, οὐ στασιάσαντασ ἢ φυλακὴν ἢ τάξιν ἐν πολέμῳ λιπόντασ, ἐφ’ ὧν μόνων ὁ στρατιωτικὸσ νόμοσ τὴν οὕτωσ ὠμὴν ὡρ́ισε τιμωρίαν, καὶ ὅμωσ αὐτῇ καὶ ἐπὶ τοῖσδε ὀλίγοι μόλισ ἐν τοῖσ πάνυ κινδύνοισ ἐχρήσαντο ὑπ’ ἀνάγκησ·

ὁ δὲ φωνῆσ ἢ γέλωτοσ ἦγεν ἐσ θάνατον τοὺσ πολίτασ καὶ θάνατον οὐ τῶν ἐλεγχθέντων, ἀλλὰ τῶν διαλαχόντων. τοιγαροῦν οἱ μὲν δυνηθέντεσ ἀπέστησαν αὐτοῦ, καὶ ὑμεῖσ αὐτοῖσ ὡσ εὖ πράξασι δωρεὰσ χθὲσ ἐψηφίσασθε· οἱ δὲ οὐ δυνηθέντεσ ἀποδρᾶναι δεδιότεσ συναδικοῦσι καὶ χωροῦσιν ἐπὶ χώραν ὑμετέραν πολέμιοι καὶ πολιορκοῦσι στρατὸν ὑμέτερον καὶ στρατηγὸν ὑμέτερον, ᾧ γράφετε μὲν ὑμεῖσ ἐμμένειν τῇ Κελτικῇ, Ἀντώνιοσ δ’ ἐξιέναι κελεύει. πότερον οὖν ἡμεῖσ Ἀντώνιον ψηφιζόμεθα εἶναι πολέμιον, ἢ Ἀντώνιοσ ἡμᾶσ ἤδη πολεμεῖ, καὶ ὁ δήμαρχοσ ἡμῶν ἔτι ἀγνοεῖ, μέχρι ἄρα Δέκμου πεσόντοσ ἥ τε χώρα τοσήδε οὖσα καὶ ὅμοροσ ἡμῖν καὶ ἐπὶ τῇ χώρᾳ ὁ Δέκμου στρατὸσ ἐσ τὰσ καθ’ ἡμῶν ἐλπίδασ Ἀντωνίῳ προσγένηται. τότε γὰρ αὐτόν, ὡσ ἐοίκεν, ὁ δήμαρχοσ ψηφιεῖται πολέμιον, ὅταν ἡμῶν γένηται δυνατώτεροσ. Ταῦτ’ ἔτι τοῦ Κικέρωνοσ λέγοντοσ οἱ φίλοι θορυβοῦντεσ ἀπαύστωσ οὐδενὶ ἀντειπεῖν ἐπέτρεπον, μέχρι Πείσωνοσ αὐτοῦ παρελθόντοσ ἥ τε ἄλλη βουλὴ κατ’ αἰδῶ τοῦ ἀνδρὸσ ἡσύχασε καὶ οἱ τοῦ Κικέρωνοσ ἠνέσχοντο.

καὶ ἔλεγεν ὁ Πείσων· "ὁ μὲν νόμοσ, ὦ βουλή, δικαιοῖ τὸν εὐθυνόμενον αὐτὸν ἀκοῦσαί τε τῆσ κατηγορίασ καὶ ἀπολογησάμενον ὑπὲρ αὑτοῦ κρίνεσθαι· καὶ τὸν δεινότατον εἰπεῖν Κικέρωνα ἐσ ταῦτα προκαλοῦμαι. ἐπεὶ δὲ ὀκνεῖ μὲν παρόντοσ Ἀντωνίου κατηγορεῖν, ἀπόντοσ δ’ ἐγκλήματά τινα εἶπεν ὡσ μέγιστα ἐκ πάντων καὶ ἀναμφίλογα ὄντα, παρῆλθον ἐγὼ δείξων αὐτὰ ψευδῆ βραχυτάταισ ἀποκρισεσι. τὰ χρήματά φησιν Ἀντώνιον τὰ κοινὰ μετὰ τὴν Καίσαροσ τελευτὴν σφετερίσασθαι, τοῦ μὲν νόμου τὸν κλέπτην οὐ πολέμιον ἀποφαίνοντοσ, ἀλλὰ ὡρισμένῃ δίκῃ ζημιοῦντοσ, Βρούτου δὲ τοῦ Καίσαρα κτείναντοσ ἐν τῷ δήμῳ καὶ τόδε κατηγορήσαντοσ, ὅτι ὁ Καῖσαρ τὰ χρήματα διεφόρησε καὶ κενὰ καταλέλοιπε τὰ ταμιεῖα, Ἀντωνίου δὲ μετ’ οὐ πολὺ ζητεῖν αὐτὰ ψηφισαμένου καὶ ὑμῶν ἀποδεξαμένων τε τὴν γνώμην καὶ κεκυρωκότων καὶ γέρασ τοῖσ μηνύουσι δεκάτην ὑπεσχημένων, ἣν διπλασιάσομεν ἡμεῖσ, εἴ τισ Ἀντώνιον περὶ αὐτῶν ἔχοι τι διελέγχειν. "Καὶ τάδε μὲν περὶ τῶν χρημάτων·

τὴν δὲ Κελτικὴν ἡγεμονίαν οὐκ ἐψηφισάμεθα μὲν ἡμεῖσ Ἀντωνίῳ, ἔδωκε δὲ ὁ δῆμοσ νόμῳ, παρόντοσ αὐτοῦ Κικέρωνοσ, ᾧ τρόπῳ καὶ ἕτερα πολλάκισ ἔδωκε καὶ τήνδε τὴν ἡγεμονίαν αὐτὴν Καίσαρι πάλαι. μέροσ δ’ ἐστὶ τοῦ νόμου τὸν Ἀντώνιον, τὴν δεδομένην οἱ μετιόντα, Δέκμῳ μὴ παραχωροῦντι πολεμεῖν καὶ τὸν στρατὸν ἀντὶ Θρᾳκῶν οὐδὲν ἔτι κινουμένων ἐσ τὴν Κελτικὴν ἐπὶ τὸν ἀντιλέγοντα. ἀλλὰ Κικέρων Δέκμον μὲν οὐχ ἡγεῖται πολέμιον, ἐναντία τῷ νόμῳ τιθέμενον ὅπλα, Ἀντώνιον δὲ πολέμιον, τῷ νόμῳ συμμαχοῦντα. εἰ δὲ αὐτὸν αἰτιᾶται τὸν νόμον, τοὺσ θεμένουσ αἰτιᾶται· οὓσ ἔδει μεταπείθειν, οὐχὶ συνθέμενον ὑβρίζειν, οὐδὲ τὴν χώραν Δέκμῳ μὲν πιστεύειν, ὃν ὁ δῆμοσ ἐδίωξεν ἐπὶ τῷ φόνῳ, Ἀντωνίῳ δὲ ἀπιστεῖν, ὅ τι ὁ δῆμοσ ἔδωκεν. οὐ γὰρ εὖ βουλευομένων ἐστὶ διαστασιάζεσθαι πρὸσ τὸν δῆμον ἐν καιροῖσ μάλιστα ἐπικινδύνοισ οὐδὲ ἀμνημονεῖν, ὅτι καὶ τόδε αὐτὸ τοῦ δήμου πρότερον ἦν, τὸ κρίνειν τὰ φίλια καὶ πολέμια. μόνοσ γὰρ ἐκ τῶν πάλαι νόμων ὁ δῆμοσ αὐτοκράτωρ εἰρήνησ πέρι καὶ πολέμου σκοπεῖν. ὧν μηδὲν ὁ δῆμοσ ἐπιστήσειε μηδὲ ἐπιμηνίσειεν ἡμῖν, προστάτου λαβόμενοσ. "Ἀλλ’ ἔκτεινέ τινασ τῶν στρατιωτῶν ὁ Ἀντώνιοσ.

αὐτοκράτωρ γε ὢν καὶ ἐσ τοῦτο ὑφ’ ὑμῶν κεχειροτονημένοσ. καὶ οὐδείσ πω τῶνδε λόγον ὑπέσχεν αὐτοκράτωρ. οὐ γὰρ ἔκριναν οἱ νόμοι λυσιτελήσειν ἡμῖν τὸν ἄρχοντα τοῖσ στρατευομένοισ ὑπεύθυνον εἶναι· οὐδ’ ἔστιν ἀπειθείασ τι χεῖρον ἐν στρατοπέδῳ, δι’ ἣν καὶ νικῶντέσ τινεσ ἀνῃρέθησαν, καὶ οὐδεὶσ εὔθυνε τοὺσ ἀνελόντασ. οὐδὲ τῶν νῦν συγγενὴσ οὐδείσ, ἀλλὰ Κικέρων ἐπιμέμφεται καὶ φόνου κατηγορῶν πολέμιον κοινὸν ἀντὶ τῶν ὡρισμένων ἐπιτιμίων τοῖσ φονεῦσι τίθεται. Ἀντωνίῳ δὲ τὸ στρατόπεδον ὅπωσ τε ἄτακτον ἦν καὶ ὅπωσ κατεφρόνει, δηλοῖ καὶ τὰ μεταστάντα αὐτοῦ δύο τέλη, ἃ ὑμεῖσ μὲν ἐψηφίσασθε Ἀντωνίῳ στρατεύειν, αὐτομολήσαντα δὲ παρὰ τοὺσ στρατιωτικοὺσ νόμουσ, οὐ πρὸσ ὑμᾶσ, ἀλλ’ ἐσ Καίσαρα, ὁ Κικέρων ὅμωσ ἐπῄνεσε καὶ ἐκ τῶν κοινῶν ἐχθὲσ ἐμισθοδότησε· καὶ μή ποτε ὑμᾶσ λυπήσειε τὸ παράδειγμα. Κικέρωνα δὲ καὶ ἐσ ἀνωμαλίαν ἐξέστησεν ἡ ἔχθρα· κατηγορεῖ γὰρ Ἀντωνίου τυραννίδα καὶ κόλασιν στρατιωτῶν, ἀεὶ τῶν ἐπιβουλευόντων τὰ στρατεύματα θεραπευόντων, οὐ κολαζόντων. ἐπεὶ δὲ οὐκ ὤκνησεν οὐδε τὴν ἄλλην Ἀντωνίου μετὰ Καίσαρα ἀρχὴν ὡσ τυραννικὴν διαβαλεῖν, φέρε πύθωμαι καθ’ ἕκαστον ὧδε. "Τίνα ἔκτεινεν ὡσ τύραννοσ ἄκριτον ὁ νῦν κινδυνεύων ἀκρίτωσ;

τίνα δ’ ἐξέβαλε τῆσ πόλεωσ; τίνα δὲ ὑμῖν διέβαλεν; ἢ καθ’ ἕνα μὲν τοιόσδε ἦν, ἐπεβούλευε δὲ πᾶσιν ὁμοῦ; πότε, ὦ Κικέρων; ὅτε τὴν ἀμνηστίαν ἐκύρου τῶν γεγονότων; ἢ ὅτε μηδένα διώκεσθαι φόνου; ἢ ὅτε ζήτησιν εἶναι τῶν κοινῶν χρημάτων; ἢ ὅτε Πομπήιον τὸν Πομπηίου τοῦ ὑμετέρου κατεκάλει καὶ τὴν πατρῴαν ἐκ τῶν δημοσίων αὐτῷ διέλυε περιουσίαν; ἢ ὅτε τὸν Ψευδομάριον λαβὼν ἐπιβουλεύοντα ἀπέκτεινε καὶ ἐπῃνέσατε πάντεσ καὶ τοῦτο μόνον δι’ ὑμᾶσ οὐ διέβαλε Κικέρων; ἢ ὅτε ἐψηφίζετο μὴ εἰσηγεῖσθαι περὶ δικτάτοροσ μηδένα μήτε ἐπιψηφίζειν, ἢ νηποινεὶ πρὸσ τοῦ θέλοντοσ ἀποθνῄσκειν; ταῦτα γάρ ἐστιν, ἃ ἐπολιτεύσατο ἡμῖν Ἀντώνιοσ ἐν δύο μησίν, οἷσ μόνοισ ἐπέμεινε τῇ πόλει μετὰ Καίσαρα, ἄρτι μὲν τοῦ δήμου τοὺσ φονέασ διώκοντοσ, ἄρτι δὲ ὑμῶν δεδιότων ἐπὶ τοῖσ ἐσομένοισ· οὗ τίνα καιρόν, εἰ πονηρὸσ ἦν, ἀμείνονα εἶχεν; "Ἀλλ’ ἐσ τὰ ἐναντία· οὐκ ἦρχε. πῶσ; οὐ μόνοσ ἦρχεν ἀποδημήσαντοσ ἐπὶ Συρίασ Δολοβέλλα; οὐ στρατὸν εἶχεν ἕτοιμον ἐν τῇ πόλει τὸν ὑφ’ ἡμῶν αὐτῷ δεδομένον; οὐκ ἐνυκτοφυλάκει τὴν πόλιν; οὐκ ἐνυκτοφυλακεῖτο διὰ τὴν τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλήν; οὐ πρόφασιν εἶχε τὴν σφαγὴν Καίσαροσ, φίλου τέ οἱ καὶ εὐεργέτου ὄντοσ καὶ τῷ δήμῳ μάλιστα ὑπεραρέσκοντοσ; οὐχ ἑτέραν εἶχεν οἰκείαν, ἐπιβεβουλευμένοσ ἐσ τὸ σῶμα ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν; ὧν ἔκτεινε μὲν ἢ ἐφυγάδευσεν οὐδένα, συνέγνω δέ, ὅσον εἶχε μέτρου καλῶσ, καὶ διδομένασ αὐτοῖσ ἡγεμονίασ οὐκ ἐφθόνησε δοθῆναι. Τὰ μὲν δὴ μέγιστα, ὦ Ῥωμαῖοι, καὶ ἀναμφίλογα Κικέρωνοσ ἐσ τὸν Ἀντώνιον ἐγκλήματα ὁρᾶτε· ἐπεὶ δέ γε ἐπὶ τοῖσ ἐγκλήμασι καὶ μαντεύματα ἐπάγουσιν, ὡσ ὁ Ἀντώνιοσ ἔμελλε μὲν τὸν στρατὸν ἄξειν ἐπὶ τὴν πόλιν, δείσειε δὲ προλαβόντοσ αὐτὴν ἑτέρῳ στρατῷ Καίσαροσ, πῶσ οὖν, εἰ τὸ μελλῆσαι μόνον ἐστὶν ἀνδρὸσ πολεμίου, τὸν ἐλθόντα καὶ παραστρατοπεδεύσαντα ἡμῖν ἀσήμαντον οὐχ ἡγεῖται πολέμιον;

πῶσ δ’, εἴπερ ἤθελεν ὁ Ἀντώνιοσ, οὐκ ἀφίκετο; ἢ τρισμυρίουσ ἔχων συντεταγμένουσ ἔδεισε τρισχιλίουσ τοὺσ ἀμφὶ τὸν Καίσαρα ὄντασ ἀνόπλουσ, ἀσυντάκτουσ, ἐσ μόνασ Καίσαρι διαλλαγὰσ συνελθόντασ καὶ εὐθύσ, ὡσ ἔγνωσαν πολεμεῖν αἱρούμενον, καταλιπόντασ; εἰ δὲ μετὰ τρισμυρίων ἐλθεῖν ἔδεισε, πῶσ ἦλθε μετὰ μόνων χιλίων; μεθ’ ὧν αὐτὸν ἐσ τὸ Τίβυρον ἐξιόντα πόσοι προεπέμπομεν καὶ πόσοι συνώμνυμεν οὐχ ὁρκούμενοι; πόσουσ δὲ Κικέρων ἐπαίνουσ ἐσ τὴν πολιτείαν αὐτοῦ καὶ ἀρετὴν ἀνάλισκε; πῶσ δ’ αὐτὸσ Ἀντώνιοσ, εἴ τι τοιοῦτον ἐγίγνωσκε, τὰ ἐνέχυρα τὰ νῦν ὄντα πρὸ τοῦ βουλευτηρίου κατέλιπεν ἡμῖν; μητέρα καὶ γυναῖκα καὶ μειράκιον υἱόν; οἳ κλαίουσι καὶ δεδίασι νῦν οὐ τὴν Ἀντωνίου πολιτείαν, ἀλλὰ τὴν τῶν ἐχθρῶν δυναστείαν. "Ταῦτα μὲν δὴ πρὸσ ὑμᾶσ ἐξενήνοχα δεῖγμα τῆσ Ἀντωνίου τε ἀπολογίασ καὶ Κικέρωνοσ μεταβολῆσ·

παραίνεσιν δ’ ἐπιθήσω τοῖσ εὖ φρονοῦσι μήτε ἐσ τὸν δῆμον μήτε ἐσ Ἀντώνιον ἁμαρτάνειν μηδὲ ἔχθρασ καὶ κινδύνουσ ἐπάγειν τοῖσ κοινοῖσ, νοσούσησ ἔτι τῆσ πολιτείασ καὶ ἀπορούσησ τῶν ὀξέωσ ἀμυνούντων, δύναμιν δ’ ἐν τῇ πόλει συστησαμένουσ, πρὶν θορυβῆσαί τι τῶν ἔξω, τὴν ἀρκέσουσαν, τότε τοῖσ ἑκάστοτε ἐπείγουσιν ἐφεδρεύειν καὶ κρίνειν, οὓσ ἂν ἐθέλητε, δυναμένουσ τὸ κεκριμένον τελεῖν. πῶσ οὖν ἔσται ταῦτα; ἐὰν Ἀντώνιον μὲν ἐῶμεν ἐσ πρόφασιν ἢ χάριν τοῦ δήμου τὴν Κελτικὴν ἔχειν, Δέκμον δὲ μετὰ τριῶν ὧν ἔχει τελῶν ἐνθάδε καλῶμεν καὶ ἀφικόμενον ἐκπέμπωμεν ἐσ Μακεδονίαν, τὰ τέλη κατασχόντεσ. εἰ δὲ καὶ τὰ ἀπ’ Ἀντωνίου μεταστάντα δύο πρὸσ ἡμᾶσ μετέστη, καθάπερ φησὶ Κικέρων, καὶ τάδε καλῶμεν ἀπὸ τοῦ Καίσαροσ ἐσ τὴν πόλιν. οὕτω γὰρ πέντε τελῶν ἡμῖν ὑπαρχόντων ψηφιζοίμεθα ἄν, ὅ τι δοκιμάζοιμεν, ἐγκρατῶσ, ἐσ οὐδενὸσ ἀνδρὸσ ἐλπίδασ αἰωρούμενοι. "Καὶ τάδε μὲν εἴρηται τοῖσ ἄνευ φθόνου καὶ φιλονικίασ ἀκροωμένοισ·

τοῖσ δὲ ἀπερισκέπτωσ καὶ ἀπαρασκεύωσ δι’ οἰκείαν ἔχθραν ἢ φιλονικίαν ἐκθορυβοῦσιν ὑμᾶσ κριτὰσ παραινῶ μὴ ταχεῖσ εἶναι μηδὲ προπετεῖσ ἐσ ἄνδρασ μεγίστουσ τε καὶ στρατιᾶσ ἄρχοντασ ἱκανῆσ μηδὲ ἄκοντασ ἐκπολεμοῦν, ἀναμιμνησκομένουσ Μαρκίου τε τοῦ Κοριολανοῦ καὶ τὰ ἔναγχοσ δὴ ταῦτα Καίσαροσ, ὃν στρατιᾶσ ὁμοίωσ ἡγούμενον καὶ σπονδὰσ ἀρίστασ ἂν ἡμῖν γενομένασ προτείνοντα προπετῶσ πολέμιον ψηφισάμενοι τῷ ὄντι πολέμιον ἠναγκάσαμεν γενέσθαι, φείδεσθαι δὲ καὶ τοῦ δήμου πρὸ βραχέοσ τοῖσ φονεῦσι τοῖσ Καίσαροσ ἐπιδραμόντοσ, μὴ ἐσ ὕβριν αὐτοῦ δοκῶμεν τοῖσ μὲν ἡγεμονίασ ἐθνῶν διδόναι, Δέκμον δὲ ἐπαινεῖν, ὅτι τοῦ δήμου νόμον ἀκυροῖ, καὶ Ἀντώνιον πολέμιον κρίνειν, ὅτι τὴν Κελτικὴν ἔλαβε παρὰ τοῦ δήμου. ὧν τοὺσ μὲν εὖ βουλευομένουσ ἐνθυμεῖσθαι χρὴ ὑπὲρ τῶν ἔτι πλανωμένων, τοὺσ δ’ ὑπάτουσ καὶ δημάρχουσ πλείονασ κινδυνεύουσι τοῖσ κοινοῖσ γενέσθαι. Ὧδε μὲν ὁ Πείσων ἀπελογεῖτο καὶ ὠνείδιζεν ὁμοῦ καὶ ἐφόβει καὶ σαφῶσ αἴτιοσ ἐγένετο μὴ ψηφισθῆναι πολέμιον Ἀντώνιον.

ἄρτι δὲ καὶ τῶν Τρεβωνίου λειψάνων κομισθέντων καὶ τῆσ ἐσ αὐτὸν ὕβρεωσ γνωσθείσησ ἀκριβέστερον, οὐ δυσχερῶσ ἡ βουλὴ τὸν Δολοβέλλαν ἔκρινεν εἶναι πολέμιον. οὐ μὴν ἐκράτησε τῆσ Κελτικῆσ αὐτὸν ἄρχειν· οἱ γὰρ τῶν σφαγέων φίλοι τε καὶ συγγενεῖσ ὑπὸ δέουσ ἐκώλυσαν, μὴ τοῦ πολέμου λυθέντοσ ἐπεξέλθοι τὸν φόνον Καίσαρι συναλλαγείσ· διὸ καὶ στασιάζειν αἰεὶ παρεσκεύαζον Καίσαρά τε καὶ Ἀντώνιον. ἐψηφίσαντο δ’ Ἀντωνίῳ προαγορεῦσαι Μακεδονίαν ἀντὶ τῆσ Κελτικῆσ ἔχειν· τὰσ δὲ ἄλλασ ἐντολάσ, εἴτε λαθόντεσ εἴτ’ ἐξεπίτηδεσ, Κικέρωνα συγγράψαι τε καὶ δοῦναι τοῖσ πρεσβεύουσι προσέταξαν. ὁ δὲ τὴν γνώμην παραφέρων συνέγραφεν ὧδε· Μουτίνησ Ἀντώνιον εὐθὺσ ἀπανίστασθαι καὶ Δέκμῳ τὴν Κελτικὴν μεθιέναι, ἐντὸσ δὲ Ῥουβίκωνοσ ποταμοῦ, τοῦ τὴν Ἰταλίαν ὁρίζοντοσ ἀπὸ τῆσ Κελτικῆσ, ἡμέρᾳ ῥητῇ γενόμενον ἐπιτρέψαι τὰ καθ’ ἑαυτὸν ἅπαντα τῇ βουλῇ. οὕτω μὲν φιλονίκωσ τε καὶ ψευδῶσ τὰσ ἐντολὰσ ὁ Κικέρων συνέγραφεν, οὐδεμιᾶσ ἔχθρασ τοσῆσδε ὑπούσησ, ἀλλ’, ὡσ ἐοίκε, τοῦ δαιμονίου τὰ κοινὰ ἐσ μεταβολὴν ἐνοχλοῦντοσ καὶ αὐτῷ Κικέρωνι κακῶσ ἐπινοοῦντοσ. Οἱ δ’ ἐσ τὸν Ἀντώνιον ἀπεσταλμένοι πρέσβεισ, αἰδούμενοι τῶν ἐντολῶν τὸ ἀλλόκοτον, οὐδὲν μὲν ἔφασαν, αὐτὰσ δ’ ἐπέδοσαν αὐτῷ.

καὶ ὁ Ἀντώνιοσ σὺν ὀργῇ πολλὰ ἔσ τε τὴν βουλὴν καὶ τὸν Κικέρωνα ἀπερρίπτει, θαυμάζων, ὅτι Καίσαρα μὲν τὸν τὰ μέγιστα ὠφελήσαντα τὴν ἀρχὴν ἡγοῦνται τύραννον ἢ βασιλέα, Κικέρωνα δὲ οὐ νομίζουσιν, ὃν Καῖσαρ μὲν εἷλε πολέμῳ καὶ οὐκ ἀπέκτεινε, Κικέρων δὲ τοὺσ ἐκείνου φονέασ προτίθησι τῶν φίλων αὐτοῦ καὶ Δέκμον Καίσαρι μὲν ὄντα φίλον ἐμίσει, ἀνδροφόνον δὲ αὐτοῦ γενόμενον ἀγαπᾷ, καὶ τῷ μὲν παρ’ οὐδενὸσ μετὰ Καίσαρα λαβόντι τὴν Κελτικὴν προστίθεται, τῷ δὲ παρὰ τοῦ δήμου λαβόντι πολεμεῖ. "τῶν τε ἐψηφισμένων μοι τελῶν τοῖσ μὲν αὐτομολήσασι γέρα δίδωσι, τοῖσ δὲ παραμείνασιν οὔ, διαφθείρων οὐκ ἐμοὶ μᾶλλον ἀλλὰ τῇ πόλει τὰ στρατιωτικά. καὶ τοῖσ μὲν ἀνδροφόνοισ ἀμνηστίαν ἔδωκεν, ᾗ κἀγὼ συνεθέμην διὰ δύο ἄνδρασ αἰδεσίμουσ· Ἀντώνιον δὲ καὶ Δολοβέλλαν ἡγεῖται πολεμίουσ, ὅτι τῶν δεδομένων ἐχόμεθα. ἥδε γάρ ἐστιν ἡ ἀληθὴσ αἰτία· κἂν ἀποστῶ τῆσ Κελτικῆσ, οὔτε πολέμιοσ οὔτε μόναρχόσ εἰμι. ταῦτα μέντοι μαρτύρομαι λύσειν τὴν οὐκ ἀγαπωμένην ἀμνηστίαν. Τοιάδε πολλὰ εἰπὼν ὁ Ἀντώνιοσ ἀντέγραφε τῷ δόγματι τῇ μὲν βουλῇ πεισθῆναι ἂν ἐσ ἅπαντα ὡσ πατρίδι, Κικέρωνι δὲ τῷ συγγράψαντι τὰσ ἐντολὰσ ὧδε ἀποκρίνεσθαι·

"ὁ δῆμοσ ἔδωκέ μοι τὴν Κελτικὴν νόμῳ, καὶ Δέκμον ἀπειθοῦντα τῷ νόμῳ μετελεύσομαι καὶ τοῦ φόνου δίκασ ἀπαιτήσω μόνον ὑπὲρ ἁπάντων, ἵνα καὶ ἡ βουλὴ καθαρεύσῃ ποτὲ τοῦ μύσουσ, ἐμπιπλαμένη νῦν διὰ Κικέρωνα Δέκμῳ βοηθοῦντα. " τάδε μὲν ὁ Ἀντώνιοσ εἶπέ τε καὶ ἀντέγραψε, καὶ ἡ βουλὴ αὐτὸν αὐτίκα ἐψηφίζετο εἶναι πολέμιον καὶ τὸν ὑπ’ αὐτῷ στρατόν, εἰ μὴ ἀποσταῖεν αὐτοῦ· Μακεδονίασ δὲ καὶ τῆσ Ἰλλυρίδοσ αὐτῆσ καὶ τῶν ἐν ἀμφοτέραισ ὑπολοίπων στρατῶν Μᾶρκον Βροῦτον ἄρχειν, μέχρι κατασταίη τὰ κοινά. ὁ δὲ ἴδιόν τε εἶχεν ἤδη στρατὸν καὶ παρὰ Ἀπουληίου τινὰ προσειλήφει καὶ ναῦσ εἶχε μακράσ τε καὶ ὁλκάδασ καὶ χρημάτων ἐσ μύρια καὶ ἑξακισχίλια τάλαντα καὶ ὅπλα πολλά, ὅσα ἐν Δημητριάδι Γαϊῴ Καίσαρι ἐκ πολλοῦ γιγνόμενα εὑρ͂εν· οἷσ ἅπασιν αὐτὸν ἡ βουλὴ τότε ἐψηφίζετο ἐσ τὰ συμφέροντα τῆσ πατρίδοσ χρῆσθαι. ἐψηφίσαντο δὲ καὶ Κάσσιον ἄρχειν τε Συρίασ καὶ πολεμεῖν Δολοβέλλᾳ· τούσ τε ἄλλουσ, ὅσοι τινὸσ ἔθνουσ ἢ στρατοῦ Ῥωμαίων ἄρχουσιν ἀπὸ τῆσ Ιὀνίου θαλάσσησ ἐπὶ τὴν ἑώ, πάντασ ὑπακούειν ἐσ ὅ τι προστάσσοι Κάσσιοσ ἢ Βροῦτοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 8

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION