헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί3́03́

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 3)

Τούτων τοῖσ πολλοῖσ δυσχεράνασ ὁ Καῖσαρ ἐσ ὕβριν εἰρημένοισ ἀπεχώρει, τὸν πατέρα ἀνακαλῶν θαμινὰ ἐξ ὀνόματοσ, καὶ τὴν οὐσίαν ἐσ πρᾶσιν αὐτίκα προυτίθει πᾶσαν, ὅση κατὰ τὸν κλῆρον ἐγίγνετο αὐτοῦ, προτρέπων ἐπικουρεῖν οἱ τὸν δῆμον ἐκ τῆσδε τῆσ σπουδῆσ· φανερᾶσ δὲ τῆσ Ἀντωνίου πρὸσ αὐτὸν ἔχθρασ γενομένησ καὶ τῆσ βουλῆσ ζήτησιν εὐθὺσ εἶναι τῶν δημοσίων χρημάτων ψηφισαμένησ, οἱ πολλοὶ ἔδεισαν ἐπὶ τῷ νέῳ Καίσαρι τῆσ πατρῴασ ἐσ τοὺσ στρατιώτασ καὶ τὸν δῆμον εὐνοίασ οὕνεκα καὶ τῆσ νῦν ἐπὶ τῇ χορηγίᾳ δημοκοπίασ καὶ περιουσίασ, ἣ δὴ πάνυ αὐτῷ πολλὴ προσελθοῦσα οὐκ ἐδόκει τοῖσ πλείοσιν αὐτὸν ἐν ἰδιώτου μέτρῳ καθέξειν, ἐπὶ δὲ Ἀντωνίῳ μάλιστα, μὴ τὸν Καίσαρα, νέον ἄνδρα καὶ ἔνδοξον καὶ πλούσιον, ἑταιρισάμενοσ ὑφ’ ἑαυτὸν εἶναι πρότεροσ ἅψαιτο τῆσ Καίσαροσ δυναστείασ. οἱ δὲ καὶ τοῖσ τότε γιγνομένοισ ἐφήδοντο, ὡσ καὶ τῶν ἀνδρῶν ἀλλήλοισ ἐμποδὼν ἐσομένων καὶ τοῦ Καίσαροσ πλούτου τῇ ζητήσει τῶν χρημάτων αὐτίκα διαλυθησομένου καὶ σφίσι τοῦ ταμιείου περιουσίασ πλήρουσ ἐξ αὐτῆσ ἐσομένου· τὰ γὰρ πολλὰ τῶν κοινῶν εὑρήσειν παρὰ Καίσαρι. Πολλοί τε αὐτῶν ἐσ δίκασ τὸν Καίσαρα ὑπῆγον περὶ χωρίων, ἕτεροσ ἑτέρῳ ἐπιλέγοντεσ ἄλλα τε ἕκαστοι καὶ τὸ κοινὸν ἐπὶ τοῖσ πλείστοισ, ἐκ προγραφῆσ εἶναι τῶν δημευθέντων ἢ φυγόντων ἢ ἀναιρεθέντων.

ἦγόν τε τὰσ δίκασ ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον αὐτὸν ἢ τὸν ἕτερον ὕπατον Δολοβέλλαν. εἰ δέ τισ καὶ ἐφ’ ἑτέρασ ἀρχῆσ ἐδικάζετο, πανταχοῦ τὰ πολλὰ ὁμοίωσ ὁ Καῖσαρ εἰσ χάριν Ἀντωνίου ἡττᾶτο, τά τε ὠνήματα τῷ πατρὶ ἐκ τοῦ δημοσίου γενόμενα ἐπιδεικνὺσ καὶ τὸ τελευταῖον ψήφισμα τὸ βεβαιοῦν τὰ Καίσαρι πεπραγμένα πάντα. ὕβρεισ τε πολλαὶ παρὰ τὰσ δίκασ ἦσαν αὐτῷ, καὶ τὸ τῆσ ζημίασ προύκοπτεν ἐσ ἄπειρον, ἔστε Πέδιον καὶ Πινάριον οὑ̔͂τοι γὰρ τὴν ἐκ τῶν Καίσαροσ διαθηκῶν τοῦ κλήρου μοῖραν εἶχον̓ μέμψασθαι τῷ Ἀντωνίῳ περί τε σφῶν αὐτῶν καὶ περὶ τοῦ Καίσαροσ ὡσ ἄδικα πασχόντων παρὰ τὸ ψήφισμα τῆσ βουλῆσ. ᾤοντό τε αὐτὸν τὰ ἐσ ὕβριν ἐκλύειν δεῖν μόνον, τὰ ἄλλα δὲ πάντα κυροῦν, ὅσα τῷ Καίσαρι πέπρακται. Ὁ δὲ ὡμολόγει μὲν τὰ πρασσόμενα ἴσωσ ἐναντίον ἔχειν τι τοῖσ συνεψηφισμένοισ, καὶ τὰ ἐψηφισμένα δ’ ἔφη τοῖσ τότε δόξασιν ἐναντίωσ γεγράφθαι. μόνησ γὰρ τῆσ ἀμνηστίασ ἐπειγούσησ, τὸ ’μηδὲν ἀνατρέπειν τῶν προδιῳκημένων,’ οὐ τοῦδ’ αὐτοῦ γε χάριν οὐδὲ ἐφ’ ἅπασιν ἁπλῶσ μᾶλλον ἢ ἐσ εὐπρέπειαν καὶ παρηγορίαν τοῦ δήμου θορυβουμένου τούτοισ, ἐπιγραφῆναι. εἶναι δὲ δικαιότερον τῇ γνώμῃ τοῦ ψηφίσματοσ μᾶλλον ἢ τῷ ῥήματι χρωμένουσ μὴ παρὰ τὸ εἰκὸσ ἀντιπράττειν ἀνδράσι τοσοῖσδε ἰδίων ἢ προγονικῶν κτήσεων κατὰ στάσιν ἐκπεσοῦσιν ὑπὲρ νεανίσκου τοσόνδε πλοῦτον ἀλλότριόν τε καὶ οὐκ ἰδιωτικὸν παρ’ ἐλπίδα λαβόντοσ καὶ οὐκ ἐπιδεξίωσ, ἀλλ’ ἐσ θρασύτητα τῇ τύχῃ χρωμένου. σφῶν μέντοι φείσεσθαι τὸ μέροσ νειμαμένων πρὸσ Καίσαρα. ὧδε μὲν ὁ Ἀντώνιοσ τοῖσ ἀμφὶ τὸν Πινάριον ἀπεκρίνατο. καὶ εὐθὺσ ἐνέμοντο, ἵνα μὴ καὶ τὸ μέροσ ἐν ταῖσ δίκαισ προσαπόλοιτο, οὐ σφῶν ἕνεκα αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ τόδε τοῦ Καίσαροσ· ἔμελλον γὰρ αὐτῷ μετ’ οὐ πολὺ πάντα χαριεῖσθαι. Θέασ δὲ πλησιαζούσησ, ἣν ἔμελλεν ὑπὲρ Βρούτου στρατηγοῦντοσ ἐπιδώσειν Γάιοσ Ἀντώνιοσ ὁ ἀδελφὸσ Ἀντωνίου, καὶ τἆλλα τοῦ Βρούτου τῆσ στρατηγίασ ἐπιτροπεύων ἀπόντοσ, παρασκευή τε ἦν ἐσ αὐτὴν δαψιλὴσ καὶ ἐλπὶσ ἐν τῇ θέᾳ τὸν δῆμον ἐπικλασθέντα καλέσειν τοὺσ ἀμφὶ τὸν Βροῦτον.

ὁ δὲ Καῖσαρ ἀντιθεραπεύων τὸ πλῆθοσ, ὅσον ἀργύριον ἐκ τῆσ πράσεωσ ἐγίγνετο, αἰεὶ κατὰ μέροσ τοῖσ φυλάρχοισ ἀνεδίδου νέμειν τοῖσ φθάνουσι λαβεῖν· καὶ ἐσ τὰ πωλητήρια περιιὼν ἀποκηρύσσειν ἔλεγεν ὅσου δύναιντο πάντα τοὺσ πιπράσκοντασ ὀλιγίστου, διά τε δίκασ ἀμφίβολα ἢ ἐπίφοβα ἔτι ὄντα καὶ διὰ τὴν Καίσαροσ σπουδήν. ἅπερ αὐτῷ πάντα τὸν δῆμον εἰσ εὔνοιαν ἤγειρεν καὶ ἐσ ἔλεον, ὡσ ἀναξίῳ τοιάδε πάσχειν. ὡσ δ’ ἐπὶ τῇ κληρονομίᾳ καὶ τὴν ἴδιον αὑτοῦ περιουσίαν ὅση τε παρὰ Ὀκταουίου τοῦ πατρὸσ ἢ ἑτέρωθεν ἦν αὐτῷ, καὶ τὰ τῆσ μητρὸσ πάντα καὶ τὰ Φιλίππου, καὶ τὸ μέροσ τοῦ κλήρου Πινάριον καὶ Πέδιον αἰτήσασ, προύθηκεν ἐσ τὴν διανέμησιν πιπράσκεσθαι, ὡσ τῆσ Καίσαροσ περιουσίασ οὐδ’ ἐσ τοῦτο μόνον ἀρκούσησ διὰ τὰσ ἐπηρείασ, ὁ δῆμοσ οὐκέτι παρὰ τοῦ πρώτου Καίσαροσ, ἀλλὰ παρὰ τοῦδε αὐτοῦ τὴν ἐπίδοσιν λογιζόμενοσ εἶναι ἐκπαθῶσ αὐτὸν ἠλέει καὶ ἐπῄνουν ὧδε πάσχοντα καὶ ὧδε φιλοτιμούμενον δῆλοί τε ἦσαν οὐκ ἐσ πολὺ τὴν ἐσ αὐτὸν Ἀντωνίου ὕβριν ὑπεροψόμενοι. Διέδειξαν δὲ παρὰ τὰσ Βρούτου θέασ, πολυτελεστάτασ δὴ γενομένασ·

ἐμμίσθων γάρ τινων ἀνακραγόντων κατακαλεῖν Βροῦτόν τε καὶ Κάσσιον, ἐπεὶ τὸ λοιπὸν αὐτοῖσ θέατρον συνεδημαγωγεῖτο ἐσ τὸν ἔλεον, ἐσέδραμον ἀθρόοι καὶ τὰσ θέασ ἐπέσχον, μέχρι τὴν ἀξίωσιν αὐτῶν σβέσαι. Βροῦτοσ δὲ καὶ Κάσσιοσ, ἐπεὶ σφῶν τὰσ ἐλπίδασ τὰσ ἐν ταῖσ θέαισ ὁ Καῖσαρ διέχεεν, ἔγνωσαν εἰσ Συρίαν καὶ Μακεδονίαν, ὡσ πρὸ Ἀντωνίου καὶ Δολοβέλλα σφίσιν ἐψηφισμένασ, χωρεῖν καὶ βιάζεσθαι. καὶ τῶνδε φανερῶν γενομένων ἠπείγετο καὶ Δολοβέλλασ εἰσ τὴν Συρίαν, καὶ πρὸ Συρίασ ἐσ τὴν Ἀσίαν, ὡσ χρηματιούμενοσ ἀπ’ αὐτῆσ. ὁ δ’ Ἀντώνιοσ ἡγούμενοσ ἐσ τὰ μέλλοντά οἱ δεήσειν δυνάμεωσ, τὴν ἐν Μακεδονίᾳ στρατιάν, ἀρετῇ τε οὖσαν ἀρίστην καὶ πλήθει μεγίστην, ‐‐ ἓξ γὰρ ἦν τέλη ̔καὶ ὅσον ἄλλο πλῆθοσ αὐτοῖσ τοξοτῶν καὶ ψιλῶν ἢ γυμνητῶν συνεζεύγνυτο, ἵπποσ τε πολλὴ καὶ παρασκευὴ κατὰ λόγον ἐντελήσ̓ δοκοῦντα προσήκειν Δολοβέλλᾳ, Συρίαν καὶ τὰ ἐσ Παρθυαίουσ ἐπιτετραμμένῳ, διότι καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτοῖσ ἐσ Παρθυαίουσ ἔμελλε χρῆσθαι ‐‐ πρὸσ ἑαυτὸν ἐπενόει μετενεγκεῖν, ὅτι καὶ μάλιστα ἦν ἀγχοῦ, ὡσ τὸν Ιὄνιον περάσαντα εὐθὺσ ἐν τῇ Ἰταλίᾳ εἶναι. Ἄφνω δὴ φήμη κατέσκηψε, Γέτασ τὸν θάνατον τὸν Καίσαροσ πυθομένουσ Μακεδονίαν πορθεῖν ἐπιτρέχοντασ, καὶ ὁ Ἀντώνιοσ τὴν βουλὴν ᾔτει τὸν στρατὸν ὡσ Γέταισ ἐπιθήσων δίκην·

ἔσ τε γὰρ Γέτασ αὐτὸν πρὸ Παρθυαίων Καίσαρι παρεσκευάσθαι καὶ τὰ Παρθυαίων ἠρεμεῖν ἐν τῷ παρόντι. ἡ μὲν οὖν βουλὴ τὴν φήμην ὑπενόει καὶ τοὺσ ἐπισκεψομένουσ ἔπεμψεν· ὁ δὲ Ἀντώνιοσ τὸν φόβον αὐτῶν καὶ τὴν ὑπόνοιαν ἐκλύων ἐψηφίσατο μὴ ἐξεῖναί πω κατὰ μηδεμίαν αἰτίαν περὶ δικτάτοροσ ἀρχῆσ μήτε εἰπεῖν μήτ’ ἐπιψηφίζειν μήτε λαβεῖν διδομένην, ἢ τὸν ἐκ τῶνδέ τινοσ ὑπεριδόντα νηποινεὶ πρὸσ τῶν ἐντυχόντων ἀναιρεῖσθαι. καὶ τῷδε μάλιστα ἑλὼν τοὺσ ἀκούοντασ καὶ τοῖσ ὑπὲρ Δολοβέλλα πράττουσι συνθέμενοσ ἓν τέλοσ δώσειν, ᾑρέθη τῆσ ἐν Μακεδονίᾳ δυνάμεωσ εἶναι στρατηγὸσ αὐτοκράτωρ. καὶ ὁ μὲν ἔχων, ἃ ἐβούλετο, Γάιον τὸν ἀδελφὸν αὐτίκα σὺν ἐπείξει τὸ δόγμα φέροντα τῷ στρατῷ διεπέμπετο· οἱ δὲ ἐπισκέπται τῆσ φήμησ ἐπανελθόντεσ Γέτασ ἔλεγον οὐκ ἰδεῖν ἐν Μακεδονίᾳ, προσέθεσαν δέ, εἴτε ἀληθὲσ εἴτε ὑπ’ Ἀντωνίου διδαχθέντεσ, ὅτι δέοσ ἦν, μὴ τῆσ στρατιᾶσ ποι μετελθούσησ οἱ Γέται τὴν Μακεδονίαν ἐπιδράμοιεν. Ὧδε μὲν εἶχε τὰ ἐν Ῥώμῃ, Κάσσιοσ δὲ καὶ Βροῦτοσ χρήματα καὶ στρατιὰν συνέλεγον, καὶ Τρεβώνιοσ ὁ τῆσ Ἀσίασ ἡγούμενοσ τὰσ πόλεισ αὐτοῖσ ἐτείχιζε καὶ Δολοβέλλαν ἐλθόντα οὐκ ἐδέχετο οὔτε Περγάμῳ οὔτε Σμύρνῃ, ἀλλὰ μόνην ἀγορὰν ἔξω τείχουσ ὡσ ὑπάτῳ προυτίθει.

ἐπιχειροῦντοσ δ’ ἐκείνου σὺν ὀργῇ τοῖσ τείχεσι καὶ οὐδὲν ἀνύοντοσ, ὁ Τρεβώνιοσ αὐτὸν ἔφη δέξεσθαι Ἐφέσῳ καὶ ἐσ τὴν Ἔφεσον εὐθὺσ ἀπιόντι τοὺσ ἐφεψομένουσ ἐκ διαστήματοσ ἔπεμπεν, οἳ νυκτὸσ ἐπιγενομένησ ἀπιόντα τὸν Δολοβέλλαν ὁρῶντεσ καὶ οὐδὲν ἔτι ὑπονοοῦντεσ, ὀλίγουσ σφῶν ὑπολιπόντεσ ἕπεσθαι αὐτῷ, ἐσ τὴν Σμύρναν ἐπανῆλθον. καὶ τοὺσ ὀλίγουσ ὁ Δολοβέλλασ ἐνεδρεύσασ τε καὶ περιλαβὼν ἔκτεινε καὶ ἦλθε τῆσ αὐτῆσ ἔτι νυκτὸσ ἐσ Σμύρναν καὶ αὐτὴν ἀφύλακτον εὑρὼν εἷλε διὰ κλιμάκων. Τρεβώνιοσ δὲ τοῖσ συλλαμβάνουσιν αὐτὸν ἔτι εὐναζόμενον ἡγεῖσθαι πρὸσ Δολοβέλλαν ἐκέλευεν· ἕψεσθαι γὰρ αὐτοῖσ ἑκών. καί τισ τῶν λοχαγῶν αὐτὸν ἐπισκώπτων ἠμείψατο· "ἴθι σύ, δεῦρο τὴν κεφαλὴν καταλιπών· ἡμῖν γὰρ οὐ σέ, ἀλλὰ τὴν κεφαλὴν ἄγειν προστέτακται. " καὶ τόδε εἰπὼν εὐθὺσ ἀπέτεμε τὴν κεφαλήν. ἅμα δὲ ἡμέρᾳ Δολοβέλλασ μὲν αὐτὴν προσέταξεν ἐπὶ τοῦ στρατηγικοῦ βήματοσ, ἔνθα ὁ Τρεβώνιοσ ἐχρημάτιζε, προτεθῆναι· ἡ στρατιὰ δὲ σὺν ὀργῇ καὶ ὁ οἰκετικὸσ ἄλλοσ ὅμιλοσ αὐτῆσ, ἐπεὶ τοῦ φόνου Καίσαροσ ὁ Τρεβώνιοσ μετεσχήκει καὶ κτεινομένου τὸν Ἀντώνιον ἐν ὁμιλίᾳ περὶ θύρασ τοῦ βουλευτηρίου περιεσπάκει, εἰσ τε τὸ ἄλλο σῶμα αὐτοῦ ποικίλωσ ἐνύβριζον καὶ τὴν κεφαλὴν οἱᾶ σφαῖραν ἐν λιθοστρώτῳ πόλει διαβάλλοντεσ ἐσ ἀλλήλουσ ἐπὶ γέλωτι συνέχεάν τε καὶ συνέτριψαν. καὶ πρῶτοσ ὅδε τῶν φονέων δίκην τήνδε ἐδεδώκει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 3

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION