헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί3́02́

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 2)

Τὰ μὲν δὴ γινόμενα ἐν Ῥώμῃ τοιάδε ἦν· Ὀκτάουιοσ δὲ ὁ τῆσ ἀδελφῆσ τοῦ Καίσαροσ θυγατριδοῦσ ἵππαρχοσ μὲν αὐτοῦ Καίσαροσ γεγένητο πρὸσ ἓν ἔτοσ, ἐξ οὗ τήνδε τὴν τιμὴν ὁ Καῖσαρ ἐσ τοὺσ φίλουσ περιφέρων ἐτήσιον ἔσθ’ ὅτε ἐποιεῖτο εἶναι, μειράκιον δὲ ἔτι ὢν ἐσ Ἀπολλωνίαν τὴν ἐπὶ τοῦ Ιὀνίου παιδεύεσθαί τε καὶ ἀσκεῖσθαι τὰ πολέμια ἐπέμπετο ὑπὸ τοῦ Καίσαροσ ὡσ ἐσ τοὺσ πολεμίουσ ἑψόμενοσ αὐτῷ. καὶ αὐτὸν ἐν τῇ Ἀπολλωνίᾳ ἱππέων ἶλαι παραλλὰξ ἐκ Μακεδονίασ ἐπιοῦσαι συνεγύμναζον καὶ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ τινεσ ὡσ συγγενεῖ Καίσαροσ θαμινὰ ἐπεφοίτων. γνῶσίσ τε ἐκ τούτων αὐτῷ καὶ εὔνοια παρὰ τοῦ στρατοῦ τισ ἐνεγίγνετο, σὺν χάριτι δεξιουμένῳ πάντασ. ἕκτον δ’ ἔχοντι μῆνα ἐν τῇ Ἀπολλωνίᾳ ἀγγέλλεται περὶ ἑσπέραν ὁ Καῖσαρ ἀνῃρημένοσ ἐν τῷ βουλευτηρίῳ πρὸσ τῶν φιλτάτων καὶ παρ’ αὐτῷ δυνατωτάτων τότε μάλιστα. τῶν δὲ λοιπῶν οὐδενὸσ ἀπαγγελθέντοσ πω δέοσ αὐτὸν ἐπεῖχε καὶ ἄγνοια, εἴτε κοινὸν εἰή τῆσ βουλῆσ τὸ ἔργον εἴτε καὶ τῶν ἐργασαμένων ἴδιον, καὶ εἰ δίκην ἤδη τοῖσ πλείοσι δεδώκοιεν ἢ καὶ τοῦδε εἰε͂ν, ἢ καὶ τὸ πλῆθοσ αὐτοῖσ συνήδοιτο. Ἐφ’ οἷσ οἱ φίλοι ἐκ Ῥώμησ ὑπετίθεντο ταῦτα, ὥστε οἱ μὲν ἐσ φυλακὴν τοῦ σώματοσ αὐτὸν ἠξίουν ἐπὶ τὸν ἐν Μακεδονίᾳ στρατὸν καταφυγεῖν καί, ὅτε μάθοι μὴ κοινὸν εἶναι τὸ ἔργον, ἐπιθαρρήσαντα τοῖσ ἐχθροῖσ ἀμύνειν τῷ Καίσαρι·

καὶ ἦσαν οἳ καὶ τῶν ἡγεμόνων αὐτὸν ἐλθόντα φυλάξειν ὑπεδέχοντο· ἡ δὲ μήτηρ καὶ Φίλιπποσ, ὃσ εἶχεν αὐτήν, ἀπὸ Ῥώμησ ἔγραφον μήτε ἐπαίρεσθαι μήτε θαρρεῖν πω μεμνημένον, οἱᾶ Καῖσαρ ὁ παντὸσ ἐχθροῦ κρατήσασ ὑπὸ τῶν φιλτάτων μάλιστα πάθοι, τὰ δὲ ἰδιωτικώτερα ὡσ ἐν τοῖσ παροῦσιν ἀκινδυνότερα αἱρεῖσθαι μᾶλλον καὶ πρὸσ σφᾶσ ἐσ Ῥώμην ἐπείγεσθαι φυλασσόμενον. οἷσ Ὀκτάουιοσ ἐνδοὺσ διὰ τὴν ἔτι ἄγνοιαν τῶν ἐπὶ τῷ θανάτῳ γενομένων, τοὺσ ἡγεμόνασ τοῦ στρατοῦ δεξιωσάμενοσ διέπλει τὸν Ιὄνιον, οὐκ ἐσ τὸ Βρεντέσιον οὑ̓́πω γάρ τινα τοῦ ἐκεῖθι στρατοῦ πεῖραν εἰληφὼσ πάντα ἐφυλάσσετὀ, ἀλλ’ ἐσ ἑτέραν οὐ μακρὰν ἀπὸ τοῦ Βρεντεσίου πόλιν, ἐκτὸσ οὖσαν ὁδοῦ, ᾗ ὄνομα Λουπίαι. ἐνταῦθα οὖν ἐνηυλίσατο διατρίβων. Ὡσ δέ οἱ τά τε ἀκριβέστερα περὶ τοῦ φόνου καὶ τοῦ δημοσίου πάθουσ τῶν τε διαθηκῶν καὶ τῶν ἐψηφισμένων ἦλθε τὰ ἀντίγραφα, οἱ μὲν ἔτι μᾶλλον αὐτὸν ἠξίουν τοὺσ ἐχθροὺσ Καίσαροσ δεδιέναι, υἱόν τε αὐτοῦ καὶ κληρονόμον ὄντα, καὶ παρῄνουν ἅμα τῷ κλήρῳ τὴν θέσιν ἀπείπασθαι·

ὁ δὲ καὶ ταῦτά οἱ καὶ τὸ μὴ τιμωρεῖν αὐτὸν Καίσαρι αἰσχρὸν ἡγούμενοσ ἐσ τὸ Βρεντέσιον ᾔει, προπέμψασ καὶ διερευνησάμενοσ, μή τισ ἐκ τῶν φονέων ἐγκαθέζοιτο ἐνέδρα. ὡσ δὲ αὐτῷ καὶ ὁ ἐνθάδε στρατὸσ οἱᾶ Καίσαροσ υἱὸν δεξιούμενοσ ἀπήντα, θαρρήσασ ἔθυε καὶ εὐθὺσ ὠνομάζετο Καῖσαρ. ἔθοσ γάρ τι Ῥωμαίοισ τοὺσ θετοὺσ τὰ τῶν θεμένων ὀνόματα ἐπιλαμβάνειν. ὁ δὲ οὐκ ἐπέλαβεν, ἀλλὰ καὶ τὸ αὑτοῦ καὶ τὸ πατρῷον ὅλωσ ἐνήλλαξεν, ἀντὶ Ὀκταουίου παιδὸσ Ὀκταουίου Καῖσαρ εἶναι καὶ Καίσαροσ υἱόσ, καὶ διετέλεσεν οὕτω χρώμενοσ. εὐθύσ τε ἐσ αὐτὸν ἄθρουν καὶ πανταχόθεν ὡσ ἐσ Καίσαροσ υἱὸν πλῆθοσ ἀνθρώπων συνέθεον, οἱ μὲν ἐκ φιλίασ Καίσαροσ, οἱ δὲ ἐξελεύθεροι καὶ θεράποντεσ αὐτοῦ, καὶ ἕτεροι στρατιῶται σὺν αὐτοῖσ, οἱ μὲν ἀποσκευὰσ ἢ χρήματα φέροντεσ ἐσ τὴν Μακεδονίαν, οἱ δὲ ἕτερα χρήματα καὶ φόρουσ ἐξ ἐθνῶν ἄλλων ἐσ τὸ Βρεντέσιον. Ὁ δὲ καὶ τῷ πλήθει τῶν εἰσ αὐτὸν ἀφικνουμένων καὶ τῇ Καίσαροσ αὐτοῦ δόξῃ τε καὶ τῇ πάντων εἰσ ἐκεῖνον εὐνοία θαρρῶν ὥδευεν ἐσ Ῥώμην σὺν ἀξιολόγῳ πλήθει, αὐξομένῳ μᾶλλον ἑκάστησ ἡμέρασ οἱᾶ χειμάρρῳ, φανερᾶσ μὲν ἐπιβουλῆσ ὢν ἀμείνων διὰ τὸ πλῆθοσ, ἐνέδρασ δὲ δι’ αὐτὸ καὶ μάλιστα ὑφορώμενοσ, ἀρτιγνώστων οἱ τῶν συνόντων σχεδὸν ὄντων ἁπάντων.

τὰ δὲ τῶν πόλεων τῶν μὲν ἄλλων οὐ πάντῃ πρὸσ αὐτὸν ἦν ὁμαλά· οἱ δὲ τῷ Καίσαρι στρατευσάμενοί τε καὶ ἐσ κληρουχίασ διῃρημένοι συνέτρεχον ἐκ τῶν ἀποικιῶν ἐπὶ χάριτι τοῦ μειρακίου καὶ τὸν Καίσαρα ὠλοφύροντο καὶ τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν οὐκ ἐπεξιόντα τηλικούτῳ μύσει καὶ σφᾶσ ἔλεγον, εἴ τισ ἡγοῖτο, ἀμυνεῖν. οὓσ ὁ Καῖσαρ ἐπαινῶν καὶ ἀνατιθέμενοσ ἐν τῷ παρόντι ἀπέπεμπεν. ὄντι δ’ αὐτῷ περὶ Ταρρακίνασ, ἀπὸ τετρακοσίων που Ῥώμησ σταδίων, ἀγγέλλεται Κάσσιόσ τε καὶ Βροῦτοσ ἀφῃρημένοι πρὸσ τῶν ὑπάτων Συρίαν καὶ Μακεδονίαν καὶ ἐσ παρηγορίαν βραχύτερα ἔτερα Κυρήνην καὶ Κρήτην ἀντειληφότεσ, φυγάδων τέ τινων κάθοδοι καὶ Πομπηίου μετάκλησισ καὶ ἀπὸ τῶν Καίσαροσ ὑπομνημάτων ἔσ τε τὴν βουλὴν ἐγγραφαί τινων καὶ ἕτερα πολλὰ γιγνόμενα. Ὡσ δ’ ἐσ τὴν πόλιν ἀφίκετο, ἡ μὲν μήτηρ αὖθισ καὶ Φίλιπποσ ὅσοι τε ἄλλοι κηδεμόνεσ ἦσαν αὐτοῦ, ἐδεδοίκεσαν τήν τε τῆσ βουλῆσ ἐσ τὸν Καίσαρα ἀλλοτρίωσιν καὶ τὸ δόγμα, μὴ εἶναι δίκασ ἐπὶ Καίσαρι φόνου, καὶ τὴν Ἀντωνίου τότε δυναστεύοντοσ ἐσ αὐτὸν ὑπεροψίαν, οὔτε ἀφικομένου πρὸσ τὸν Καίσαροσ υἱὸν ἐλθόντα οὔτε προσπέμψαντοσ αὐτῷ·

αὐτὸσ δ’ ἀνεκάλει τὸν Καίσαρα οὐχ ἑταῖρον, ἀλλὰ πατέρα, οὐδὲ συστρατιώτην, ἀλλ’ αὐτοκράτορα, οὐδὲ πολέμου νόμῳ πεσόντα, ἀλλ’ ἀθεμίστωσ ἐν βουλευτηρίῳ κατωκοπέντα. ὁ δὲ καὶ ταῦτ’ ἐπράυνεν, αὐτὸσ ἀπαντήσειν ἐσ τὸν Ἀντώνιον εἰπὼν οἱᾶ νεώτεροσ ἐσ πρεσβύτερον καὶ ἰδιώτησ ἐσ ὕπατον καὶ τὴν βουλὴν θεραπεύσειν τὰ εἰκότα. καὶ τὸ δόγμα ἔφη γενέσθαι μηδενόσ πω τοὺσ ἀνδροφόνουσ διώκοντοσ· ἀλλ’ ὁπότε θαρρήσασ τισ διώκοι, καὶ τὸν δῆμον ἐπικουρήσειν καὶ τὴν βουλὴν ὡσ ἐννόμῳ καὶ τοὺσ θεοὺσ ὡσ δικαίῳ καὶ τὸν Ἀντώνιον ἴσωσ. εἰ δὲ καὶ τοῦ κλήρου καὶ τῆσ θέσεωσ ὑπερίδοι, ἔσ τε τὸν Καίσαρα ἁμαρτήσεσθαι καὶ τὸν δῆμον ἀδικήσειν εἰσ τὴν διανομήν. Ἀπερρήγνυ τε λήγων τοῦ λόγου, ὅτι μὴ κινδυνεύειν οἱ καλὸν εἰή μόνον, ἀλλὰ καὶ θνῄσκειν, εἰ προκριθεὶσ ἐκ πάντων ἐσ τοσαῦτα ὑπὸ τοῦ Καίσαροσ ἀντάξιοσ αὐτοῦ φαίνοιτο φιλοκινδυνοτάτου γεγονότοσ. τά τε τοῦ Ἀχιλλέωσ, ὑπόγυά οἱ τότε ὄντα μάλιστα, ἐσ τὴν μητέρα ὥσπερ ἐσ τὴν Θέτιν ἐπιστρεφόμενοσ ἔλεγεν· "Αὐτίκα τεθναίην, ἐπεὶ οὐκ ἄρ’ ἔμελλον ἑταίρῳ κτεινομένῳ ἐπαμύνειν. " καὶ τόδε εἰπὼν Ἀχιλλεῖ μὲν ἔφη κόσμον ἀθάνατον ἐκ πάντων εἶναι τοῦτο τὸ ἔποσ, καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ μάλιστα· Ἐφ’ οἷσ αὐτὸν ἡ μήτηρ, ἐσ ἡδονὴν ἐκ τοῦ δέουσ ὑπαχθεῖσα, ἠσπάζετο ὡσ μόνον ἄξιον Καίσαροσ καὶ λέγειν ἔτι ἐπισχοῦσα ἐπέσπερχεν ἐσ τὰ ἐγνωσμένα σὺν τῇ τύχῃ.

παρῄνει γε μὴν ἔτι τέχνῃ καὶ ἀνεξικακίᾳ μᾶλλον ἢ φανερᾷ θρασύτητί πω χρῆσθαι. καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπαινέσασ καὶ πράξειν ὑποσχόμενοσ οὕτωσ, αὐτίκα τῆσ ἑσπέρασ ἐσ τοὺσ φίλουσ περιέπεμπεν, ἐσ ἑώ συγκαλῶν ἕκαστον ἐσ τὴν ἀγορὰν μετὰ πλήθουσ. ἔνθα Γάιον Ἀντώνιον τὸν ἀδελφὸν Ἀντωνίου, στρατηγοῦντα τῆσ πόλεωσ, ὑπαντιάσασ ἔφη δέχεσθαι τὴν θέσιν τοῦ Καίσαροσ· ἔθοσ γάρ τι Ῥωμαίοισ τοὺσ θετοὺσ ἐπὶ μάρτυσι γίγνεσθαι τοῖσ στρατηγοῖσ. ἀπογραψαμένων δὲ τῶν δημοσίων τὸ ῥῆμα, εὐθὺσ ἐκ τῆν ἀγορᾶσ ἐσ τὸν Ἀντώνιον ἐχώρει. ὁ δὲ ἦν ἐσ κήποισ, οὓσ ὁ Καῖσαρ αὐτῷ δεδώρητο Πομπηίου γενομένουσ. διατριβῆσ δὲ ἀμφὶ τὰσ θύρασ πλείονοσ γενομένησ ὁ μὲν Καῖσαρ καὶ τάδε ἐσ ὑποψίαν Ἀντωνίου τῆσ ἀλλοτριώσεωσ ἐτίθετο, εἰσκληθέντοσ δέ ποτε ἦσαν προσαγορεύσεισ τε καὶ περὶ ἀλλήλων πύσματα εἰκότα. Ὡσ δὲ ἤδη λέγειν ἔδει περὶ ὧν ἦσαν ἐν χρείᾳ, ὁ Καῖσαρ εἶπεν· "ἐγὼ δέ, πάτερ Ἀντώνιε ̔πατέρα γὰρ εἶναι σέ μοι δικαιοῦσιν αἵ τε Καίσαροσ ἐσ σὲ εὐεργεσίαι καὶ ἡ σὴ πρὸσ ἐκεῖνον χάρισ̓, τῶν σοι πεπραγμένων ἐπ’ ἐκείνῳ τὰ μὲν ἐπαινῶ καὶ χάριν αὐτῶν ὀφλήσω, τὰ δ’ ἐπιμέμφομαι, καὶ λελέξεται μετὰ παρρησίασ, ἐσ ἣν ἡ λύπη με προάγει.

κτεινομένῳ μὲν οὐ παρῆσ, τῶν φονέων σε περισπασάντων περὶ θύρασ, ἐπεὶ περιέσῳζεσ ἂν αὐτὸν ἢ συνεκινδύνευεσ ὅμοια παθεῖν· ὧν εἰ θάτερον ἔμελλεν ἔσεσθαι, καλῶσ, ὅτι μὴ παρῆσ. ψηφιζομένων δέ τινων αὐτοῖσ ὡσ ἐπὶ τυράννῳ γέρα ἀντεῖπασ ἐγκρατῶσ· καὶ τοῦδέ σοι χάριν οἶδα λαμπράν, εἰ καὶ τοὺσ ἄνδρασ ἔγνωσ συνανελεῖν σε βεβουλευμένουσ, οὐχ, ὡσ ἡμεῖσ ἡγούμεθα, τιμωρὸν ἐσόμενον Καίσαρι, ἀλλ’, ὡσ αὐτοὶ λέγουσι, τῆσ τυραννίδοσ διάδοχον. ἅμα δ’ οὐκ ἦσαν ἐκεῖνοι τυραννοκτόνοι, εἰ μὴ καὶ φονεῖσ ἦσαν· διὸ καὶ ἐσ τὸ Καπιτώλιον συνέφυγον ὡσ ἐσ ἱερὸν ἁμαρτόντεσ ἱκέται ἢ ὡσ ἐσ ἀκρόπολιν ἐχθροί. πόθεν οὖν αὐτοῖσ ἀμνηστία καὶ τὸ ἀνεύθυνον τοῦ φόνου, ἢ τῆσ βουλῆσ καὶ τοῦ δήμου ει τινεσ ἐφθάρατο ὑπ’ ἐκείνων; καὶ σὲ τὸ τῶν πλεόνων ὁρᾶν ἐχρῆν, ὕπατον ὄντα. ἀλλὰ καὶ θάτερα βουλομένῳ σοι ἡ ἀρχὴ συνελάμβανε, τιμωρουμένῳ τηλικοῦτον ἄγοσ καὶ τοὺσ πλανωμένουσ μεταδιδάσκοντι. σὺ δὲ καὶ ὅμηρα τῆσ ἀδείασ, οἰκεῖα αὐτοῦ σοῦ, τοῖσ ἀνδροφόνοισ ἔπεμψασ ἐσ τὸ Καπιτώλιον. "Ἀλλ’ ἔστω καὶ ταῦτα τοὺσ διεφθαρμένουσ σε βιάσασθαι. ὅτε μέντοι τῶν διαθηκῶν ἀναγνωσθεισῶν καὶ αὐτοῦ σοῦ δίκαιον ἐπιτάφιον εἰπόντοσ ὁ δῆμοσ ἐν ἀκριβεῖ Καίσαροσ μνήμῃ γενόμενοι πῦρ ἐπ’ αὐτοὺσ ἔφερον, καὶ φεισάμενοι χάριν τῶν γειτόνων ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν ἥξειν ἐπὶ ὅπλα συνέθεντο, πῶσ οὐχὶ τῷ δήμῳ συνέπραξασ καὶ ἐστρατήγησασ τοῦ πυρὸσ ἢ τῶν ὅπλων ἢ δίκην γε τοῖσ ἀνδροφόνοισ ἐπέγραψασ, εἰ δίκησ ἔδει κατὰ αὐτοφώρων, καὶ φίλοσ ὢν Καίσαρι καὶ ὕπατοσ καὶ Ἀντώνιοσ; "Ἀλλὰ Μάριοσ μὲν ἐξ ἐπιτάγματοσ ἀνῃρέθη κατὰ τὸ τῆσ ἀρχῆσ μέγεθοσ, ἀνδροφόνουσ δὲ ἐκφυγεῖν ὑπερεῖδεσ καὶ ἐσ ἡγεμονίασ ἐνίουσ διαδραμεῖν, ἃσ ἀθεμίστωσ ἔχουσι τὸν δόντα ἀνελόντεσ.

Συρίαν μὲν δὴ καὶ Μακεδονίαν εὖ ποιοῦντεσ οἱ ὕπατοι, σὺ καὶ Δολοβέλλασ, καθισταμένων ἄρτι τῶν πραγμάτων περιεσπάσατε ἐσ ἑαυτούσ. καὶ τοῦδέ σοι χάριν ᾔδειν ἄν, εἰ μὴ αὐτίκα Κυρήνην καὶ Κρήτην αὐτοῖσ ἐψηφίσασθε καὶ φυγάδασ ἠξιώσατε ἡγεμονίαισ αἰεὶ κατ’ ἐμοῦ δορυφορεῖσθαι· Δέκμον τε τὴν ἐγγὺσ Κελτικὴν ὑπερορᾶτε ἔχοντα, καὶ τόνδε τοῖσ ἄλλοισ ὁμοίωσ αὐθέντην τοὐμοῦ πατρὸσ γενόμενον. ἀλλὰ καὶ τάδε τὴν βουλὴν ἐρεῖ τισ ἐγνωκέναι. σὺ δ’ ἐπεψήφιζεσ καὶ προυκάθησο τῆσ βουλῆσ, ᾧ μάλιστα πάντων ἡρ́μοζε διὰ σαυτὸν ἀντειπεῖν· τὸ γὰρ ἀμνηστίαν δοῦναι τὴν σωτηρίαν ἦν ἐκείνοισ χαριζομένων μόνον, τὸ δὲ ἡγεμονίασ αὖθισ ψηφίζεσθαι καὶ γέρα ὑβριζόντων Καίσαρα καὶ τὴν σὴν γνώμην ἀκυρούντων. "Ἐπὶ τάδε με δὴ τὸ πάθοσ ἐξήνεγκε παρὰ τὸ ἁρμόζον ἴσωσ ἐμοὶ τῆσ τε ἡλικίασ καὶ τῆσ πρὸσ σὲ αἰδοῦσ. εἴρηται δ’ ὅμωσ ὡσ ἐσ ἀκριβέστερον φίλον Καίσαρι καὶ πλείστησ ὑπ’ ἐκείνου τιμῆσ καὶ δυνάμεωσ ἠξιωμένον καὶ τάχα ἂν αὐτῷ καὶ θετὸν γενόμενον, εἰ ᾔδει σε δεξόμενον Αἰνεάδην ἀντὶ Ἡρακλείδου γενέσθαι· τοῦτο γὰρ αὐτὸν . . . ἐνδοιάσαι, πολὺν τῆσ διαδοχῆσ λόγον ποιούμενον. "Ἐσ δὲ τὸ μέλλον, ὦ Ἀντώνιε, πρὸσ θεῶν τε φιλίων καὶ πρὸσ αὐτοῦ σοι Καίσαροσ, εἰ μέν τι καὶ τῶν γεγονότων μεταθέσθαι θέλεισ ̔δύνασαι γάρ, εἰ θέλεισ̓·

εἰ δὲ μή, τά γε λοιπὰ τοὺσ φονέασ ἀμυνομένῳ μοι μετὰ τοῦ δήμου καὶ τῶνδε τῶν ἔτι μοι πατρικῶν φίλων συνίστασθαι καὶ συνεργεῖν· εἰ δέ σε τῶν ἀνδρῶν τισ ἢ τῆσ βουλῆσ αἰδὼσ ἔχει, μὴ ἐπιβαρεῖν. καὶ τάδε μὲν ἀμφὶ τούτων· οἶσθα δ’, ὅπωσ ἔχει μοι καὶ τὰ οἴκοι, δαπάνησ τε ἐσ τὴν διανομήν, ἣν ὁ πατὴρ ἐκέλευσε τῷ δήμῳ δοθῆναι, καὶ ἐπείξεωσ ἐσ αὐτήν, ἵνα μὴ βραδύνων ἀχάριστοσ εἶναι δοκοίην μηδ’ ὅσοι καταλεχθέντεσ εἰσ τὰσ ἀποικίασ ἐπιμένουσι τῇ πόλει, δι’ ἐμὲ τρίβοιντο. ὅσα δὴ τῶν Καίσαροσ εὐθέωσ ἐπὶ τῷ φόνῳ πρὸσ σὲ μετενήνεκται ὡσ ἐπ’ ἀσφαλὲσ ἐξ ἐπικινδύνου τότε οἰκίασ, τὰ μὲν κειμήλια αὐτῶν καὶ τὸν ἄλλον ἅπαντα κόσμον ἔχειν ἀξιῶ σε καὶ ὅσα ἂν ἐθέλῃσ ἄλλα παρ’ ἡμῶν ἐπιλαβεῖν, ἐσ δὲ τὴν διανομὴν ἀποδοῦναί μοι τὸ χρυσίον τὸ ἐπίσημον, ὃ συνηθροίκει μὲν ἐσ τοὺσ πολέμουσ ἐκεῖνοσ, οὓσ ἐπενόει, ἀρκέσει δ’ ἐμοὶ νῦν ἐσ τριάκοντα μυριάδασ ἀνδρῶν μεριζόμενον. τὰ δὲ λοιπὰ τῆσ δαπάνησ, εἰ μὲν θαρρήσαιμί σοι, παρὰ σοῦ ἂν ἴσωσ ἢ διὰ σοῦ δανεισαίμην ἐκ τῶν δημοσίων χρημάτων, ἂν διδῷσ· διαπεπράσεται δὲ αὐτίκα καὶ ἡ οὐσία. Τοιαῦτα τοῦ Καίσαροσ εἰπόντοσ ο Ἀντώνιοσ κατεπλάγη, τῆσ τε παρρησίασ καὶ τῆσ εὐτολμίασ παρὰ δόξαν οἱ πολλῆσ καὶ παρ’ ἡλικίαν φανείσησ·

χαλεψάμενοσ δὲ τοῖσ τε λόγοισ οὐχ ὅσον ἔδει τὸ πρέπον ἐσ αὐτὸν ἐσχηκόσι καὶ μάλιστα τῶν χρημάτων τῇ ἀπαιτήσει, αὐστηρότερον αὐτὸν ὧδε ἠμείψατο· "εἰ μὲν ὁ Καῖσάρ σοι μετὰ κλήρου καὶ τῆσ ἐπωνυμίασ, ὦ παῖ, καὶ τὴν ἡγεμονίαν κατέλιπεν, εἰκὸσ σὲ τῶν κοινῶν τοὺσ λογισμοὺσ αἰτεῖν κἀμὲ ὑπέχειν. εἰ δὲ οὐδενί πω Ῥωμαῖοι τὴν ἡγεμονίαν ἔδοσαν ἐκ διαδοχῆσ, οὐδὲ τῶν βασιλέων, οὓσ ἐκβαλόντεσ ἐπώμοσαν μηδ’ ἄλλων ἔτι ἀνέξεσθαι, ὁ̔̀ καὶ τῷ πατρί σου μάλιστα οἱ φονεῖσ ἐπιλέγοντεσ φασὶν ἀνελεῖν αὐτὸν βασιλιζόμενον, οὐχ ἡγούμενον ἔτἰ, ἐμοὶ μὲν οὐδ’ ἀποκρίσεωσ δεῖ πρὸσ σὲ περὶ τῶν κοινῶν, τῷ δ’ αὐτῷ λόγῳ καὶ σὲ κουφίζω, μὴ χάριν ὀφείλειν ἡμῖν ἐπ’ αὐτοῖσ. ἐπράσσετο γὰρ οὐ σοῦ χάριν, ἀλλὰ τοῦ δήμου, πλὴν ἑνὸσ τοῦ μεγίστου δὴ μάλιστα πάντων ἔσ τε Καίσαρα καὶ σὲ ἔργου. εἰ γὰρ τοῦ κατ’ ἐμαυτὸν ἕνεκα ἀδεοῦσ καὶ ἀνεπιφθόνου περιεῖδον ἐγὼ τιμὰσ ψηφιζομένασ τοῖσ φονεῦσιν ὡσ τυραννοκτόνοισ, τύραννοσ ὁ Καῖσαρ ἐγίγνετο, ᾧ μήτε δόξησ μήτε τιμῆσ τινοσ ἢ τῶν ἐγνωσμένων βεβαιώσεωσ ἔτι μετῆν. οὐ διαθήκασ εἶχεν ἄν, οὐ παῖδα, οὐκ οὐσίαν, οὐκ αὐτὸ τὸ σῶμα ταφῆσ ἀξιούμενον, οὐδὲ ἰδιώτου· ἄταφα γὰρ οἱ νόμοι τὰ σώματα τῶν τυράννων ὑπερορίζουσι καὶ τὴν μνήμην ἀτιμοῦσι καὶ δημεύουσι τὴν περιουσίαν. "Ὧν ἐγὼ δεδιὼσ ἕκαστον ὑπερηγωνιζόμην Καίσαροσ, ἀθανάτου τε δόξησ καὶ δημοσίασ ταφῆσ, οὐκ ἀκινδύνωσ οὐδ’ ἀνεπιφθόνωσ ἐμαυτῷ, τυχεῖν, πρόσ τε ἄνδρασ ταχυεργεῖσ καὶ φόνου πλήρεισ καί, ὡσ ἔμαθεσ, ἤδη καὶ ἐπ’ ἐμὲ συνομωμοσμένουσ πρόσ τε τὴν βουλὴν ἀχθομένην σου τῷ πατρὶ τῆσ ἀρχῆσ.

ἀλλὰ καὶ ταῦτα κινδυνεύειν καὶ παθεῖν ὁτιοῦν ᾑρούμην ἑκὼν μᾶλλον ἢ ἄταφον καὶ ἄτιμον γιγνόμενον περιιδεῖν Καίσαρα, ἄριστον ἀνδρῶν τῶν ἐφ’ ἑαυτοῦ καὶ εὐτυχέστατον ἐσ τὰ πλεῖστα καὶ ἀξιοτιμότατον ἐκ πάντων ἐμοὶ γενόμενον. τοῖσ δ’ αὐτοῖσ μου τοῖσδε κινδύνοισ καὶ σὺ τὰ νῦν σοι παρόντα πάντα λαμπρὰ τῶν Καίσαροσ ἔχεισ, γένοσ, ὄνομα, ἀξίωμα, περιουσίαν. ὧν σε δικαιότερον ἦν ἐμοὶ χάριν εἰδέναι μᾶλλον ἢ τὰ ἐκλειφθέντα εἰσ τὴν τῆσ βουλῆσ παρηγορίαν ἢ ἐσ ἀντίδοσιν τῶνδε, ὧν ἔχρῃζον, ἢ κατ’ ἄλλασ χρείασ ἢ λογισμοὺσ ἐπιμέμφεσθαι πρεσβυτέρῳ νεώτερον ὄντα. "Καὶ τάδε μὲν ἀρκέσει σοι περὶ τῶνδε εἰρῆσθαι· ἐνσημαίνῃ δὲ καὶ τῆσ ἡγεμονίασ με ἐπιθυμεῖν, οὐκ ἐπιθυμοῦντα μέν, οὐκ ἀπάξιον δὲ ἡγούμενον εἶναι, καὶ ἄχθεσθαι μὴ τυχόντα τῶν διαθηκῶν τῶν Καίσαροσ, ὁμολογῶν μοι καὶ τὸ τῶν Ἡρακλειδῶν γένοσ ἀρκεῖν. "Περὶ δὲ τῶν σῶν χρειῶν, ἐθέλοντα μέν σε ἐκ τῶν δημοσίων δανείσασθαι ἡγούμην ἂν εἰρωνείαν λέγειν, εἰ μὴ πιθανὸν ἦν ἔτι ἀγνοεῖν σε κενὰ πρὸσ τοῦ πατρὸσ ἀπολελεῖφθαι τὰ κοινὰ ταμιεῖα, τῶν προσόδων, ἐξ οὗ παρῆλθεν ἐπὶ τὴν ἀρχήν, ἐσ αὐτὸν ἀντὶ τοῦ ταμιείου συμφερομένων καὶ εὑρεθησομένων αὐτίκα ἐν τῇ Καίσαροσ περιουσίᾳ, ὅταν αὐτὰ ζητεῖν ψηφισώμεθα.

ἄδικον γὰρ οὐδὲν τοῦτο ἐσ τὸν Καίσαρα ἔσται, τεθνεῶτά τε ἤδη καὶ οὐκ ἂν εἰπόντα ἄδικον εἶναι, εἰ καὶ ζῶν ᾐτεῖτο τοὺσ λογισμούσ, ἐπεὶ καὶ τῶν ἰδιωτῶν πολλοῖσ ἀμφισβητοῦσί σοι καθ’ ἕνα τῆσ οὐσίασ οὐκ ἀδήριτον αὐτὴν ἔχων γνώσῃ. τῶν δὲ μετενεχθέντων πρόσ με χρημάτων οὔτε τὸ πλῆθόσ ἐστιν, ὅσον εἰκάζεισ, οὔτε τι νῦν ἔστι παρ’ ἐμοί, πάντα τῶν ἐν ἀρχαῖσ καὶ δυνάμει, πλὴν Δολοβέλλα καὶ τῶν ἐμῶν ἀδελφῶν νειμαμένων μὲν εὐθὺσ ὡσ τυράννου, δι’ ἐμὲ δὲ μετατεθέντων ἐσ χάριν τῶν ὑπὲρ Καίσαροσ ἐψηφισμένων, ἐπεὶ καὶ σὺ τὰ λοιπὰ φέρων οἴσεισ ἀντὶ τοῦ δήμου τοῖσ δυσχεραίνουσιν, ἂν σωφρονῇσ. οἱ μὲν γὰρ ἐκπέμψουσιν, ἂν συμφρονῶσι, τὸν δῆμον ἐπὶ τὰσ ἀποικίασ· ὁ δὲ δῆμόσ ἐστιν, ὥσπερ καὶ σὺ τῶν Ἑλληνικῶν ἀρτιδίδακτοσ ὢν ἔμαθεσ, ἀστάθμητον ὥσπερ ἐν θαλάσσῃ κῦμα κινούμενον· ὁ μὲν ἦλθεν, ὁ δ’ ἀπῆλθεν. ᾧ λόγῳ καὶ τῶν ἡμετέρων αἰεὶ τοὺσ δημοκόπουσ ὁ δῆμοσ ἐπὶ πλεῖστον ἐξάρασ ἐσ γόνυ ἔρριψε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 2

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION