헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΛιβραρψ́3́05́

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5)

τοῦτο ἀκούσασ ὁ Ἡρακλῆσ εἰσ Τίρυνθα ἦλθε, καὶ τὸ προσταττόμενον ὑπὸ Εὐρυσθέωσ ἐτέλει. πρῶτον μὲν οὖν ἐπέταξεν αὐτῷ τοῦ Νεμέου λέοντοσ τὴν δορὰν κομίζειν· τοῦτο δὲ ζῷον ἦν ἄτρωτον, ἐκ Τυφῶνοσ γεγεννημένον. πορευόμενοσ οὖν ἐπὶ τὸν λέοντα ἦλθεν εἰσ Κλεωνάσ, καὶ ξενίζεται παρὰ ἀνδρὶ χερνήτῃ Μολόρχῳ. καὶ θύειν ἱερεῖον θέλοντι εἰσ ἡμέραν ἔφη τηρεῖν τριακοστήν, καὶ ἂν μὲν ἀπὸ τῆσ θήρασ σῶοσ ἐπανέλθῃ, Διὶ σωτῆρι θύειν, ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, τότε ὡσ ἡρ́ωι ἐναγίζειν. εἰσ δὲ τὴν Νεμέαν ἀφικόμενοσ καὶ τὸν λέοντα μαστεύσασ ἐτόξευσε τὸ πρῶτον· ὡσ δὲ ἔμαθεν ἄτρωτον ὄντα, ἀνατεινάμενοσ τὸ ῥόπαλον ἐδίωκε. συμφυγόντοσ δὲ εἰσ ἀμφίστομον σπήλαιον αὐτοῦ τὴν ἑτέραν ἐνῳκοδόμησεν εἴσοδον, διὰ δὲ τῆσ ἑτέρασ ἐπεισῆλθε τῷ θηρίῳ, καὶ περιθεὶσ τὴν χεῖρα τῷ τραχήλῳ κατέσχεν ἄγχων ἑώσ ἔπνιξε, καὶ θέμενοσ ἐπὶ τῶν ὤμων ἐκόμιζεν εἰσ Κλεωνάσ. καταλαβὼν δὲ τὸν Μόλορχον ἐν τῇ τελευταίᾳ τῶν ἡμερῶν ὡσ νεκρῷ μέλλοντα τὸ ἱερεῖον ἐναγίζειν, σωτῆρι θύσασ Διὶ ἦγεν εἰσ Μυκήνασ τὸν λέοντα. Εὐρυσθεὺσ δὲ καταπλαγεὶσ αὐτοῦ τὴν ἀνδρείαν ἀπεῖπε τὸ λοιπὸν αὐτῷ εἰσ τὴν πόλιν εἰσιέναι, δεικνύειν δὲ πρὸ τῶν πυλῶν ἐκέλευε τοὺσ ἄθλουσ. φασὶ δὲ ὅτι δείσασ καὶ πίθον ἑαυτῷ χαλκοῦν εἰσκρυβῆναι ὑπὸ γῆν κατεσκεύασε, καὶ πέμπων κήρυκα Κοπρέα Πέλοποσ τοῦ Ἠλείου ἐπέταττε τοὺσ ἄθλουσ. οὗτοσ δὲ Ἴφιτον κτείνασ, φυγὼν εἰσ Μυκήνασ καὶ τυχὼν παρ’ Εὐρυσθέωσ καθαρσίων ἐκεῖ κατῴκει. δεύτερον δὲ ἆθλον ἐπέταξεν αὐτῷ τὴν Λερναίαν ὕδραν κτεῖναι·

αὕτη δὲ ἐν τῷ τῆσ Λέρνησ ἕλει ἐκτραφεῖσα ἐξέβαινεν εἰσ τὸ πεδίον καὶ τά τε βοσκήματα καὶ τὴν χώραν διέφθειρεν. εἶχε δὲ ἡ ὕδρα ὑπερμέγεθεσ σῶμα, κεφαλὰσ ἔχον ἐννέα, τὰσ μὲν ὀκτὼ θνητάσ, τὴν δὲ μέσην ἀθάνατον. ἐπιβὰσ οὖν ἁρ́ματοσ, ἡνιοχοῦντοσ Ιὀλάου, παρεγένετο εἰσ τὴν Λέρνην, καὶ τοὺσ μὲν ἵππουσ ἔστησε, τὴν δὲ ὕδραν εὑρὼν ἔν τινι λόφῳ παρὰ τὰσ πηγὰσ τῆσ Ἀμυμώνησ, ὅπου ὁ φωλεὸσ αὐτῆσ ὑπῆρχε, βάλλων βέλεσι πεπυρωμένοισ ἠνάγκασεν ἐξελθεῖν, ἐκβαίνουσαν δὲ αὐτὴν κρατήσασ κατεῖχεν. ἡ δὲ θατέρῳ τῶν ποδῶν ἐνείχετο περιπλακεῖσα. τῷ ῥοπάλῳ δὲ τὰσ κεφαλὰσ κόπτων οὐδὲν ἀνύειν ἠδύνατο· μιᾶσ γὰρ κοπτομένησ κεφαλῆσ δύο ἀνεφύοντο. ἐπεβοήθει δὲ καρκίνοσ τῇ ὕδρᾳ ὑπερμεγέθησ, δάκνων τὸν πόδα. διὸ τοῦτον ἀποκτείνασ ἐπεκαλέσατο καὶ αὐτὸσ βοηθὸν τὸν Ιὄλαον, ὃσ μέροσ τι καταπρήσασ τῆσ ἐγγὺσ ὕλησ τοῖσ δαλοῖσ ἐπικαίων τὰσ ἀνατολὰσ τῶν κεφαλῶν ἐκώλυεν ἀνιέναι. καὶ τοῦτον τὸν τρόπον τῶν ἀναφυομένων κεφαλῶν περιγενόμενοσ, τὴν ἀθάνατον ἀποκόψασ κατώρυξε καὶ βαρεῖαν ἐπέθηκε πέτραν, παρὰ τὴν ὁδὸν τὴν φέρουσαν διὰ Λέρνησ εἰσ Ἐλαιοῦντα τὸ δὲ σῶμα τῆσ ὕδρασ ἀνασχίσασ τῇ χολῇ τοὺσ ὀιστοὺσ ἔβαψεν. Εὐρυσθεὺσ δὲ ἔφη μὴ δεῖν καταριθμῆσαι τοῦτον ἐν τοῖσ δέκα τὸν ἆθλον· οὐ γὰρ μόνοσ ἀλλὰ καὶ μετὰ Ιὀλάου τῆσ ὕδρασ περιεγένετο. τρίτον ἆθλον ἐπέταξεν αὐτῷ τὴν Κερυνῖτιν ἔλαφον εἰσ Μυκήνασ ἔμπνουν ἐνεγκεῖν.

ἦν δὲ ἡ ἔλαφοσ ἐν Οἰνόῃ, χρυσόκερωσ, Ἀρτέμιδοσ ἱερά· διὸ καὶ βουλόμενοσ αὐτὴν Ἡρακλῆσ μήτε ἀνελεῖν μήτε τρῶσαι, συνεδίωξεν ὅλον ἐνιαυτόν. ἐπεὶ δὲ κάμνον τὸ θηρίον τῇ διώξει συνέφυγεν εἰσ ὄροσ τὸ λεγόμενον Ἀρτεμίσιον, κἀκεῖθεν ἐπὶ ποταμὸν Λάδωνα, τοῦτον διαβαίνειν μέλλουσαν τοξεύσασ συνέλαβε, καὶ θέμενοσ ἐπὶ τῶν ὤμων διὰ τῆσ Ἀρκαδίασ ἠπείγετο. μετ’ Ἀπόλλωνοσ δὲ Ἄρτεμισ συντυχοῦσα ἀφῃρεῖτο, καὶ τὸ ἱερὸν ζῷον αὐτῆσ κτείνοντα κατεμέμφετο. ὁ δὲ ὑποτιμησάμενοσ τὴν ἀνάγκην, καὶ τὸν αἴτιον εἰπὼν Εὐρυσθέα γεγονέναι, πραύ̈νασ τὴν ὀργὴν τῆσ θεοῦ τὸ θηρίον ἐκόμισεν ἔμπνουν εἰσ Μυκήνασ. τέταρτον ἆθλον ἐπέταξεν αὐτῷ τὸν Ἐρυμάνθιον κάπρον ζῶντα κομίζειν·

τοῦτο δὲ τὸ θηρίον ἠδίκει τὴν Ψωφῖδα, ὁρμώμενον ἐξ ὄρουσ ὃ καλοῦσιν Ἐρύμανθον. διερχόμενοσ οὖν Φολόην ἐπιξενοῦται Κενταύρῳ Φόλῳ, Σειληνοῦ καὶ νύμφησ μελίασ παιδί. οὗτοσ Ἡρακλεῖ μὲν ὀπτὰ παρεῖχε τὰ κρέα, αὐτὸσ δὲ ὠμοῖσ ἐχρῆτο. αἰτοῦντοσ δὲ οἶνον Ἡρακλέουσ, ἔφη δεδοικέναι τὸν κοινὸν τῶν Κενταύρων ἀνοῖξαι πίθον· θαρρεῖν δὲ παρακελευσάμενοσ Ἡρακλῆσ αὐτὸν ἤνοιξε, καὶ μετ’ οὐ πολὺ τῆσ ὀσμῆσ αἰσθόμενοι παρῆσαν οἱ Κένταυροι, πέτραισ ὡπλισμένοι καὶ ἐλάταισ, ἐπὶ τὸ τοῦ Φόλου σπήλαιον. τοὺσ μὲν οὖν πρώτουσ τολμήσαντασ εἴσω παρελθεῖν Ἄγχιον καὶ Ἄγριον Ἡρακλῆσ ἐτρέψατο βάλλων δαλοῖσ, τοὺσ δὲ λοιποὺσ ἐτόξευσε διώκων ἄχρι τῆσ Μαλέασ. ἐκεῖθεν δὲ πρὸσ Χείρωνα συνέφυγον, ὃσ ἐξελαθεὶσ ὑπὸ Λαπιθῶν ὄρουσ Πηλίου παρὰ Μαλέαν κατῴκησε. τούτῳ περιπεπτωκότασ τοὺσ Κενταύρουσ τοξεύων ἱήσι βέλοσ ὁ Ἡρακλῆσ, τὸ δὲ ἐνεχθὲν Ἐλάτου διὰ τοῦ βραχίονοσ τῷ γόνατι τοῦ Χείρωνοσ ἐμπήγνυται. ἀνιαθεὶσ δὲ Ἡρακλῆσ προσδραμὼν τό τε βέλοσ ἐξείλκυσε, καὶ δόντοσ Χείρωνοσ φάρμακον ἐπέθηκεν. ἀνίατον δὲ ἔχων τὸ ἕλκοσ εἰσ τὸ σπήλαιον ἀπαλλάσσεται. κἀκεῖ τελευτῆσαι βουλόμενοσ, καὶ μὴ δυνάμενοσ ἐπείπερ ἀθάνατοσ ἦν, ἀντιδόντοσ Διὶ Προμηθέωσ αὑτὸν ἀντ’ αὐτοῦ γενησόμενον ἀθάνατον, οὕτωσ ἀπέθανεν. οἱ λοιποὶ δὲ τῶν Κενταύρων φεύγουσιν ἄλλοσ ἀλλαχῇ, καὶ τινὲσ μὲν παρεγένοντο εἰσ ὄροσ Μαλέαν, Εὐρυτίων δὲ εἰσ Φολόην, Νέσσοσ δὲ ἐπὶ ποταμὸν Εὐήνον. τοὺσ δὲ λοιποὺσ ὑποδεξάμενοσ Ποσειδῶν εἰσ Ἐλευσῖνα ὄρει κατεκάλυψεν. Φόλοσ δὲ ἑλκύσασ ἐκ νεκροῦ τὸ βέλοσ ἐθαύμαζεν, εἰ τοὺσ τηλικούτουσ τὸ μικρὸν διέφθειρε· τὸ δὲ τῆσ χειρὸσ ὀλισθῆσαν ἦλθεν ἐπὶ τὸν πόδα καὶ παραχρῆμα ἀπέκτεινεν αὐτόν. ἐπανελθὼν δὲ εἰσ Φολόην Ἡρακλῆσ καὶ Φόλον τελευτήσαντα θεασάμενοσ, θάψασ αὐτὸν ἐπὶ τὴν τοῦ κάπρου θήραν παραγίνεται, καὶ διώξασ αὐτὸν ἔκ τινοσ λόχμησ μετὰ κραυγῆσ, εἰσ χιόνα πολλὴν παρειμένον εἰσωθήσασ ἐμβροχίσασ τε ἐκόμισεν εἰσ Μυκήνασ. πέμπτον ἐπέταξεν αὐτῷ ἆθλον τῶν Αὐγείου βοσκημάτων ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ μόνον ἐκφορῆσαι τὴν ὄνθον.

ἦν δὲ ὁ Αὐγείασ βασιλεὺσ Ἤλιδοσ, ὡσ μέν τινεσ εἶπον, παῖσ Ἡλίου, ὡσ δέ τινεσ, Ποσειδῶνοσ, ὡσ δὲ ἔνιοι, Φόρβαντοσ, πολλὰσ δὲ εἶχε βοσκημάτων ποίμνασ. τούτῳ προσελθὼν Ἡρακλῆσ, οὐ δηλώσασ τὴν Εὐρυσθέωσ ἐπιταγήν, ἔφασκε μιᾷ ἡμέρᾳ τὴν ὄνθον ἐκφορήσειν, εἰ δώσει τὴν δεκάτην αὐτῷ τῶν βοσκημάτων. Αὐγείασ δὲ ἀπιστῶν ὑπισχνεῖται. μαρτυράμενοσ δὲ Ἡρακλῆσ τὸν Αὐγείου παῖδα Φυλέα, τῆσ τε αὐλῆσ τὸν θεμέλιον διεῖλε καὶ τὸν Ἀλφειὸν καὶ τὸν Πηνειὸν σύνεγγυσ ῥέοντασ παροχετεύσασ ἐπήγαγεν, ἔκρουν δι’ ἄλλησ ἐξόδου ποιήσασ. μαθὼν δὲ Αὐγείασ ὅτι κατ’ ἐπιταγὴν Εὐρυσθέωσ τοῦτο ἐπιτετέλεσται, τὸν μισθὸν οὐκ ἀπεδίδου, προσέτι δ’ ἠρνεῖτο καὶ μισθὸν ὑποσχέσθαι δώσειν, καὶ κρίνεσθαι περὶ τούτου ἕτοιμοσ ἔλεγεν εἶναι. καθεζομένων δὲ τῶν δικαστῶν κληθεὶσ ὁ Φυλεὺσ ὑπὸ Ἡρακλέουσ τοῦ πατρὸσ κατεμαρτύρησεν, εἰπὼν ὁμολογῆσαι μισθὸν δώσειν αὐτῷ. ὀργισθεὶσ δὲ Αὐγείασ, πρὶν τὴν ψῆφον ἐνεχθῆναι, τόν τε Φυλέα καὶ τὸν Ἡρακλέα βαδίζειν ἐξ Ἤλιδοσ ἐκέλευσε. Φυλεὺσ μὲν οὖν εἰσ Δουλίχιον ἦλθε κἀκεῖ κατῴκει, Ἡρακλῆσ δὲ εἰσ Ὤλενον πρὸσ Δεξαμενὸν ἧκε, καὶ κατέλαβε τοῦτον μέλλοντα δι’ ἀνάγκην μνηστεύειν Εὐρυτίωνι Κενταύρῳ Μνησιμάχην τὴν θυγατέρα· ὑφ’ οὗ παρακληθεὶσ βοηθεῖν ἐλθόντα ἐπὶ τὴν νύμφην Εὐρυτίωνα ἀπέκτεινεν. Εὐρυσθεὺσ δὲ οὐδὲ τοῦτον ἐν τοῖσ δέκα προσεδέξατο τὸν ἆθλον, λέγων ἐπὶ μισθῷ πεπρᾶχθαι. ἕκτον ἐπέταξεν ἆθλον αὐτῷ τὰσ Στυμφαλίδασ ὄρνιθασ ἐκδιῶξαι.

ἦν δὲ ἐν Στυμφάλῳ πόλει τῆσ Ἀρκαδίασ Στυμφαλὶσ λεγομένη λίμνη, πολλῇ συνηρεφὴσ ὕλῃ· εἰσ ταύτην ὄρνεισ συνέφυγον ἄπλετοι, τὴν ἀπὸ τῶν λύκων ἁρπαγὴν δεδοικυῖαι. ἀμηχανοῦντοσ οὖν Ἡρακλέουσ πῶσ ἐκ τῆσ ὕλησ τὰσ ὄρνιθασ ἐκβάλῃ, χάλκεα κρόταλα δίδωσιν αὐτῷ Ἀθηνᾶ παρὰ Ἡφαίστου λαβοῦσα. ταῦτα κρούων ἐπί τινοσ ὄρουσ τῇ λίμνῃ παρακειμένου τὰσ ὄρνιθασ ἐφόβει· αἱ δὲ τὸν δοῦπον οὐχ ὑπομένουσαι μετὰ δέουσ ἀνίπταντο, καὶ τοῦτον τὸν τρόπον Ἡρακλῆσ ἐτόξευσεν αὐτάσ. ἕβδομον ἐπέταξεν ἆθλον τὸν Κρῆτα ἀγαγεῖν ταῦρον.

τοῦτον Ἀκουσίλαοσ μὲν εἶναί φησι τὸν διαπορθμεύσαντα Εὐρώπην Διί, τινὲσ δὲ τὸν ὑπὸ Ποσειδῶνοσ ἀναδοθέντα ἐκ θαλάσσησ, ὅτε καταθύσειν Ποσειδῶνι Μίνωσ εἶπε τὸ φανὲν ἐκ τῆσ θαλάσσησ. καί φασι θεασάμενον αὐτὸν τοῦ ταύρου τὸ κάλλοσ τοῦτον μὲν εἰσ τὰ βουκόλια ἀποπέμψαι, θῦσαι δὲ ἄλλον Ποσειδῶνι· ἐφ’ οἷσ ὀργισθέντα τὸν θεὸν ἀγριῶσαι τὸν ταῦρον. ἐπὶ τοῦτον παραγενόμενοσ εἰσ Κρήτην Ἡρακλῆσ, ἐπειδὴ συλλαβεῖν ἀξιοῦντι Μίνωσ εἶπεν αὐτῷ λαμβάνειν διαγωνισαμένῳ, λαβὼν καὶ πρὸσ Εὐρυσθέα διακομίσασ ἔδειξε, καὶ τὸ λοιπὸν εἰάσεν ἄνετον· ὁ δὲ πλανηθεὶσ εἰσ Σπάρτην τε καὶ Ἀρκαδίαν ἅπασαν, καὶ διαβὰσ τὸν Ἰσθμόν, εἰσ Μαραθῶνα τῆσ Ἀττικῆσ ἀφικόμενοσ τοὺσ ἐγχωρίουσ διελυμαίνετο. ὄγδοον ἆθλον ἐπέταξεν αὐτῷ τὰσ Διομήδουσ τοῦ Θρακὸσ ἵππουσ εἰσ Μυκήνασ κομίζειν·

ἦν δὲ οὗτοσ Ἄρεοσ καὶ Κυρήνησ, βασιλεὺσ Βιστόνων ἔθνουσ Θρᾳκίου καὶ μαχιμωτάτου, εἶχε δὲ ἀνθρωποφάγουσ ἵππουσ. πλεύσασ οὖν μετὰ τῶν ἑκουσίωσ συνεπομένων καὶ βιασάμενοσ τοὺσ ἐπὶ ταῖσ φάτναισ τῶν ἵππων ὑπάρχοντασ ἤγαγεν ἐπὶ τὴν θάλασσαν. τῶν δὲ Βιστόνων σὺν ὅπλοισ ἐπιβοηθούντων τὰσ μὲν ἵππουσ παρέδωκεν Ἀβδήρῳ φυλάσσειν· οὗτοσ δὲ ἦν Ἑρμοῦ παῖσ, Λοκρὸσ ἐξ Ὀποῦντοσ, Ἡρακλέουσ ἐρώμενοσ, ὃν αἱ ἵπποι διέφθειραν ἐπισπασάμεναι· πρὸσ δὲ τοὺσ Βίστονασ διαγωνισάμενοσ καὶ Διομήδην ἀποκτείνασ τοὺσ λοιποὺσ ἠνάγκασε φεύγειν, καὶ κτίσασ πόλιν Ἄβδηρα παρὰ τὸν τάφον τοῦ διαφθαρέντοσ Ἀβδήρου, τὰσ ἵππουσ κομίσασ Εὐρυσθεῖ ἔδωκε. μεθέντοσ δὲ αὐτὰσ Εὐρυσθέωσ, εἰσ τὸ λεγόμενον ὄροσ Ὄλυμπον ἐλθοῦσαι πρὸσ τῶν θηρίων ἀπώλοντο. ἔνατον ἆθλον Ἡρακλεῖ ἐπέταξε ζωστῆρα κομίζειν τὸν Ἱππολύτησ.

αὕτη δὲ ἐβασίλευεν Ἀμαζόνων, αἳ κατῴκουν περὶ τὸν Θερμώδοντα ποταμόν, ἔθνοσ μέγα τὰ κατὰ πόλεμον· ἤσκουν γὰρ ἀνδρίαν, καὶ εἴ ποτε μιγεῖσαι γεννήσειαν, τὰ θήλεα ἔτρεφον, καὶ τοὺσ μὲν δεξιοὺσ μαστοὺσ ἐξέθλιβον, ἵνα μὴ κωλύωνται ἀκοντίζειν, τοὺσ δὲ ἀριστεροὺσ εἰών, ἵνα τρέφοιεν. εἶχε δὲ Ἱππολύτη τὸν Ἄρεοσ ζωστῆρα, σύμβολον τοῦ πρωτεύειν ἁπασῶν. ἐπὶ τοῦτον τὸν ζωστῆρα Ἡρακλῆσ ἐπέμπετο, λαβεῖν αὐτὸν ἐπιθυμούσησ τῆσ Εὐρυσθέωσ θυγατρὸσ Ἀδμήτησ. παραλαβὼν οὖν ἐθελοντὰσ συμμάχουσ ἐν μιᾷ νηὶ ἔπλει, καὶ προσίσχει νήσῳ Πάρῳ, ἣν κατῴκουν οἱ Μίνωοσ υἱοὶ Εὐρυμέδων Χρύσησ Νηφαλίων Φιλόλαοσ. ἀποβάντων δὲ δύο τῶν ἐν <τῇ> νηὶ συνέβη τελευτῆσαι ὑπὸ τῶν Μίνωοσ υἱῶν· ὑπὲρ ὧν ἀγανακτῶν Ἡρακλῆσ τούτουσ μὲν παραχρῆμα ἀπέκτεινε, τοὺσ δὲ λοιποὺσ κατακλείσασ ἐπολιόρκει, ἑώσ ἐπιπρεσβευσάμενοι παρεκάλουν ἀντὶ τῶν ἀναιρεθέντων δύο λαβεῖν, οὓσ ἂν αὐτὸσ θελήσειεν. ὁ δὲ λύσασ τὴν πολιορκίαν, καὶ τοὺσ Ἀνδρόγεω τοῦ Μίνωοσ υἱοὺσ ἀνελόμενοσ Ἀλκαῖον καὶ Σθένελον, ἧκεν εἰσ Μυσίαν πρὸσ Λύκον τὸν Δασκύλου, καὶ ξενισθεὶσ ὑπὸ τοῦ Βεβρύκων βασιλέωσ συμβαλόντων, βοηθῶν Λύκῳ πολλοὺσ ἀπέκτεινε, μεθ’ ὧν καὶ τὸν βασιλέα Μύγδονα, ἀδελφὸν Ἀμύκου. καὶ τῆσ Βεβρύκων πολλὴν ἀποτεμόμενοσ γῆν ἔδωκε Λύκῳ· ὁ δὲ πᾶσαν ἐκείνην ἐκάλεσεν Ἡράκλειαν. καταπλεύσαντοσ δὲ εἰσ τὸν ἐν Θεμισκύρᾳ λιμένα, παραγενομένησ εἰσ αὐτὸν Ἱππολύτησ καὶ τίνοσ ἥκοι χάριν πυθομένησ, καὶ δώσειν τὸν ζωστῆρα ὑποσχομένησ, Ἥρα μιᾷ τῶν Ἀμαζόνων εἰκασθεῖσα τὸ πλῆθοσ ἐπεφοίτα, λέγουσα ὅτι τὴν βασιλίδα ἀφαρπάζουσιν οἱ προσελθόντεσ ξένοι. αἱ δὲ μεθ’ ὅπλων ἐπὶ τὴν ναῦν κατέθεον σὺν ἵπποισ. ὡσ δὲ εἶδεν αὐτὰσ καθωπλισμένασ Ἡρακλῆσ, νομίσασ ἐκ δόλου τοῦτο γενέσθαι, τὴν μὲν Ἱππολύτην κτείνασ τὸν ζωστῆρα ἀφαιρεῖται, πρὸσ δὲ τὰσ λοιπὰσ ἀγωνισάμενοσ ἀποπλεῖ, καὶ προσίσχει Τροίᾳ. συνεβεβήκει δὲ τότε κατὰ μῆνιν Ἀπόλλωνοσ καὶ Ποσειδῶνοσ ἀτυχεῖν τὴν πόλιν. Ἀπόλλων γὰρ καὶ Ποσειδῶν τὴν Λαομέδοντοσ ὕβριν πειράσαι θέλοντεσ, εἰκασθέντεσ ἀνθρώποισ ὑπέσχοντο ἐπὶ μισθῷ τειχιεῖν τὸ Πέργαμον. τοῖσ δὲ τειχίσασι τὸν μισθὸν οὐκ ἀπεδίδου. διὰ τοῦτο Ἀπόλλων μὲν λοιμὸν ἔπεμψε, Ποσειδῶν δὲ κῆτοσ ἀναφερόμενον ὑπὸ πλημμυρίδοσ, ὃ τοὺσ ἐν τῷ πεδίῳ συνήρπαζεν ἀνθρώπουσ. χρησμῶν δὲ λεγόντων ἀπαλλαγὴν ἔσεσθαι τῶν συμφορῶν, ἐὰν προθῇ Λαομέδων Ἡσιόνην τὴν θυγατέρα αὐτοῦ τῷ κήτει βοράν, οὗτοσ προύθηκε ταῖσ πλησίον τῆσ θαλάσσησ πέτραισ προσαρτήσασ. ταύτην ἰδὼν ἐκκειμένην Ἡρακλῆσ ὑπέσχετο σώσειν, εἰ τὰσ ἵππουσ παρὰ Λαομέδοντοσ λήψεται ἃσ Ζεὺσ ποινὴν τῆσ Γανυμήδουσ ἁρπαγῆσ ἔδωκε. δώσειν δὲ Λαομέδοντοσ εἰπόντοσ, κτείνασ τὸ κῆτοσ Ἡσιόνην ἔσωσε. μὴ βουλομένου δὲ τὸν μισθὸν ἀποδοῦναι, πολεμήσειν Τροίᾳ ἀπειλήσασ ἀνήχθη. καὶ προσίσχει Αἴνῳ, ἔνθα ξενίζεται ὑπὸ Πόλτυοσ. ἀποπλέων δὲ ἐπὶ τῆσ ἠιόνοσ τῆσ Αἰνίασ Σαρπηδόνα, Ποσειδῶνοσ μὲν υἱὸν ἀδελφὸν δὲ Πόλτυοσ, ὑβριστὴν ὄντα τοξεύσασ ἀπέκτεινε. καὶ παραγενόμενοσ εἰσ Θάσον καὶ χειρωσάμενοσ τοὺσ ἐνοικοῦντασ Θρᾷκασ ἔδωκε τοῖσ Ἀνδρόγεω παισὶ κατοικεῖν. ἐκ Θάσου δὲ ὁρμηθεὶσ ἐπὶ Τορώνην Πολύγονον καὶ Τηλέγονον, τοὺσ Πρωτέωσ τοῦ Ποσειδῶνοσ υἱούσ, παλαίειν προκαλουμένουσ κατὰ τὴν πάλην ἀπέκτεινε. κομίσασ δὲ τὸν ζωστῆρα εἰσ Μυκήνασ ἔδωκεν Εὐρυσθεῖ. δέκατον ἐπετάγη ἆθλον τὰσ Γηρυόνου βόασ ἐξ Ἐρυθείασ κομίζειν.

Ἐρύθεια δὲ ἦν Ὠκεανοῦ πλησίον κειμένη νῆσοσ, ἣ νῦν Γάδειρα καλεῖται. ταύτην κατῴκει Γηρυόνησ Χρυσάοροσ καὶ Καλλιρρόησ τῆσ Ὠκεανοῦ, τριῶν ἔχων ἀνδρῶν συμφυὲσ σῶμα, συνηγμένον εἰσ ἓν κατὰ τὴν γαστέρα, ἐσχισμένον δὲ εἰσ τρεῖσ ἀπὸ λαγόνων τε καὶ μηρῶν. εἶχε δὲ φοινικᾶσ βόασ, ὧν ἦν βουκόλοσ Εὐρυτίων, φύλαξ δὲ Ὄρθοσ ὁ κύων δικέφαλοσ ἐξ Ἐχίδνησ καὶ Τυφῶνοσ γεγεννημένοσ. πορευόμενοσ οὖν ἐπὶ τὰσ Γηρυόνου βόασ διὰ τῆσ Εὐρώπησ, ἄγρια πολλὰ <ζῷα> ἀνελὼν Λιβύησ ἐπέβαινε, καὶ παρελθὼν Ταρτησσὸν ἔστησε σημεῖα τῆσ πορείασ ἐπὶ τῶν ὁρ́ων Εὐρώπησ καὶ Λιβύησ ἀντιστοίχουσ δύο στήλασ. θερόμενοσ δὲ ὑπὸ Ἡλίου κατὰ τὴν πορείαν, τὸ τόξον ἐπὶ τὸν θεὸν ἐνέτεινεν· ὁ δὲ τὴν ἀνδρείαν αὐτοῦ θαυμάσασ χρύσεον ἔδωκε δέπασ, ἐν ᾧ τὸν Ὠκεανὸν διεπέρασε. καὶ παραγενόμενοσ εἰσ Ἐρύθειαν ἐν ὄρει Ἄβαντι αὐλίζεται. αἰσθόμενοσ δὲ ὁ κύων ἐπ’ αὐτὸν ὡρ́μα· ὁ δὲ καὶ τοῦτον τῷ ῥοπάλῳ παίει, καὶ τὸν βουκόλον Εὐρυτίωνα τῷ κυνὶ βοηθοῦντα ἀπέκτεινε. Μενοίτησ δὲ ἐκεῖ τὰσ Αἵδου βόασ βόσκων Γηρυόνῃ τὸ γεγονὸσ ἀπήγγειλεν. ὁ δὲ καταλαβὼν Ἡρακλέα παρὰ ποταμὸν Ἀνθεμοῦντα τὰσ βόασ ἀπάγοντα, συστησάμενοσ μάχην τοξευθεὶσ ἀπέθανεν. Ἡρακλῆσ δὲ ἐνθέμενοσ τὰσ βόασ εἰσ τὸ δέπασ καὶ διαπλεύσασ εἰσ Ταρτησσὸν Ἡλίῳ πάλιν ἀπέδωκε τὸ δέπασ. διελθὼν δὲ Ἀβδηρίαν εἰσ Λιγυστίνην ἦλθεν, ἐν ᾗ τὰσ βόασ ἀφῃροῦντο Ιἀλεβίων τε καὶ Δέρκυνοσ οἱ Ποσειδῶνοσ υἱοί, οὓσ κτείνασ διὰ Τυρρηνίασ ᾔει. ἀπὸ Ῥηγίου δὲ εἷσ ἀπορρήγνυσι ταῦροσ, καὶ ταχέωσ εἰσ τὴν θάλασσαν ἐμπεσὼν καὶ διανηξάμενοσ <εἰσ> Σικελίαν, καὶ τὴν πλησίον χώραν διελθὼν τὴν ἀπ’ ἐκείνου κληθεῖσαν Ἰταλίαν Τυρρηνοὶ γὰρ ἰταλὸν τὸν ταῦρον ἐκάλεσαν, ἦλθεν εἰσ πεδίον Ἔρυκοσ, ὃσ ἐβασίλευεν Ἐλύμων. Ἔρυξ δὲ ἦν Ποσειδῶνοσ παῖσ, ὃσ τὸν ταῦρον ταῖσ ἰδίαισ συγκατέμιξεν ἀγέλαισ. παραθέμενοσ οὖν τὰσ βόασ Ἡρακλῆσ Ἡφαίστῳ ἐπὶ τὴν αὐτοῦ ζήτησιν ἠπείγετο· εὑρὼν δὲ ἐν ταῖσ τοῦ Ἔρυκοσ ἀγέλαισ, λέγοντοσ οὐ δώσειν ἂν μὴ παλαίσασ αὐτοῦ περιγένηται, τρὶσ περιγενόμενοσ κατὰ τὴν πάλην ἀπέκτεινε, καὶ τὸν ταῦρον λαβὼν μετὰ τῶν ἄλλων ἐπὶ τὸν Ιὄνιον ἤλαυνε πόντον. ὡσ δὲ ἦλθεν ἐπὶ τοὺσ μυχοὺσ τοῦ πόντου, ταῖσ βουσὶν οἶστρον ἐνέβαλεν ἡ Ἥρα, καὶ σχίζονται κατὰ τὰσ τῆσ Θράκησ ὑπωρείασ· ὁ δὲ διώξασ τὰσ μὲν συλλαβὼν ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον ἤγαγεν, αἱ δὲ ἀπολειφθεῖσαι τὸ λοιπὸν ἦσαν ἄγριαι. μόλισ δὲ τῶν βοῶν συνελθουσῶν Στρυμόνα μεμψάμενοσ τὸν ποταμόν, πάλαι τὸ ῥεῖθρον πλωτὸν ὂν ἐμπλήσασ πέτραισ ἄπλωτον ἐποίησε, καὶ τὰσ βόασ Εὐρυσθεῖ κομίσασ δέδωκεν. ὁ δὲ αὐτὰσ κατέθυσεν Ἥρᾳ. τελεσθέντων δὲ τῶν ἄθλων ἐν μηνὶ καὶ ἔτεσιν ὀκτώ, μὴ προσδεξάμενοσ Εὐρυσθεὺσ τόν τε τῶν τοῦ Αὐγέου βοσκημάτων καὶ τὸν τῆσ ὕδρασ, ἑνδέκατον ἐπέταξεν ἆθλον παρ’ Ἑσπερίδων χρύσεα μῆλα κομίζειν.

ταῦτα δὲ ἦν, οὐχ ὥσ τινεσ εἶπον ἐν Λιβύῃ, ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ Ἄτλαντοσ ἐν Ὑπερβορέοισ· ἃ Διὶ <Γῆ> γήμαντι Ἥραν ἐδωρήσατο. ἐφύλασσε δὲ αὐτὰ δράκων ἀθάνατοσ, Τυφῶνοσ καὶ Ἐχίδνησ, κεφαλὰσ ἔχων ἑκατόν· ἐχρῆτο δὲ φωναῖσ παντοίαισ καὶ ποικίλαισ. μετὰ τούτου δὲ Ἑσπερίδεσ ἐφύλαττον, Αἴγλη Ἐρύθεια Ἑσπερία Ἀρέθουσα. πορευόμενοσ οὖν ἐπὶ ποταμὸν Ἐχέδωρον ἧκε. Κύκνοσ δὲ Ἄρεοσ καὶ Πυρήνησ εἰσ μονομαχίαν αὐτὸν προεκαλεῖτο. Ἄρεοσ δὲ τοῦτον ἐκδικοῦντοσ καὶ συνιστάντοσ μονομαχίαν, βληθεὶσ κεραυνὸσ μέσοσ ἀμφοτέρων διαλύει τὴν μάχην. βαδίζων δὲ δι’ Ἰλλυριῶν, καὶ σπεύδων ἐπὶ ποταμὸν Ἠριδανόν, ἧκε πρὸσ νύμφασ Διὸσ καὶ Θέμιδοσ. αὗται μηνύουσιν αὐτῷ Νηρέα. συλλαβὼν δὲ αὐτὸν κοιμώμενον καὶ παντοίασ ἐναλλάσσοντα μορφὰσ ἔδησε, καὶ οὐκ ἔλυσε πρὶν ἢ μαθεῖν παρ’ αὐτοῦ ποῦ τυγχάνοιεν τὰ μῆλα καὶ αἱ Ἑσπερίδεσ. μαθὼν δὲ Λιβύην διεξῄει. ταύτησ ἐβασίλευε παῖσ Ποσειδῶνοσ Ἀνταῖοσ, ὃσ τοὺσ ξένουσ ἀναγκάζων παλαίειν ἀνῄρει. τούτῳ παλαίειν ἀναγκαζόμενοσ Ἡρακλῆσ ἀράμενοσ ἅμμασι μετέωρον κλάσασ ἀπέκτεινε· ψαύοντα γὰρ γῆσ ἰσχυρότερον συνέβαινε γίνεσθαι, διὸ καὶ Γῆσ τινεσ ἔφασαν τοῦτον εἶναι παῖδα. μετὰ Λιβύην δὲ Αἴγυπτον διεξῄει. ταύτησ ἐβασίλευε Βούσιρισ Ποσειδῶνοσ παῖσ καὶ Λυσιανάσσησ τῆσ Ἐπάφου. οὗτοσ τοὺσ ξένουσ ἔθυεν ἐπὶ βωμῷ Διὸσ κατά τι λόγιον· ἐννέα γὰρ ἔτη ἀφορία τὴν Αἴγυπτον κατέλαβε, Φρασίοσ δὲ ἐλθὼν ἐκ Κύπρου, μάντισ τὴν ἐπιστήμην, ἔφη τὴν ἀφορίαν παύσασθαι ἐὰν ξένον ἄνδρα τῷ Διὶ σφάξωσι κατ’ ἔτοσ. Βούσιρισ δὲ ἐκεῖνον πρῶτον σφάξασ τὸν μάντιν τοὺσ κατιόντασ ξένουσ ἔσφαζε. συλληφθεὶσ οὖν καὶ Ἡρακλῆσ τοῖσ βωμοῖσ προσεφέρετο τὰ δὲ δεσμὰ διαρρήξασ τόν τε Βούσιριν καὶ τὸν ἐκείνου παῖδα Ἀμφιδάμαντα ἀπέκτεινε. διεξιὼν δὲ Ἀσίαν Θερμυδραῖσ, Λινδίων λιμένι, προσίσχει. καὶ βοηλάτου τινὸσ λύσασ τὸν ἕτερον τῶν ταύρων ἀπὸ τῆσ ἁμάξησ εὐωχεῖτο θύσασ. ὁ δὲ βοηλάτησ βοηθεῖν ἑαυτῷ μὴ δυνάμενοσ στὰσ ἐπί τινοσ ὄρουσ κατηρᾶτο. διὸ καὶ νῦν, ἐπειδὰν θύωσιν Ἡρακλεῖ, μετὰ καταρῶν τοῦτο πράττουσι. παριὼν δὲ Ἀραβίαν Ἠμαθίωνα κτείνει παῖδα Τιθωνοῦ. καὶ διὰ τῆσ Λιβύησ πορευθεὶσ ἐπὶ τὴν ἔξω θάλασσαν παρ’ Ἡλίου τὸ δέπασ παραλαμβάνει. καὶ περαιωθεὶσ ἐπὶ τὴν ἤπειρον τὴν ἀντικρὺ κατετόξευσεν ἐπὶ τοῦ Καυκάσου τὸν ἐσθίοντα τὸ τοῦ Προμηθέωσ ἧπαρ ἀετόν, ὄντα Ἐχίδνησ καὶ Τυφῶνοσ· καὶ τὸν Προμηθέα ἔλυσε, δεσμὸν ἑλόμενοσ τὸν τῆσ ἐλαίασ, καὶ παρέσχε τῷ Διὶ Χείρωνα θνήσκειν ἀθάνατον ἀντ’ αὐτοῦ θέλοντα. ὡσ δὲ ἧκεν εἰσ Ὑπερβορέουσ πρὸσ Ἄτλαντα, εἰπόντοσ Προμηθέωσ τῷ Ἡρακλεῖ αὐτὸν ἐπὶ τὰ μῆλα μὴ πορεύεσθαι, διαδεξάμενον δὲ Ἄτλαντοσ τὸν πόλον ἀποστέλλειν ἐκεῖνον, πεισθεὶσ διεδέξατο. Ἄτλασ δὲ δρεψάμενοσ παρ’ Ἑσπερίδων τρία μῆλα ἧκε πρὸσ Ἡρακλέα. καὶ μὴ βουλόμενοσ τὸν πόλον ἔχειν καὶ σπεῖραν ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ θέλειν ποιήσασθαι. τοῦτο ἀκούσασ Ἄτλασ, ἐπὶ γῆσ καταθεὶσ τὰ μῆλα τὸν πόλον διεδέξατο. καὶ οὕτωσ ἀνελόμενοσ αὐτὰ Ἡρακλῆσ ἀπηλλάττετο. ἔνιοι δέ φασιν οὐ παρὰ Ἄτλαντοσ αὐτὰ λαβεῖν, ἀλλ’ αὐτὸν δρέψασθαι τὰ μῆλα, κτείναντα τὸν φρουροῦντα ὄφιν. κομίσασ δὲ τὰ μῆλα Εὐρυσθεῖ ἔδωκεν. ὁ δὲ λαβὼν Ἡρακλεῖ ἐδωρήσατο· παρ’ οὗ λαβοῦσα Ἀθηνᾶ πάλιν αὐτὰ ἀπεκόμισεν· ὅσιον γὰρ οὐκ ἦν αὐτὰ τεθῆναί που. δωδέκατον ἆθλον ἐπετάγη Κέρβερον ἐξ Αἵδου κομίζειν.

εἶχε δὲ οὗτοσ τρεῖσ μὲν κυνῶν κεφαλάσ, τὴν δὲ οὐρὰν δράκοντοσ, κατὰ δὲ τοῦ νώτου παντοίων εἶχεν ὄφεων κεφαλάσ. μέλλων οὖν ἐπὶ τοῦτον ἀπιέναι ἦλθε πρὸσ Εὔμολπον εἰσ Ἐλευσῖνα, βουλόμενοσ μυηθῆναι ἦν δὲ οὐκ ἐξὸν ξένοισ τότε μυεῖσθαι, ἐπειδήπερ θετὸσ Πυλίου παῖσ γενόμενοσ ἐμυεῖτο. μὴ δυνάμενοσ δὲ ἰδεῖν τὰ μυστήρια ἐπείπερ οὐκ ἦν ἡγνισμένοσ τὸν Κενταύρων φόνον, ἁγνισθεὶσ ὑπὸ Εὐμόλπου τότε ἐμυήθη. καὶ παραγενόμενοσ ἐπὶ Ταίναρον τῆσ Λακωνικῆσ, οὗ τῆσ Αἵδου καταβάσεωσ τὸ στόμιόν ἐστι, διὰ τούτου κατῄει. ὁπηνίκα δὲ εἶδον αὐτὸν αἱ ψυχαί, χωρὶσ Μελεάγρου καὶ Μεδούσησ τῆσ Γοργόνοσ ἔφυγον. ἐπὶ δὲ τὴν Γοργόνα τὸ ξίφοσ ὡσ ζῶσαν ἕλκει, καὶ παρὰ Ἑρμοῦ μανθάνει ὅτι κενὸν εἴδωλόν ἐστι. πλησίον δὲ τῶν Αἵδου πυλῶν γενόμενοσ Θησέα εὑρ͂ε καὶ Πειρίθουν τὸν Περσεφόνησ μνηστευόμενον γάμον καὶ διὰ τοῦτο δεθέντα. θεασάμενοι δὲ Ἡρακλέα τὰσ χεῖρασ ὤρεγον ὡσ ἀναστησόμενοι διὰ τῆσ ἐκείνου βίασ. ὁ δὲ Θησέα μὲν λαβόμενοσ τῆσ χειρὸσ ἤγειρε, Πειρίθουν δὲ ἀναστῆσαι βουλόμενοσ τῆσ γῆσ κινουμένησ ἀφῆκεν. ἀπεκύλισε δὲ καὶ τὸν Ἀσκαλάφου πέτρον. βουλόμενοσ δὲ αἷμα ταῖσ ψυχαῖσ παρασχέσθαι, μίαν τῶν Αἵδου βοῶν ἀπέσφαξεν. ὁ δὲ νέμων αὐτὰσ Μενοίτησ ὁ Κευθωνύμου προκαλεσάμενοσ εἰσ πάλην Ἡρακλέα, ληφθεὶσ μέσοσ καὶ τὰσ πλευρὰσ κατεαγεὶσ ὑπὸ Περσεφόνησ παρῃτήθη. αἰτοῦντοσ δὲ αὐτοῦ Πλούτωνα τὸν Κέρβερον, ἐπέταξεν ὁ Πλούτων ἄγειν χωρὶσ ὧν εἶχεν ὅπλων κρατοῦντα. ὁ δὲ εὑρὼν αὐτὸν ἐπὶ ταῖσ πύλαισ τοῦ Ἀχέροντοσ, τῷ τε θώρακι συμπεφραγμένοσ καὶ τῇ λεοντῇ συσκεπασθείσ, περιβαλὼν τῇ κεφαλῇ τὰσ χεῖρασ οὐκ ἀνῆκε κρατῶν καὶ ἄγχων τὸ θηρίον, ἑώσ ἔπεισε, καίπερ δακνόμενοσ ὑπὸ τοῦ κατὰ τὴν οὐρὰν δράκοντοσ. συλλαβὼν οὖν αὐτὸν ἧκε διὰ Τροιζῆνοσ ποιησάμενοσ τὴν ἀνάβασιν. Ἀσκάλαφον μὲν οὖν Δημήτηρ ἐποίησεν ὦτον, Ἡρακλῆσ δὲ Εὐρυσθεῖ δείξασ τὸν Κέρβερον πάλιν ἐκόμισεν εἰσ Αἵδου.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Library and Epitome, book 2, chapter 5

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION