헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜινορΩό4́01́

(크세노폰, Minor Works, Ιἕρων ἢ Τυραννικός, chapter 1)

Σιμωνίδησ ὁ ποιητὴσ ἀφίκετό ποτε πρὸσ Ιἕρωνα τὸν τύραννον. σχολῆσ δὲ γενομένησ ἀμφοῖν εἶπεν ὁ Σιμωνίδησ· Ἆρ’ ἄν μοι ἐθελήσαισ, ὦ Ιἕρων, διηγήσασθαι ἃ εἰκὸσ εἰδέναι σε βέλτιον ἐμοῦ; Καὶ ποῖα ταῦτ’ ἐστίν, ἔφη ὁ Ιἕρων, ὁποῖα δὴ ἐγὼ βέλτιον ἂν εἰδείην σοῦ οὕτωσ ὄντοσ σοφοῦ ἀνδρόσ; Οἶδά σε, ἔφη, ἐγὼ καὶ ἰδιώτην γεγενημένον καὶ νῦν τύραννον ὄντα·

εἰκὸσ οὖν ἀμφοτέρων πεπειραμένον καὶ εἰδέναι σε μᾶλλον ἐμοῦ πῇ διαφέρει ὁ τυραννικόσ τε καὶ ὁ ἰδιωτικὸσ βίοσ εἰσ εὐφροσύνασ τε καὶ λύπασ ἀνθρώποισ. Τί οὖν, ἔφη ὁ Ιἕρων, οὐχὶ καὶ σύ, ἐπεὶ νῦν γε ἔτι ἰδιώτησ εἶ, ὑπέμνησάσ με τὰ ἐν τῷ ἰδιωτικῷ βίῳ;

οὕτωσ γὰρ ἄν σοι οἶμαι μάλιστα ἐγὼ δύνασθαι δηλοῦν τὰ διαφέροντα ἐν ἑκατέρῳ. οὕτω δὴ ὁ Σιμωνίδησ εἶπεν·

Τοὺσ μὲν δὴ ἰδιώτασ ἔγωγε, ὦ Ιἕρων, δοκῶ μοι καταμεμαθηκέναι διὰ μὲν τῶν ὀφθαλμῶν ὁράμασιν ἡδομένουσ τε καὶ ἀχθομένουσ, διὰ δὲ τῶν ὤτων ἀκούσμασι, διὰ δὲ τῶν ῥινῶν ὀσμαῖσ, διὰ δὲ τοῦ στόματοσ σίτοισ τε καὶ ποτοῖσ, τὰ δ’ ἀφροδίσια δι’ ὧν δὴ πάντεσ ἐπιστάμεθα· τὰ δὲ ψύχη καὶ θάλπη καὶ σκληρὰ καὶ μαλακὰ καὶ κοῦφα καὶ βαρέα ὅλῳ τῷ σώματί μοι δοκοῦμεν, ἔφη, κρίνοντεσ ἥδεσθαί τε καὶ λυπεῖσθαι ἐπ’ αὐτοῖσ·

ἀγαθοῖσ δὲ καὶ κακοῖσ ἔστι μὲν ὅτε δι’ αὐτῆσ τῆσ ψυχῆσ μοι δοκοῦμεν ἥδεσθαι, ὁτὲ δ’ αὖ λυπεῖσθαι, ἔστι δ’ ὅτε κοινῇ καὶ διά τε τῆσ ψυχῆσ καὶ διὰ τοῦ σώματοσ. τῷ δ’ ὕπνῳ ὅτι μὲν ἡδόμεθα δοκῶ μοι αἰσθάνεσθαι, ὅπωσ δὲ καὶ ᾧτινι καὶ ὁπότε, ταῦτα μᾶλλόν πωσ, ἔφη, δοκῶ μοι ἀγνοεῖν.

καὶ οὐδὲν ἴσωσ τοῦτο θαυμαστόν, εἰ τὰ ἐν τῷ ἐγρηγορέναι σαφεστέρασ ἡμῖν τὰσ αἰσθήσεισ παρέχεται ἢ τὰ ἐν τῷ ὕπνῳ. πρὸσ ταῦτα δὴ ὁ Ιἕρων ἀπεκρίνατο·

Ἐγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, ὦ Σιμωνίδη, ἔξω τούτων ὧν εἴρηκασ σύγε οὐδ’ ὅπωσ ἂν αἴσθοιτό τινοσ ἄλλου ὁ τύραννοσ ἔχοιμ’ ἂν εἰπεῖν, ὥστε μέχρι γε τούτου οὐκ οἶδ’ εἴ τινι διαφέρει ὁ τυραννικὸσ βίοσ τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου. καὶ ὁ Σιμωνίδησ εἶπεν·

Ἀλλ’ ἐν τοῖσδε, ἔφη, διαφέρει· πολλαπλάσια μὲν δι’ ἑκάστου τούτων εὐφραίνεται, πολὺ δὲ μείω τὰ λυπηρὰ ἔχει. καὶ ὁ Ιἕρων εἶπεν· Οὐχ οὕτωσ ἔχει, ὦ Σιμωνίδη, ταῦτα, ἀλλ’ εὖ ἴσθ’ ὅτι μείω πολὺ εὐφραίνονται οἱ τύραννοι τῶν μετρίωσ διαγόντων ἰδιωτῶν, πολὺ δὲ πλείω καὶ μείζω λυποῦνται. Ἄπιστα λέγεισ, ἔφη ὁ Σιμωνίδησ.

εἰ γὰρ οὕτωσ ταῦτ’ εἶχε, πῶσ ἂν πολλοὶ μὲν ἐπεθύμουν τυραννεῖν, καὶ ταῦτα τῶν δοκούντων ἱκανωτάτων ἀνδρῶν εἶναι; πῶσ δὲ πάντεσ ἐζήλουν ἂν τοὺσ τυράννουσ; Ὅτι ναὶ μὰ τὸν Δί’, ἔφη ὁ Ιἕρων, ἄπειροι ὄντεσ ἀμφοτέρων τῶν ἔργων σκοποῦνται περὶ αὐτοῦ.

ἐγὼ δὲ πειράσομαί σε διδάσκειν ὅτι ἀληθῆ λέγω, ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῆσ ὄψεωσ· ἐντεῦθεν γὰρ καὶ σὲ δοκῶ μεμνῆσθαι ἀρξάμενον λέγειν. πρῶτον μὲν γὰρ ἐν τοῖσ διὰ τῆσ ὄψεωσ θεάμασι λογιζόμενοσ εὑρίσκω μειονεκτοῦντασ τοὺσ τυράννουσ.

ἄλλα μέν γε ἐν ἄλλῃ χώρᾳ ἐστὶν ἀξιοθέατα· ἐπὶ δὲ τούτων ἕκαστα οἱ μὲν ἰδιῶται ἔρχονται καὶ εἰσ πόλεισ ἃσ ἂν βούλωνται θεαμάτων ἕνεκα, καὶ εἰσ τὰσ κοινὰσ πανηγύρεισ, ἔνθα γ’ ἃ ἀξιοθεατότατα δοκεῖ εἶναι ἀνθρώποισ συναγείρεται. οἱ δὲ τύραννοι οὐ μάλα ἀμφὶ θεωρίασ ἔχουσιν.

οὔτε γὰρ ἰέναι αὐτοῖσ ἀσφαλὲσ ὅπου μὴ κρείττονεσ τῶν παρόντων μέλλουσιν ἔσεσθαι, οὔτε τὰ οἴκοι κέκτηνται ἐχυρά, ὥστε ἄλλοισ παρακαταθεμένουσ ἀποδημεῖν. φοβερὸν γὰρ μὴ ἅμα τε στερηθῶσι τῆσ ἀρχῆσ καὶ ἀδύνατοι γένωνται τιμωρήσασθαι τοὺσ ἀδικήσαντασ. εἴποισ οὖν ἂν ἴσωσ σύ, ἀλλ’ ἄρα ἔρχεται αὐτοῖσ τὰ τοιαῦτα καὶ οἴκοι μένουσι.

ναὶ μὰ Δία, ὦ Σιμωνίδη, ὀλίγα γε τῶν πολλῶν καὶ ταῦτα τοιαῦτα ὄντα οὕτω τίμια πωλεῖται τοῖσ τυράννοισ ὥστε οἱ ἐπιδεικνύμενοι καὶ ὁτιοῦν ἀξιοῦσι πολλαπλάσια λαβόντεσ ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ ἀπιέναι παρὰ τοῦ τυράννου ἢ ὅσα ἐν παντὶ τῷ βίῳ παρὰ πάντων τῶν ἄλλων ἀνθρώπων κτῶνται. καὶ ὁ Σιμωνίδησ εἶπεν·

Ἀλλ’ εἰ <ἐν> τοῖσ θεάμασι μειονεκτεῖτε, διά γέ τοι τῆσ ἀκοῆσ πλεονεκτεῖτε. ἐπεὶ τοῦ μὲν ἡδίστου ἀκροάματοσ, ἐπαίνου, οὔποτε σπανίζετε· πάντεσ γὰρ οἱ παρόντεσ ὑμῖν πάντα καὶ ὅσα ἂν λέγητε καὶ ὅσα ἂν ποιῆτε ἐπαινοῦσι. τοῦ δ’ αὖ χαλεπωτάτου ἀκροάματοσ, λοιδορίασ, ἀνήκοοί ἐστε· οὐδεὶσ γὰρ ἐθέλει τυράννου κατ’ ὀφθαλμοὺσ κατηγορεῖν. καὶ ὁ Ιἕρων εἶπε·

Καὶ τί οἰεί, ἔφη, τοὺσ μὴ λέγοντασ κακῶσ εὐφραίνειν, ὅταν εἰδῇ τισ σαφῶσ ὅτι οἱ σιωπῶντεσ οὗτοι πάντεσ κακὰ νοοῦσι τῷ τυράννῳ; ἢ τοὺσ ἐπαινοῦντασ τί δοκεῖσ εὐφραίνειν, ὅταν ὕποπτοι ὦσιν ἕνεκα τοῦ κολακεύειν τοὺσ ἐπαίνουσ ποιεῖσθαι; καὶ ὁ Σιμωνίδησ εἶπεν·

Τοῦτο μὲν δὴ ναὶ μὰ τὸν Δία ἔγωγέ σοι, Ιἕρων, πάνυ συγχωρῶ, τοὺσ ἐπαίνουσ παρὰ τῶν ἐλευθερωτάτων ἡδίστουσ εἶναι, ἀλλ’, ὁρᾷσ; ἐκεῖνό γε οὐκ ἂν ἔτι πείσαισ ἀνθρώπων οὐδένα ὡσ οὐ δι’ ὧν τρεφόμεθα οἱ ἄνθρωποι, πολὺ πλείω ὑμεῖσ ἐν αὐτοῖσ εὐφραίνεσθε. Καὶ οἶδά γ’, ἔφη, ὦ Σιμωνίδη, ὅτι τούτῳ κρίνουσιν οἱ πλεῖστοι ἥδιον ἡμᾶσ καὶ πίνειν καὶ ἐσθίειν τῶν ἰδιωτῶν, ὅτι δοκοῦσι καὶ αὐτοὶ ἥδιον ἂν δειπνῆσαι τὸ ἡμῖν παρατιθέμενον δεῖπνον ἢ τὸ ἑαυτοῖσ·

τὸ γὰρ τὰ εἰωθότα ὑπερβάλλον, τοῦτο παρέχει τὰσ ἡδονάσ. διὸ καὶ πάντεσ ἄνθρωποι ἡδέωσ προσδέχονται τὰσ ἑορτὰσ πλὴν οἱ τύραννοι·

ἔκπλεῳ γὰρ αὐτοῖσ ἀεὶ παρεσκευασμέναι οὐδεμίαν ἐν ταῖσ ἑορταῖσ ἔχουσιν αἱ τράπεζαι αὐτῶν ἐπίδοσιν· ὥστε ταύτῃ πρῶτον τῇ εὐφροσύνῃ τῆσ ἐλπίδοσ μειονεκτοῦσι τῶν ἰδιωτῶν. ἔπειτα δ’, ἔφη, ἐκεῖνο εὖ οἶδ’ ὅτι καὶ σὺ ἔμπειροσ εἶ ὅτι ὅσῳ ἂν πλείω τισ παραθῆται τὰ περιττὰ τῶν ἱκανῶν, τοσούτῳ καὶ θᾶττον κόροσ ἐμπίπτει τῆσ ἐδωδῆσ·

ὥστε καὶ τῷ χρόνῳ τῆσ ἡδονῆσ μειονεκτεῖ ὁ παρατιθέμενοσ πολλὰ τῶν μετρίωσ διαιτωμένων. Ἀλλὰ ναὶ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Σιμωνίδησ, ὅσον ἂν χρόνον ἡ ψυχὴ προσίηται, τοῦτον πολὺ μᾶλλον ἥδονται οἱ ταῖσ πολυτελεστέραισ παρασκευαῖσ τρεφόμενοι τῶν τὰ εὐτελέστερα παρατιθεμένων.

Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Ιἕρων, ὦ Σιμωνίδη, τὸν ἑκάστῳ ἡδόμενον μάλιστα, τοῦτον οἰεί καὶ ἐρωτικώτατα ἔχειν τοῦ ἔργου τούτου;

Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Ἦ οὖν ὁρᾷσ τι τοὺσ τυράννουσ ἥδιον ἐπὶ τὴν ἑαυτῶν παρασκευὴν ἰόντασ ἢ τοὺσ ἰδιώτασ ἐπὶ τὴν ἑαυτῶν; Οὐ μὰ τὸν Δί’, ἔφη, οὐ μὲν οὖν, ἀλλὰ καὶ ἀγλευκέστερον, ὡσ πολλοῖσ ἂν δόξειεν. Τί γάρ, ἔφη ὁ Ιἕρων, τὰ πολλὰ ταῦτα μηχανήματα κατανενόηκασ ἃ παρατίθεται τοῖσ τυράννοισ, ὀξέα καὶ δριμέα καὶ στρυφνὰ καὶ τὰ τούτων ἀδελφά;

Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη ὁ Σιμωνίδησ, καὶ πάνυ γέ μοι δοκοῦντα παρὰ φύσιν εἶναι ταῦτα ἀνθρώποισ. Ἄλλο τι οὖν οἰεί, ἔφη ὁ Ιἕρων, ταῦτα τὰ ἐδέσματα εἶναι ἢ μαλακῆσ καὶ ἀσθενούσησ ψυχῆσ ἐπιθυμήματα;

ἐπεὶ εὖ οἶδ’ ἔγωγε ὅτι οἱ ἡδέωσ ἐσθίοντεσ καὶ σύ που οἶσθα ὅτι οὐδὲν προσδέονται τούτων τῶν σοφισμάτων. Ἀλλὰ μέντοι, ἔφη ὁ Σιμωνίδησ, τῶν γε πολυτελῶν ὀσμῶν τούτων, αἷσ χρίεσθε, τοὺσ πλησιάζοντασ οἶμαι μᾶλλον ἀπολαύειν ἢ αὐτοὺσ ὑμᾶσ, ὥσπερ γε καὶ τῶν ἀχαρίτων ὀσμῶν οὐκ αὐτὸσ ὁ βεβρωκὼσ αἰσθάνεται, ἀλλὰ μᾶλλον οἱ πλησιάζοντεσ.

Οὕτω μέντοι, ἔφη ὁ Ιἕρων, καὶ τῶν σίτων ὁ μὲν ἔχων παντοδαπὰ ἀεὶ οὐδὲν μετὰ πόθου αὐτῶν λαμβάνει·

ὁ δὲ σπανίσασ τινόσ, οὗτόσ ἐστιν ὁ μετὰ χαρᾶσ πιμπλάμενοσ, ὅταν αὐτῷ προφανῇ τι. Κινδυνεύουσιν, ἔφη ὁ Σιμωνίδησ, αἱ τῶν ἀφροδισίων μόνον ὑμῖν ἀπολαύσεισ τοῦ τυραννεῖν τὰσ ἐπιθυμίασ παρέχειν·

ἐν γὰρ τούτῳ ἔξεστιν ὑμῖν ὅ τι ἂν κάλλιστον ἴδητε τούτῳ συνεῖναι. Νῦν δή, ἔφη ὁ Ιἕρων, εἴρηκασ ἐν ᾧ γε, σάφ’ ἴσθι, μειονεκτοῦμεν τῶν ἰδιωτῶν.

πρῶτον μὲν γὰρ γάμοσ ὁ μὲν ἐκ μειζόνων δήπου καὶ πλούτῳ καὶ δυνάμει κάλλιστοσ δοκεῖ εἶναι καὶ παρέχειν τινὰ τῷ γήμαντι φιλοτιμίαν μεθ’ ἡδονῆσ· δεύτεροσ δ’ ὁ ἐκ τῶν ὁμοίων· ὁ δ’ ἐκ τῶν φαυλοτέρων πάνυ ἄτιμόσ τε καὶ ἄχρηστοσ νομίζεται. τῷ τοίνυν τυράννῳ, ἂν μὴ ξένην γήμῃ, ἀνάγκη ἐκ μειόνων γαμεῖν, ὥστε τὸ ἀγαπητὸν οὐ πάνυ αὐτῷ παραγίγνεται.

πολὺ δὲ καὶ αἱ θεραπεῖαι αἱ ἀπὸ τῶν μέγιστον φρονουσῶν γυναικῶν εὐφραίνουσι μάλιστα, αἱ δ’ ὑπὸ δούλων παροῦσαι μὲν οὐδέν τι ἀγαπῶνται, ἐὰν δέ τι ἐλλείπωσι, δεινὰσ ὀργὰσ καὶ λύπασ ἐμποιοῦσιν. ἐν δὲ τοῖσ παιδικοῖσ ἀφροδισίοισ ἔτι αὖ πολὺ μᾶλλον ἢ ἐν τοῖσ τεκνοποιοῖσ μειονεκτεῖ τῶν εὐφροσυνῶν ὁ τύραννοσ.

ὅτι <μὲν> γὰρ τὰ μετ’ ἔρωτοσ ἀφροδίσια πολὺ διαφερόντωσ εὐφραίνει πάντεσ δήπου ἐπιστάμεθα· ὁ δὲ ἔρωσ πολὺ αὖ ἐθέλει ἥκιστα τῷ τυράννῳ ἐγγίγνεσθαι.

οὐ γὰρ τῶν ἑτοίμων ἥδεται <ὁ> ἔρωσ ἐφιέμενοσ, ἀλλὰ τῶν ἐλπιζομένων. ὥσπερ οὖν εἴ τισ ἄπειροσ ὢν δίψουσ τοῦ πιεῖν οὐκ ἂν ἀπολαύοι, οὕτω καὶ ὁ ἄπειροσ ὢν ἔρωτοσ ἄπειρόσ ἐστι τῶν ἡδίστων ἀφροδισίων. ὁ μὲν οὖν Ιἕρων οὕτωσ εἶπεν.

ὁ δὲ Σιμωνίδησ ἐπιγελάσασ, Πῶσ λέγεισ, ἔφη, ὦ Ιἕρων; τυράννῳ οὐ φῂσ παιδικῶν ἔρωτασ ἐμφύεσθαι; πῶσ μὴν σύ, ἔφη, ἐρᾷσ Δαϊλόχου τοῦ καλλίστου ἐπικαλουμένου; Ὅτι μὰ τὸν Δί’, ἔφη, ὦ Σιμωνίδη, οὐ τοῦ ἑτοίμου παρ’ αὐτοῦ δοκοῦντοσ εἶναι τυχεῖν τούτου μάλιστα ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ τοῦ ἥκιστα τυράννῳ προσήκοντοσ κατεργάσασθαι.

ἐγὼ γὰρ δὴ ἐρῶ μὲν Δαϊλόχου ὧνπερ ἴσωσ ἀναγκάζει ἡ φύσισ ἀνθρώπου δεῖσθαι παρὰ τῶν καλῶν, τούτων δὲ ὧν ἐρῶ τυχεῖν, μετὰ μὲν φιλίασ καὶ παρὰ βουλομένου πάνυ ἰσχυρῶσ ἐπιθυμῶ τυγχάνειν, βίᾳ δὲ λαμβάνειν παρ’ αὐτοῦ ἧττον ἄν μοι δοκῶ ἐπιθυμεῖν ἢ ἐμαυτὸν κακόν τι ποιεῖν·

παρὰ μὲν γὰρ πολεμίων ἀκόντων λαμβάνειν πάντων ἥδιστον ἔγωγε νομίζω εἶναι, παρὰ δὲ παιδικῶν βουλομένων ἥδισται οἶμαι αἱ χάριτέσ εἰσιν.

εὐθὺσ γὰρ παρὰ τοῦ ἀντιφιλοῦντοσ ἡδεῖαι μὲν αἱ ἀντιβλέψεισ, ἡδεῖαι δὲ αἱ ἐρωτήσεισ, ἡδεῖαι δὲ αἱ ἀποκρίσεισ, ἥδισται δὲ καὶ ἐπαφροδιτόταται αἱ μάχαι τε καὶ ἔριδεσ·

τὸ δὲ ἀκόντων παιδικῶν ἀπολαύειν λεηλασίᾳ, ἔφη, ἔμοιγε δοκεῖ ἐοικέναι μᾶλλον ἢ ἀφροδισίοισ.

καίτοι τῷ μὲν λῃστῇ παρέχει τινὰσ ὅμωσ ἡδονὰσ τό τε κέρδοσ καὶ τὸ ἀνιᾶν τὸν ἐχθρόν· τὸ δὲ οὗ ἂν ἐρᾷ τισ τούτῳ ἥδεσθαι ἀνιωμένῳ καὶ φιλοῦντα μισεῖσθαι καὶ ἅπτεσθαι ἀχθομένου, πῶσ οὐχὶ τοῦτο ἤδη δυσχερὲσ τὸ πάθημα καὶ οἰκτρόν; καὶ γὰρ δὴ τῷ μὲν ἰδιώτῃ εὐθὺσ τεκμήριόν ἐστιν, ὅταν ὁ ἐρώμενόσ τι ὑπουργῇ, ὅτι ὡσ φιλῶν χαρίζεται, διὰ τὸ εἰδέναι ὅτι οὐδεμιᾶσ ἀνάγκησ οὔσησ ὑπηρετεῖ, τῷ δὲ τυράννῳ οὔποτ’ ἔστι πιστεῦσαι ὡσ φιλεῖται.

ἐπιστάμεθα γὰρ δὴ τοὺσ διὰ φόβον ὑπηρετοῦντασ ὡσ ᾗ μάλιστ’ ἂν δύνωνται ἐξεικάζουσιν αὑτοὺσ ταῖσ τῶν φιλούντων ὑπουργίαισ.

καὶ τοίνυν αἱ ἐπιβουλαὶ ἐξ οὐδένων πλέονεσ τοῖσ τυράννοισ εἰσὶν ἢ ἀπὸ τῶν μάλιστα φιλεῖν αὐτοὺσ προσποιησαμένων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Minor Works, Ιἕρων ἢ Τυραννικός, chapter 1

(크세노폰, Minor Works, Ιἕρων ἢ Τυραννικός, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION