헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί5́07́

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 7)

Λεύκιοσ δὲ ἦν Κοκκήιοσ ἑκατέρῳ φίλοσ καὶ ὑπὸ Καίσαροσ ἐσ Φοινίκην τοῦ προτέρου θέρουσ πρὸσ τὸν Ἀντώνιον ἀπέσταλτο μετὰ Καικίνα, ἐπανιόντοσ δὲ τοῦ Καικίνα παρὰ Ἀντωνίῳ κατέμενεν. " καὶ ὁ Κοκκήιοσ, ἃ μὲν ἐπεμέμφετο μαθών, οὐδὲν δὲ ἔτι ὀξυτέραν φύσιν ἐπερεθίσασ, ᾤχετο πρὸσ τὸν Καίσαρα. οὗτοσ τότε ὁ Κοκκήιοσ, τὸν καιρὸν οὐ μεθείσ, ὑπεκρίνατο μεταπεμφθῆναι πρὸσ Καίσαροσ ἀσπασόμενοσ αὐτόν. συγχωροῦντοσ δ’ ἀπιέναι τοῦ Ἀντωνίου πειρώμενοσ ἤρετο, εἴ τι καὶ αὐτὸσ ὁ Ἀντώνιοσ ἐπιστέλλει τῷ Καίσαρι, κεκομισμένοσ δι’ αὐτοῦ Κοκκηίου γράμματα. καὶ ὁ Ἀντώνιοσ "νῦν μέν," ἔφη, "τί ἂν ἀλλήλοισ γράφοιμεν, ὄντεσ ἐχθροί, εἰ μὴ κακῶσ ἀγορεύοιμεν ἀλλήλουσ; ἀντέγραψα δὲ τοῖσ πάλαι διὰ Καικίνα· καὶ εἰ βούλει, λάβε τὰ ἀντίγραφα. " ὁ μὲν οὕτωσ ἐπεχλεύασεν, ὁ δὲ Κοκκήιοσ οὐκ εἰά τω τὸν Καίσαρα καλεῖν ἐχθρόν, ἔσ τε Λεύκιον καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἀντωνίου φίλουσ τοιόνδε γεγενημένον. ὁ δέ "ἐκ Βρεντεσίου με," φησίν, "ἀποκλείων καὶ τὰ ἐμὰ ἔθνη καὶ τὸν Καληνοῦ στρατὸν ἀφαιρούμενοσ ἔτι τοῖσ φίλοισ ἐστὶν εὔνουσ μόνοισ· οὐδὲ τοὺσ φίλουσ ἐμοὶ περισῴζειν ἐοίκεν, ἀλλὰ ταῖσ εὐεργεσίαισ ἐχθροποιεῖν. Ὁ δὲ αὐτὸν ἰδὼν ἐν θαύματι ἐποιεῖτο, ὅτι μὴ θᾶσσον ἔλθοι·

"οὐ γάρ," ἔφη, "καὶ τὸν σὸν ἀδελφόν, ἵν’ ἐχθρὸσ ᾖσ μοι, περιέσωσα. " ὁ δέ "πῶσ," ἔφη, "τοὺσ μὲν ἐχθροὺσ φίλουσ ποιῇ, τοὺσ δὲ φίλουσ ἐχθροὺσ ἀποκαλεῖσ τε καὶ τὸν στρατὸν ἀφαιρῇ καὶ τὰ ἔθνη; καὶ ὁ Καῖσαρ "οὐ γάρ," ἔφη, "Καληνοῦ τελευτήσαντοσ ἐχρῆν ἐπὶ μειρακίῳ τῷ Καληνοῦ παιδὶ γενέσθαι τοσαύτασ ἀφορμάσ, ἀπόντοσ ἔτι Ἀντωνίου· αἷσ καὶ Λεύκιοσ ἐπαρθεὶσ ἐμάνη, καὶ Ἀσίνιοσ καὶ Αἠνόβαρβοσ γειτονεύοντεσ ἐχρῶντο καθ’ ἡμῶν. ἐπεὶ καὶ τὰ Πλάγκου τέλη κατὰ σπουδὴν κατέλαβον, ἵνα μὴ οἴχοιτο πρὸσ Πομπήιον· οἱ γοῦν ἱππέεσ αὐτῶν διέπλευσαν ἐσ Σικελίαν. " καὶ ὁ Κοκκήιοσ "ἑτέρωσ," ἔφη, "τάδε λογοποιούμενα οὐδὲ Ἀντώνιοσ ἐπίστευεν, ἑώσ ἀπεκλείσθη τοῦ Βρεντεσίου καθάπερ πολέμιοσ. " καὶ ὁ Καῖσαρ οὐδὲν μὲν αὐτὸσ ἔφη περὶ τοῦδε προστάξαι οὑ̓δὲ γὰρ προμαθεῖν προσπλέοντα οὐδ’ ἀφικέσθαι μετὰ πολεμίων προσδοκῆσαἰ, Βρεντεσίουσ δὲ αὐτοὺσ καὶ τὸν ὑπολελειμμένον αὐτοῖσ διὰ τὰσ Αἠνοβάρβου καταδρομὰσ ταξίαρχον αὐτοκελεύστουσ ἀποκλεῖσαι τὸν Ἀντώνιον, συνθέμενον μὲν ἐχθρῷ κοινῷ Πομπηίῳ, ἐπαγαγόντα δὲ Αἠνόβαρβον φονέα τοῦ ἐμοῦ πατρόσ, ψήφῳ καὶ κρίσει καὶ προγραφῇ κατεγνωσμένον καὶ πολιορκήσαντα μὲν τὸ Βρεντέσιον μετὰ Φιλίππουσ, πολιορκοῦντα δὲ ἔτι τὸν Ιὄνιον ἐν κύκλῳ, ἐμπρήσαντα δὲ τὰσ ἐμὰσ ναῦσ καὶ τὴν Ἰταλίαν λεηλατήσαντα. Ὁ δέ "σπένδεσθαι μέν," ἔφη, "συνεχωρήσατε ἀλλήλοισ, πρὸσ οὓσ ἂν ἐθέλητε·

καὶ οὐδενὶ τῶν ἀνδροφόνων Ἀντώνιοσ ἐσπείσατο, οὐδὲν ἔλασσον ἢ αὐτὸσ σὺ τὸν σὸν πατέρα τιμῶν. Αἠνόβαρβοσ δὲ οὐκ ἔστι τῶν ἀνδροφόνων, ἡ δὲ ψῆφοσ αὐτῷ κατ’ ὀργὴν ἐπῆκται· οὐδὲ γὰρ τῆσ βουλῆσ πω τότε μετεῖχεν. εἰ δ’ ὡσ φίλῳ Βρούτου μὴ συγγνῶναι νομίζοιμεν, οὐκ ἂν φθάνοιμεν ὀλίγου δεῖν ἅπασι χαλεπαίνοντεσ; Πομπηίῳ δὲ οὐ συνέθετο μὲν συμμαχήσειν ὁ Ἀντώνιοσ, πολεμούμενοσ δ’ ὑπὸ σοῦ προσλήψεσθαι σύμμαχον ἢ καὶ σοὶ συναλλάξειν, οὐδὲν ἀνήκεστον οὐδ’ ἐκεῖνον εἰργασμένον. σὺ δὲ καὶ τῶνδε τὴν αἰτίαν ἔχεισ· εἰ γὰρ οὐκ ἐπολεμήθη κατὰ τὴν Ἰταλίαν, οὐδ’ ἂν οὗτοι πρεσβεύεσθαι ταῦτα πρὸσ τὸν Ἀντώνιον ἐθάρρουν. " καὶ ὁ Καῖσαρ ἔτι ἐπικαλῶν "τὴν μὲν Ἰταλίαν," ἔφη, "κἀμὲ σὺν αὐτῇ, Μανιοσ καὶ Φουλβία καὶ Αεύκιοσ ἐπολέμουν· ὁ δὲ Πομπήιοσ οὐ πρότερον, ἀλλὰ νῦν Ἀντωνίῳ θαρρῶν ἐπιβέβηκε τῆσ παραλίου. " καὶ ὁ Κοκκήιοσ "οὐκ Ἀντωνίῳ θαρρῶν," εἶπεν, "ἀλλὰ ὑπ’ Ἀντωνίου πεμφθείσ. οὐ γὰρ ἐπικρύψω σε, ὅτι καὶ τὴν ἄλλην Ἰταλίαν ἐπιδραμεῖται ναυτικῷ πολλῷ ναυτικὸν οὐκ ἔχουσαν, εἰ μὴ διαλύσεσθε ὑμεῖσ. " ὁ δὲ Καῖσαρ οὑ̓ γὰρ ἀμελῶσ ἤκουσε τοῦ τεχνάσματοσ̓ ἐπισχὼν ὀλίγον εἶπεν· "ἀλλ’ οὐ χαιρήσει Πομπήιοσ, κακὸσ κακῶσ καὶ νῦν ἐκ Θουρίων ἐξελαθείσ. " καὶ ὁ Κοκκήιοσ τὰ ἀμφίλογα πάντα κατιδὼν ἐπῆγε τὸν Φουλβίασ θάνατον καὶ τρόπον αὐτοῦ, ὅτι πρὸσ τὴν ὀργὴν Ἀντωτίου δυσχεράνασά τε νοσήσειε καὶ τὴν νόσον ἐπιτρίψειεν ὑπὸ τῆσ δυσθυμίασ, οὐκ ἰδόντοσ αὐτὴν οὐδὲ νοσοῦσαν Ἀντωνίου, ὡσ αἴτιον τῇ γυναικὶ θανάτου γενόμενον· ἐκποδὼν δὲ κἀκείνησ γενομένησ, οὐδενὸσ ὑμῖν ἐνδεῖν ἔτι ἔφη "πρὸσ ἀλλήλουσ πλὴν ἀληθεῦσαι, περὶ ὧν ὑπενοήσατε. Οὕτω καθομιλῶν τὸν Καίσαρα ὁ Κοκκήιοσ ἐκείνην τε τὴν ἡμέραν ἐξενίζετο παρ’ αὐτῷ καὶ ἐδεῖτο ἐπιστεῖλαί τι τῷ Ἀντωνίῳ, νεώτερον ὄντα πρεσβυτέρῳ.

τῆσ δὲ μητρὸσ οὐκ ἀπελπιζούσησ αὐτὰσ ἔσεσθαι καὶ Κοκκηίου ἰσχυριζομένου τε περὶ αὐτῶν καὶ ἐλπιζομένου τι πλέον εἰδέναι, ὁ Ἀντώνιοσ ἐνεδίδου καὶ τὸν Πομπήιον ἀναχωρεῖν ἐκέλευεν ἐσ Σικελίαν, ὡσ ἐπιμελησόμενοσ τῶν συγκειμένων, καὶ Αἠνόβαρβον ἔπεμπεν ἡγεῖσθαι Βιθυνίασ. ὁ δὲ πολεμοῦντι μὲν ἔτι οὐκ ἔφη γράψειν· οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνον· μέμψεσθαι δ’ αὐτοῦ τῇ μητρί, ὅτι συγγενὴσ οὖσα καὶ προτιμηθεῖσα ἐκ πάντων ὑφ’ αὑτοῦ, φύγοι τὴν Ἰταλίαν καθάπερ οὐ τευξομένη πάντων ὡσ παρ’ υἱοῦ. ὧδε μὲν καὶ ὁ Καῖσαρ ἐτέχναζε καὶ ἐπέστελλε τῇ Ιοὐλίᾳ. ἐξιόντι δὲ τοῦ στρατοπέδου τῷ Κοκκηίῳ πολλοὶ τῶν ταξιάρχων τὴν γνώμην ἐξέφερον τοῦ στρατοῦ. ὁ δὲ καὶ τἆλλα καὶ τόδε αὐτὸ τῷ Ἀντωνίῳ μετέφερεν, ἵνα εἰδείη πολεμήσοντασ οὐ συντιθεμένῳ. συνεβούλευεν οὖν Πομπήιον μὲν ἐσ Σικελίαν ἐξ ὧν ἐπόρθει μετακαλεῖν, Αἠνόβαρβον δέ ποι πέμπειν, ἑώσ αἱ συνθῆκαι γένοιντο. παρακαλούσησ δὲ καὶ τῆσ μητρὸσ ἐσ ταῦτα τὸν Ἀντώνιον ̔γένει γὰρ ἦν ἐκ τῶν Ιοὐλίων̓, ᾐσχύνετο Ἀντώνιοσ, εἰ μὴ γενομένων τῶν συμβάσεων τὸν Πομπήιον αὖθισ ἐσ συμμαχίαν καλοίη. Ὧν ὁ στρατὸσ ὁ τοῦ Καίσαροσ αἰσθανόμενοι πρέσβεισ εἵλοντο τοὺσ αὐτοὺσ ἐσ ἀμφοτέρουσ, οἳ τὰ μὲν ἐγκλήματα αὐτῶν ἐπέσχον ὡσ οὐ κρῖναι σφίσιν, ἀλλὰ διαλλάξαι μόνον ᾑρημένοι, σφίσι δ’ αὐτοῖσ προσελόμενοι Κοκκήιον μὲν ὡσ οἰκεῖον ἀμφοῖν, ἐκ δὲ τῶν Ἀντωνίου Πολλίωνα καὶ Μαικήναν ἐκ τῶν Καίσαροσ, ἔγνωσαν Καίσαρι καὶ Ἀντωνίῳ πρὸσ ἀλλήλουσ ἀμνηστίαν εἶναι τῶν γεγονότων καὶ φιλίαν ἐσ τὸ μέλλον.

ὑπογύωσ δὲ Μαρκέλλου τεθνεῶτοσ, ὃσ τὴν ἀδελφὴν Καίσαροσ εἶχεν Ὀκταουίαν, ἐδικαίουν οἱ διαλλακταὶ τὴν Ὀκταουίαν Ἀντωνίῳ τὸν Καίσαρα ἐγγυῆσαι. καὶ ὁ μὲν αὐτίκα ἐνηγγύα, καὶ ἠσπάζοντο ἀλλήλουσ, καὶ βοαὶ παρὰ τοῦ στρατοῦ καὶ εὐφημίαι πρὸσ ἑκάτερον αὐτῶν ἦσαν ἄπαυστοι δι’ ὅλησ τε τῆσ ἡμέρασ καὶ ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν. Ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιοσ τὴν Ῥωμαίων αὖθισ ἀρχὴν ἐφ’ ἑαυτῶν ἐμερίσαντο ἅπασαν, ὁρ́ον μὲν εἶναι σφίσι Σκόδραν πόλιν τῆσ Ἰλλυρίδοσ, ἐν μέσῳ τοῦ Ιὀνίου μυχοῦ μάλιστα δοκοῦσαν εἶναι, ταύτησ δ’ ἔχειν τὰ μὲν πρὸσ ἑώ πάντα τὸν Ἀντώνιον ἔθνη τε καὶ νήσουσ ἑώσ ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην ἄνω, τὰ δὲ ἐσ δύσιν τὸν Καίσαρα μέχρι ὠκεανοῦ.

Λιβύησ δὲ Λέπιδον ἄρχειν, καθὰ Καῖσαρ ἐδεδώκει. πολεμεῖν δὲ Πομπηίῳ μὲν Καίσαρα, εἰ μή τι συμβαίνοι, Παρθυαίοισ δὲ Λ̓ντώνιον, ἀμυνόμενον τῆσ ἐσ Κράσσον παρασπονδήσεωσ. Αἠνοβάρβῳ δ’ εἶναι πρὸσ Καίσαρα συμβάσεισ τὰσ πρὸσ Ἀντώνιον γενομένασ. στρατὸν δὲ ἐκ τῆσ Ἰταλίασ προσκαταλέγειν ἀκωλύτωσ ἴσον ἑκάτερον. Αἵδε μὲν ἦσαν αἱ τελευταῖαι Καίσαρί τε καὶ Ἀντωνίῳ γενόμεναι συμβάσεισ. καὶ εὐθὺσ ἐσ τὰ ἐπείγοντα τοὺσ φίλουσ ἑκάτεροσ αὐτῶν περιέπεμπεν, Οὐεντίδιον μὲν ἐσ τὴν Ἀσίαν Ἀντώνιοσ. ἀναστέλλειν Παρθυαίουσ τε καὶ Λαβιηνὸν τὸν Λαβιηνοῦ, μετὰ τῶν Παρθυαίων ἐν ταῖσδε ταῖσ ἀσχολίαισ Συρίαν τε καὶ τὰ μέχρι τῆσ Ιὠνίασ ἐπιδραμόντα. Ἃ μὲν δὴ Λαβιηνόσ τε καὶ Παρθυαῖοι δράσαντεσ ἔπαθον, ἡ Παρθυικὴ δηλώσει γραφή· Ἕλενον δὲ στρατηγὸν Καίσαροσ, σὺν ὁρμῇ κατασχόντα Σαρδοῦσ, αὖθισ ἐξέβαλε τῆσ Σαρδοῦσ Μηνόδωροσ ὁ Πομπηίου, καὶ τῷδε μάλιστα χαλεπαίνων ὁ Καῖσαρ οὐκ ἐδέχετο τὰσ πείρασ Ἀντωνίου συνάγοντοσ αὐτῷ Πομπήιον.

ἐσ δὲ Ῥώμην παρελθόντεσ ἐτέλουν τοὺσ γάμουσ. καὶ ὁ Ἀντώνιοσ Μάνιον μὲν ἔκτεινεν ὡσ ἐρεθίσαντά τε Φουλβίαν ἐπὶ διαβολῇ Κλεοπάτρασ καὶ τοσῶνδε αἴτιον γενόμενον, Καίσαρι δὲ ἐνέφηνε Σαλουιδιηνόν, τὸν ἡγούμενον τῷ Καίσαρι τοῦ περὶ Ῥοδανὸν στρατοῦ, ἀπόστασιν ἰδίᾳ βουλεῦσαι καί οἱ περὶ τοῦδε προσπέμψαι περικαθημένῳ τὸ Βρεντέσιον. καὶ ὁ μὲν τόδε ἐξεῖπεν· οὐ πρὸσ πάντων ἐπαινούμενον, εὐφυὴσ ὢν ἄρα καὶ ταχὺσ ἐσ εὔνοιαν· ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτίκα τὸν Σαλουιδιηνὸν ἐκάλει κατὰ σπουδήν, ὡσ ἐπὶ δή τι μόνου χρῄζων καὶ εὐθὺσ ἐκπέμψων αὖθισ ἐσ τὸν στρατόν, καὶ ἐλθόντα ἔκτεινε διελέγξασ καὶ τὸν ὑπ’ αὐτῷ στρατὸν ὡσ ὕποπτον ὄντα ἔχειν ἔδωκεν Ἀντωνίῳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 7

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION