헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί5́03́

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 3)

Οὕτω μὲν ἐσ στάσεισ τότε πάντα, καὶ ἐσ δυσαρχίαν τοῖσ στασιάρχοισ τὰ στρατόπεδα ἐτέτραπτο, τὴν δὲ Ῥώμην λιμὸσ ἐπίεζεν, οὔτε τῆσ θαλάσσησ τι αὐτοῖσ φερούσησ διὰ Πομπήιον, οὔτε τῆσ Ἰταλίασ διὰ τοὺσ πολέμουσ γεωργουμένησ. ὃ δὲ καὶ γένοιτο, ἐσ τοὺσ στρατοὺσ ἐδαπανᾶτο. ἐκλώπευόν τε οἱ πολλοὶ νυκτὸσ ἐν τῇ πόλει καὶ κλοπῆσ ἔτι βιαιότερον ἠνώχλουν, καὶ ἠνώχλουν ἀδεῶσ, καὶ ἡ δόξα ἐσ τοὺσ στρατιώτασ ἐφέρετο. ὁ δὲ λεὼσ ἀπέκλειε τὰ ἐργαστήρια καὶ τὰσ ἀρχὰσ ἐξανίστη, ὡσ οὔτε ἀρχῶν οὔτε τεχνῶν χρῄζοντεσ ἐν ἀπορούσῃ καὶ λῃστευομένῃ πόλει. Λευκίῳ δὲ ὄντι δημοτικῷ καὶ δυσχεραίνοντι τῇ τῶν τριῶν ἀρχῇ, οὐδὲ ἐπὶ τῷ χρόνῳ παύσεσθαι νομιζομένῃ, προσκρούσματα ἐσ τὸν Καίσαρα ἐγίγνετο καὶ διαφοραὶ μείζουσ·

τούσ τε γεωργούσ, ὅσοι τῆσ γῆσ ἀφῃροῦντο, ἱκέτασ γιγνομένουσ τῶν δυνατῶν ἑκάστου μόνοσ ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων ὑπισχνουμένων ἀμυνεῖν, ἐσ ὃ κελεύοι. ὅθεν αὐτὸν ὁ στρατὸσ ὁ Ἀντωνίου κατεμέμφετο καὶ ὁ Καῖσαρ ὡσ ἀντιπράσσοντα Ἀντωνίῳ, καὶ Φουλβία ὡσ πολεμοποιοῦντα ἐν ἀκαίρῳ, μέχρι τὴν Φουλβίαν ὁ Μάνιοσ πανούργωσ μετεδίδαξεν ὡσ εἰρηνευομένησ μὲν τῆσ Ἰταλίασ ἐπιμενεῖν Ἀντώνιον Κλεοπάτρᾳ, πολεμουμένησ δ’ ἀφίξεσθαι κατὰ τάχοσ. τότε γὰρ δὴ γυναικόσ τι παθοῦσα ἡ Φουλβία τὸν Λεύκιον ἐπέτριβεν ἐσ τὴν διαφοράν. ἐξιόντοσ δὲ τοῦ Καίσαροσ ἐσ τὰ λοιπὰ τῶν κατοικίσεων, ἔπεμπεν ἑψομένουσ αὐτῷ τοὺσ Ἀντωνίου παῖδασ ἅμα τῷ Λευκίῳ, ὡσ μηδὲν ἐκ τῆσ ὄψεωσ ὁ Καῖσαρ ἐν τῷ στρατῷ πλέον ἔχοι. ἱππέων δὲ Καίσαροσ ἐκτρεχόντων ἐπὶ τὴν Βρεττίων ἠιόνα, πορθουμένην ὑπὸ Πομπηίου, δόξασ ὁ Λεύκιοσ ἢ ὑποκρινάμενοσ ἐφ’ ἑαυτὸν καὶ τοὺσ Ἀντωνίου παῖδασ τόδε τὸ ἱππικὸν ἀπεστάλθαι, διέδραμεν ἐσ τὰσ Ἀντωνίου κατοικίασ, συλλεγόμενοσ φρουρὰν τῷ σώματι, καὶ τὸν Καίσαρα τῷ στρατῷ διέβαλλεν ἐσ ἀπιστίαν πρὸσ Ἀντώνιον. ὁ δὲ ἀντεδίδασκεν αὐτούσ, ὅτι αὑτῷ μὲν καὶ Ἀντωνίῳ πάντα εἶναι φίλια καὶ κοινά, Λεύκιον δὲ ὑφ’ ἑτέρασ γνώμησ αὐτοὺσ πολεμοποιεῖν ἐσ ἀλλήλουσ ἀντιπράσσοντα τῇ τῶν τριῶν ἀρχῇ, δι’ ἣν οἱ στρατευόμενοι τὰσ ἀποικίασ ἔχουσι βεβαίουσ· καὶ τοὺσ ἱππέασ εἶναι καὶ νῦν ἐν Βρεττίοισ τὰ ἐντεταλμένα φυλάσσοντασ. Ὧν οἱ ἡγεμόνεσ τοῦ στρατοῦ πυνθανόμενοι διῄτησαν αὐτοῖσ ἐν Τεανῷ καὶ συνήλλαξαν ἐπὶ τοῖσδε, τοὺσ μὲν ὑπάτουσ τὰ πάτρια διοικεῖν μὴ κωλυομένουσ ὑπὸ τῶν τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ γῆν ὑπὲρ τοὺσ στρατευσαμένουσ ἐν Φιλίπποισ ἐπινέμεσθαι, τά τε χρήματα τῶν δεδημευμένων καὶ τιμὰσ τῶν ἔτι πιπρασκομένων καὶ τὸν στρατὸν Ἀντωνίου τὸν περὶ τὴν Ἰταλίαν ἐπ’ ἴσησ διανέμεσθαι καὶ μηδέτερον αὐτῶν ἔτι καταλέγειν ἐκ τῆσ Ἰταλίασ, στρατεύοντι δὲ ἐπὶ Πομπήιον τῷ Καίσαρι δύο συμμαχεῖν τέλη παρὰ Ἀντωνίου, ἀνεῷχθαι δὲ τὰσ Ἄλπεισ τοῖσ ὑπὸ Καίσαροσ πεμπομένοισ ἐσ τὴν Ἰβηρίαν καὶ μὴ κωλύειν αὐτοὺσ ἔτι Ἀσίνιον Πολλίωνα, Λεύκιον δὲ ἐπὶ τοῖσδε συνηλλαγμένον ἀποθέσθαι τὴν φρουρὰν τοῦ σώματοσ καὶ πολιτεύειν ἀδεῶσ.

τάδε μὲν ἦν, ἃ συνέθεντο ἀλλήλοισ διὰ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, ἐπράχθη γε μὴν αὐτῶν δύο μόνα τὰ τελευταῖα· καὶ Σαλουιδιηνὸσ ἄκων αὐτῷ συμπεριῆλθε τὰσ Ἄλπεισ. Οὐ γιγνομένων δὲ τῶν ἄλλων ἢ βραδυνόντων, ἐσ Πραινεστὸν ἀνεχώρει Λεύκιοσ, δεδιέναι λέγων Καίσαρα διὰ τὴν ἀρχὴν δορυφορούμενον, αὐτὸσ ἀφρούρητοσ ὤν.

ἀνεχώρει δὲ καὶ Φουλβία πρὸσ Λέπιδον, ἤδη λέγουσα περὶ τοῖσ τέκνοισ δεδιέναι· τοῦτον γὰρ ἀντὶ τοῦ Καίσαροσ προυτίθει. καὶ τάδε μὲν ἐγράφετο παρ’ ἑκατέρων Ἀντωνίῳ, καὶ φίλοι μετὰ τῶν γραμμάτων ἐσ αὐτὸν ἐπέμποντο, οἳ διδάξειν ἔμελλον περὶ ἑκάστων. καὶ οὐχ εὑρ͂ον ἐρευνώμενοσ, ὅ τι σαφῶσ ἀντεγράφετο αὐτοῖσ. οἱ δὲ τῶν στρατῶν ἡγεμόνεσ συνομόσαντεσ κρινεῖν τοῖσ ἄρχουσιν αὖθισ, ὃ δοκοίη δίκαιον εἶναι, καὶ τοὺσ ἀπειθοῦντασ ἐσ αὐτὸ συναναγκάσειν, ἐκάλουν ἐπὶ ταῦτα τοὺσ περὶ Λεύκιον. οὐ δεξαμένων δ’ ἐκείνων, ὁ Καῖσαρ ἐπιφθόνωσ αὐτοὺσ ἔν τε τοῖσ ἡγεμόσι τοῦ στρατοῦ καὶ παρὰ τοῖσ Ῥωμαίων ἀρίστοισ ἐπεμέμφετο. οἱ δὲ ἐξέθεον ἐσ τὸν Λεύκιον καὶ παρεκάλουν οἰκτεῖραι μὲν ἐπὶ τοῖσ ἐμφυλίοισ τὴν πόλιν καὶ τὴν Ἰταλίαν, δέξασθαι δὲ κοινῷ νόμῳ τὴν κρίσιν ἢ ἐπὶ σφῶν ἢ ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων γενέσθαι. Αἰδουμένου δὲ τοῦ Λευκίου τά τε λεγόμενα καὶ τοὺσ λέγοντασ, ὁ Μάνιοσ μάλα θρασέωσ ἔφη τὸν μὲν Ἀντώνιον οὐδὲν ἀλλ’ ἢ χρήματα μόνα ἀγείρειν ἐν ξένοισ ἀνδράσι, τὸν δὲ Καίσαρα καὶ τὴν στρατιὰν καὶ τὰ ἐπίκαιρα τῆσ Ἰταλίασ ταῖσ θεραπείασ προκαταλαμβάνειν·

τήν τε γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ πρότερον δεδομένην ἐλευθεροῦν μετ’ ἐξαπάτησ Ἀντωνίου, καὶ τὴν Ἰταλίαν σχεδὸν ἅπασαν ἀντὶ μόνων ὀκτωκαίδεκα πόλεων τοῖσ ἐστρατευμένοισ καταγράφειν, τέσσαρσί τε καὶ τριάκοντα τέλεσιν ἀντὶ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τῶν συμμαχησάντων ἐπινέμειν οὐ γῆν μόνην, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ τῶν ἱερῶν χρήματα, συλλέγοντα μὲν ὡσ ἐπὶ Πομπήιον, ἐφ’ ὃν οὐδέ πω παρατάττεται λιμωττούσησ ὧδε τῆσ πόλεωσ, διαιροῦντα δὲ τοῖσ στρατοῖσ ἐσ θεραπείαν κατὰ Ἀντωνίου καὶ τὰ δεδημευμένα οὐ πιπράσκοντα μᾶλλον ἢ δωρούμενον αὐτοῖσ. χρῆναι δέ, εἰ τῷ ὄντι εἰρηνεύειν ἐθέλοι, τῶν μὲν ἤδη διῳκημένων ὑποσχεῖν λόγον, ἐσ δὲ τὸ μέλλον, ἃ ἂν κοινῇ βουλευομένοισ δοκῇ, μόνα πράσσειν. οὕτω μὲν θρασέωσ ὁ Μάνιοσ ἠξίου μήτε τὸν Καίσαρά τινοσ εἶναι κύριον ἔργου μήτε τὴν Ἀντωνίου συνθήκην βέβαιον, ὡρισμένου τῶν ἐγκεχειρισμένων ἑκάτερον αὐτοκράτορα εἶναι καὶ τὸ πρασσόμενον ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι κύριον. πανταχόθεν οὖν ὁ Καῖσαρ ἑώρα πολεμησείοντασ αὐτούσ, καὶ παρεσκευάζοντο αὐτῶν ἑκάτεροι. Δύο δὲ στρατοῦ τέλη τὰ ἐσ Ἀγκῶνα πόλιν ᾠκισμένα, Καίσαρί τε ὄντα πατρῷα καὶ ἐστρατευμένα Ἀντωνίῳ, τῆσ τε ἰδίασ παρασκευῆσ αὐτῶν πυθόμενοι καὶ τὴν εἰσ ἑκάτερον σφῶν οἰκειότητα αἰδούμενοι, πρέσβεισ ἔπεμψαν ἐσ Ῥώμην, οἳ ἔμελλον ἑκατέρων ἐσ διαλύσεισ δεήσεσθαι.

Καίσαροσ δ’ αὐτοῖσ εἰπόντοσ οὐκ Ἀντωνίῳ πολεμεῖν, ἀλλ’ ὑπὸ Λευκίου πολεμεῖσθαι, συμβαλόντεσ οἱ πρέσβεισ τοῖσ ἡγεμόσι τοῦδε τοῦ στρατοῦ, κοινῇ πάντεσ ἐσ Λεύκιον ἐπρέσβευον, ἀξιοῦντεσ αὐτὸν ἐσ δίκην Καίσαρι συνελθεῖν· δῆλοί τε ἦσαν, ὃ πράξειν ἔμελλον, εἰ μὴ τὴν κρίσιν ὑποδέχοιτο. δεξαμένων δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν Λεύκιον, χωρίον τε ὡρ́ιστο τῇ δίκῃ Γάβιοι πόλισ ἐν μέσῳ Ῥώμησ τε καὶ Πραινεστοῦ, καὶ συνέδριον τοῖσ κρίνουσιν ἐγίνετο καὶ βήματα ἐν μέσῳ δύο τοῖσ ἐροῦσιν ὡσ ἐν δίκῃ. πρότεροσ δ’ ὁ Καῖσαρ ἐλθὼν ἱππέασ ἔπεμψεν ἐσ τὴν πάροδον τοῦ Λευκίου, ἐρευνησομένουσ ἄρα, μή τίσ ποθεν ὁρῷτο ἐνέδρα. καὶ οἱ ἱππέεσ οἵδε ἑτέροισ ἱππεῦσι τοῦ Λευκίου, προδρόμοισ ἄρα ἢ καὶ τοῖσδε κατασκόποισ, συμβαλόντεσ ἔκτεινάν τινασ αὐτῶν. καὶ ἀνεχώρησε δείσασ ὁ Λεύκιοσ, ὡσ ἔλεγεν, ἐπιβουλήν· καλούμενόσ τε ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν αὐτὸν ὑπισχνουμένων, οὐκέτι ἐπείθετο. Οὕτω μὲν ἦσαν αἱ διαλύσεισ ἄπρακτοι, καὶ πολεμεῖν ἐγνώκεσαν καὶ διαγράμμασιν ἤδη πικροῖσ κατ’ ἀλλήλων ἐχρῶντο.

στρατὸσ δὲ ἦν Λευκίῳ μὲν ὁπλιτῶν ἓξ τέλη, ὅσα αὐτὸσ ἐσ τὴν ὑπατείαν ἐλθὼν ἐστράτευσε, καὶ τὰ Ἀντωνίου ἕνδεκα ἕτερα, ὧν ἐστρατήγει Καληνόσ, σύμπαντα ταῦτα ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν· Καίσαρι δὲ ἐν μὲν Καπύῃ τέσσαρα ἦν τέλη, καὶ περὶ αὐτὸν αἱ στρατηγίδεσ, ἓξ δὲ ἕτερα Σαλουιδιηνὸσ ἦγεν ἐξ Ἰβηρίασ. καὶ χρήματα ἦν Λευκίῳ μὲν ἐξ ἐθνῶν τῶν ὑπὸ τὸν Ἀντώνιον οὐ πολεμουμένων, Καίσαρι δέ, ἃ εἰλήχει, πάντα χωρὶσ Σαρδοῦσ ἐπολεμεῖτο, ὅθεν ἐκ τῶν ἱερῶν ἐδανείζετο, σὺν χάριτι ἀποδώσειν ὑπισχνούμενοσ, ἀπό τε Ῥώμησ ἐκ τοῦ Καπιτωλίου καὶ ἀπὸ Ἀντίου καὶ Λανουβίου καὶ Νεμοῦσ καὶ Τίβυροσ, ἐν αἷσ μάλιστα πόλεσι καὶ νῦν εἰσι θησαυροὶ χρημάτων ἱερῶν δαψιλεῖσ. Τετάρακτο δὲ αὐτῷ καὶ τὰ τῆσ Ἰταλίασ ἔξω.

Πομπήιοσ γὰρ ἐκ τῶν προγραφῶν καὶ κατοικίσεων τοῦ στρατοῦ καὶ τῆσδε τῆσ Λευκίου διαφορᾶσ ἐπὶ μέγα δόξησ καὶ δυνάμεωσ ἦρτο. οἱ γὰρ περὶ σφῶν δεδιότεσ ἢ τὰ ὄντα ἀφαιρούμενοι ἢ τὴν πολιτείαν ὅλωσ ἀποστρεφόμενοι ἐσ αὐτὸν ἐχώρουν μάλιστα· καὶ ἡ ἄλλη νεότησ ὡρμημένη στρατεύεσθαι διὰ τὰ κέρδη καὶ οὐδὲν ἡγούμενοι διαφέρειν, ὑφ’ ὅτῳ στρατεύσονται, Ῥωμαίοισ πανταχοῦ συστρατευόμενοι, μᾶλλον ἐσ τὸν Πομπήιον ἐχώρουν ὡσ δικαιότερα αἱρούμενον. γεγένητό τε πλούσιοσ ἐκ τῆσ θαλασσίου λείασ καὶ ναῦσ εἶχε πολλὰσ καὶ πληρώματα ἐντελῆ. Μοῦρκόσ τε ἀφῖκτο αὐτῷ δύο ἄγων στρατοῦ τέλη καὶ τοξότασ πεντακοσίουσ καὶ χρήματα πολλὰ καὶ ναῦσ ὀγσοήκοντα· καὶ τὸν ἄλλον στρατὸν ἐκ Κεφαληνίασ μετεπέμπετο. ὅθεν τισὶ δοκεῖ τότε ὁ Πομπήιοσ ἐπελθὼν εὐμαρῶσ ἂν τῆσ Ἰταλίασ κρατῆσαι, ὑπό τε λιμοῦ καὶ στάσεωσ διεφθαρμένησ καὶ ἐσ αὐτὸν ἀφορώσησ. Ἀλλὰ Πομπηίῳ μὲν ὑπὸ ἀφροσύνησ οὐκ ἐπιχειρεῖν, ἀλλὰ ἀμύνεσθαι μόνον ἐδόκει, μέχρι καὶ τοῦδε ἥσσων ἐγένετο·

ἐν δὲ Λιβύῃ Σέξστιοσ, ὕπαρχοσ Ἀντωνίου, παρεδεδώκει μὲν ἄρτι τὸν στρατόν, ὑπὸ Λευκίου κεκελευσμένοσ, Φάγγωνι τῷ Καίσαροσ, ἐπισταλὲν αὖθισ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν οὐκ ἀποδιδόντι τῷ Φάγγωνι ἐπολέμει, συναγαγών τινασ τῶν ἀπεστρατευμένων καὶ Λιβύων πλῆθοσ ἄλλο καὶ ἑτέρουσ παρὰ τῶν βασιλέων. ἡττηθέντων δὲ τῶν κερῶν ἑκατέρων καὶ ληφθέντων τῶν στρατοπέδων, ὁ Φάγγων ἡγούμενοσ ἐκ προδοσίασ τάδε παθεῖν αὑτὸν διεχρήσατο. καὶ Λιβύησ μὲν αὖθισ ὁ Σέξστιοσ ἑκατέρασ ἐκράτει· Βόκχον δὲ τὸν Μαυρουσίων βασιλέα Λεύκιοσ ἔπεισε πολεμεῖν Καρρίνα τῷ τὴν Ἰβηρίαν ἐπιτροπεύοντι τῷ Καίσαρι. Αἠνόβαρβόσ τε ἑβδομήκοντα ναυσὶ καὶ στρατοῦ δύο τέλεσι καὶ τοξόταισ καὶ σφενδονήταισ τισὶ καὶ ψιλοῖσ καὶ μονομάχοισ περιπλέων τὸν Ιὄνιον ἐπόρθει τὰ τοῖσ τρισὶν ἀνδράσιν ὑπήκοα, ἔσ τε τὸ Βρεντέσιον ἐπιπλεύσασ τῶν Καίσαροσ τριήρων τὰσ μὲν εἷλε, τὰσ δὲ ἐνέπρησε, καὶ τοὺσ Βρεντεσίουσ ἐσ τὰ τείχη κατέκλεισε καὶ τὴν χώραν προυνόμευεν. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐσ τὸ Βρεντέσιον στρατιωτῶν τέλοσ ἔπεμπε καὶ Σαλουιδιηνὸν κατὰ σπουδὴν ἐκ τῆσ ἐσ Ἰβηρίαν ὁδοῦ μετεκάλει.

τούσ τε στρατολογήσοντασ σφίσιν ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ Λεύκιοσ περιέπεμπον· πεῖραί τε τούτων τῶν ξεναγῶν ἦσαν ἐσ ἀλλήλουσ βραχύτεραι καὶ μείζουσ καὶ ἐνέδραι πολλάκισ. ἡ δὲ εὔνοια τῶν Ἰταλῶν ἐσ τὸν Λεύκιον παρὰ πολὺ ἐποίει, ὡσ ὑπὲρ σφῶν τοῖσ κληρουχουμένοισ πολεμοῦντα. καὶ οὐχ αἱ καταγραφόμεναι τῷ στρατῷ πόλεισ ἔτι μόναι, ἀλλ’ ἡ Ἰταλία σχεδὸν ἅπασα ἀνίστατο, φοβουμένη τὰ ὅμοια· τούσ τε τῷ Καίσαρι κιχραμένουσ ἐκ τῶν ἱερῶν χρημάτων ἐκβάλλοντεσ ἐκ τῶν πόλεων ἢ ἀναιροῦντεσ, τὰ τείχη σφῶν διὰ χειρὸσ εἶχον καὶ πρὸσ τὸν Λεύκιον ἐχώρουν. ἐχώρουν δὲ καὶ οἱ κατοικιζόμενοι τῶν στρατιωτῶν ἐσ τὸν Καίσαρα, ὡσ ἐσ οἰκεῖον ἤδη πόλεμον ὑπὲρ σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι. Καὶ τῶνδε γιγνομένων ὁ Καῖσαρ ὅμωσ ἔτι τήν τε βουλὴν καὶ τοὺσ καλουμένουσ ἱππέασ συναγαγὼν ἔλεγεν ὧδε·

"καταγινώσκομαι μέν, εὖ οἶδα, ὑπὸ τῶν περὶ Λεύκιον, οὐκ ἀμυνόμενοσ αὐτούσ, εἰσ ἀσθένειαν ἢ ἀτολμίαν, ἃ καὶ νῦν μου καταγνώσονται διὰ τήνδε τὴν σύνοδον ὑμῶν· ἐμοὶ δὲ ἔρρωται μὲν ὁ στρατόσ, ὅσοσ τέ μοι συναδικεῖται τὴν κληρουχίαν ἀφαιρούμενοσ ὑπὸ Λευκίου καὶ ὁ ἄλλοσ, ὃν ἔχω, ἔρρωται δὲ καὶ τὰ λοιπὰ πλὴν τῆσ γνώμησ μόνησ. οὐ γὰρ ἡδύ μοι πολεμεῖν ἐμφυλίουσ πολέμουσ χωρὶσ ἀνάγκησ βαρείασ, οὐδὲ καταχρῆσθαι τῶν πολιτῶν τοῖσ ἔτι λοιποῖσ κατ’ ἀλλήλων, καὶ μάλιστα τοῦδε τοῦ ἐμφυλίου οὐκ ἐκ Μακεδονίασ ὑμῖν ἢ Θράκησ ἀκουσθησομένου, ἀλλ’ ἐν αὐτῇ τῇ Ἰταλίᾳ γενησομένου, ἣν πόσα χρὴ χωρὶσ τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι, γιγνομένην στάδιον ἡμῖν. ἐγὼ μὲν δὴ διὰ τάδε ὀκνῶ καὶ νῦν ἔτι μαρτύρομαι μηδὲν ἀδικεῖν Ἀντώνιον μηδὲ ἀδικεῖσθαι πρὸσ Ἀντωνίου· ὑμᾶσ δὲ ἐλέγξαι τοὺσ ἀμφὶ τὸν Λεύκιον τάδε δι’ ὑμᾶσ αὐτοὺσ καὶ συναλλάξαι μοι παρακαλῶ. καὶ εἰ μὴ πείθοιντο μηδὲ νῦν, ἐκείνοισ μὲν αὐτίκα δείξω τὰ μέχρι νῦν εὐβουλίαν, οὐ δειλίαν οὖσαν, ὑμᾶσ δὲ καὶ παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ καὶ πρὸσ Ἀντώνιον ἀξιῶ μάρτυρασ εἶναί μοι καὶ συνίστασθαι διὰ τὴν ὑπεροψίαν Λευκίου. Ταῦτ’ εἶπεν ὁ Καῖσαρ.

καὶ τούτων οἱ μὲν δὴ πἅλιν ἐσ τὸ Πραινεστὸν ἐξέτρεχον· καὶ ὁ Λεύκιοσ τοσόνδε εἶπεν, ὅτι καὶ τῶν ἔργων ἤδη προειλήφασιν ἀμφότεροι καὶ ὁ Καῖσαρ ὑποκρίνεται, τέλοσ ἄρτι πέμψασ ἐσ τὸ Βρεντέσιον κωλύειν Ἀντώνιον ἐπανιόντα. ὁ δὲ Μάνιοσ καὶ ἐπιστολὴν ἐδείκνυε τοῦ Ἀντωνίου, εἴτε πλασάμενοσ εἴτε ἀληθῆ, πολεμεῖν, ἐάν τισ αὑτοῦ τὴν ἀξίωσιν καθαιρῇ. ἐρομένων δὲ τῶν ἀπὸ τῆσ βουλῆσ, εἰ καθαιροῖτό τι τῆσ ἀξιώσεωσ Ἀντωνίου, καὶ προκαλουμένων ἐσ δίκην περὶ τοῦδε, ἕτερα αὖ πολλὰ ἐσοφίζετο ὁ Μάνιοσ, ἑώσ οἱ μὲν ἀπῆλθον ἄπρακτοι, καὶ οὐ συνῆλθον ἐσ τὴν ἀπόκρισιν τῷ Καίσαρι, εἴτε καθ’ ἑαυτὸν ἀπαγγείλασ ἕκαστοσ εἴτε δι’ ἑτέραν γνώμην εἴτε ὑπὸ αἰδοῦσ· ὁ δὲ πόλεμοσ ἀνέῳκτο, καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπ’ αὐτὸν ἐξῄει, φύλακα τῆσ Ῥώμησ Λέπιδον σὺν δύο τέλεσι καταλιπών. οἱ δὲ πολλοὶ τῶν ἐπιφανῶν τότε μάλιστα ἐπεδείκνυον οὐκ ἀρέσκεσθαι τῇ τῶν τριῶν ἀρχῇ· ἐσ γὰρ τὸν Λεύκιον ἐχώρουν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 3

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION